Het HondenForum

een van onze honden heeft 2x in het asiel gezeten als pup van 8 weken en toen ze een maand of 8/9 was is ze weer terug gebracht, waarom??dat vraag ik me nu nog af want het is echt de liefste en makkelijkste hond die ik ooit gehad heb.
een andere hond die ik heb heeft ook al heel wat baasjes gehad en is via een collega die hem naar het asiel wilde brengen bij ons gekomen ook deze is een heel gemakkelijke hond .
ik heb ze natuurlijk wel wat dingen moeten aan en afleren maar dit heeft niet zoveel moeite gekost als het opvoeden en zindelijk maken van onze pup.

Hier nog zo een nog geen oma maar ik floot een keertje in het park en had me daar gelijk 6 honden in plaats van 3 achter me aan.
Allemaal ex asieltjes Ik kende ze ook allemaal bij naam en ook honden van daarvoor. Als ik de hond niet zag en hij/zij mij wel begonnen ze al te piepen en aan de riem te trekken.
Maar tuin nee ik geloof niet dat ik daar zo vaak naar gevraagd heb Wel voor sommige poezen en erfhonden die gewend zijn om rond de boederij te struinen.
Ik heb ook een hekel aan arrogantie. Ik begrijp die instelling niet. Mensen gewoon eerlijk te woord staan dan komen ze graag nog een keertje terug. Het zijn volwassen mensen die als ze aankomen dat ze hond A graag zou willen maar die eet peutertjes echt wel naar je advies luisteren. Ik nam ook gewoon de tijd voor iedereen.
Waar je ook voor moet waken heb ik altijd gezegd je bent het gezicht van de DB die mensen kunnen echt bij een slechte fokker vandaag binnen twee minuten een hond/kat krijgen maar kiezen speciaal voor een asieldier daar hebben ze van te voren over gedacht daarvoor verdienen ze respect. Als je nou ziet hoeveel goede bazen hier zitten die negatieve ervaringen met het asiel hebben ga je er toch voor schamen.
Ik zou graag een hond bij Huts, Eline en noem maar op plaatsen.
Maar slechte asiels verpesten het voor de goede echt jammer vind ik dat daarbij komt ook nog dat sommige elkaar het licht in de ogen niet gunnen en onderling elkaar ook nog dwars zitten. Snap ik echt geen donder van.

Mensen gewoon eerlijk te woord staan dan komen ze graag nog een keertje terug. Het zijn volwassen mensen die als ze aankomen dat ze hond A graag zou willen maar die eet peutertjes echt wel naar je advies luisteren.

Precies. Advies is nooit weg. Maar betuttelend voor een ander beslissen wel.

Ik heb vaak het idee dat mensen vinden dat alle asieldieren zielig zijn en ze dan beter in een flatje zonder uitlaten kunnen worden gehouden dan in een asiel. Ook een asieldier heeft recht op een goed leven, dus niet iedereen is beter dan een asiel.

Toch vind ik bv de eis van een tuin ontzettend achterhaalt, wij hebben een grote tuin en denk maar niet dat Nanni uit zichzelf daarin gaat liggen hoor!

Ik heb vaak het idee dat mensen vinden dat alle asieldieren zielig zijn en ze dan beter in een flatje zonder uitlaten kunnen worden gehouden dan in een asiel. Ook een asieldier heeft recht op een goed leven, dus niet iedereen is beter dan een asiel

Dat is ook niet wat ik denk. Dat iedereen beter is dan een asiel. Maar ik denk dat het wél gebeurt, dat er goede potentiele bazen afgeschrikt worden door de "agressieve" houding van herplaatsbeleid. In sommige gevallen.

