Het HondenForum

natalie schreef: Grapjas.

Ik vraag mij dus af of het bij de hond van TS gaat om zelfbelonend gedrag. Maar jij weet kennelijk zeker dat de situatie van Kenji niet te vergelijken is met de situatie van Jip. Prima hoor, ik stel alleen de vraag aan TS wat er gebeurt als ze ‘in de heat of the moment’ even niet op de hond reageert. Ik vraag dat juist om de situatie beter te kunnen inschatten, zonder aannames te doen.

Nee. Ik ben serieus en houd dat in dit topic graag zo. Ik zal het onthouden, maar nu gaat het me om TS.
Ze had het zelf al aangegeven.

Angieh schreef:negeren werkt op zo'n moment niet.

Marjoleine schreef:

malinois schreef:Ik ga echt niet negeren als mijn pup me in mn harm hangt hoor. Dan staat ie heel snel weer op de grond. Ben je besodert... werkt nog steeds uitstekend: Duidelijkheid!

Gewoon uit reactie al!
Octaaf deed het laatst ook, baldadig, moe, hap.
We schrokken even hard ik van haar en zij van mijn reactie.
Geloof dat het ook wel duidelijk was

Dat bedoel ik ... dat zijn ook de beste oplossingen: daar waar niet over nagedacht is maar uit instinct.

Marjoleine schreef:

malinois schreef:Ik ga echt niet negeren als mijn pup me in mn harm hangt hoor. Dan staat ie heel snel weer op de grond. Ben je besodert... werkt nog steeds uitstekend: Duidelijkheid!

Gewoon uit reactie al!
Octaaf deed het laatst ook, baldadig, moe, hap.
We schrokken even hard ik van haar en zij van mijn reactie.
Geloof dat het ook wel duidelijk was

Ja, in één of hooguit een paar keer als die reactie uit jezelf en uit je tenen komt.
Als het vaker "moet" dan gaat het structureel te hard en incidenteel te zacht

Ik heb het niet over het negeren van de situatie. Natuurlijk moet je duidelijk zijn. Maar ik vond mijn hond op dat moment óók vrij duidelijk. En boos worden zou op dat moment niet gepast zijn, vind ik. Maar het hangt dus af van de situatie en van de vraag waarom de hond van TS dit gedrag laat zien.

natalie schreef:Ik heb het niet over het negeren van de situatie. Natuurlijk moet je duidelijk zijn. Maar ik vond mijn hond op dat moment óók vrij duidelijk. En boos worden zou op dat moment niet gepast zijn, vind ik. Maar het hangt dus af van de situatie en van de vraag waarom de hond van TS dit gedrag laat zien.

Tanden in mn arm is nooit goed. Dus heb ik geen reden voor nodig

Zo, moest even bijlezen.
Hoewel ik schreef gefrustreerd te zijn blijf ik wel kalm.
Ook als hij in mijn arm hangt blijf ik kalm, en ben ik duidelijk in wat ik wil.
Negeren als in niet reageren op zijn gespring en gebijt geresulteerd in een hond die aan mijn arm gaat trekken. Ik heb nog niet afgewacht wat hij daarná van plan is te doen.

Dit negeren heb ik overigens geprobeerd toen hij 3 maanden oid was dus geen idee hoe hij dat nu zou oppakken.
Ik maak hem nu duidelijk dat ik bijten niet accepteer.
Krijsen en gillen heb ik obviously niet gedaan.. ik ben niet zo van het gillen haha.

malinois schreef:

Marjoleine schreef:

malinois schreef:Ik ga echt niet negeren als mijn pup me in mn harm hangt hoor. Dan staat ie heel snel weer op de grond. Ben je besodert... werkt nog steeds uitstekend: Duidelijkheid!

Gewoon uit reactie al!
Octaaf deed het laatst ook, baldadig, moe, hap.
We schrokken even hard ik van haar en zij van mijn reactie.
Geloof dat het ook wel duidelijk was

Dat bedoel ik ... dat zijn ook de beste oplossingen: daar waar niet over nagedacht is maar uit instinct.

Helemaal mee eens. Maar zodra je eerst schrikt of zelfs maar aarzeld, heeft het geen het al geen zin meer.
Ik ben daar ook heel erg kort in. Ben je nou helemaal belazerd!
Zoiets flikken ze maar 1x keer.

