Het HondenForum

Eva was als pup dus totaal niet zelfstandig al leek ze dat op het eerste gezicht wel. Ik zeg niet dat ze niet handig was want ze was erg slim en gehaaid. Ze was echter ook gewoon een hondenbaby. Een die opgetild wilde worden, die het gewoon eng vond als we naar buiten gingen en ergens waren waar heel veel mensen waren. Ik denk dat als mensen eens heel goed naar hun nestje herders kijken en niet alleen naar wat ze al allemaal doen ze ook wel zien dat ze niet zo zelfstandig zijn als ze lijken. Eva liet zich echt het kaas van het brood niet eten en ze was heel erg dapper. Kwam er een grote hond naar mij toe dan beet ze die direct in de billen. MIJN BAASJE! Op de puppencursus bewaakte ze meteen vol moed de hele zaal en kafferde zelfs een dog uit. En met mij achter zich vloog ze elke pakwerker aan die meende haar te moeten plagen. Grommend en grauwend wilde ze laten zien hoe groot ze al wel niet was. Maar in de avond lag ze wel ronkend met een kale buik in je armen op de bank. En alleen laten hoefden wij ook niet te proberen want dan was het krijsen en gillen. Dus zo zelfstandig was ze nu niet bepaald.

Ze was wel gewoon een baby-hondje. Een die steun en heel veel aandacht nodig had. Dat ondanks dat ze haar mannetje wilde staan en zich heel groot voordeed.

Ik denk dat veel africhters alleen de broek-hangende hondjes en felle delen van hun karaktertjes zien. Het zijn immers werkhondjes dus dat willen ze ook zien. Hun pups zitten veelal buiten en inderdaad, loop dat nest in en ze hangen in je broek. Zelfs flink waken kunnen ze al met 8 weken. Maar stiekem liggen ze wel op een hoopje te pitten en lopen ze in het tuincentrum ineens tussen je benen. Het valt dan best wel tegen voor ze. Het zijn stiekem ook gewoon maar hondjes.

En als een mechelaar met 6 weken al helemaal groot is en zelfstandig, dan vraag ik mij erg af of dat wel gezond is. Geen levenservaring en wel net doen alsof staat in mijn ogen een normale ontwikkeling in de weg. Hoe gaan ze dan leren hoe het leven echt is? Als ze al zo vooringenomen de wereld tegemoet treden? Want netto kunnen ze helemaal niks kennen met 6 weken.

Mijn hond hing met 8 weken ook in mn broek hoor.. Of aan mn arm.. Toch zit er helemaal niks van herder in hem...
Op een mouw bijten kent hij niet, maar als hij aan zn touw hangt krijg je hem daar ook niet 1,2,3 vanaf. Gelukkig doet het woordje los het nu wel heel aardig maar zulke dingen aanleren kost ook gewoon tijd

MARC_S schreef:Eva was als pup dus totaal niet zelfstandig al leek ze dat op het eerste gezicht wel. Ik zeg niet dat ze niet handig was want ze was erg slim en gehaaid. Ze was echter ook gewoon een hondenbaby. Een die opgetild wilde worden, die het gewoon eng vond als we naar buiten gingen en ergens waren waar heel veel mensen waren. Ik denk dat als mensen eens heel goed naar hun nestje herders kijken en niet alleen naar wat ze al allemaal doen ze ook wel zien dat ze niet zo zelfstandig zijn als ze lijken. Eva liet zich echt het kaas van het brood niet eten en ze was heel erg dapper. Kwam er een grote hond naar mij toe dan beet ze die direct in de billen. MIJN BAASJE! Op de puppencursus bewaakte ze meteen vol moed de hele zaal en kafferde zelfs een dog uit. En met mij achter zich vloog ze elke pakwerker aan die meende haar te moeten plagen. Grommend en grauwend wilde ze laten zien hoe groot ze al wel niet was. Maar in de avond lag ze wel ronkend met een kale buik in je armen op de bank. En alleen laten hoefden wij ook niet te proberen want dan was het krijsen en gillen. Dus zo zelfstandig was ze nu niet bepaald.

