Het HondenForum

Golden Stanley schreef:Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Te veel praten met je hond kan volgens mij ook leiden tot miscommunicatie.
Dat is vermoed ik hetzelfde als wat *XenaScence zegt. De hond luistert niet meer omdat er zo veel "ruis" is dat de commando's niet meer doorkomen.
Dus een zekere mate van terughoudendheid in de menselijke neiging om de hond de oren van de kop te l****n is denk ik best raadzaam

Of de theorie van Weinberg daardoor niet klopt zou ik niet al te stellig willen zeggen
Juist door vanaf pup dat kijken niet uit te laten doven, maar te stimuleren, heb je vaak een sterker contact met je hond.
Als Whoop dat in zijn puppytijd niet heeft geleerd vast te houden, is het oogcontact maken op latere leeftijd moeilijker aan te leren.
Vooral als hij ook nog misschien de nodige "bagage" heeft meegekregen voor hij bij jou kwam.

Leuk trouwens dat je hem met TTouch kunt helpen
Welke touch gebruik je het meest voor hem?

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Golden Stanley schreef:Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Te veel praten met je hond kan volgens mij ook leiden tot miscommunicatie.
Dat is vermoed ik hetzelfde als wat *XenaScence zegt. De hond luistert niet meer omdat er zo veel "ruis" is dat de commando's niet meer doorkomen.
Dus een zekere mate van terughoudendheid in de menselijke neiging om de hond de oren van de kop te l****n is denk ik best raadzaam

en toch is er meer aan een hond dan wij kunnen bevroeden . wat jij zegt klopt hoor (of, tenminste, ik ben het er mee eens ), maar hoe dan dit te verklaren : ik lul mijn honden hier werkelijk de oren van het hoofd, en toch horen ze alles wat ze moeten horen. het zal wel de intonatie zijn, of de woorden zelf, of de lichaamstaal - hoogst waarschijnlijk een combinatie van die drie.

feit blijft dat ze zonder problemen het interessante tussen de ruis uitpikken, en dat doet er niet eentje, maar allemaal.

rara, hoe kan dat ?

Daarom kan dat
Veel met je hond samen doen, eisen stellen en ze geregeld bij je in de buurt hebben. Actie op reactie zal ik maar zeggen. En dan wederzijds.
Een hond is heel goed in staat om te filteren, als de door jou genoemde combinatie er maar is.

Als dat niet zo is, wordt het denk ik wat moeilijker

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:

ranetje schreef: Te veel praten met je hond kan volgens mij ook leiden tot miscommunicatie.
Dat is vermoed ik hetzelfde als wat *XenaScence zegt. De hond luistert niet meer omdat er zo veel "ruis" is dat de commando's niet meer doorkomen.
Dus een zekere mate van terughoudendheid in de menselijke neiging om de hond de oren van de kop te l****n is denk ik best raadzaam

en toch is er meer aan een hond dan wij kunnen bevroeden . wat jij zegt klopt hoor (of, tenminste, ik ben het er mee eens ), maar hoe dan dit te verklaren : ik lul mijn honden hier werkelijk de oren van het hoofd, en toch horen ze alles wat ze moeten horen. het zal wel de intonatie zijn, of de woorden zelf, of de lichaamstaal - hoogst waarschijnlijk een combinatie van die drie.

feit blijft dat ze zonder problemen het interessante tussen de ruis uitpikken, en dat doet er niet eentje, maar allemaal.

rara, hoe kan dat ?

Daarom kan dat
Veel met je hond samen doen, eisen stellen en ze geregeld bij je in de buurt hebben. Actie op reactie zal ik maar zeggen. En dan wederzijds.
Een hond is heel goed in staat om te filteren, als de door jou genoemde combinatie er maar is.

Als dat niet zo is, wordt het denk ik wat moeilijker

ik heb nog een invloedsfactor bedacht : de timing . ik mag bij wijze van spreken abladiebladiebla tegen een hond bezig zijn, maar als plots mijn stemhoogte verandert, netjes getimed met iets wat die hond doet (goed of fout), en ook nog een keer met de passende lichaamstaal erbij dan komt het dus blijkaar wel probleemloos over.

Volgens mij moet jij een weekje naar Klaas Wijnberg :N:

Overigens heb ik een keer ergens gelezen (waar ook weer ) dat een hond de intelligentie van een drie á vier jarig mens zou hebben.. Nou lijkt me dát ook wel weer hoog gegrepen maar ik heb ook wel eens het idee dat ze onderschat worden wat hun 'begrijpertje' betreft.
Maar zeker hun aanpassingsvermogen. Alleen de aanpak bij een pup zal anders moeten zijn denk ik; of 'bladiebla' jij die ook suf ?

Moon schreef:
Overigens heb ik een keer ergens gelezen (waar ook weer ) dat een hond de intelligentie van een drie á vier jarig mens zou hebben.. Nou lijkt me dát ook wel weer hoog gegrepen maar ik heb ook wel eens het idee dat ze onderschat worden wat hun 'begrijpertje' betreft.
Maar zeker hun aanpassingsvermogen. Alleen de aanpak bij een pup zal anders moeten zijn denk ik; of 'bladiebla' jij die ook suf ?