Toch hé, is het nou zo ongewenst?
De uitvoering, ja. Maar de bedoeling niet.
Het is niet perse -ik wil mijn zin-.
Hij bouwt spanning op en heeft zelf bedacht hoe hij dat moet afvloeien. Ik vind het slim.

Jij moet alleen slimmer zijn. Dus je hangt een jutrol/bal/whatever aan een touwtje aan je jaszak en laat die vallen op het moment dat hij het nodig heeft, in plaats van je arm. Na 2 keer trekken neem je de controle over, vraagt een oefening, beloond met nog een trekspelletje en weer verder met de orde van de dag.
Spanning kwijt, appel er weer op en klaar.

Imp doet het ook. Die vindt het erg spannend als Fitz en Maddie heel woest spelen. Het liefst hangt zij dan mij in mijn vingers. Omdat ik dat niet perse enig vind, krijgt ze Fitz' halsband, die ik aan de flex in mijn hand heb. Ze heeft zelf aangeleerd er keurig om te vragen met een neustikje tegen mijn hand.

Kayltje schreef:Toch hé, is het nou zo ongewenst?
De uitvoering, ja. Maar de bedoeling niet.
Het is niet perse -ik wil mijn zin-.
Hij bouwt spanning op en heeft zelf bedacht hoe hij dat moet afvloeien. Ik vind het slim.

Jij moet alleen slimmer zijn. Dus je hangt een jutrol/bal/whatever aan een touwtje aan je jaszak en laat die vallen op het moment dat hij het nodig heeft, in plaats van je arm. Na 2 keer trekken neem je de controle over, vraagt een oefening, beloond met nog een trekspelletje en weer verder met de orde van de dag.
Spanning kwijt, appel er weer op en klaar.

Imp doet het ook. Die vindt het erg spannend als Fitz en Maddie heel woest spelen. Het liefst hangt zij dan mij in mijn vingers. Omdat ik dat niet perse enig vind, krijgt ze Fitz' halsband, die ik aan de flex in mijn hand heb. Ze heeft zelf aangeleerd er keurig om te vragen met een neustikje tegen mijn hand.

Dit is het handvat (iemand anders gaf t ook al aan) wat ik nodig had.
Ik liep even vsst, ga er aan werken.

Bedankt iedereen.
Ik ben een tikje gevoelig en faalangstig, dit laat ik niet merken aan mijn dieren maar in mijn hoofd blijft het malen en dit keer kwam ik zelf niet verder

Ik ga beter kijken naar de prikkels die hij tijdens het wandelen tegen komt. Bij spannende speelpartijen het wandelrondje korter maken. Ongewenste conflicten proberen te voorkomen en een bijtrol inzetten.

Angieh schreef:

Kayltje schreef:Toch hé, is het nou zo ongewenst?
De uitvoering, ja. Maar de bedoeling niet.
Het is niet perse -ik wil mijn zin-.
Hij bouwt spanning op en heeft zelf bedacht hoe hij dat moet afvloeien. Ik vind het slim.

Jij moet alleen slimmer zijn. Dus je hangt een jutrol/bal/whatever aan een touwtje aan je jaszak en laat die vallen op het moment dat hij het nodig heeft, in plaats van je arm. Na 2 keer trekken neem je de controle over, vraagt een oefening, beloond met nog een trekspelletje en weer verder met de orde van de dag.
Spanning kwijt, appel er weer op en klaar.

Imp doet het ook. Die vindt het erg spannend als Fitz en Maddie heel woest spelen. Het liefst hangt zij dan mij in mijn vingers. Omdat ik dat niet perse enig vind, krijgt ze Fitz' halsband, die ik aan de flex in mijn hand heb. Ze heeft zelf aangeleerd er keurig om te vragen met een neustikje tegen mijn hand.

Dit is het handvat (iemand anders gaf t ook al aan) wat ik nodig had.
Ik liep even vsst, ga er aan werken.

Bedankt iedereen.
Ik ben een tikje gevoelig en faalangstig, dit laat ik niet merken aan mijn dieren maar in mijn hoofd blijft het malen en dit keer kwam ik zelf niet verder

Ik ga beter kijken naar de prikkels die hij tijdens het wandelen tegen komt. Bij spannende speelpartijen het wandelrondje korter maken. Ongewenste conflicten proberen te voorkomen en een bijtrol inzetten.