Ze was wel gewoon een baby-hondje. Een die steun en heel veel aandacht nodig had. Dat ondanks dat ze haar mannetje wilde staan en zich heel groot voordeed.

Ik denk dat veel africhters alleen de broek-hangende hondjes en felle delen van hun karaktertjes zien. Het zijn immers werkhondjes dus dat willen ze ook zien. Hun pups zitten veelal buiten en inderdaad, loop dat nest in en ze hangen in je broek. Zelfs flink waken kunnen ze al met 8 weken. Maar stiekem liggen ze wel op een hoopje te pitten en lopen ze in het tuincentrum ineens tussen je benen. Het valt dan best wel tegen voor ze. Het zijn stiekem ook gewoon maar hondjes.

En als een mechelaar met 6 weken al helemaal groot is en zelfstandig, dan vraag ik mij erg af of dat wel gezond is. Geen levenservaring en wel net doen alsof staat in mijn ogen een normale ontwikkeling in de weg. Hoe gaan ze dan leren hoe het leven echt is? Als ze al zo vooringenomen de wereld tegemoet treden? Want netto kunnen ze helemaal niks kennen met 6 weken.

Hé, je hebt het over Indy! Viel me wel op dat m'n rottweilers toch iets sneller zelfstandiger waren. Hoe jij Eva omschrijft is het echt net Indy.... vroeg me al af of dat goed ging komen, haha.
Onze instructeur heeft zoiets, 'Lekker laten groeien, niet te veel vragen van haar, lekker pup/hond laten zijn."
En ja, daar kan ik zeker achter staan. Haar nichtje, die 5 weken ouder is, heeft een heel ander karakter, die gaat overal vol voor!
Indy is gewoon wat afwachtender, maar wél een grote bek als het té wordt.
Maar ik zie ze wél geestelijk groeien met de week. Ik merk dat zij alles op haar manier ontdekt en dat gaat niet zo super snel. Maar wat ze dan kent is wel oké. Het hoeft ook niet snel, ze moet straks nog genoeg.
Ach... ze komt er wel. En gelukkig zit ik op een club die een pup gewoon pup wil laten zijn, lekker laten groeien.

En thuis hangt ze ook overal in als ze de kans heeft. Los weet ze dan ook wel wat het betekend gelukkig. Maar als ze echt iets vast heeft wat leuk is wordt loslaten toch wat moeilijker. Dan maar een koekje erbij.

Hier verschillend, Xantos wel, die liep altijd alleen, in het nest al, daarna thuis ook... zocht alles zelf wel uit..
Xena vroeg veel meer aandacht... Xito zat er een beetje tussenin.

maart schreef: en toch zie je bij somige rassen totaal andere pups.
Mijn ervaring beperkt zich vooral tot mechelaars, maar daar zie ik op 6 weken leeftijd vaak volledig zelfstandige hondjes met een behoorlijke brutaliteit in zich. (neemt niet weg dat ik het goed vind dat ze dan maar op 6 weken de deur uitgaan)
Dat heb ik nog niet vaak gezien bij andere rassen.

Loop maar eens langs een nest staffordpups

Daisy@ schreef: Hé, je hebt het over Indy! Viel me wel op dat m'n rottweilers toch iets sneller zelfstandiger waren. Hoe jij Eva omschrijft is het echt net Indy.... vroeg me al af of dat goed ging komen, haha.
Onze instructeur heeft zoiets, 'Lekker laten groeien, niet te veel vragen van haar, lekker pup/hond laten zijn."
En ja, daar kan ik zeker achter staan. Haar nichtje, die 5 weken ouder is, heeft een heel ander karakter, die gaat overal vol voor!
Indy is gewoon wat afwachtender, maar wél een grote bek als het té wordt.
Maar ik zie ze wél geestelijk groeien met de week. Ik merk dat zij alles op haar manier ontdekt en dat gaat niet zo super snel. Maar wat ze dan kent is wel oké. Het hoeft ook niet snel, ze moet straks nog genoeg.
Ach... ze komt er wel. En gelukkig zit ik op een club die een pup gewoon pup wil laten zijn, lekker laten groeien.