Dat van dat intelligentie-niveau heb ik ook ergens gelezen maar volgens mij ging het in die vergelijking om een getrainde herder, dacht zelfs een politie-hond... (Maar ben niet zeker... )

ranetje schreef:

Golden Stanley schreef:Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Te veel praten met je hond kan volgens mij ook leiden tot miscommunicatie.
Dat is vermoed ik hetzelfde als wat *XenaScence zegt. De hond luistert niet meer omdat er zo veel "ruis" is dat de commando's niet meer doorkomen.
Dus een zekere mate van terughoudendheid in de menselijke neiging om de hond de oren van de kop te l****n is denk ik best raadzaam

Of de theorie van Weinberg daardoor niet klopt zou ik niet al te stellig willen zeggen
Juist door vanaf pup dat kijken niet uit te laten doven, maar te stimuleren, heb je vaak een sterker contact met je hond.
Als Whoop dat in zijn puppytijd niet heeft geleerd vast te houden, is het oogcontact maken op latere leeftijd moeilijker aan te leren.
Vooral als hij ook nog misschien de nodige "bagage" heeft meegekregen voor hij bij jou kwam.

Leuk trouwens dat je hem met TTouch kunt helpen
Welke touch gebruik je het meest voor hem?

En toch heb ik een hele fijne band met mijn 'einzelganger'. Zeker binnenshuis, het is echt een hele fijne trouwe kameraad. En buitenshuis leeft hij in zijn eigen wereldje en heeft hij in de tijd geleerd mij daarin toe te laten, zeg maar. En dat is geweldig, hoor.
Ik heb TTouch op mijn trainingen met Stanley gehad en heb dat ook op Whoop toegepast (en nog.....). Hierdoor heeft hij geleerd bv. om niet weg te rennen van mij uit voor hem bedreigende of corrigerende situaties.
Bv. als hij weer is een dood beest te pakken heeft en het niet af wil staan. Door vooraf met de TTouch in buitensituaties aan de slag te gaan, heeft hij geleerd te ontspannen en te vertrouwen waardoor hij beter bij je in de buurt blijft. En dan is het makkelijker om die calming signals toe te passen. Het is geen wegloper, absoluut niet maar als hij bv. aan de Lek rotte beesten ruikt, is het prettig als hij dan wel weer terug komt. Zo heb ik dat verder uit kunnen breiden dat hij, als hij hem toch peert weer met prooi en al bij me terug komt. En daar heb ik als basis die TTouch oefeningen te danken. Ik weet de termen niet zo precies, maar ik gebruik vooral de oormassages en de rug/staart drukpunten. Als je daarmee je hond 'in balans' krijgt, staat hij open voor bijna elk contact met jou. Zou de theorie moeten zijn en het is wel leuk om te doen.

IngeO schreef:ik zal zelf eens wat weken gaan organiseren, volgens míjn systeem, alleen natuurlijk nog wel véél duurder dan weinberg

de lul-contactmethode .

Als je nog duurder bent dan Klaas, kom ik niet
Anders zou ik het best het overwegen waard vinden, maar dan wèl goedkoper

@Golden Stanley
De eartouch gebruik ik ook veel, vooral als Rana wat te nerveus is.
Voor de balans gebruik ik meestal de massage van de poten

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:

ranetje schreef: Te veel praten met je hond kan volgens mij ook leiden tot miscommunicatie.
Dat is vermoed ik hetzelfde als wat *XenaScence zegt. De hond luistert niet meer omdat er zo veel "ruis" is dat de commando's niet meer doorkomen.
Dus een zekere mate van terughoudendheid in de menselijke neiging om de hond de oren van de kop te l****n is denk ik best raadzaam

en toch is er meer aan een hond dan wij kunnen bevroeden . wat jij zegt klopt hoor (of, tenminste, ik ben het er mee eens ), maar hoe dan dit te verklaren : ik lul mijn honden hier werkelijk de oren van het hoofd, en toch horen ze alles wat ze moeten horen. het zal wel de intonatie zijn, of de woorden zelf, of de lichaamstaal - hoogst waarschijnlijk een combinatie van die drie.

feit blijft dat ze zonder problemen het interessante tussen de ruis uitpikken, en dat doet er niet eentje, maar allemaal.

rara, hoe kan dat ?

Daarom kan dat
Veel met je hond samen doen, eisen stellen en ze geregeld bij je in de buurt hebben. Actie op reactie zal ik maar zeggen. En dan wederzijds.
Een hond is heel goed in staat om te filteren, als de door jou genoemde combinatie er maar is.

Als dat niet zo is, wordt het denk ik wat moeilijker

ik heb nog een invloedsfactor bedacht : de timing . ik mag bij wijze van spreken abladiebladiebla tegen een hond bezig zijn, maar als plots mijn stemhoogte verandert, netjes getimed met iets wat die hond doet (goed of fout), en ook nog een keer met de passende lichaamstaal erbij dan komt het dus blijkaar wel probleemloos over.

Yep, absoluut met je eens dat timing stem in combi met lichaamstaal het allerbelangrijkste is.
Ik babbel ook nog teveel, hoor. Dat leer je echt niet zomaar af. Maar als we samen stappen, dan is het vaak stil van mijn kant. En als we stoppen, dan houden we onze onderonsjes. En vaak vindt Whoop het zelfs leuk om onder het stappen door uit zichzelf contact met me te zoeken. Daar heb ik niet voor hoeven babbelen en ik denk dat Weinberg dat in hoofdzaak bedoelt. Dat wij teveel bezig zijn onze honden naar ons toe te 'babbelen', met hele verkeerde uitgangspunten.