Als je denkt dat je je gevoeligheid en je faalangst tegenover je hond kunt verbergen, think again Dat pikken ze feilloos op, hoor

Ik denk dat er een stuk over analyseren en een stuk onnatuurlijk aangeleerd reageren aan het botsen is. Je hebt het over hormonen die opspelen en over overprikkeld raken. Is je hond zo slecht gesocialiseerd dat hij overprikkeld raakt van een grasveld? Of wordt de hond gewoon enthousiast en is hij nieuwsgierig naar geuren? Bekijk je hond eens door een hele nieuwe bril.

Wat ik denk dat er aan de hand is is dat de hond energie heeft en primaire reacties. Wauw een nieuwe geur....het veldje...jippie ik wil rennen. Iemand lokt me. Blij blij leuk leuk. En jij wil op dat moment meer orde en dat botst. Je hond is niet in de mood voor orde. En jij niet in de mood voor chaos. Bam! Werkt niet. Je zegt ook hoe goed je hond al kon luisteren op deze jonge leeftijd. Dat geeft aan hoe je daarmee bezig bent geweest en bent. Je bent de lat te snel te hoog aan het leggen.

Je kan de hele frustratie en bijterij en mopperij kwijt raken door het te accepteren. En te denken wordt je blij jochie...

Hou hem eens niet tegen in zijn uitingen. Hij is jong en enthousiast. Elk gevecht dat je hierover met hem aangaat is een deuk in jullie relatie. Mijn honden hoeven en kunnen niks op die leeftijd. Ja hierkomen oefen ik dan. Verder regel ik het en verwacht ik geen aangepast opgevoed gedrag. Dan ontstaat er ook geen frustratie.

Je hond moet later en straks leren om zich te gedragen. Als hij nu wild wordt en blij van iets dan is dat alleen fijn
Hij is sociaal en wil spelen.

Ik vind het dan weer helemaal geen gek gedrag, en ik denk eigenlijk dat het vooral met de australien shepherd te maken kan hebben.
Hier in de buurt een border collie die in zijn jonge jaren ook de riem pakte. In een jolige bui. Dan inderdaad niet de eigenaar zelf maar de opwinding is er dan even wel.

Ik zou eigenlijk geduld hebben, en inderdaad steeds iets anders aan bieden. Een bijtrol kan, maar bijvoorbeeld een leuk flosstouw net zo goed. Er zit labrador in, dus wie weet zit het apporteren er ook wel in. Kan ook prima net een flosstouw.

Lekker meer spelen in de wandeling. Of einde wandeling, ik weet niet hoe zindelijk hij is.of hij snel wordt afgeleid en zij behoefte vergeet te doen?

Verder zie ik er ook geen probleem in, om eens te laten weten dat je niet gecharmeerd bent van het bijten in jou hoor. Zou ik zelf ook wel kort mee zijn, denk ik. Maar dat kan alleen als je een alternatief kan bieden. En een uitlaatklep.

Het is best een heftige kruising, een prikkelgevoelige kruising. En dat kan in zijn jonge jaren best wel eens een hele opgave zijn. Maar ook zo'n soort kruising kan best een gehoorzame hond worden, dus wanhoop niet

laeken schreef:Ik denk dat er een stuk over analyseren en een stuk onnatuurlijk aangeleerd reageren aan het botsen is. Je hebt het over hormonen die opspelen en over overprikkeld raken. Is je hond zo slecht gesocialiseerd dat hij overprikkeld raakt van een grasveld? Of wordt de hond gewoon enthousiast en is hij nieuwsgierig naar geuren? Bekijk je hond eens door een hele nieuwe bril.

Wat ik denk dat er aan de hand is is dat de hond energie heeft en primaire reacties. Wauw een nieuwe geur....het veldje...jippie ik wil rennen. Iemand lokt me. Blij blij leuk leuk. En jij wil op dat moment meer orde en dat botst. Je hond is niet in de mood voor orde. En jij niet in de mood voor chaos. Bam! Werkt niet. Je zegt ook hoe goed je hond al kon luisteren op deze jonge leeftijd. Dat geeft aan hoe je daarmee bezig bent geweest en bent. Je bent de lat te snel te hoog aan het leggen.

