Het HondenForum

Wat een hoop verdriet tegelijk
Ik wens voor Baloo heel veel beterschap en Jessie.... rust zacht

Veel sterkte gewenst!!!

Lieve allemaal,

Dank jullie wel voor jullie medeleven en steun.
Ik geloof dat ik nu in een soort van ontkenningsfase zit… ik ben leeg, op.
Bij de dierenarts heb ik mijn ogen uit mijn hoofd gehuild, maar nu kan ik me nog niet voorstellen dat hij niet meer de huiskamer in komt lopen.
Veel van jullie zullen het ook hebben meegemaakt of helaas ooit meemaken, het hoort erbij.
Maar GVD ik mis hem zo! Tien jaar lief en leed…

Vanmiddag heb ik Jessie alleen meegenomen naar de duinen, naar ons favoriete plekje. Ik zag hem weer even genieten. Triest de gevolgen van dementie… al heb ik er wel één leuk ding door gezien bij Jes; hij kon nooit zwemmen, spartelde dan heel hard met zijn voorpoten en ging daarom nooit dieper dan hij kon staan… vanmiddag was hij dat vergeten en zwom hij alsof hij nooit anders had gedaan!

Ik ben van plan om een mooie foto van Jes te bewerken tot iets heel speciaals, maar dat komt nog, mijn hoofd staat daar nu even niet naar.

Als laatste wil ik een paar van de foto’s van vanmiddag met jullie delen, nogmaals, bedankt allemaal!

Claudia

23-7-1996 Mijn lieve, grote vriend, mijn trouwe maatje… Jes, ‘Till we meet again! 22-6-2006

Sterkte Claudia!

Heel veel sterkte

Wat een verdriet heel veel sterkte er mee.

Heel veel sterkte bij het verlies van je kanjer Jessie.

Sterkte met dit verlies!

sterkte

Dag mooie man.
Sterkte

Ik lees dit nu pas.
Wat vreselijk voor je . Dit zijn altijd zulke moeilijke dingen.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop van harte dat Baloo gauw weer opknapt.

Heel veel sterkte

Claudia, heel veel sterkte

Jessie rust zacht.

Baloo, beterschap ik hoop dat de medicijnen aanslaan.

wat een verdriet, en wat een mooie foto's heb je gemaakt, een mooie herinnering aan je maatje.

heel veel sterkte..

liefs,

Erg mooie foto's van een prachtige hond... Heel veel sterkte met het verwerken van je verlies!

Hoe is het nu met jou en met je hondje met epilepsie?

Gr. Marijke

Wat een treurig nieuws weer hier Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Vreselijk. Heel veel sterkte.

tijger2 schreef:Wat een treurig nieuws weer hier Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Kom je thuis van je vakantie, zie je dit .
Hebben jullie het wel leuk gehad?

Moon schreef:Heel veel sterkte met het verlies van je hond! En ook nog een hondje met epilepsie en wel zo heftig, afschuwelijk! Misschien kun je eens naar dit forum gaan; http://www.epilepsiebijhonden.nl/forum/ ... 16953face2
De leden daar hebben veel kennis over epilepsie en ook is er op de site veel info. te vinden. Het probleem is nl. soms dat reguliere dierenartsen er niet zoveel van af weten omdat het niet zo heel vaak voorkomt (geldt misschien niet voor jouw da. hoor). Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Nogmaals heel veel sterkte want je krijgt in een keer veel voor je kiezen...

Gr. Marijke

Dat forum had ik idd al in mijn favorieten gezet om daar eens uitgebreid rond te gaan neuzen, maar eerst wilde ik mij richten op Jessie, omdat Baloo al medicijnen had gekregen. Dank je wel voor de tip!

Groetjes,
Claudia

Inge O schreef:sterkte, claudia . heb ook een grote roedel, en heb dus alvast dat met je gemeen : naast het immense plezier dat je van zo'n groep hebt betekent het jammer genoeg ook dat je er om de zoveel tijd eentje af moet geven, en ja, dat doet telkens weer heel erg veel pijn .

en dan ook nog baloo, ook al zo iets heel ingrijpends . ik begrijp overigens niet goed hoe er op zo'n korte tijd al kan bepaald worden dat het om primaire epilepsie gaat?

Ja, hoe meer diertjes je hebt, hoe meer je er uiteindelijk gaat verliezen. Ik weet dat het erbij hoort, maar op het moment voel ik me verscheurd. Het waren toch tien jaren...
Als ik in mijn bed lig komt hij spoken; dan zie ik hem voor me, zo haarscherp als een foto kan zijn.

Baloo had nooit eerder aanvallen van epilepsie gehad en vervolgens in drie dagen tijd een stuk of 15! Op zondagavond ben ik nog naar een plaatsvervangende dierenarts met hem geweest en de volgende dag naar mijn eigen dierenarts. Ik kon heel duidelijk omschrijven hoe die aanvallen verliepen omdat ik ze zo veel achter elkaar had gezien en er vanaf dag twee een dagboek op na hield. Vervolgens zei mijn dierenarts dat Baloo overduidelijk primaire epilepsie heeft. Hierbij moet ik nog zeggen dat ik eind mei nog met alle honden voor de jaarlijkse prik en controle bij hem was geweest.

