Het HondenForum

roxy is bang voor andere mensen... dus ik blijf er tegenwoordig altijd bij...

ik zou dus gewoon heeeeeeeeeeeeeel veel thuis gaan oefenen met de vachtverzorging. Misschien knip je niks, maar doe je net alsof. Je gebruikt gewoon een scheerappararaat op zn kop, zodat ze de trilling van dat ding en het geluid wel mee maakt. Of ze nou een drama queen is of het echt eng vindt, maakt niet uit. Gewoon oefenen en belonen als het goed gaat.
Boris vond de tondeuse eerst ook maar niks, een paar keer dat ding trillend naast hem gelegd en hem eraan laten snuffelen, nu is het geen probleem meer. Dat pootjes en staart niet leuk zijn om te kammen, dat vinden wel meer hondjes (boris ook nog steeds) daar moeten ze zich bij neer leggen ben ik bang.
Als je zelf het gevoel heb dat het echt angst is, zou je rescue remedie van Bach druppeltjes aan haar kunnen geven als ze naar de trimsalon gaat.

Het kan best aan de trimster liggen.
De eerste trimster waar ik Shinji heen bracht vond hij ook niet leuk. Die trimster kende volgens mij maar 1 ding en dat was scheren. Wat voor een hond een verschikkelijke ervaring is. Las dat dat bij jouw ook het geval was. Kan zijn dat hij daardoor de trimster niet mag.
Shinji begon echt te huilen en piepen als hij haar zag. Toen ben ik naar een andere trimster gegaan. En toen zag ik dat Shinji ook heel anders reageerde. Die meid (was echt een jonge meid) ging ook heel anders met hem om. Tevens mocht ik kijken hoe zij hem deed trimmen zodat ik ervan kon leren om hem thuis ook te onderhouden. Iedere keer dat Shinji haar zag ging hij met zijn staart kwispelen en kwam heel vrolijk terug. Daarna ben ik bij een andere trimster gegaan bij mijn ouders om de hoek. Die vrouw is ook zeer goed. Zij vertelde mij dat ze voor Shinji zelfs speciaal rustige muziek op zette omdat dat een rustige werking op hem heeft. En zij vind het zeker geen probleem als je erbij blijft. Wat ik bij het borstel gebeuren niet doe. Ik merk dat Shinji juist beter handelbaar is als ik er niet bij ben.
Shinji gaat om de 3 maanden naar de trimster.

christo schreef:

ranetje schreef:Twee van mijn teckels moesten getrimd worden.
Na een trimbeurt zaten ze dan woedend naar me te loeren van onder de salontafel.
En als ik zei hoe mooi ze waren begonnen ze nog te grommen ook
De volgende dag was het dan weer over.

Zeker bij de tweede teckel wist ik dat hij uitstekend werd behandeld.
Maar hij was moeilijk te plukken, dus een echt feestje was het niet voor hem.

Geruststellen zou ik ook niet doen.

Ik pluk Rana en Ita nu eigenlijk meestal zelf.

En toch, ik prijs me gelukkig dat ik geen honden heb die getrimd moeten worden want anders was het, boek mee, en wachten tot het trimmen klaar is. Ik geef mijn honden zo min mogelijk uit handen.

Ik ben er ook vaak bij gebleven
Dat maakte ze overigens niet minder nijdig

@Lieke67
Als je er bij blijft terwijl de trimster bezig is, zou je haar extra kunnen helpen.
Als voorbeeld:
Op een paardenevenement in België was een paard dat zich niet liet bekappen.
Terwijl de hoefsmid bezig ging (hand steeds dichter bij de hoef tot hij deze kon vastpakken en optillen om te bekappen) stond er iemand bij het hoofd van het paard met een tas met brokken.
Elke keer dat de hoefsmid dichter bij de hoef kwam en het paard dat accepteerde zei hij "Yes" en kreeg het paard van de helper een brok.
(Soort clickeren dus)

Iets dergelijks zou je met jouw hondje bij de trimmer toch ook kunnen doen?

Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

@ ranetje
ben ik niet met je eens..
de trimmer zei in het begin dat ik er beter niet bij kon blijven want dan werd ze onrustig...
en willen ze vaak naar het baasje..

dus de eerste keer maar half uur bij gebleven en dat ging goed
de 2e keer heeft mijn vriend haar heen gebracht.. en hebben ze een half uur moeten rennen om haar te vangen...
en een gejoel en gegil..

en sindsdien.. neem ik een boek mee en ga er bij zitten
en dan is mevrouw veel rustiger...
af en toe hou ik haar koppie ff vast..
en ik doe oefeningen met de trim dame..
die geeft haar snoepjes...
benaderd haar langzaam
praat lief tegen haar...
en het gaat steeds een stukje beter...
laatst mocht de dame zelfs haar halsbandje om doen...

StormenRoxy schreef:@ ranetje
ben ik niet met je eens..

Wat ben je nou niet met me eens?

Van mij mogen ze er best bij blijven, zo lang ze zich er maar niet onnodig mee bemoeien en de hond onrustig wordt. Hoewel de baasjes het goed bedoelen, kan je niet echt goed je werk doen als de hond iets niet wil en de baas elke keer troostend zegt: "Ach, kom maar hier schat. Stil maar." En liggen op tafel mag best tot op zekere hoogte. Sommige gedeeltes kan je gewoon niet fatsoenlijke knippen, scheren, etc. als ze liggen, dus dan moeten ze toch echt even blijven staan.

En er zijn toch wel veel kleine hondjes wèl verwend hoor. Ik mag het zeggen met vier teckels hoewel er nooit iets traumatisch is voorgevallen en ze het op de trimtafel allemaal lijdzaam ondergaat, loopt ze erna van mij (of wie haar dan ook heeft geplukt) weg alsof ze is geslagen. De eerste keer ging ze zelfs onder een winkelstelling zitten en vertikte ze het om ons aan te kijken. Met alleen wassen precies zo. Bella ontpopte zich de eerste keer ook tot ware dramaqueen, maar die heeft zoveel haar dat ik haar nu ele 8 weken bijwerk en denkt ze: "Het moet maar. Zucht." Onze jongste telg (misschien toch verschil in grootte?) is daarentegen de dapperste. Die heeft gisteren voor het eerst op tafel gestaan en gaf geen kick en wandelde daarna met haar staart in de lucht weer terug naar haar kussentje.

bouvierpoedel schreef:Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

Dat kan zeker voor de eerste keer naar de trimster echt traumatisch zijn.
De eerste trimster (een slechte) waar ik Shinji bracht, pakte tijdens het scheren hier en daar ook een stukje huid mee. Dus hij zat onder de (kleine) schaafwonden. En daarvoor moest ik toch nog € 80, voor betalen.
Het is net alsof je met een kind voor het eerst naar de tandarts gaat. En de tandarts gelijk gaat boren i.p.v. een nieuwe afspraak te maken. Kan me voorstellen dat zo'n kind de volgende keer niet meer wil gaan.

hercujess schreef:En er zijn toch wel veel kleine hondjes wèl verwend hoor. Ik mag het zeggen met vier teckels hoewel er nooit iets traumatisch is voorgevallen en ze het op de trimtafel allemaal lijdzaam ondergaat, loopt ze erna van mij (of wie haar dan ook heeft geplukt) weg alsof ze is geslagen.

Daarom is het ook zo'n feest als ze terugkomen. Hehe, eindelijk weg van dat enge mens, mag eindelijk weer naar mijn lieve baasje
En als Miep als eerste klaar is, dan kan die haar ogen niet van de deur afhouden tot Saar ook eindelijk naar buiten komt. En nee, het is natuurlijk niet het leukste wat we ze aan kunnen doen. Maar erbij blijven is ook geen goed plan denk ik, ik gok maar zo dat ze daar erg onrustig van gaan worden.

ranetje schreef:

StormenRoxy schreef:@ ranetje
ben ik niet met je eens..