Zal is een situatie schetsen wat ik nu dagelijks meemaak met dit warme weer. Elke dag ga ik rond etenstijd de plas met ze rond. Dat is losloopgebied waar ook paarden en runderen staan. En meestal staan die beesten dan op een bepaalde plek te grazen of in het water, waar alle honden doorheen moeten. Zo ook net weer. De meeste eigenaren beginnen al vanaf zo'n 50 meter die honden bij hen te roepen, wat bij veel honden vaak niet werkt. Die honden gaan zeg maar al in verzet door de toonaard van die stem, wat alsmaar zenuwachtiger aan doet want ze komen steeds dichterbij de kudde. Dus wat doet die hond, die gaat expres aan de kont van zo'n paard snuiven of rent keihard rondjes rondom de stier. Wat resulteert dat de eigenaar helemaal over de zeik is en die hond de grootste lol heeft.
Stanley heeft van pup af aan al geleerd dat hij niet mag opjagen. Whooper niet en vindt het af en toe wel spannend om die stier dwars te zitten. Door 1 simpele 'grom' van mij met een zijlingse beweging met mijn arm naar links, weten mijn honden dat ze het niet in hun hoofd moeten halen om die kudde lastig te vallen. Ze blijven netjes langs het water tot ze er voorbij zijn en ik heb daar niets voor hoeven zeggen. Als ze er voorbij zijn, dan beloon ik ze of met een snoepje of op stem. En als je dan al die mensen hoort die op stem aan het bleren en doen zijn, hihi. Dat is voor mij al irritant, laat staan dat die honden er dwars doorheen gaan. Denk dat ik het gedrag van mijn honden in deze situaties zeker te danken heb aan de theorie van Weinberg.

Inge O schreef:

ranetje schreef:

IngeO schreef:ik zal zelf eens wat weken gaan organiseren, volgens míjn systeem, alleen natuurlijk nog wel véél duurder dan weinberg

de lul-contactmethode .

Als je nog duurder bent dan Klaas, kom ik niet
Anders zou ik het best het overwegen waard vinden, maar dan wèl goedkoper

zo werkt dat niet natuurlijk. als ik mezelf serieus genomen wil laten worden ( ) moet ik per definitie duurder zijn dan de concurrentie .

Nouwww

inge O schreef:

@Golden Stanley
De eartouch gebruik ik ook veel, vooral als Rana wat te nerveus is.
Voor de balans gebruik ik meestal de massage van de poten

ik doe de eartouch niet, ik masseer hondenoortjes, al jaaaaren lang (sorry hoor, ben ik nu heel tegendraads :N: ?).

Dat is niet tegendraads dat is de eartouch

Inge O schreef:

ranetje schreef:Dat is niet tegendraads dat is de eartouch

Golden Stanley schreef:

Moon schreef:

Golden Stanley schreef:

Moon schreef:En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

Het gaat er mij niet om dat nonverbale comm. met honden niet goed zou zijn; ik doe ook heel veel met gebaren . Maar als je een methode opzet om mens en hond dichter tot elkaar te brengen doet het mij raar aan om een belangrijk comm. middel van de mens uit te schakelen

Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Zou het bij Whooper niet zo kunnen zijn dat hij dat als pup niet geleerd heeft (dat een mens aankijken niet bedreigend is) hij is een herplaatser toch? Dante en ik kunnen elkaar soms een tijd achter elkaar aan zitten kijken; om beuren knipperen we dan eens vriendelijk (geldt ook voor mijn kater trouwens).

Yep, Whoop is een herplaatser. Dat hij het niet geleerd heeft, is vrij duidelijk. Stanley heeft het van pup af aan geleerd en het werd ook van hem verwacht te focussen naarmate hij meer was doorgetraind in de GG. Dus bij Stanley is het met de paplepel ingegoten en bij Whooper absoluut niet. En dan klopt de theorie in die zin niet van Weinberg dat oogcontact HET communicatiemiddel is om verbale communicatie uit te sluiten. Want juist dat oogcontact bij Whoop maakt dat ik geen bereik heb in situaties buiten en heb ik meer aan de calming signals om hem bv. te 'dwingen' dat oogcontact wel aan te leren. En dat zijn weer situaties die ik vaak thuis toepas om zodoende toch dat contact te krijgen wat jij hierboven schrijft. Haha, ik begrijp wat je ermee aan wilt geven. Bij Whoop werkt dat redelijk, je hoort wat hersentjes knarsen dan. En hij moet zich na een tijdje dan echt effe ontladen door zich af te reageren met keihard rondjes rennen of te loeien.
Doe ik er tussendoor bv. T-touch oefeningen, dan geeft dat hem meer zelfvertrouwen waardoor hij weer openstaat mij beter te leren begrijpen. En daarmee wil ik niet zeggen dat mijn Whoop geen zelfvertrouwen heeft, want ik ben bang dat hij dat juist teveel heeft.
Maar ik vind het met honden met een achtergrond echt belangrijk om de basis vanuit de positie van de hond te leggen en niet vanuit de gedachtengang van de mens. Ik weet niet, volgens mij ben je dan niet goed bezig door onbewust teveel af te gaan dwingen.