Ik heb het idee dat een dier niet zozeer eigenaargebonden is. Ik denk dat dat meer onze menselijke invulling is. Ik ben gek met mijn hond en mijn hond met mij. Maar als ik uit beeld zou verdwijnen en een ander mijn taken als verzorger zou overnemen, denk ik dat mijn hond daar net zo makkelijk genoegen mee neemt.

hoe verklaar je verlatingsangst dan bij een hond???
dit komt bij asieldieren regelmatig voor, ik ben eens een hond uit het asiel gaan halen samen met de fokker van deze hond, ze hadden elkaar al wat jaartjes niet meer gezien naar mij keek hij niet eens en tegen de fokker begon hij zo uitbundig bijna letterlijk in de nek te vliegen van blijschap. hij heeft daarna nooit meer iemand zo uitbundig begroet als haar.deze hond kon je niet alleen in een ruimte laten want dan stond hij doodsangsten uit zo bang was hij om weer alleeN gelaten te worden ook met wandelen lette hij constant op om te zien of je nog in de buurt was.

een van mijn honden heeft meerdere eigenaren gehad en als we ergens op bezoek zijn en dan weer naar huis gaan dan loopt hij je bijna onder de voeten alsof hij bang is dat je hem weer achterlaat.

en vaak is een hond ook beledigt als je hem bv naar een pension of bij iemand anders brengt dan negeren ze je vaak als je ze weer komt ophalen.

na een tijd zal een hond zeker kunnen wennen aan een nieuwe baas maar missen doet hij/zij je zeker weten.

ik heb zelfs eens een hond op animal planet ofzo gezien die na de dood van zijn baasje de rest van zijn leven bij zijn baasje op het kerkhof heeft gewoond de hond wilde niet wijken van zijn baas, dus mensen in de buurt hebben hem toen maar gevoert.
hij was gewoon heel erg gehecht aan zijn baasje.

hoe verklaar je verlatingsangst dan bij een hond???

Verlatingsangst is ook niet persoonsgebonden. Tis de angst om alleen te zijn. Niet de angst om verlaten te worden door Jantje in het specifiek. Een hond die verlatingsangst heeft, zal dat ook hebben bij een nieuw adres.

Ik vind best dat er enige voorzichtigheid mag zijn bij het herplaatsen van honden en katten. Wat alleen jammer is is dat er vaak verkeerd word ingeschat. Tuurlijk is het moeilijk om te doen en je kan niet aan iemands neus zien of ze de waarheid spreken.
Een leuk voorbeeld: Bij de oude eigenaars van het asiel kreeg ik hier katten die niet lang meer te leven hadden en niet geplaatst konden worden. Sommige waren hier een half jaar en sommige een maand. De tijd dat ze hier waren hadden ze het heerlijk (meestal oude katten). Toen kwamen de nieuwe eigenaars en in het begin kreeg ik nog een kat, Sally genaamd. Bijna een half jaar heeft hij nog een heerlijk leven gehad voor hij dood onder tafel lag. Ik melde dit bij het asiel en zei dat als er weer een kat binnenkwam dat er plaats was. Na een jaar wilde wij er een hondje bij. De nieuwe eigenaars hadden Scar al eens ontmoet dus wij zagen geen probleem. Helaas was niets minder waar. Ik kreeg geen katten meer van het asiel (ook geen gezonde) en al helemaal geen hond want op de een of andere manier vonden ze Scar en mijn gezinsituatie niet goed genoeg
Mijn buren aan de overkant haalde een hond daar weg die binnen de kortste keren weer terug was en dat ging keer op keer. Die honden komen niet verder dan de achtertuin en schijnbaar vind de eigenaar van het asiel dit wel een perfect huis. Ook praten hielp niet en toen was ik er klaar mee. Ik ben nooit meer in het asiel geweest.

foutje

irstas schreef:

Ik heb het idee dat een dier niet zozeer eigenaargebonden is. Ik denk dat dat meer onze menselijke invulling is. Ik ben gek met mijn hond en mijn hond met mij. Maar als ik uit beeld zou verdwijnen en een ander mijn taken als verzorger zou overnemen, denk ik dat mijn hond daar net zo makkelijk genoegen mee neemt.