Wat ben je nou niet met me eens?

oh sorry.. vergeten bij te zetten (zondag ochtend he )
dat ze daardoor minder nijdig bang worden

StormenRoxy schreef:

ranetje schreef:

StormenRoxy schreef:@ ranetje
ben ik niet met je eens..

Wat ben je nou niet met me eens?

oh sorry.. vergeten bij te zetten (zondag ochtend he )
dat ze daardoor minder nijdig bang worden

Was alleen bedoeld voor mijn honden
Die bleven gewoon nijdig.
Kennelijk hadden ze het er niet zo op om hun jas uit te laten doen, ze voelden zich "bloot" of zo denk ik

Sjoera schreef:

bouvierpoedel schreef:Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

Dat kan zeker voor de eerste keer naar de trimster echt traumatisch zijn.
De eerste trimster (een slechte) waar ik Shinji bracht, pakte tijdens het scheren hier en daar ook een stukje huid mee. Dus hij zat onder de (kleine) schaafwonden. En daarvoor moest ik toch nog € 80, voor betalen.
Het is net alsof je met een kind voor het eerst naar de tandarts gaat. En de tandarts gelijk gaat boren i.p.v. een nieuwe afspraak te maken. Kan me voorstellen dat zo'n kind de volgende keer niet meer wil gaan.

Maar dat betekent niet dat scheren voor elke hond zou traumatisch is he. Wij laten nieuwe honden de eerste keer rustig wennen en gaan eerst eens lekker kroelen en aaien terwijl de tondeuse aan is maar ze nog niet eens aan raakt. Daarna pas heel rustig aanraken en zeker niet ergens in scheren! Het is dus ook zeker niet zo dat elke hond daarna met een trauma naar huis loopt. Alleen sommige honden zijn dapper en vinden alles best terwijl anderen er wel een drama van kunnen maken.

Sjoera schreef:

bouvierpoedel schreef:Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

Dat kan zeker voor de eerste keer naar de trimster echt traumatisch zijn.
De eerste trimster (een slechte) waar ik Shinji bracht, pakte tijdens het scheren hier en daar ook een stukje huid mee. Dus hij zat onder de (kleine) schaafwonden. En daarvoor moest ik toch nog € 80, voor betalen.
Het is net alsof je met een kind voor het eerst naar de tandarts gaat. En de tandarts gelijk gaat boren i.p.v. een nieuwe afspraak te maken. Kan me voorstellen dat zo'n kind de volgende keer niet meer wil gaan.

Ja zo iets is voor geen 1 hond een leuke ervaring om met wonden en pijn thuis te komen..
Maar als het met beleid en rustig gedaan word dan heeft een hond daar geen verschrikkelijke ervaring van.
Maar je bracht het zo generaliserend.

Nou ik ga al zeven jaar lang naar de kapster.
Erbij blijven heb ik de eerste keer gedaan, omdat ik het wel eens wou zien.
Het gaat allemaal goed in zijn werk, en een baasje erbij leidt alleen maar af.

Luka is nou niet de gemakkelijkste hond van de wereld, hij is supergevoelig voor alles, haar uit zijn oren halen bv.
Toen Tineke met baasje hem dinsdag gingen halen, werd hij beboft, dat ie een heel makkelijke hond is om mee
te werken.
Hij word altijd superhartelijk ontvangen door de medewerkster. Hij heeft zelfs een meegedaan aan een demonstratie hondemassage.
Soms is hij wel een beetje wilder als hij thuiskomt, maar dat wijt ik aan die mooie teefjes die hij daar te zien krijgt.

Maeve schreef:

Sjoera schreef:

bouvierpoedel schreef:Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

Dat kan zeker voor de eerste keer naar de trimster echt traumatisch zijn.
De eerste trimster (een slechte) waar ik Shinji bracht, pakte tijdens het scheren hier en daar ook een stukje huid mee. Dus hij zat onder de (kleine) schaafwonden. En daarvoor moest ik toch nog € 80, voor betalen.
Het is net alsof je met een kind voor het eerst naar de tandarts gaat. En de tandarts gelijk gaat boren i.p.v. een nieuwe afspraak te maken. Kan me voorstellen dat zo'n kind de volgende keer niet meer wil gaan.