En thuis hangt ze ook overal in als ze de kans heeft. Los weet ze dan ook wel wat het betekend gelukkig. Maar als ze echt iets vast heeft wat leuk is wordt loslaten toch wat moeilijker. Dan maar een koekje erbij.

Fijn dat ze Indy de tijd willen gunnen. Wat als ze net als Eva is dan wordt het een heel leuk hondje maar wel een laatbloeiertje. Wat vooral best prettig is aan zo'n hondje is dat ze zo verschrikkelijk baasgericht zijn omdat ze niet meteen heel veel op hebben met zichzelf en de rest van de wereld. Lekker met het baasje dingen doen is dan veruit het leukste. Andere honden vond Eva maar mwah, ze beet ook van zich af en wilde liever ballen of met ons spelen. Nu kan je haar overal bij zetten. Het boeit haar niet meer want ze weet inmiddels hoe het werkt met honden. Vreemde drukke mensen waren ook mwah. Nu gooit ze zich na twee ontmoetingen in de armen van de vrouw van het pension, rent ze overal met de staart omhoog rond en wil ze vooral werken werken en nog eens werken. Wij zijn haar heelal en dat is in mijn ogen heerlijk. Wat me vooral heel erg verbaast is de manier waarop ze juist nu pas alles wil leren kennen. Wij staan versteld van haar dat ze het leuk vindt om naar een pension te gaan. Dat ze zonder blikken of blozen in een weitje met 10 andere vreemde honden gezet kan worden en dat als wij haar ophalen ze gewoon staat te ballen met een stagaire. Dat had ik dus nooit geloofd 1 of 2 jaar geleden


Het blijft een hond die je nooit wild moet maken als vreemde, nooit commando's moet geven als ze je niet kent en die je al helemaal niet onder druk moet zetten als je niet een van ons bent. Dat is de grens. Het eindigt bij Eva daar waar de vrijblijvendheid eindigt. Die is inmiddels heel erg ruim maar hij is er wel.

Op de club zeggen ze als Eva even verbaal op haar kop krijgt van de trainer, "oeh, ze wil me kussen" want dan komt ze even zeggen dat dat de grens was Ze doet dan nog steeds niks maar je ziet wel dat het daar spannend wordt.

Ik zie dat TS weg is........

Marc, ik vind het ook prettig hoor. Volgens onze instructeur is het ook wel teef eigen dat aanhankelijk, al zal dat ook niet voor iedere hond op gaan.
Ik vind het ook prettig dat ze de tijd krijgt, anders zou ik me er ook niet prettig bij voelen.. waarschijnlijk ook wel verder gaan zoeken naar een andere club. Laat ze eerst maar lekker pup zijn en alles op haar, langzame manier wennen.

Als ik lees hoe het Eva vergaan is.... dan hoop ik dat Indy dezelfde weg gaat volgen! Waarschijnlijk is zij ook een laatbloeier, daarom ook nu niet te veel druk.
Voor haar zijn wij ook Heiligen! Leuk, maar soms ook vermoeiend .
We genieten in ieder geval van haar. Er komt nog genoeg druk op haar in de toekomst, laat ze nu maar lekker een beetje rondrommelen, de rest komt wel.

Ik weet wel dat ik haar een heel prettig karakter vind hebben zoals ik het nu ervaar.

Martijn schreef: Tuurlijk. Maar dat maakt niet dat aan een lap willen trekken zo vreselijk bijzonder is.
Er zijn ook hele andere rassen die helemaal niet zulke begaafde werkers zijn die wel die reflex hebben.

maar dat blijven aan die lap trekken onder alle omstandigheden, dat weer wel

en tuurlijk gaat iedereen nu roepen dat zijn pups ook aan een lapje trekken. Maar mijn pups zouden vb. zeker en vast ook achter een schaap aangegaan zijn in het nest, maar dat maakt hun nog niet gelijk aan vb. een border collie nest, waarin je duidelijke verschillen zult zien.

malinois schreef:

Panna schreef: Ik blijf het raar vinden dat honden steeds 'feller' gefokt worden, vervolgens van pup af aan helemaal gek gemaakt worden op de mouw, in de training nog meer opgejut worden en dan dus een prikker/spijkerband/TT gebruiken om tot de hond door te dringen Het zal wel aan mij liggen en ik weet er inderdaad weinig van, maar ik vind het een aparte manier van trainen.

dat wordt echt niet gedaan hoor, daar heb je niks aan in de IPO nl, gaat allemaal om de kleine puntjes en daar heb je geen idioot voor nodig.

