Kort houden staat vaak voor spanning overbrengen. Ik begrijp dat je de lijn in wil korten, dat zou ik ook doen. Maar doe dat zó, dat er géén spanning op de riem staat. Die moet nog enigszins slap hangen. Verder moet jij voorál niet focussen op degene die je passeert. Je kijkt verder. De passant is totaal niet belangrijk, namelijk. Dat is de boodschap die je je hond over wil brengen.
Kop op, rug recht, blik naar voren en vrolijk doorstappen. ALS je graag scenario's in je hoofd haalt, speel dan het gewenste scenario af. Niet waar je bang voor bent, maar wat je wil dat gebeurt. Dus niet: Oh, als hij maar niet op de passant afvliegt....
En wel: We lopen lekker ontspannen dóór.
Niet omdat honden gedachten kunnen lezen

Dat kunnen ze niet. Maar ze pikken wel het allersubtielste signaal van onze lichamen op. Zo subtiel, dat een mens het niet ziet. Maar je hond wel.
De boodschap die je je hond nu geeft is: Gevaar! Die passant vertrouw ik niet! Deze situatie gaat fout!
Natúúrlijk reageert je hond daar op. Dat zit gewoon in het type hond.
Het type hond kennende denk ik dat hij op deze leeftijd helemaal niet wil bijten, trouwens.
Maar dit is dus zonder hem gezien te hebben. De rassen zijn tamelijk laat volwassen, en op een leeftijd van anderhalf denk ik dat het eerder lompigheid en regeldrang is dan wat anders. Niet dat dat gewenst gedrag is, dat is het zeker niet. Maar het is waarschijnlijk ook niet zo dat je hond elke passant naar de grond wil werken en op wil vreten

Misschien helpt dat om te ontspannen.
En Blondie heeft gelijk. Het gaat met sterke rassen nooit om fysiek overwicht.
Het gaat om mentaal overwicht. Ik ben een vrouw, niet al te groot, en fysiek gehandicapt. Ik krijg nog geen 'easy twist off' dopje van een flesje bier. Maar mijn herder van dik 35 kilo heb ik héél wat beter onder controle dan mijn man die niks mankeert en die verrekte sterk is.
Nog een vraag, ik heb het idee dat je niet heel veel ervaring hebt met honden, klopt dat?
Dat is verder niet erg hoor, we zijn allemaal ergens begonnen. Maar je moet wel leren om hondentaal te lezen. Ik zou je het boek 'kalmerende singalen' van Turid Rugaas aan willen bevelen.
Alleen al om het besef dat
zelfs de verschillende standen van de oren verschillende betekenissen hebben. Honden praten met hun lijf. Als je dat kunt 'verstaan' ben je een héél eind verder.