Nog heel even voor de duidelijkheid; ik bedoel echt niet dat de mens maar een hautaine houding aan moet nemen van 'de hond past zich maar aan' (maar dat snap je hopelijk wel?). En juist omdat iedere hond -én combinatie hond/baas- verschillend is, ga ik een beetje steigeren van opgelegde 'regels en wetmatigheden'. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?

Inge O schreef:

Moon schreef:Volgens mij moet jij een weekje naar Klaas Wijnberg :N:

ben ik èèèèècht niet van plan :N: .

Overigens heb ik een keer ergens gelezen (waar ook weer ) dat een hond de intelligentie van een drie á vier jarig mens zou hebben.. Nou lijkt me dát ook wel weer hoog gegrepen maar ik heb ook wel eens het idee dat ze onderschat worden wat hun 'begrijpertje' betreft.
Maar zeker hun aanpassingsvermogen.

zeer zeker wel. ik schrik hier soms echt wel wat een hond 'zomaar' begrijpt, terwijl ik toch een supernuchter iemand ben wat dat betreft, ik zal het altijd eerst proberen te wijten aan toeval, of inbeelding, of wat dan ook.
maar soms kan ik er gewoon niet omheen, en ís de hond in kwestie gewoon zo begrijpend, beangstigend begrijpend soms .

Alleen de aanpak bij een pup zal anders moeten zijn denk ik; of 'bladiebla' jij die ook suf ?

ik bladiebla tegen alles .

nee hoor, het is niet zo dat ik constant maar aan lul. maar gezien ik zes honden heb en ik toch tegen ieder van ze regelmatig eens bezig ben , ben ik na verloop van een dag toch al heel wat gezwam verder .

die pup wordt wat dat betreft meteen in het diepe gegooid, zonder braindamage .

ik zal zelf eens wat weken gaan organiseren, volgens míjn systeem, alleen natuurlijk nog wel véél duurder dan weinberg .

de lul-contactmethode .

Kunnen we ook online inschrijven? (Tenslotte zal Wijnberg zo ook wel begonnen zijn ) Wil ik wel eerst een wetenschappelijke onderbouwing van je ideeën

Misschien moet ik wat objectiever kijken naar het begrijpen van Dante. Ben soms tè bang om te vermenselijken (en om de trotse hondenmoeder uit te hangen "kijk toch eens hoe slim mijn hondje is" ).
Ik weet natuurlijk weer net geen voorbeeld te bedenken, maar er zijn van die momenten...

Inge O schreef:

Moon schreef:

Inge O schreef:

Moon schreef:Volgens mij moet jij een weekje naar Klaas Wijnberg :N:

ben ik èèèèècht niet van plan :N: .

Overigens heb ik een keer ergens gelezen (waar ook weer ) dat een hond de intelligentie van een drie á vier jarig mens zou hebben.. Nou lijkt me dát ook wel weer hoog gegrepen maar ik heb ook wel eens het idee dat ze onderschat worden wat hun 'begrijpertje' betreft.
Maar zeker hun aanpassingsvermogen.

zeer zeker wel. ik schrik hier soms echt wel wat een hond 'zomaar' begrijpt, terwijl ik toch een supernuchter iemand ben wat dat betreft, ik zal het altijd eerst proberen te wijten aan toeval, of inbeelding, of wat dan ook.
maar soms kan ik er gewoon niet omheen, en ís de hond in kwestie gewoon zo begrijpend, beangstigend begrijpend soms .

Alleen de aanpak bij een pup zal anders moeten zijn denk ik; of 'bladiebla' jij die ook suf ?

ik bladiebla tegen alles .

nee hoor, het is niet zo dat ik constant maar aan lul. maar gezien ik zes honden heb en ik toch tegen ieder van ze regelmatig eens bezig ben , ben ik na verloop van een dag toch al heel wat gezwam verder .

die pup wordt wat dat betreft meteen in het diepe gegooid, zonder braindamage .

ik zal zelf eens wat weken gaan organiseren, volgens míjn systeem, alleen natuurlijk nog wel véél duurder dan weinberg .

de lul-contactmethode .

Kunnen we ook online inschrijven? (Tenslotte zal Wijnberg zo ook wel begonnen zijn ) Wil ik wel eerst een wetenschappelijke onderbouwing van je ideeën

wat onderbouwing - wat ik zeg zijn gewoon feiten .

Misschien moet ik wat objectiever kijken naar het begrijpen van Dante. Ben soms tè bang om te vermenselijken (en om de trotse hondenmoeder uit te hangen "kijk toch eens hoe slim mijn hondje is" ).
Ik weet natuurlijk weer net geen voorbeeld te bedenken, maar er zijn van die momenten...

ik weet nog wel zo'n voorbeeld, hoewel het toevallig wel iets stoms is, maar goed : geen van mijn honden kent 'het bevel' kusje geven - ik ben niet zo van het hondenkusserige, al helemaal niet als je het zou moeten vragen, want als ze zoiets echt willen zullen ze het wel uit zichzelf doen.

nu is attack toch al zo'n beetje een 'verstaanswondertje', een eigenschap die ze van haar grootmoeder heeft geërfd, bij spook vroeger was het zelfs soms bijna eng, zoveel als zij verstond.

maar goed, op een bepaald ogenblik was ik toch gek genoeg om aan attack een kusje te vragen, in de volle overtuiging dat dit niet ging gebeuren, hoe zou het ook. ik duwde ook zeker niet mijn neus in haar bek, dat zou wel heel makkelijk geweest zijn - ik zat gewoon wat met haar te knuffelen zoals duizenden keren voordien, zónder kusjes.

geeft ze me daar toch spontaan een paar lieve kleine lebbertjes zeker ?
vanaf dat ogenblik kan ik het haar op elk moment vragen : ze doet het in 100% van de gevallen .

nee, kan ik niet echt dom noemen .