Overigens wordt bij ons alles vanuit rust aangeleerd... drift is er te over..

Is het raar als ik het nu helemaal niet meer snap? Eerst wordt ontkend dat de honden steeds feller gefokt worden en nu wordt gehamerd op het feit dat de honden echt niet te vergelijken zijn met een ander ras omdat ze zo fel zijn

tussen fel en onbereikbaar is nog een verschil

maart schreef:tussen fel en onbereikbaar is nog een verschil

Aha, dus ze worden niet fel maar onbereikbaar gefokt? Of toch fel maar bereikbaar?

Panna schreef:

maart schreef:tussen fel en onbereikbaar is nog een verschil

Aha, dus ze worden niet fel maar onbereikbaar gefokt? Of toch fel maar bereikbaar?

fel maar bereikbaar

maart schreef:

Panna schreef:

maart schreef:tussen fel en onbereikbaar is nog een verschil

Aha, dus ze worden niet fel maar onbereikbaar gefokt? Of toch fel maar bereikbaar?

fel maar bereikbaar

Dus toch fel. En bereikbaar. Zo bereikbaar dat ze alleen met TT/prikker/spijkerband te trainen zijn. Juist

Dank Martijn

Ik weet natuurlijk welke hond Martijn bedoeld. Die hond werd toen ik IPO deed met een prikker uit de auto gehaald, kreeg daarmee een stuk of 10 schud-correcties om niks om hem volgens de baas onderdanig en bereikbaar te krijgen omdat er anders geen land mee te bezeilen zou zijn. Hij moest dus volgens de baas eerst op zijn plek gezet worden en niemand die daar iets van vond of zei???? Veel pakwekers wilden niet meer met die hond werken omdat hij in de schouder greep en je dus vreselijk goed moest opletten ondanks dat je een mouw aan had. Vanwege het formaat van de hond in combinatie met veel te hoog op de man inbijten was hij eigenlijk te hevig voor IPO.

Die hond loopt nu met een vrouw GG en is de beschaafdheid zelf. Is dat niet vreemd als het allemaal in de hond zou zitten? Het gaat hier om een reu uit pure werklijnen die ook ditmaal op dezelfde club loopt als Eva.

Panna schreef: Dus toch fel. En bereikbaar. Zo bereikbaar dat ze alleen met TT/prikker/spijkerband te trainen zijn. Juist

Nee honden met karakter, en soms zitten die zo hoog in drift dat je een TT nodig kan hebben.
Zo moeilijk is dat toch niet om te snappen?

Nogmaals je hebt niks aan 'gekken' in de IPO, het gaat om hele kleine dingen die veel puntjes kosten dus je hebt niks aan een zwaar lossende hond, een drukke hond op de mouw etc.

Martijn schreef:

Panna schreef: Dus toch fel. En bereikbaar. Zo bereikbaar dat ze alleen met TT/prikker/spijkerband te trainen zijn. Juist

Er zijn zat mensen die met honden uit exacte dezelfde bloedlijnen lopen die helemaal niet allerlei apparatuur nodig hebben om de hond gehoorzaam te hebben hoor.
Opvoeding doet ook een hoop. Als je een hond hebt die veel drift heeft en je gaat dat dan ook nog heel erg aan zitten wakkeren en je wil dan ineens doordringen en het gedrag afbreken moet je inderdaad met grove middelen komen, ja. Maar dat zit niet in de fok maar in een (mijns inziens) foutieve opvoeding.