Je kan de hele frustratie en bijterij en mopperij kwijt raken door het te accepteren. En te denken wordt je blij jochie...

Hou hem eens niet tegen in zijn uitingen. Hij is jong en enthousiast. Elk gevecht dat je hierover met hem aangaat is een deuk in jullie relatie. Mijn honden hoeven en kunnen niks op die leeftijd. Ja hierkomen oefen ik dan. Verder regel ik het en verwacht ik geen aangepast opgevoed gedrag. Dan ontstaat er ook geen frustratie.

Je hond moet later en straks leren om zich te gedragen. Als hij nu wild wordt en blij van iets dan is dat alleen fijn
Hij is sociaal en wil spelen.

Nou het stukje overprikkeling is wat veel.mensen op fora dan zeggen. In het begin riep ik hard nee, het is enthousiastme maar op ten duur na alle comments wrey ik t ook niet meer

Ik neem jouw advies dan ook zeker mee en blijf bij mijn oorspronkelijke gevoel.

Emma schreef:Ik vind het dan weer helemaal geen gek gedrag, en ik denk eigenlijk dat het vooral met de australien shepherd te maken kan hebben.
Hier een border collie die in zijn jonge jaren ook de riem pakte. In een jolige bui. Dan inderdaad niet de eigenaar zelf maar de opwinding is er dan even wel.

Ik zou eigenlijk geduld hebben, en inderdaad steeds iets anders aan bieden. Een bijtrol kan, maar bijvoorbeeld een leuk flosstouw net zo goed. Er zit labrador in, dus wie weet zit het apporteren er ook wel in. Kan ook prima net een flosstouw.

Lekker meer spelen in de wandeling. Of einde wandeling, ik weet niet hoe zindelijk hij is.of hij snel wordt afgeleid en zij behoefte vergeet te doen?

Verder zie ik er ook geen probleem in, om eens te laten weten dat je niet gecharmeerd bent van het bijten in jou hoor. Zou ik zelf ook wel kort mee zijn, denk ik. Maar dat kan alleen als je een alternatief kan bieden. En een uitlaatklep.

Het is best een heftige kruising, een prikkelgevoelige kruising. En dat kan in zijn jonge jaren best wel eens een hele opgave zijn. Maar ook zo'n soort kruising kan best een gehoorzame hond worden, dus wanhoop niet

Thanks!

je moet ook zeker wel bij je gevoel blijven, want jij moet het doen, dingen die niet goed voelen ga je toch niet volhouden op de lange termijn,maar je zou wel met iemand die verstand heeft van honden eens kunnen bomen waar je kunt schaven en bijsturen en wanneer en waarom .. vaak is op het moment dat je dingen gaat begrijpen waarom je iets juist wel of niet moet doen, kun je het echt doorvoeren in het dagelijks leven en tijdens de wandelingen

Angieh schreef:

laeken schreef:Ik denk dat er een stuk over analyseren en een stuk onnatuurlijk aangeleerd reageren aan het botsen is. Je hebt het over hormonen die opspelen en over overprikkeld raken. Is je hond zo slecht gesocialiseerd dat hij overprikkeld raakt van een grasveld? Of wordt de hond gewoon enthousiast en is hij nieuwsgierig naar geuren? Bekijk je hond eens door een hele nieuwe bril.

Wat ik denk dat er aan de hand is is dat de hond energie heeft en primaire reacties. Wauw een nieuwe geur....het veldje...jippie ik wil rennen. Iemand lokt me. Blij blij leuk leuk. En jij wil op dat moment meer orde en dat botst. Je hond is niet in de mood voor orde. En jij niet in de mood voor chaos. Bam! Werkt niet. Je zegt ook hoe goed je hond al kon luisteren op deze jonge leeftijd. Dat geeft aan hoe je daarmee bezig bent geweest en bent. Je bent de lat te snel te hoog aan het leggen.

Je kan de hele frustratie en bijterij en mopperij kwijt raken door het te accepteren. En te denken wordt je blij jochie...