Schitterend voorbeeld (en heeel lief...).
Ik kom nu alleen op voorbeelden die niets met verbale communicatie te maken hebben (maar ook heel slim zijn natuurlijk ).

Inge O schreef: ik doe de eartouch niet, ik masseer hondenoortjes, al jaaaaren lang (sorry hoor, ben ik nu heel tegendraads :N: ?).

Nou, ik lees veel over honden en hondengedrag (gewoon omdat ik het leuk vind om te lezen, ik doe er verder niets mee) maar toen ik voor het eerst las over deze 'eartouch' en andere massages/aanrakingen, dacht ik: ja maar, dat is toch niet 'nieuw', dat doe je toch bijna ehm.. automatisch bij je hond?
Ik bedoel, je hond zit of ligt bij je, je aait en merkt welke 'aaitjes' het lekkerst worden gevonden. De stap naar bewust aaien is dan ook snel gemaakt (ingegeven door je instinct, gevoel).

Oh en ik probeer verder geen enkele aanpak of theorie van welke honden-deskundige dan ook teniet te doen of belachelijk te maken, wil er alleen maar mee zeggen dat je sommige dingen al (misschien onbewust) doet bij en met je hond(en).

Moon schreef:En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

ik was nieuwsgierig en heb zijn boek gekocht en heb dit gister gelezen.

hij zegt inderdaad dat wij oor-georienteerd zijn en honden oog-georienteerd. dat wij veel intelligenter zijn en het dus logischer is als wij meer richting oog gingen dan de hond te dwingen meer op oor te doen.

ik denk zelf dat het een samenspel is. ik denk dat iedereen ervaren heeft dat gebaren veel meer doen voor een hond dan geluiden. maar ook geluiden prikkelen heftig. ik hoef het woord eten in huis niet te gebruiken want dan heb ik 2 staffords in mijn nek hangen.

dus je moet daar een eerlijke balans in vinden

Eigenlijk merken we steeds meer dat het praten tegen de hond geen negatieve effecten heeft.

dat iemand dit moet constateren vind ik persoonlijk erg triest

Moon schreef:

Golden Stanley schreef:

Moon schreef:

Golden Stanley schreef: Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

Het gaat er mij niet om dat nonverbale comm. met honden niet goed zou zijn; ik doe ook heel veel met gebaren . Maar als je een methode opzet om mens en hond dichter tot elkaar te brengen doet het mij raar aan om een belangrijk comm. middel van de mens uit te schakelen

Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Zou het bij Whooper niet zo kunnen zijn dat hij dat als pup niet geleerd heeft (dat een mens aankijken niet bedreigend is) hij is een herplaatser toch? Dante en ik kunnen elkaar soms een tijd achter elkaar aan zitten kijken; om beuren knipperen we dan eens vriendelijk (geldt ook voor mijn kater trouwens).

Yep, Whoop is een herplaatser. Dat hij het niet geleerd heeft, is vrij duidelijk. Stanley heeft het van pup af aan geleerd en het werd ook van hem verwacht te focussen naarmate hij meer was doorgetraind in de GG. Dus bij Stanley is het met de paplepel ingegoten en bij Whooper absoluut niet. En dan klopt de theorie in die zin niet van Weinberg dat oogcontact HET communicatiemiddel is om verbale communicatie uit te sluiten. Want juist dat oogcontact bij Whoop maakt dat ik geen bereik heb in situaties buiten en heb ik meer aan de calming signals om hem bv. te 'dwingen' dat oogcontact wel aan te leren. En dat zijn weer situaties die ik vaak thuis toepas om zodoende toch dat contact te krijgen wat jij hierboven schrijft. Haha, ik begrijp wat je ermee aan wilt geven. Bij Whoop werkt dat redelijk, je hoort wat hersentjes knarsen dan. En hij moet zich na een tijdje dan echt effe ontladen door zich af te reageren met keihard rondjes rennen of te loeien.
Doe ik er tussendoor bv. T-touch oefeningen, dan geeft dat hem meer zelfvertrouwen waardoor hij weer openstaat mij beter te leren begrijpen. En daarmee wil ik niet zeggen dat mijn Whoop geen zelfvertrouwen heeft, want ik ben bang dat hij dat juist teveel heeft.
Maar ik vind het met honden met een achtergrond echt belangrijk om de basis vanuit de positie van de hond te leggen en niet vanuit de gedachtengang van de mens. Ik weet niet, volgens mij ben je dan niet goed bezig door onbewust teveel af te gaan dwingen.

Nog heel even voor de duidelijkheid; ik bedoel echt niet dat de mens maar een hautaine houding aan moet nemen van 'de hond past zich maar aan' (maar dat snap je hopelijk wel?). En juist omdat iedere hond -én combinatie hond/baas- verschillend is, ga ik een beetje steigeren van opgelegde 'regels en wetmatigheden'. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?