Een hond die genoeg driften heeft hoef je niet eerst vreselijk op te jutten. Die wil toch wel.
Leer gewoon eerst de regels van het spelletje aan. Dat lossen er bij hoort, bijvoorbeeld. Dan hoef je daar achteraf niet ineens met een prikband of TT op af. Die hond kan dat dan gewoon. En toch fanatiek zijn.
Maar goed, alleen mensen die het wel zo doen weten waarom het zo moet. Dat er hele volksstammen met even driftige honden het zonder toestanden kunnen stellen blijft kennelijk niets betekenen.

Nog sterker, ik heb dezelfde hond op een IPO-club gezien waar hij zelfs voor de mensen daar te heftig was om iets mee aan te kunnen en daar op een afgrijselijke manier aangepakt werd en op een andere club loopt hij tegenwoordig met kalmte en ongedwongen plezier zijn GG-lessen af. Zelfde hond, andere begeleider, andere context. Het ligt dus niet aan de hond.

Mensen die geen oog hebben voor wat je zelf doet en welke invloed dat op je hond heeft hebben wat mij betreft maar erg weinig zinnigs te brengen als het over honden trainen gaat. De hond is maar de helft van het plaatje. De rest van de rotzooi ben je zelf. Ook bij de noodzaak tot heftige middelen. Het zou een boel mensen sieren als ze eens gingen kijken of ze zelf niet iets kunnen doen om de hond beter bereikbaar te maken.

bijt ie daar ook?

Martijn schreef:

malinois schreef:
bijt ie daar ook?

Nee. Helemaal niets aan de hand.

Het kan puur aan de geleider liggen dat is gewoon waar... ik zie het zelf hier met Xantos, die is bij mij heel anders met trainen dan bij mijn ex. Waar zij constant met elkaar letterlijk aan het knokken waren bij elk onderdeel heb ik nergens last van...

Maar doet hij ook manwerk bij die nieuwe geleider, want ook dat maakt nog wel onderscheid denk ik...
juist daarbij komt een hond hoog in drift, bij appel over het algemeen een stuk minder.

Martijn schreef: Deze hond was altijd hoog in drift. Ook tijdens het appel en het speuren.
Ik heb meegeholpen met het oefenen van het insluiten en dat was een aparte ervaring kan ik melden. Terwijl je toch hoopt dat je hond op dat moment juist laag in zijn emoties zit.

Volgens mij was het domweg een onbegrepen hond op een club vol afgestompte gooltjes.

dat kan idd. en dat is altijd heel jammer...
Jammer ook dat er niemand een andere manier geprobeerd heeft... bij ons hebben de instrukteurs allemaal een andere manier van trainen, als het een niet werkt kan iemand altijd nog proberen bij een andere kijken of die manier van werken wel werkt.

malinois schreef:

Panna schreef: Dus toch fel. En bereikbaar. Zo bereikbaar dat ze alleen met TT/prikker/spijkerband te trainen zijn. Juist

Nee honden met karakter, en soms zitten die zo hoog in drift dat je een TT nodig kan hebben.
Zo moeilijk is dat toch niet om te snappen?

Nogmaals je hebt niks aan 'gekken' in de IPO, het gaat om hele kleine dingen die veel puntjes kosten dus je hebt niks aan een zwaar lossende hond, een drukke hond op de mouw etc.

Jawel.
Naast het op de juiste manier uitvoeren van de oefening is het de kunst de hond onder controle / appèl te houden, dus zorgen dat ze niet té hoog in hun driften komen. Toch? Ingrijpen als de hond al over die grens is lijkt mij mosterd na de maaltijd. De trainer staat eerst toe dat de hond té hoog in zijn driften komt en gaat dan corrigeren, dat vind ik niet kloppen.
Als de trainer niet kan voorkomen dat de hond over die grens gaat lijkt het mij logischer of een stap terug te doen qua training, of een andere trainer voor de hond te zoeken, of te accepteren dat de hond het niet aankan.

Panna schreef:

malinois schreef:

Panna schreef: Dus toch fel. En bereikbaar. Zo bereikbaar dat ze alleen met TT/prikker/spijkerband te trainen zijn. Juist

Nee honden met karakter, en soms zitten die zo hoog in drift dat je een TT nodig kan hebben.
Zo moeilijk is dat toch niet om te snappen?