Ik ben druk bezig geweest met iets moois te maken voor Jessie en het helpt mij ook om mijn verdriet te verwerken.
Het resultaat: http://cmb.speedlinq.nl/ (geluid aan!).

Met Baloo gaat het ineens veel beter. Sinds gisteren zijn de aanvallen volledig gestopt, dus de medicijnen doen hun werk. Ook begint hij weer vrolijker te worden, beter te lopen en weer een beetje te spelen! Voor de zekerheid wordt er maandag wel een bloedonderzoek gedaan.

Duivelinnetje schreef:Ik ben druk bezig geweest met iets moois te maken voor Jessie en het helpt mij ook om mijn verdriet te verwerken.
Het resultaat: http://cmb.speedlinq.nl/ (geluid aan!).

Mooi

Indrukwekkend!
De tranen liepen over mijn wangen. Nogmaals heel veel sterkte !!

Heel veel sterkte!!

heel veel sterkte
wat erg allemaal



groetjes vonnie en angel...

Ook hier dikke tranen,wat vreselijk,maar Claudia wat heb je er een mooi memorium van gemaakt meid.
2 weken geleden heb ik hetzelfde meegemaakt met mijn ouwe laika,niet ziek maar aggressief door de dementie.
Kon een hond maar eens vanzelf gaan zodat we niet iedere keer die nare beslissing hoeven te nemen........


Sterkte meid

laicka schreef:Ook hier dikke tranen,wat vreselijk,maar Claudia wat heb je er een mooi memorium van gemaakt meid.
2 weken geleden heb ik hetzelfde meegemaakt met mijn ouwe laika,niet ziek maar aggressief door de dementie.
Kon een hond maar eens vanzelf gaan zodat we niet iedere keer die nare beslissing hoeven te nemen........


Sterkte meid

Dan moet jij wel precies weten wat ik door maak...
Jessie was ook niet meer betrouwbaar door dementie, maar verdorrie, verder zo gezond als een vis!
Ik wens jou ook veel sterkte met jouw verdriet!

Ja Claudia,ik weet precies hoe jij je voelt meid,je voelt je machteloos en schuldig.Ik heb nog steeds last van schuldgevoel en het is inmiddels al 2 weken geleden.

Het komt omdat zowel Jessie als Laika nog gezond waren en dat geeft je dat rotgevoel.Maar je moet zo denken:hij heeft een prachtig leven gehad vol liefde en plezier,dit geeft hopelijk wat troost.
Het enige wat ik hier nog heb zijn mooie herrineringen en een certificaat van crematie.Hij is 14 juni gecremeerd en zijn as is verstrooid over zee.Maar hij zal altijd bij me blijven want zijn pup(inmiddels 5 jaar) heeft dezelfde trekjes als pa.
Maar het blijft rot,keer op keer op keer.
Toch hoop ik dat je je nu al wat beter voelt.
nogmaals veel sterkte!!!

laicka schreef:Ja Claudia,ik weet precies hoe jij je voelt meid,je voelt je machteloos en schuldig.Ik heb nog steeds last van schuldgevoel en het is inmiddels al 2 weken geleden.

Het komt omdat zowel Jessie als Laika nog gezond waren en dat geeft je dat rotgevoel.Maar je moet zo denken:hij heeft een prachtig leven gehad vol liefde en plezier,dit geeft hopelijk wat troost.
Het enige wat ik hier nog heb zijn mooie herrineringen en een certificaat van crematie.Hij is 14 juni gecremeerd en zijn as is verstrooid over zee.Maar hij zal altijd bij me blijven want zijn pup(inmiddels 5 jaar) heeft dezelfde trekjes als pa.
Maar het blijft rot,keer op keer op keer.
Toch hoop ik dat je je nu al wat beter voelt.
nogmaals veel sterkte!!!

Je hoeft je niet schuldig te voelen! Je voelt je rot, k*t en weet ik wat nog meer, maar het was denk ik het enige wat jullie konden doen. De enige juiste beslissing. Maar oh, wat blijven deze dingen altijd moeilijk.

Weet je waar ik me in betrekking tot Mondriaan afgelopen maart ontzettend schuldig over voel?
Het gebeurde binnen een paar uur dat we de beslissing moesten nemen. Ik heb toen Mondriaan achtergelaten bij de DA en dat was dat. Ik was zo overstuur dat ik niet meer helder kon denken. Was dat wel het geval geweest had ik hem laten cremeren. Weet ik veel wat er nu met hem gebeurd is .
Zelfs mijn partner heb ik dit nooit verteld, maar dit geeft ben ik bang een blijvend schuldgevoel.

Nogmaals allebei heel veel sterkte

Edit: het lucht wel een beetje op dat ik het nu aan jullie verteld heb.