Natuurlijk begrijp ik wat je bedoelt.....althans dat denk ik.....
Maar sommige mensen houden bij de 'verkeerde' honden van teveel gebabbel en dan moet je daar een gulden middenweg in zien te vinden.
Gelukkig zijn er daarin meerdere wegen die naar Rome leiden en ik ben erg voorstander van Weinberg en zeker van Rugaas, maar niet alles is toepasbaar. En met traditioneel trainen is ook niks mis, maar vaak wordt daarin wel vergeten meer vanuit de hond te denken.

ondanks dat jullie geen antwoord op je vraag hebben gehad, vond ik dit toch wel een interessant topic om te lezen.

miekmiek schreef:ondanks dat jullie geen antwoord op je vraag hebben gehad, vond ik dit toch wel een interessant topic om te lezen.

TS wilde kennelijk alleen maar reclame maken
En ondertussen leren wij weer wat van elkaar nietwaar?

Inge O schreef:

Moon schreef:

Inge O schreef:

Moon schreef: Kunnen we ook online inschrijven? (Tenslotte zal Wijnberg zo ook wel begonnen zijn ) Wil ik wel eerst een wetenschappelijke onderbouwing van je ideeën

wat onderbouwing - wat ik zeg zijn gewoon feiten .

Misschien moet ik wat objectiever kijken naar het begrijpen van Dante. Ben soms tè bang om te vermenselijken (en om de trotse hondenmoeder uit te hangen "kijk toch eens hoe slim mijn hondje is" ).
Ik weet natuurlijk weer net geen voorbeeld te bedenken, maar er zijn van die momenten...

ik weet nog wel zo'n voorbeeld, hoewel het toevallig wel iets stoms is, maar goed : geen van mijn honden kent 'het bevel' kusje geven - ik ben niet zo van het hondenkusserige, al helemaal niet als je het zou moeten vragen, want als ze zoiets echt willen zullen ze het wel uit zichzelf doen.

nu is attack toch al zo'n beetje een 'verstaanswondertje', een eigenschap die ze van haar grootmoeder heeft geërfd, bij spook vroeger was het zelfs soms bijna eng, zoveel als zij verstond.

maar goed, op een bepaald ogenblik was ik toch gek genoeg om aan attack een kusje te vragen, in de volle overtuiging dat dit niet ging gebeuren, hoe zou het ook. ik duwde ook zeker niet mijn neus in haar bek, dat zou wel heel makkelijk geweest zijn - ik zat gewoon wat met haar te knuffelen zoals duizenden keren voordien, zónder kusjes.

geeft ze me daar toch spontaan een paar lieve kleine lebbertjes zeker ?
vanaf dat ogenblik kan ik het haar op elk moment vragen : ze doet het in 100% van de gevallen .

nee, kan ik niet echt dom noemen .

Schitterend voorbeeld (en heeel lief...).
Ik kom nu alleen op voorbeelden die niets met verbale communicatie te maken hebben (maar ook heel slim zijn natuurlijk ).

ahahaha, net weer zo'n leuk voorbeeldje, ook weer met attackje natuurlijk .

ik laat 'de meute' net binnen, terwijl ze in het portaaltje staan met z'n zessen ga ik even de buitendeur dichtmaken, en attack duwt ondertussen (zoals altijd ) even met haar neus de tussendeur open om te zien waar baasje heengaat. ik mopper daar altijd over (schijnmopperen natuurlijk, maar wel weer lullen ) omdat er dan vliegen en muggen mee naar binnen glippen, dus terwijl ik binnenkom loop ik zo nog wat tegen attack aan te kletsen (terwijl ze daar met hun zessen staan, maar madame wist blijkbaar perfect dat ik het tegen haar had), en ik vraag 'moet ik er op kloppen misschien?' ( :N: , ik weet het, ik zeg soms hele gekke dingen tegen mijn beesten ), en ahahahaha, ze verroert geen vin, maar knijpt heel even haar oogjes dicht (ik geef ze wel vaker eens een speelse tik, is alleen maar als grapje bedoeld, en dat weten ze ook).

en of ze dat zinnetje dus kende .

Daar ben ik stil van (zou er kippenvel van krijgen)!! Als iemand anders het zou vertellen, zou ik denken; ja ja
Volgens mij hoef je geen cursussen te geven à la Klaas maar kun je met Atackje rijk worden
Ik hoef niet verder te zoeken naar voorbeelden; daar kan ik niet 'overheen'

Rami schreef:

Inge O schreef: ik doe de eartouch niet, ik masseer hondenoortjes, al jaaaaren lang (sorry hoor, ben ik nu heel tegendraads :N: ?).

Nou, ik lees veel over honden en hondengedrag (gewoon omdat ik het leuk vind om te lezen, ik doe er verder niets mee) maar toen ik voor het eerst las over deze 'eartouch' en andere massages/aanrakingen, dacht ik: ja maar, dat is toch niet 'nieuw', dat doe je toch bijna ehm.. automatisch bij je hond?
Ik bedoel, je hond zit of ligt bij je, je aait en merkt welke 'aaitjes' het lekkerst worden gevonden. De stap naar bewust aaien is dan ook snel gemaakt (ingegeven door je instinct, gevoel).