Nogmaals je hebt niks aan 'gekken' in de IPO, het gaat om hele kleine dingen die veel puntjes kosten dus je hebt niks aan een zwaar lossende hond, een drukke hond op de mouw etc.

Jawel.
Naast het op de juiste manier uitvoeren van de oefening is het de kunst de hond onder controle / appèl te houden, dus zorgen dat ze niet té hoog in hun driften komen. Toch? Ingrijpen als de hond al over die grens is lijkt mij mosterd na de maaltijd. De trainer staat eerst toe dat de hond té hoog in zijn driften komt en gaat dan corrigeren, dat vind ik niet kloppen.
Als de trainer niet kan voorkomen dat de hond over die grens gaat lijkt het mij logischer of een stap terug te doen qua training, of een andere trainer voor de hond te zoeken, of te accepteren dat de hond het niet aankan.

probeer jij er maar eens voor te zorgen dat een hond die pakwerk doet niet hoog in zijn driften komt, wellicht is dat wel nodig denk je niet? Een hond moet stokslagen hiervoor doorstaan en een behoorlijke dreiging...
Een hond zonder hoge driften kan niet goed bijten.

Daisy@ schreef:En ja, bij ons ook spijkerbanden en TT. Maar niet zomaar te pas en te onpas.

Ik heb er eigenlijk niet zo'n moeite mee.
Vind niet dat je hem zomaar om moet hangen en mee gaan 'spelen', maar ik denk dat je soms niet anders kan.

Het is trouwens maar één persoon die met een spijkerband loopt en één met een TT op dit moment. Twee nestbroers ook nog.

Ben het gedeeltelijk met je eens.
Maar zou je dan met sommige honden niet constant bezig blijven met stapjes terug te doen?
Afmaken schrijf je... ja, sommigen zijn heftig, zo ook die 2 broers bij ons. Maar ik zie wél honden die plezier hebben in wat ze doen. Maar soms té graag willen.
En waarom dan niet een klein beetje 'helpen'?

Ik snap wel wat je bedoelt.
Maar ik zie dat toch wel iets anders. Gek geworden... nee, dat zie ik zo niet. Alleen wat te graag willen, maar of dat 'gek geworden' is, nee, dat denk ik niet.

Ben het zeker met je eens dat je eerst rustig op moet bouwen. En niet gelijk dingen gaan vragen die de hond totaal (nog) niet (goed) begrijpt. En niet gelijk naar dit soort middelen gaat grijpen als het even niet lukt, dat zeker niet.

Maar ik ben zelf van mening dat het soms gewoon nodig is, hoe creatief je ook (geweest) bent. En als het gebeurt zoals ik het bij ons zie gebeuren, sporadisch en onder begeleiding, heb ik er persoonlijk geen moeite mee.

En nogmaals... ik weet niet hoe het met Indy zal lopen, weet niet hoe ze zich gaat ontwikkelen. Ik zal problemen ook liever creatief op willen lossen.
Maar begrijpen dát dit soort middelen gebruikt worden kan ik wel.

Dus jij sluit het gebruiken van een spijkerband niet uit bij je eigen hond? Ik denk dat je grens erg snel opschuift als je telkens als je traint dit soort dingen om je heen ziet gebeuren. En voor je het weet, heb je zelf zo'n ding om je hond gehangen omdat het echt echt echt niet anders kan. Dat is tenminste wat je dan tegen je zelf zult zeggen.

Een spijkerband sluit ik wél uit. (zo één als een gewone halsband met gewone spijkers erin) Dat zou voor mij te ver gaan, daar zou voor mij wél de grens liggen. En ook niet als het echt echt echt nodig zou zijn.
Maar als ze duidelijk weet wat er verwacht wordt en ze zou toch anders willen blijven doen, dan zou ik een TT niet uitsluiten.

Maar goed... zolang Indy nog een speeltje gebruikt om achter het kistje aan te gaan maak ik me nog geen zorgen