Ik geloof zeker niet dat dit in alle gevallen waar is!
Er zullen ongetwijfeld honden zijn die hier wat makkelijker in zijn, maar er is eens een onderzoek geweest bij Rottweilers waaruit bleek dat de meeste na de 2e herplaatsing toch niet helemaal normaal meer functioneren. Ze krijgen iedere keer een enorme knal als ze herplaatst worden, juist omdat dit ras zo enorm baasgericht is.
Helaas heb ik geen link naar dit onderzoek..... ik het het gelezen en stom genoeg niet opgeslagen.

nou ik kreeg in ieder geval geen hond of kat mee vanuit het dierenasiel om vage redenen zoals: je heb al een gevaarlijke hond thuis zitten

maarre me buren(werkend stel altijd de hort op echt nooit thuis) die wilden dus graag een hondje en zij zijn gaan kijken bij het asiel hier in den haag.
zien een leuk jr teefje van ongeveer 7 maanden en krijgen der gelijk mee zonder dat ze dus weten of ze werken enzo......
beestje zit al vanaf dat ze der hebben alleen thuis en te piepen enzo.
heel vreemd vond ik dit dus.
ze gaan dus in ieder geval niet zo streng hier in den haag mee om.

Toen ik voor Molli ging kijken hebben ze me ook niet echt veel gevraagd. Alleen of ik op de begane grond woonde (Molli heeft HD, dus ivm met trappen) en hoeveel ik thuis was.

Een half jaar later lag er een briefje in de bus dat er iemand voor controle was geweest en of ik wilde bellen. Dus ik heb die avond meteen gebeld, die persoon vroeg hoe het ging, of ik wist dat ik niet mocht fokken met de hond enz enz.. Toen vroeg ik wanneer hij langs wilde komen om Molli te bekijken, maar dat was niet nodig want hij had Molli horen blaffen. De nacontrole had dus duidelijk wel wat beter gekund. Voor hetzelfde geld was Molli een uitgemergelde hond die 8 uur per dag in een bench lag... maar nee, meneer had haar horen blaffen dus dan was het wel goed...

Ow ja, later bleek dat mijn bovenburen ook naar Molli gekeken hadden en die hebben haar niet meegekregen omdat Molli dan trappen moest lopen. Een beetje screening mag dus best wel, de mensen in het asiel kennen de hond ook een beetje en kunnen daarom wel beoordelen waar welke hond past en waar welke hond niet. Als de begeleiding en nacontrole dan ook nog wat beter zouden gaan...

Stang schreef:
Ik geloof zeker niet dat dit in alle gevallen waar is!
Er zullen ongetwijfeld honden zijn die hier wat makkelijker in zijn, maar er is eens een onderzoek geweest bij Rottweilers waaruit bleek dat de meeste na de 2e herplaatsing toch niet helemaal normaal meer functioneren. Ze krijgen iedere keer een enorme knal als ze herplaatst worden, juist omdat dit ras zo enorm baasgericht is.
Helaas heb ik geen link naar dit onderzoek..... ik het het gelezen en stom genoeg niet opgeslagen.

Dat is met herders ook zo, die kunnen zelf door gemis aan hun baas een syndroom ontwikkelen waardoor de allerliefste herdershond in een onhandelbaar monster veranderd. Ze worden dan vaak ingeslapen omdat herplaatsen niet meer lukt. Of dat bij een goede herplaatsing weer over gaat weet ik niet eigenlijk.
Vaak treuren ze ook. Wuilus eet bv niet in een pension, niks, ze zou zo doodgaan als ik haar daar 6 weken zou achterlaten. Ze moet gewoon bij iemand horen om te functioneren.

We hadden eens de D-herder/collie van de zus van mijn moeder op bezoek. Gewend aan kleine kinderen, mijn zus en ik waren een jaar of 6-8, gewend in een gezin etc. Maar die hond heeft geen hap gegeten de eerste week. Toen kwam mijn nichtje ook logeren en was haar hond weer helemaal in zijn element, eten spelen etc. Het ging hier om een meisje van 5 jaar, dat was genoeg voor hem om weer op te leven Zo enorm trouw was die hond.