Hou hem eens niet tegen in zijn uitingen. Hij is jong en enthousiast. Elk gevecht dat je hierover met hem aangaat is een deuk in jullie relatie. Mijn honden hoeven en kunnen niks op die leeftijd. Ja hierkomen oefen ik dan. Verder regel ik het en verwacht ik geen aangepast opgevoed gedrag. Dan ontstaat er ook geen frustratie.

Je hond moet later en straks leren om zich te gedragen. Als hij nu wild wordt en blij van iets dan is dat alleen fijn
Hij is sociaal en wil spelen.

Nou het stukje overprikkeling is wat veel.mensen op fora dan zeggen. In het begin riep ik hard nee, het is enthousiastme maar op ten duur na alle comments wrey ik t ook niet meer

Ik neem jouw advies dan ook zeker mee en blijf bij mijn oorspronkelijke gevoel.

Jij kent jouw hond het beste en ziet wat er gebeurt. Dus jij kunt het beste beoordelen of het wel of niet om overprikkeling gaat. Het kan ook heel goed enthousiaste opwinding en frustratie zijn waardoor hij gaat happen. Dan ook zou ik hem eerst leren wat hij wél moet doen in dergelijke situaties voordat de opwinding en frustratie al zo'n hoogtepunt bereiken. Dus op ruime afstand met hem gaan oefenen en hem een alternatief bieden.

laeken schreef:Ik denk dat er een stuk over analyseren en een stuk onnatuurlijk aangeleerd reageren aan het botsen is. Je hebt het over hormonen die opspelen en over overprikkeld raken. Is je hond zo slecht gesocialiseerd dat hij overprikkeld raakt van een grasveld? Of wordt de hond gewoon enthousiast en is hij nieuwsgierig naar geuren? Bekijk je hond eens door een hele nieuwe bril.

Wat ik denk dat er aan de hand is is dat de hond energie heeft en primaire reacties. Wauw een nieuwe geur....het veldje...jippie ik wil rennen. Iemand lokt me. Blij blij leuk leuk. En jij wil op dat moment meer orde en dat botst. Je hond is niet in de mood voor orde. En jij niet in de mood voor chaos. Bam! Werkt niet. Je zegt ook hoe goed je hond al kon luisteren op deze jonge leeftijd. Dat geeft aan hoe je daarmee bezig bent geweest en bent. Je bent de lat te snel te hoog aan het leggen.

Je kan de hele frustratie en bijterij en mopperij kwijt raken door het te accepteren. En te denken wordt je blij jochie...

Hou hem eens niet tegen in zijn uitingen. Hij is jong en enthousiast. Elk gevecht dat je hierover met hem aangaat is een deuk in jullie relatie. Mijn honden hoeven en kunnen niks op die leeftijd. Ja hierkomen oefen ik dan. Verder regel ik het en verwacht ik geen aangepast opgevoed gedrag. Dan ontstaat er ook geen frustratie.

Je hond moet later en straks leren om zich te gedragen. Als hij nu wild wordt en blij van iets dan is dat alleen fijn
Hij is sociaal en wil spelen.

Mooi geschreven.
Tegenwoordig is de hond bij alles meteen overprikkeld. Dat kan best maar heeft meteen een negatieve lading dan.

Alles is nieuw en moet ontdekt!.
Ik heb ook zo'n blij ei ze is nu 14 maanden en ze doet het super.
Hapte er ook op los, jasmouw favoriet. Vond ik ook wel even wennen maar alles was nieuw en spannend en leuk!!
En eerlijk gezegd gingen (en gaan) wij wel vaak als komisch trio de deur uit. En dat helpt niet echt mee in het rustiger worden en dus niet happen, maar we hebben wel dikke pret.
Ik ben veel te blij dat we na een werkdag weer de hort opgaan met zijn drietjes en dan kan het er wel eens uitzien of ik 2 losgeslagen honden heb die nooit buiten komen
En natuurlijk geen goede hondenbaas.
Maar, voor hun leeftijd doen we het goed, ze lopen niet weg, letten op me en zijn bovenal sociaal en blij.
Wat wil je nog meer. Opspringen tegen vreemden word aan gewerkt

Rust is ook wel een hele, goede, als ik rustiger en kalm was werd er nauwelijks gehapt.
Maar wij steken elkaar gewoon aan, heb het nooit erg gevonden en gaf haar af en toe de riem in d'r bekkie.
Trek het niet in het negatieve, en denk niet dat je hond aan het etteren is, al lijkt dat soms zo.
Hij is aan het opgroeien en ontdekken.