Oh en ik probeer verder geen enkele aanpak of theorie van welke honden-deskundige dan ook teniet te doen of belachelijk te maken, wil er alleen maar mee zeggen dat je sommige dingen al (misschien onbewust) doet bij en met je hond(en).

Ik hoop niet dat ik de indruk heb gewekt om iemand belachelijk te maken of zo (door het dollen) want dat vind ik ook tè makkelijk
Maar net als wat jij aanhaalt denk ik ook geregeld; 'what is new?' En kom dan een beetje in verzet ( ) door zo'n bewering als aangehaald door TS...

massam schreef:

Moon schreef:En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

ik was nieuwsgierig en heb zijn boek gekocht en heb dit gister gelezen.

hij zegt inderdaad dat wij oor-georienteerd zijn en honden oog-georienteerd. dat wij veel intelligenter zijn en het dus logischer is als wij meer richting oog gingen dan de hond te dwingen meer op oor te doen.

ik denk zelf dat het een samenspel is. ik denk dat iedereen ervaren heeft dat gebaren veel meer doen voor een hond dan geluiden. maar ook geluiden prikkelen heftig. ik hoef het woord eten in huis niet te gebruiken want dan heb ik 2 staffords in mijn nek hangen.

dus je moet daar een eerlijke balans in vinden

Door dit topic ben ik het ook weer gaan lezen (de puppy-fluisteraar) . En er staat heel veel interessants in, zonder twijfel! Maar ook dat oor/oog verhaal ben ik het niet helemaal mee eens. Heb een aantal jaar geleden een opleiding gedaan waar ook wat ethologie in voorkwam (gericht op mensen). Daar kwam in voor dat de ene mens wat meer gericht was op een bep. zintuig dan de ander. We hebben toen ook wat proefjes daarmee gedaan. Heel grappig om te ontdekken dat ik bijv. meer een 'oor-mens' was, maar even zoveel groepsgenoten bleken meer 'oog-mens' (bijv. de een hóórt de tram aankomen, de ander ziét hem aankomen). Maar het kan natuurlijk dat Wijnberg een onderzoek aanhaalt wat nieuwer is (kon ik niet vinden in de lit. lijst).
Natuurlijk is de mens intelligenter en meer in staat zich aan te passen aan de hond dan andersom. Maar het niet praten tegen honden doet mij nogal krampachtig aan..
Maar wat die balans betreft ben ik het helemaal met je eens!

Nog even over het eigenlijke onderwerp . Ik moet Klaas nageven dat hij een indrukwekkende literatuurlijst in zijn boek heeft staan, waarnaar ook netjes verwezen wordt . Dit itt. tot Gaus, heb net het boek 'Hondentaal is lichaamstaal' gelezen en daarin staat helemaal geen literatuurlijst .
Wel een leuk boek overigens, met ontzettend veel foto's. Maar hoe hij aan de uitleg van het gedrag komt, blijft een geheim van de smid .

Inge O schreef:ik weet niet of dit nog duidelijk overkomt , maar wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is : zelfs in mijn geklep zit nog een strakke consequentie

Voor mij is het in ieder geval duidelijk

Inge O schreef:

Moon schreef: Daar ben ik stil van (zou er kippenvel van krijgen)!! Als iemand anders het zou vertellen, zou ik denken; ja ja
Volgens mij hoef je geen cursussen te geven à la Klaas maar kun je met Atackje rijk worden
Ik hoef niet verder te zoeken naar voorbeelden; daar kan ik niet 'overheen'

ik weet wat je bedoelt met dat 'ja, ja'', dat heb ik ook vaak, zelfs ook over een situatie hier. dat ik denk (over iets wat gebeurde met de honden) van 'als iemand anders me dit zou vertellen, ik zou er echt niks van geloven, want dit is niet normaaaal ' . dat had ik héél erg met spook (grootmoeder van attack), en ook af en toe met attack dus. zelden met één van de andere honden - het is dus geen inbeelding, want dan zou ik het wel bij allemaal 'zien'.

en echt waar hoor, dat dichtknijpen van haar oogjes was niet te verwarren met knipperen, ze hield ze echt even dicht zo op een manier van 'oehhh! :N: ' .

wat ik daaruit onthou is tweeërlei : je zal zeker bij honden ook de verschillen hebben tussen meer oog-, oor- of wat voor zintuig ook gericht. maar ook bij de baasjes is er denk wel een groot verschil tussen geklep en geklep. ik klep wel vaak, maar hoogst, hoogst zelden zonder dat ik daarbij of vlak daarna niet op de één of andere manier ook echt contact maak met de hond in kwestie. misschien ligt dat wel aan de basis van het feit dat ze wel oplettender blijven op mijn stem, omdat het nooit tegen de muren, maar wel tegen hén gericht is, en ze daar op de één of andere manier ook telkens het bewijs van krijgen op het moment zelf of enkele seconden later.

ik weet niet of dit nog duidelijk overkomt , maar wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is : zelfs in mijn geklep zit nog een strakke consequentie .