Dank je Ariane.
Bij onze dierenarts was een nieuwe regeling om misverstanden te voorkomen.mijn vorige hond is gewoon meegenomen door de da en je hoort er niks meer van,maar omdat er zoveel misverstanden waren werd ik de dag na Laika's dood opgebeld door het crematorium en er werd verteld dat hij was aangekomen en de vraag was wat ik er mee wilde,een urn,bijzetting of verstrooien over zee.Ik wist niet wat me overkwam toen ik dit hoorde omdat het meestal met een groep tegelijk gebeurd.Dus ik zei :nou gewoon met zijn maatjes mee denk ik,ja op zo'n moment weet je even niks te zeggen,omdat je dit niet gewend bent.
2 dagen na zijn crematie kregen we een certificaat,ik zal hem binnenkort even inscannen,keurig netjes met de datum en zijn naam en een kort gedichtje.
en een week later pas de rekening.
Ook dit was nieuw voor mij.



Ja en wat betreft dat schuldgevoel....zal nog wel even duren want weet je wat het is,je gaat je nu afvragen van...wat als dit niet gebeurd was,hoe zou hij nu dan zijn.Vorig jaar was hij ook zo(nukkig en aggressief) maar volgens de da kwam dat omdat hij pijn in zijn gebit zou hebben.We hebben hem toen dus een gebits behandeling laten geven,kiezen getrokken en tandsteen verwijdert,en hij is 2 weken vrolijk geweest,dus niet dement.Pas de laatste maanden werd het erger,en dan ga je je verplaatsen in zo'n dier.Als ik oud zou zijn zou ik ook rust willen.Hij wilde gewoon rust maar kreeg dat niet en daarom ging hij bijten.Hij heeft onze dochter tot 2x aan toe een waarschuwingsbeet gegeven,terwijl ze dondersgoed wist dat ze niet in zijn buurt moest komen.De laatste 4 weken van zijn leven was zijn pup loops en toen mocht onze dochter niet eens in de buurt van de pup komen,want dan trok hij van 10 meter afstand zijn lip al op(en maar doen alsof hij blind was maar ondertussen) en zo zijn er zoveel dingen maar het besluit is niet alleen door mij genomen,we hebben hier overlegd en kwamen tot dit rotte besluit.
Eigenlijk zou een hond net zo lang moeten leven als wij.


Maar Ariane,ik kan mij jouw schuldgevoel wel voorstellen,heel goed zelfs.Maar als ik heel eerlijk ben denk ik dat het geen verschil maakt of je een hond zonder iets te weten achterlaat bij een da of je laat hem cremeren,het is hetzelfde.Ik voel me ook een beetje bedondert omdat honden meestal op 1 grote hoop(sorry dat ik het zo zeg) bij elkaar gecremeerd worden.In het geval van Laika is dit ook zo maar ik krijg er een dikke rekening voor omdat ze beweren dat ziijn as over zee wordt verstrooid.
Als ik een megagrote tuin had,had ik hem zelf begraven,maar ja dat mag tegenwoordig niet meer.
Dus meid..helemaal geen schuldgevoel,diep in je hart is Mondriaan er nog steeds.
Groetjes en ook voor jouw sterkte

Wat dat betreft heb ik het allemaal heel goed geregeld omdat ik er van te voren heel veel over heb nagedacht.
Ik heb op een fantastisch mooie manier afscheid kunnen nemen van mijn Jessie en bij de dierenarts ben ik bij hem gebleven tot zijn laatste zucht.
Een vriendin van mij, die op donderdags bij de dierenambulance werkt, heeft Jessie op vrijdagmorgen (ook al werkte ze officieel niet die dag) opgehaald bij de dierenarts en naar het crematorium gebracht. Van haar kreeg ik een telefoontje dat hij daar was aangekomen. Vervolgens kreeg ik vlak erna een telefoontje van het crematorium; Jessie was daar en werd van 11:45 tot 14:15 gecremeerd, individueel!!! Zaterdag ontving ik een kaartje van het crematorium en vandaag de rekening. Zodra die is betaald kan ik mijn bestelde urn met Jessie zijn as op gaan halen.
De urn laat ik op mijn gedenkplankje voor Jessie staan, totdat Dio komt te overlijden. Bij Dio wil ik het op precies dezelfde manier geregeld hebben. Vervolgens wil ik die twee samen uitstrooien op onze favoriete plek in de duinen. Die twee horen bij elkaar, zijn 10 jaar samen geweest.
Maar ik mag hopen dat Dio het nog even vol houdt!!!

Voordat ik Jessie liet inslapen was ik enorm bang voor een schuldgevoel, juist omdat hij lichamelijk zo gezond was. Van schuldgevoelens heb ik absoluut geen last, omdat ik alle mogelijkheden heb overwogen en goed heb overlegd met de dierenarts. Ook Jessie zelf heeft me daarbij geholpen; zijn oren lagen de laatste tijd 9 van de 10 keer plat in zijn nek en zijn staart hing tussen zijn benen. Hij was zelf helemaal niet gelukkig meer.

Verder kan ik alleen maar de mooie herinneringen en het mooie afscheid koesteren...

Ook al is individueel cremeren duurder, het bedrag was bij dit crematorium goed te doen. In mijn geval zou ik het alsnog gedaan hebben als het vreselijk duur zou zijn geweest, dan eet ik maar wat vaker brood ofzo. Het is gegaan zoals ik wilde...