Dennenappel schreef:Tegenwoordig is de hond bij alles meteen overprikkeld. Dat kan best maar heeft meteen een negatieve lading dan.

Waarom is dat negatief? Het is heel normaal.

Kinderen hebben dat precies zo, emmertje vol, klieren, gillen, niks meer willen en alles doen.
(Jonge) honden hebben dat ook.

Als er wat gebeurt dat pijn doet reageer ik instinctief, maar meestal neem ik het voor wat het is: een reactie op iets.
Ze mag best even klieren en zelfs even aan m'n broekspijp sjorren, maar niet voor het echie.
En daarna maak ik dat bekje los, krijgt ze wat anders en is het klaar.
Dat behoeft soms wel meerdere keren "nee" trouwens (kent je hond dat commando?) maar daarna is het ook klaar en valt ze om.
Het is nog net niks en indrukken moeten verwerkt.
Dat doen ze allemaal anders en afreageren hoort erbij. Mag best, alleen niet in mij, dank u.

Angieh schreef:

Kayltje schreef:Toch hé, is het nou zo ongewenst?
De uitvoering, ja. Maar de bedoeling niet.
Het is niet perse -ik wil mijn zin-.
Hij bouwt spanning op en heeft zelf bedacht hoe hij dat moet afvloeien. Ik vind het slim.

Jij moet alleen slimmer zijn. Dus je hangt een jutrol/bal/whatever aan een touwtje aan je jaszak en laat die vallen op het moment dat hij het nodig heeft, in plaats van je arm. Na 2 keer trekken neem je de controle over, vraagt een oefening, beloond met nog een trekspelletje en weer verder met de orde van de dag.
Spanning kwijt, appel er weer op en klaar.

Imp doet het ook. Die vindt het erg spannend als Fitz en Maddie heel woest spelen. Het liefst hangt zij dan mij in mijn vingers. Omdat ik dat niet perse enig vind, krijgt ze Fitz' halsband, die ik aan de flex in mijn hand heb. Ze heeft zelf aangeleerd er keurig om te vragen met een neustikje tegen mijn hand.

Dit is het handvat (iemand anders gaf t ook al aan) wat ik nodig had.
Ik liep even vsst, ga er aan werken.

Bedankt iedereen.
Ik ben een tikje gevoelig en faalangstig, dit laat ik niet merken aan mijn dieren maar in mijn hoofd blijft het malen en dit keer kwam ik zelf niet verder

Ik ga beter kijken naar de prikkels die hij tijdens het wandelen tegen komt. Bij spannende speelpartijen het wandelrondje korter maken. Ongewenste conflicten proberen te voorkomen en een bijtrol inzetten.

Komt wel goed. Iedereen heeft wel eens dat de dingen niet helemaal vlekkeloos verlopen. Geeft niks en je leert er bovendien van.
En bedenk dat het allemaal fases zijn. Ik was het bijna vergeten, maar ik herinner me door dit topic dat Alfil als jonkie ook zo enorm kon trekken om naar andere honden te komen, en kon hyperen. Het aangelijnde stuk tot het bos waar ik hem los kon laten, deed ik wel eens rennend. Dan moest hij zich meer concentreren en had hij minder tijd om naar andere honden te trekken. Nu mis ik dat enthousiaste van toen wel eens. Hij heeft nog nauwelijks behoefte aan andere honden.
Je kunt natuurlijk langzaam oefenen met zijn aandacht bij jou houden, maar ik zou de lat eerder laag dat hoog leggen. Gewoon spelenderwijs en als de dag zich ervoor leent.
Overigens zou ik wel een duidelijke grens leggen bij bijten in mij. Dat doen we niet. In die zin lijkt me die bijtrol een goeie.

Cleva schreef: Een baby slaat je toch ook voor je smoel meet zo'n natte kwijlpoot. Dat moet je niet als agressie rekenen en ook niet heel hardvochtig af willen leren. Het is een fase. Er is wel interesse maar geen finesse, zeg maar.