Ik denk idd dat dat bij honden ook verschillend is (wb. ogen/oren of andere zintuigen). Ik begrijp je verhaal uitstekend; ook van de twee soorten geklep
Het gaat wel niet helemaal over dit onderwerp (zintuigen) maar wat ik wel een leuk boekje vind is van Anke Bogaerts; 'de drie karakters'. Zij beschrijft hierin haar opvatting van verschillende 'soorten' jachthonden; de gevoelshond, de actiehond en de ogenhond. Ik vond en vind het erg interessant (vooral de tips wb. jachthonden natuurlijk ). Maar volgens mij geldt wat zij schrijft ook wel voor alle honden. Nettie was ook erg over dat boekje te spreken (als aanbeveling )

Vergeet ik nog iets over Attackje te zeggen; zo via het forum heb ik het idee dat je een redelijk nuchter mens bent die een hond als hond ziet. Dus als jij zoiets vertelt geloof ik het zeker Een bijzondere hond en dát is het

Moon schreef:Nettie was ook erg over dat boekje te spreken (als aanbeveling )

:N:
Ik geef noooooit meer complimentjes

Maar het is zeker een goed boek

ranetje schreef:

Moon schreef:Nettie was ook erg over dat boekje te spreken (als aanbeveling )

:N:
Ik geef noooooit meer complimentjes

Maar het is zeker een goed boek

Ik wil Inge gewoon in onze vreugde laten delen
(en dan hebben we weer wat te discu-zeuren, als ze het gelezen heeft )

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Nettie was ook erg over dat boekje te spreken (als aanbeveling )

:N:
Ik geef noooooit meer complimentjes

Maar het is zeker een goed boek

Ik wil Inge gewoon in onze vreugde laten delen
(en dan hebben we weer wat te discu-zeuren, als ze het gelezen heeft )

Ik heb ook de fluisteraar boeken gelezen.
Ik dacht meteen; als dit DE methode is, ben ik flink de sigaar.
Mijn honden zouden denken dat er iets ernstig mis was als ik niet meer tegen ze zou babbelen.
Er staan genoeg interessante dingen in, maar de toon van de boeken zijn wel alsof het DE (enige, juiste) manier zou zijn.
En dat staat me dan weer tegen.

en toch is er meer aan een hond dan wij kunnen bevroeden . wat jij zegt klopt hoor (of, tenminste, ik ben het er mee eens ), maar hoe dan dit te verklaren : ik lul mijn honden hier werkelijk de oren van het hoofd, en toch horen ze alles wat ze moeten horen. het zal wel de intonatie zijn, of de woorden zelf, of de lichaamstaal - hoogst waarschijnlijk een combinatie van die drie.

feit blijft dat ze zonder problemen het interessante tussen de ruis uitpikken, en dat doet er niet eentje, maar allemaal.

Dat is hier ook zo.
Bammie is hier vanaf pup en wij begrijpen elkaar zo goed, dat ik het soms gewoon eng vind, werkelijk waar.
Een blik kan voldoende zijn; met alleen mijn ogen kan ik hem overhalen tot een spelletje.
Met een hele zin, rustig uitgesproken, dat hij de kat niet zo mag plagen; "Bammie, zit Pebbles nou niet zo te plagen, joh" waarop hij halverwege de zin stopt met de kat achterna wandelen en rustig gaat liggen, mij aankijkend.
Waarop ik dan weer naar hem knipoog

Het is bijna niet uit te leggen, mensen verklaren je bijna voor gek :N:
"jaja, het zal wel, zal wel toeval zijn"

Megan is hier op haar 7e gekomen en ook zij is inmiddels zover. In het begin durfde ze je niet recht aan te kijken maar nu zoekt ze ook je ogen op en reageert ook echt op je blik.
Kletsen was in het begin voor haar een raadsel maar nu is het:
We gaan niet kijken of die meneer wat lekkers voor je heeft
Waarop ze je aankijkt van; ook flauw en netjes meeloopt.
(ja misschien te veel vermenselijkt maar zo zie ik het, zo komt het op mij over)


Zelfs kleine Misty verandert met de dag.
Te bedenken dat ze anderhalf jaar in een donker hokje heeft gezeten.
Ik ben heel rustig met haar maar de laatste weken is het me opgevallen dat ze steeds vaker oogcontact maakt.
Het is wel eens moeilijk om niet te druk te babbelen tegen haar.
Gisteren, bijvoorbeeld, liep ze een beetje jolig door het huis waarop ik het niet kon laten om haar wat aan te moedigen.
"Hee meissie ben je lekker melig aan het doen"
Waarop ze ineens boven op de bank sprong en kwam knuffelspelen.
Weer een stukje overwonnen met haar

het is dus niet zo dat ik alles maar in onduidelijke zinnen zeg, en dan vind dat een hond dat ook maar moet begrijpen (dat zou ik zeer unfair vinden), maar eerder dat het af en toe gebeurt dat een hond overduidelijk begrijpend reageert op een zin waarvan het niet eens de bedoeling was dat hij ze begreep

Ja, precies.
Als hij echt de kat zou achterna jagen, zeg ik gewoon duidelijk nee
Maar soms wandelt hij ze gewoon achterna waarbij de kat een blik heeft van moet dat nou en dan zeg ik zoiets automatisch waarop hij dan ook stopt.
Vind ik zo bijzonder

Je moet het gewoon ervaren! Zonder zelf allerlei aannames over Klaas of de methode te hebben. Het is in ieder geval een unieke workshop, waar je nog jaren later over na zult denken.

Stapper Pet.