Hanneke2 schreef:
Met een gebroken poot rent ze nog net zo hard hoor. Dan moet ze er minstens twee breken.
Kom op zeg, je kan toch niet willen dat ze aangereden wordt.
Kut dat dit samenvalt met die verhuizing, maar met de nieuwe huurders valt waarschijnlijk best af te spreken dat ze haar mandje en eten voor de deur zetten, en als ze dan wordt gezien kan je er als een gek naartoe en dan zal ze toch wel te vangen zijn.
Om meer zichtmeldingen te krijgen is nog veel meer flyeren een optie. Ik woon jammer genoeg te ver om even op mijn fiets een wijk vol te plakken, maar er zijn vast zat forummers die langs de kust wonen en flyers willen verspreiden.
Ik begrijp niet goed met dat je zichtmeldingen bekend wil gaan maken, heb je dan meldingen gehad die je niet bekend hebt gemaakt? Waarom niet?
En nou ja, ik zei het al eerder, ik vind lopen met een flinke groep podenco's en galgo's en meer van dat slag honden een goed idee. En als je zoiets organiseert ga ik zeker proberen van de partij te zijn.
Maar ik denk dat je moet stoppen met een ultimatum te stellen, want dan word je knettergek en depressief. Ze had eigenlijk eergisteren al terug moeten zijn, maar het kan nog wel weken of langer duren. Sommige (buitenlandse) honden, en vaak juist die podenco's en aanverwanten, zijn weken of zelfs maanden vermist geweest, soms tijden geen zichtmelding, en dan opeens wel en vaak zijn ze uiteindelijk gevonden en weer veilig thuis. Dat klinkt afgrijselijk, en niemand wil dat meemaken, maar het is wel de realiteit. En bedenk: het is geen verdwaald dommig maltesertje ofzo, het is een zelfstandige verstandige volwassen podenco die eerder op straat heeft gelopen. Die houdt het wel een tijdje vol in toeristengebied in de zomer. Dat doen duizenden van haar rasgenoten in Spanje ook.
En neem je rust. Denk om jezelf. Overdenk acties. En heb vertrouwen in die hond. Jij wil haar terug, zij wil naar huis. Dat moet goed komen.
Sterkte!
Hanneke, op een gegeven moment denk je zo. We hebben al zoveel uitgehaald en we hebben haar nog steeds niet.
Elke dag stel ik een ultimatum, om mezelf op de been te houden en voor te houden dat het echt wel gaat lukken. Dat er meerdere honden weken of zelfs maanden vermist zijn weet ik en die gedachte maakt me letterlijk gek en zeer verdrietig.
We zijn met zijn allen al heel veel flyers aan het verspreiden, en ook op Facebook promoot ik de berichten zodat zoveel mogelijk mensen zien dat ze vermist is.
De meldingen staan allen hier in het forum, maar WIOA wilde niets op Facebook hebben. Zij zijn bang dat Uma opgejaagd wordt.
In mijn huis komen helaas geen nieuwe huurders, de eigenaar van het huis is overleden en zijn ouders willen het huis nu als opslag gebruiken tot ze alles weer een beetje op de been hebben. Gelukkig weten alle buren van Uma's vermissing af en zouden zij eventueel een oogje in het zeil kunnen houden. Echter, dat Uma thuis komt, en we zijn er niet

Dus ik wil er gewoon langer wonen. Klaar. Dat brengt een hoop gedoe mee en je kunt je misschien wel voorstellen dat het er nog eens bovenop komt. Het zit niet zo mee in de overige omstandigheden zeg maar.
Gelukkig is Uma inderdaad heel slim en handig. Ze kon mijn prullenbak open krijgen (met een schuifklep) dus ze zal heus wel aan haar natje en droogje komen maar man, ze hoort gewoon op de bank met die gekke puntsnuit en me weer lastig te vallen met knuffelvragende oogjes.
We gaan vanavond op pad met een drone, geen idee of ik nog in het juiste gebied zit maar we gokken het er gewoon op.
Ik ben ook een muts hoor. Ik maak me vaak veel te druk en ben een doemdenker als het even tegen zit. Dus misschien stel ik me ook wel gewoon aan.
Ik ben benieuwd hoe het gaat met die drone straks, wie weet zien we haar wel. En ik heb inmiddels al heel wat telefoonnummers verzameld van mensen met Podenco's en windhondachtigen, met deze tip in het achterhoofd. Dan wil ik zeker dat gebied in met zoveel mogelijk honden. Max. 5 mensen erbij ofzo.
Er is ook een mevrouw met 6 Podenco's die graag mee wilt helpen zoeken.