Maar dat betekent niet dat scheren voor elke hond zou traumatisch is he. Wij laten nieuwe honden de eerste keer rustig wennen en gaan eerst eens lekker kroelen en aaien terwijl de tondeuse aan is maar ze nog niet eens aan raakt. Daarna pas heel rustig aanraken en zeker niet ergens in scheren! Het is dus ook zeker niet zo dat elke hond daarna met een trauma naar huis loopt. Alleen sommige honden zijn dapper en vinden alles best terwijl anderen er wel een drama van kunnen maken.

Luka is de grootste scheet die er is, een bangebroekske, ,nog nooit getraumatiseerd terug gekomen van de kapster.

Ja tekkels zijn dan ook een apart hoofstuk en ras apart.
Maar we hadden het toch over honden.??

bouvierpoedel schreef:Ja tekkels zijn dan ook een apart hoofstuk en ras apart.
Maar we hadden het toch over honden.??

Dat is een nadenkertje

Jonna is echt geen dramaqueen hoor en een verwend nest is ze ook zeker niet (heb wel wat anders te doen in een gezin met drie kids). Jonna is gewoon echt bang.
Ik verzorg haar altijd op het aanrecht, kammen en eventueel wat knippen. Maar scheren durf ik niet aan te beginnen..
In bad was eerst ook een drama voor haar maar daar is ze nu wel aan gewend en laat het gelaten over zich heenkomen.
Bouvierpoedel, ik geef helemaal de trimster niet de schuld!! Ik weet wel zeker dat het niet aan haar ligt want het was een hardstikke lieve meid!
Ik heb eerder een hond gehad die ook getrimd moest en ook een lange vacht had, die had totaal geen problemen ergens mee. Liet zich lekker kammen en knippen, heel makkelijk beest.
Jonna is wel een pittig dametje en laat zich niet zomaar de les lezen. Ik zal idd vaker met haar naar de trimster moeten om haar er aan te laten wennen, ik denk dat dat de enige manier is. En er bij blijven dan toch maar denk ik.
De trimster zei dat ze zich wel heel goed had gedragen anders..

bouvierpoedel schreef:Ja tekkels zijn dan ook een apart hoofstuk en ras apart.
Maar we hadden het toch over honden.??

Ze zijn anders soms meer hond dan sommige honden hoor!

Liesbeth schreef:


Maar als ik het goed begrijp mogen jouw honden bij jou languit gaan op de tafel tijdens het borstelen. Hoe doe je dat met andermans honden die getrimd moeten worden? Mogen die ook lekker uitzakken?? Dat heb ik dus nog niet mee gemaakt bij trimmers.

Nee, andermans honden ga ik dat niet eens vragen. Van mij hoeven ze echt niet zoveel vertrouwen in mij te hebben dat ze ontspannen op hun zij gaan. Iedere (toekomstige) klant is trouwens welkom om te komen kijken als ik aan het werk ben. Behalve als ik met hun eigen hond bezig ben, dat leidt toch mij en de hond teveel af. Borstellesjes doen we wel altijd samen op de eigen hond natuurlijk.

Jonna is nog steeds helemaal in de stress, ze trilt af en toe nog steeds en heeft nog steeds ander gedrag dan normaal, piept ook nog af en toe.
Als dat altijd zo moet als ze naar de trimster moet hebje ook wat hoor..
Kan het ook zijn dat ze trilt van de kou? Ze wsa natuurijk wel een warme jas gewend..
Weet iemand waar ik het hondentrimmen zelf kan leren want dit is niks zo.

Ja daar heb je ook een punt.
Ze moet natuurlijk ook aan haar nieuwe uiterlijk wennen.
Van top tot teen geschoren en verlost worden van je dikke vacht en klitten kan een vreemd gevoel geven.
Waarom ga je niet even face to face praten met die trimster.??
Neem je hond mee en ga vragen of er wat is gebeurd.
Misschien hebben er wel een steeltje klote blaffers of wat om geflikkert in de trimsalon.??
En misschien is het gewoon de doortastendheid van de trimster geweest wat haar van slag heeft gebracht omdat ze dat thuis niet is gewend.??