Wuilus heeft ook mij nodig en niet gewoon iemand. Tuurlijk kan ze aarden bij mijn zus of iemand die ze goed leert kennen en die goed met haar omgaat. Maar als ik een week of twee weg ben geweest zal ze direct en voor 100% voor mij kiezen zodra ik weer in de picture kom. Ga ik weg en zit ze bij Martijn, dan zal ze nog bij de deur piepen als ik wegga terwijl ze hem al meer dan een jaar erg goed kent. Gaat hij weg naar zijn werk dan staat ze niet eens op van haar plek om te kijken. Ze is een eenmanshond, maar wel MIJN eenmanshond en niet iedereens eenmanshond.

Kom ik nooit meer terug dan zal ze zeker haar draai vinden bij een ander, daar ben ik van overtuigd, maar dat gebeurd niet makkelijk en ik moet dan ook niet zo nu en dan een kijkje nemen denk ik.

Rassen hebben allemaal hun ding, maar voor de extreem baasgerichte rassen is herplaatsen en asielverblijf een groot drama. Een lollige golden of een wilde speelse terrier heeft er misschien helemaal geen problemen mee en geniet lekker van het spelen met zijn kennelgenoot en het lekker buiten zitten. Een kangal bv kan echter in zichzelf keren en onbenaderbaar worden zonder de sturing van een goede baas.

sample schreef:

hoe verklaar je verlatingsangst dan bij een hond???

Verlatingsangst is ook niet persoonsgebonden. Tis de angst om alleen te zijn. Niet de angst om verlaten te worden door Jantje in het specifiek. Een hond die verlatingsangst heeft, zal dat ook hebben bij een nieuw adres.

Nee hoor. Scheidingsangst is wel degelijk persoonsgebonden en verlatingsangst is ook geen statisch gegeven. Verlatingsangst kan bij herplaatsen wel degelijk over zijn, scheidingsangst is een ander verhaal.

Zoë is ook typisch een eenmanshond. Vanaf dag een liep ze me overal achter na , en anderen doen haar weinig of niets . Toch heb ik niet of nauwelijks gemerkt dat ze moeite met haar herplaatsing had . Heb dat nooit helemaal begrepen .

Een basiscursus volgen voor elke nieuwe eigenaar
van een asielhond, voor hij geadopteerd kan worden ??
Sanneke

Mama Sanneke schreef:Een basiscursus volgen voor elke nieuwe eigenaar
van een asielhond, voor hij geadopteerd kan worden ??
Sanneke

De meeste honden zagen wij op zaterdag middag weer terug op de gehoorzaamheidscursus die wij vanuit de DB gaven

Rataplan schreef:

Mama Sanneke schreef:Een basiscursus volgen voor elke nieuwe eigenaar
van een asielhond, voor hij geadopteerd kan worden ??
Sanneke

De meeste honden zagen wij op zaterdag middag weer terug op de gehoorzaamheidscursus die wij vanuit de DB gaven

Da' toch fijn !
Maar ik dacht ook aan een theoretische cursus vooraf ook.
Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Sanneke

Mama Sanneke schreef:

Rataplan schreef:

Mama Sanneke schreef:Een basiscursus volgen voor elke nieuwe eigenaar
van een asielhond, voor hij geadopteerd kan worden ??
Sanneke

De meeste honden zagen wij op zaterdag middag weer terug op de gehoorzaamheidscursus die wij vanuit de DB gaven

Da' toch fijn !
Maar ik dacht ook aan een theoretische cursus vooraf ook.
Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Sanneke

Hahahah nou in Nederland willen ze dan hun geld terug en als je van te voren tegen een Nederlander zegt dat ze hun geld niet terug krijgen
Nee grapje kijk de boel bedonderen dat kan altijd en overal maar de echte serieuze mensen die haal je er al snel uit hoor
Nog een regel had ik, dronken of stoned kreeg je van mij geen hond/kat mee.