Klopt, ik.zie t ook echt niet als agressie, daarom blijf ik eel rustig als ie weer eens aan mn mouw hangt. Maar ik heb ook 2 dochters van 5 en 7 die beide minder zwaar zijn dan de hond, ik heb ze goed verteld wat niet en wat wel te doen, maar een hond van bijna 25 kilo wat tegen een meisje van 16 of 20 kilo aan springt is niet zo prettig
Het bijten laat kenji dan achterwege (gelukkig) want ja zon guppie valt om, heel gek

Dus met oog daarop wil ik er wel op een positieve maniet mee aan de slag. En ik moet zeggen dat ik al bewuster met hem loop en gisteravond en vanochtend de wandel momentjes al veel beter gingen.

ik had een CC van toen 72 kilo en hij heeft me 2 keer van achter bijna omver gelopen de dijk op, zo van haast,..bham. . de derde keer kwam hij en voor hij me zelfs maar raakte was het BHAM omdraaien en , en nou is het klaar..hij heeft het nooit meer gedaan.. ohw, was dat niet de bedoeling dan.. hij snapte het wel zeg maar en nam verder gewoon een ruimer bochtje als hij er langs wou.. ik zou dus met de kinderen dat ook heel duidelijk maken dat t niet getolereerd wordt.. even hun veilige bubbel bewaken.. andere heb jij straks een rothond , terwijl t gewoon niet helemaal duidelijk was

Klopt, mijn oudste snapt dat wel goed en pakt dat gauw aan. Maarja het blijven kinderen en dus is het al gauw huilen ipv reageren op de hond.

Hij doet het over het algemeen niet in huis, wederom puur enthousiastme. Bijvoorbeeld buiten als ik met hem de kinderen op haal van school.
Dan is hij zo blij, overal kinderen waar hij gek op is en dan ziet hij zijn mini baasjes en springt hij uit blijdschap regen ze op, likken in het gezicht en soms ook hapjes (niet echt bijten maar wel hap bewegingen.

Thuis is dat onder controle, bij binnenkomst niet meteen enthousiast begroeten maar pas als hij weer wat kalmer is.

Angieh schreef:Klopt, mijn oudste snapt dat wel goed en pakt dat gauw aan. Maarja het blijven kinderen en dus is het al gauw huilen ipv reageren op de hond.

Hij doet het over het algemeen niet in huis, wederom puur enthousiasme buiten als ik met hem de kinderen op haal van school.
Dan is hij zo blij, overal kinderen waar hij gek op is en dan ziet hij zijn mini baasjes en springt hij uit blijdschap regen ze op, likken in het gezicht en soms ook hapjes (niet echt bijten maar wel hap bewegingen.

Thuis is dat onder controle, bij binnenkomst niet meteen enthousiast begroeten maar pas als hij weer wat kalmer is.

Dat is natuurlijk heel eenvoudig, je hebt die hond aan de riem en zorgt gewoon dat hij niet tegen ze op kan springen. Gewoon die ruimte niet geven.

ik denk dat jij gewoon duidelijk moet maken dat de kinderen geen speelgoed zijn en dat ze niet zo behandeld mogen worden, ze staan onder jou bescherming, dit kun je ze niet zelf laten oplossen.. ik denk dat ik bij het schoolplein als je hem echt meer wilt nemen met het ophalen , zou kijken of ik hem een taak zou geven, dus niet gek doen met de kinderen maar bijtrol , voerrdummy of bal vasthouden ..

Je kinderen moeten het niet oplossen, JIJ moet hun bubbel beschermen. Zelf actiever ingrijpen dus als hij bij de kinderen in de buurt komt

De lijn hier lijkt erg te zijn dat we met een overprikkelde puber te maken hebben.

Ik vraag mij dat af.
Ik ken ditzelfde hap gedrag namelijk ook heel erg van bijvoorbeeld Border collies en herders met veel drive en (net) te weinig sturing.

Die typische borders en herders die bij agility steeds happen of in de riem bijten.
Dezelfde categorie die bij de blijf oefening in de obedience gaat blaffen en piepen.

Gezien de kruising boxer lab en Aussie vind ik dat niet zo'n raar idee.

Ik denk dat meer werk, meer duidelijkheid en meer richting/sturing geven wel eens de oplossing kan zijn.