Er was wel een andere grote hond toen ik haar kwam halen en Jonna is niet zo dol op echt grote honden, maar denk niet dathet daar door kwam hoor, bij de vorige trimster was het hetzelfde verhaal.
Volgens de trimster had ze zich wel goed gedragen verder, geen moeilijheden ofzo.
Ik vind het gewoon heel vervelend voor Jonna, maar misschien voelt ze zich idd ook wel gewoon onwennig zonder haar vacht.

Lieke67 schreef:Jonna is nog steeds helemaal in de stress, ze trilt af en toe nog steeds en heeft nog steeds ander gedrag dan normaal, piept ook nog af en toe.
Als dat altijd zo moet als ze naar de trimster moet hebje ook wat hoor..
Kan het ook zijn dat ze trilt van de kou? Ze wsa natuurijk wel een warme jas gewend..
Weet iemand waar ik het hondentrimmen zelf kan leren want dit is niks zo.

Dat kan zeker. Toen ik de fokker van Shinji vertelde dat hij altijd wild was en constant wilde rennen wanneer de trimster hem had geschoren, vertelde zij mij dat hij dat doet om warm te worden. Die hond had het gewoon koud. En hij vond het heerlijk als ik een deken over hem heen legde.

Ik had haar vannacht ook al een dekentje over gedaan;) Vond ze wel fijn geloof ik, ze zit ook steeds heel dicht tegen mij aan gedrukt Nou dan zal dat het wel zijn denk ik, 't is ook weer bitter koud buiten..

ze kan ook trillen omdat ze ergens pijn heeft ,buikpijn of oorpijn wat dan ook

Toch heb ik het idee dat het met de kou te maken heeft hoor. Zoekt ook steeds zonnige plekjes om te liggen. Ik heb haar maar een shirtje aangedaan en nu rilt ze minder. En dan nog de emoties erbij, dat is het ook wel volgens mij, ze piept nog steeds af en toe. Het is blijkbaar een heel gevoelig hondje, vervelend dat ze vaker getrimd zal moeten worden. Ik ga toch maar es wat oefenen met haar pootjes te laten kammen want dat vindt ze heel vervelend.

christo schreef: En toch, ik prijs me gelukkig dat ik geen honden heb die getrimd moeten worden want anders was het, boek mee, en wachten tot het trimmen klaar is. Ik geef mijn honden zo min mogelijk uit handen.

Nou, inderdaad, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn hond alleen achter te laten bij een, voor mij en voor de hond, onbekende. Maar dat ligt ook wel een beetje aan het type hond dat ik heb.

Sjoera schreef:

bouvierpoedel schreef:Scheren een verschrikkelijke ervaring.?????

Dat kan zeker voor de eerste keer naar de trimster echt traumatisch zijn.
De eerste trimster (een slechte) waar ik Shinji bracht, pakte tijdens het scheren hier en daar ook een stukje huid mee. Dus hij zat onder de (kleine) schaafwonden. En daarvoor moest ik toch nog € 80, voor betalen.
Het is net alsof je met een kind voor het eerst naar de tandarts gaat. En de tandarts gelijk gaat boren i.p.v. een nieuwe afspraak te maken. Kan me voorstellen dat zo'n kind de volgende keer niet meer wil gaan.

Oh, ik zou de trimmer bij de eerste of in elk geval de tweede schaafwond al verrot gescholden hebben, hond van die tafel hebben geplukt en zonder te betalen met een half getrimde hond richting huis zijn gegaan.

En een tandarts die in mijn kind gaat boren zonder verdoving en zonder uitgebreide gezellige uitleg heeft die boor binnen no-time in zijn voet staan. Ik heb in een grijs verleden zelf liggen gillen bij zo'n schooltandarts die iets mompelde van 'niet zeuren', uitschoot en een gat in mijn wang boorde, over mijn lijk dat ik mijn kinders of honden dat soort trauma's op zou laten lopen.

Halleluja, wat ben ik blij dat ik kortharen heb. En een lieve tandarts.