Rataplan schreef:

Mama Sanneke schreef:

Rataplan schreef:

Mama Sanneke schreef:Een basiscursus volgen voor elke nieuwe eigenaar
van een asielhond, voor hij geadopteerd kan worden ??
Sanneke

De meeste honden zagen wij op zaterdag middag weer terug op de gehoorzaamheidscursus die wij vanuit de DB gaven

Da' toch fijn !
Maar ik dacht ook aan een theoretische cursus vooraf ook.
Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Sanneke

Hahahah nou in Nederland willen ze dan hun geld terug en als je van te voren tegen een Nederlander zegt dat ze hun geld niet terug krijgen
Nee grapje kijk de boel bedonderen dat kan altijd en overal maar de echte serieuze mensen die haal je er al snel uit hoor
Nog een regel had ik, dronken of stoned kreeg je van mij geen hond/kat mee.

Zijn er echt mensen die in zo'n toestand een hond komen adopteren ?
(ik bedoel dronken enzo ..)
of was dat om uit te drukken waar de grens ligt.
Ik denk dat je hier in Belgie te gemakkelijk een adoptiehond krijgt, althans een aantal jaar geleden had mijn zus geen probleem om
een hond te krijgen.
Achteraf bekeken moet ik zeggen dat de fokker waar Luka vandaan kwam eigenlijk ook maar heel weinig vragen stelde, waar hij terechtkwam, of we slaapplaats hadden, etc...
Maar ja, ergens zal wel een grens moeten gelegd worden.
Sanneke

Mama Sanneke schreef:

Rataplan schreef:

Mama Sanneke schreef:

Rataplan schreef: De meeste honden zagen wij op zaterdag middag weer terug op de gehoorzaamheidscursus die wij vanuit de DB gaven

Da' toch fijn !
Maar ik dacht ook aan een theoretische cursus vooraf ook.
Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Sanneke

Hahahah nou in Nederland willen ze dan hun geld terug en als je van te voren tegen een Nederlander zegt dat ze hun geld niet terug krijgen
Nee grapje kijk de boel bedonderen dat kan altijd en overal maar de echte serieuze mensen die haal je er al snel uit hoor
Nog een regel had ik, dronken of stoned kreeg je van mij geen hond/kat mee.

Zijn er echt mensen die in zo'n toestand een hond komen adopteren ?
(ik bedoel dronken enzo ..)
of was dat om uit te drukken waar de grens ligt.
Ik denk dat je hier in Belgie te gemakkelijk een adoptiehond krijgt, althans een aantal jaar geleden had mijn zus geen probleem om
een hond te krijgen.
Achteraf bekeken moet ik zeggen dat de fokker waar Luka vandaan kwam eigenlijk ook maar heel weinig vragen stelde, waar hij terechtkwam, of we slaapplaats hadden, etc...
Maar ja, ergens zal wel een grens moeten gelegd worden.
Sanneke

Ja hoor dronken stoned en het liefst nog allebei Reden ze hun auto al tegen het hek

Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Maarre..........stel nou dat JIJ naar het asiel gaat. en je vindt daar een hond die uit de verhalen van de asielmedewerker precies in je gezinssituatie past. Je vindt hem leuk en hij jou. Op het terrein van het asiel. En dan kom je met hem thuis en blijkt het tóch niet te klikken.

Moet je de hond dan maar tegen wil en dank bij je houden? Of kan je beter eerlijk zijn en hem terugbrengen? Zodat hij gekoppeld kan owrden aan eimand met wie het wél goed klikt?

Bij ons in het asiel hebben ze een proefperiode ingesteld. Dat vind ik helemaal niet gek nagedacht.

sample schreef:

Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Maarre..........stel nou dat JIJ naar het asiel gaat. en je vindt daar een hond die uit de verhalen van de asielmedewerker precies in je gezinssituatie past. Je vindt hem leuk en hij jou. Op het terrein van het asiel. En dan kom je met hem thuis en blijkt het tóch niet te klikken.

Moet je de hond dan maar tegen wil en dank bij je houden? Of kan je beter eerlijk zijn en hem terugbrengen? Zodat hij gekoppeld kan owrden aan eimand met wie het wél goed klikt?