Écht duidelijk zijn.
Maar wel óók tegemoet komen aan de werkdrang en energie hoeveelheid.


Tis niet de bedoeling dat de hond gaat sturen, zeg maar.

Het was een voorbeeld maar idd ik laat het niet toe, toen dit de laatste keer gebeurde had ik zelf ook zoiets van dit doen we niet meer.

Angieh schreef:Het was een voorbeeld maar idd ik laat het niet toe, toen dit de laatste keer gebeurde had ik zelf ook zoiets van dit doen we niet meer.

Het ging over tegen de kinderen opspringen en dat hij dat thuis niet doet, dan kun je het heel makkelijk voorkomen lijkt me. Of dat nou op het schoolplein is of elders.

Zamunda schreef:

Angieh schreef:Het was een voorbeeld maar idd ik laat het niet toe, toen dit de laatste keer gebeurde had ik zelf ook zoiets van dit doen we niet meer.

Het ging over tegen de kinderen opspringen en dat hij dat thuis niet doet, dan kun je het heel makkelijk voorkomen lijkt me. Of dat nou op het schoolplein is of elders.

Makkelijk voorkomen hangt er van af.
Als een hond erg hardleers is en de besprongene van tijd tot tijd laat merken het wel leuk te vinden is dat soms best moeilijk.
Ik heb hier ook zo'n draak rondlopen.
Afstand houden zodat het niet gebeurt, maar ja ……………. dan komt er toch iemand binnen springafstand.
En dat zal vaak zijn op een schoolplein.

In geval van Angieh zou ik die hond dan nog liever thuislaten tot de dolligheid wat beter onder controle te krijgen is.

Als voorbeeld genomen dat schoolplein, daar zijn wel heel veel prikkels voor de jonge hond die toch al de neiging heeft om daarop te reageren met nog drukker gedrag en ook happen. Als baas moet jij je op dat moment én met je hond bezig houden, maar ook de kinderen die blij uit school komen aandacht geven. Dat lijkt me lastig, zeker als de hond nog niet goed op de juiste manier rustig is te krijgen.

Als hij dan toch mee moet als je de kinderen haalt, zou ik zelf op een wat rustiger stukje wachten en de kinderen dat laten weten, dan heb je alleen met je eigen kinderen en de hond te maken.
Het is logisch dat hij blij reageert als hij de kinderen ziet, je zou ook wat rust kunnen creëren door hem te laten zitten en de kinderen een kleine voerbeloning bij zich laten hebben (in de jaszak). Laat de kinderen van hem iets te vragen (een poot, of ook weer laten zitten omdat hij waarschijnlijk weer opstaat als hij ze ziet) en als hij dat opvolgt de beloning geven. Dan wordt de begroeting al een stuk rustiger denk ik.
Even de controle over bepaalde situaties proberen te krijgen, als je weet dat de hond daar druk op reageert.

Idem buiten als je merkt dat hij zijn aandacht verlegd, en gaat reageren als hij belemmerd wordt in datgene wat hij wil gaan doen. Probeer dat moment voor te zijn door zijn aandacht wat eerder naar jou te verleggen.

Ik had trouwens vaak een flostouw mee, of een bal aan een touwtje.
Belangrijk is trouwens wel, dat je daar binnen ook mee oefent. Want het klinkt heel aannemelijk om een bijtrol aan te bieden, maar het wordt lastig als hij daar ook zo enthousiast van wordt en gaat schudden en trekken (een beetje boxer gaat dat doen )en jij hem vervolgens niet kunt bereiken als je het spel wilt beëindigen.
Wij speelden er binnen dus ook regelmatig mee, en gebruikten het ook om bepaalde commando's aan te leren op een speelse manier. En daarbij was een van die dingen het inbijten in dat ding, maar ook het lossen
En lossen werd dan weer beloond, zeker toen hij nog jong was, met een alternatief speeltje, of met een voertje. Later was braven en een aai voldoende, maar belangrijk dat je daar ook de controle over houdt.
En als de het klaar is, het afleiden, samen spelen etc. ervoor zorgen dat het speeltje weer in jouw zak belandt (buiten) het moet een speciaal speeltje blijven, dan blijven ze er meer alert op.