Bij ons in het asiel hebben ze een proefperiode ingesteld. Dat vind ik helemaal niet gek nagedacht.

Ik denk dat hier ook een proefperiode ingesteld is nu.
Maar zelf zou ik geen hond adopteren want ik heb veel te weinig ervaring met honden, en ik zou niet goed kunnen beoordelen of hondje wel bij ons past of niet.
Sanneke

Maar das geen antwoord op je eigen stelling.

sample schreef:

Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug".

Maarre..........stel nou dat JIJ naar het asiel gaat. en je vindt daar een hond die uit de verhalen van de asielmedewerker precies in je gezinssituatie past. Je vindt hem leuk en hij jou. Op het terrein van het asiel. En dan kom je met hem thuis en blijkt het tóch niet te klikken.

Moet je de hond dan maar tegen wil en dank bij je houden? Of kan je beter eerlijk zijn en hem terugbrengen? Zodat hij gekoppeld kan owrden aan eimand met wie het wél goed klikt?

Bij ons in het asiel hebben ze een proefperiode ingesteld. Dat vind ik helemaal niet gek nagedacht.

Als de hond écht niet bij jou of je gezinssituatie past, dan houdt het op natuurlijk en kan de hond m.i. beter teruggebracht worden naar het asiel.

Maar goed, was is niet passen bij???? Ik zie dat meestal niet zo, uitzonderingen daargelaten. Je moet gewoon ook moeite voor je hond doen, moeite om hem te begrijpen, te leren kennen en hem te accepteren met al zijn leuke en minder leuke kanten.

Wat houdt die proefperiode eigenlijk precies in?

sample schreef:Maar das geen antwoord op je eigen stelling.

"Weet je dat ik mensen al horen zeggen heb : och ik haal er ééntje uit het asiel en lukt het niet, ja dan kan ie weer terug". "

Tja, wat andere mensen doen daar heb IK geen vat op natuurlijk.
Maar zoals ik al gezegd heb zou ik geen hond adopteren uit een asiel.
Dus ik kan me ook niet verplaatsen in wat ik zou doen als het niet lukt hé.
Ik kan me best voorstellen dat er heel wat mensen het goed doen met hun adoptiehond.
Maar ik denk dat ik alles zou proberen wat ik maar proberen kan
mocht ik een hond adopteren, of ik het over men hart zou krijgen
hem terug te brengen, daar kan ik nu echt niet op antwoorden, dat kan je pas als je in die situatie zit.
Sanneke

Wat houdt die proefperiode eigenlijk precies in?

Dat je een hond voor een bepaalde (ik weet niet hoe lang precies) periode mee neemt naar huis. Mocht het niet klikken en je brengt hem terug, dan krijg je geloof ik de helft van het aankoopbedrag terug.

Ik geloof zeker niet dat dit in alle gevallen waar is!
Er zullen ongetwijfeld honden zijn die hier wat makkelijker in zijn, maar er is eens een onderzoek geweest bij Rottweilers waaruit bleek dat de meeste na de 2e herplaatsing toch niet helemaal normaal meer functioneren. Ze krijgen iedere keer een enorme knal als ze herplaatst worden, juist omdat dit ras zo enorm baasgericht is.
Helaas heb ik geen link naar dit onderzoek..... ik het het gelezen en stom genoeg niet opgeslagen.
_________________

dit heb ik niet geschreven!

wil irstas schreef:
Quote:
Ik heb het idee dat een dier niet zozeer eigenaargebonden is. Ik denk dat dat meer onze menselijke invulling is. Ik ben gek met mijn hond en mijn hond met mij. Maar als ik uit beeld zou verdwijnen en een ander mijn taken als verzorger zou overnemen, denk ik dat mijn hond daar net zo makkelijk genoegen mee neemt.

en dit is ook niet mijn tekst!wil
je niet mijn naam plaatsen bij een bericht dat helemaal niet van mij is!