Het HondenForum

Bo (Lagotto) is onze eerste hond. Er werd en wordt van het ras gezegd dat het geen beginnershond is. Volgens de fokker was het nestje waar Bo uit kwam wel geschikt voor beginners, in ieder geval voor ons, en hij had helemaal gelijk. Hoewel ik nu heel goed zie waar het fout kan gaan bij de Lagotto.

Inmiddels heb ik zoveel zelfvertrouwen dat ik ook wel een pittiger ras aan zou durven.

renee-uk schreef:ik denk dat fokkers een heel belangrijke taak hebben met het selecteren van pupkopers, die zullen het kaf van het koren moeten scheiden en dat zet meer zoden aan de dijk dan je ras in een globale rasbeschrijving neerzetten als al dan geen beginnershond

Dat ben ik weer helemaal met je eens, zeker omdat de belangstelling juist omhoog moet, en het dus imo op zn zachtst gezegd onhandig is en hele groep belangstellenden waar ongetwijfeld heus geschikte bazen tussen zitten (die nota bene nog niet verknocht zijn aan een bepaald ras) meteen af te schrikken/uit te sluiten. Als we het alleen moeten hebben van de ervaren bazen die om een bepaalde reden over willen stappen naar een ander ras denk ik niet dat er toekomst zit in de HH Wat mij betreft is dat hele "geen beginnershond" gebeuren een enorme misvatting als het de HH betreft

Edit: ik denk trouwens wel dt er binnen de HH exemplaren zijn die minder geschikt zijn (voor de gemiddelde beginnende hondenbaas), maar daarin hebben fokker dus ook wat mij betreft een belangrijke rol, en de pupkopers zelf ook idd met enige zelfkennis.

kipo schreef:

yuki schreef:

kipo schreef:

billy schreef: Nee, vandaar dat ik ook zeg, als je niet gillend gek word, dat hij nooit doet wat je van hem vraagt en je hem in zijn waarde laat, dat je heel goed uit de voeten kan met het ras

Oh sorry ik doelde niet specifiek op jou of op Yuki, dit was alleen een mooi voorbeeld ter illustratie van hoe ik erover denk.

Nee hoor, dat vatte niemand ook zo op toch?

Maar eh een kaukaas klinkt dan weer wel als wat ik inmiddels na wat tweedehandssharpeis gewend ben, alles behalve pleasing?


Ik hoef maar naar mijn moeder te kijken om te zien hoe het zit. Heeft nu al 11 jaar een roemeens opvanghondje met een schofthoogte van slechts 27 cm, die haar ook al evenlang de baas is. Ik ben altijd nog blij dat we voor een klein hondje zijn gegaan met haar, als dit roemeentje iets groter was geweest, had mijn moeder haar niet kunnen houden vrees ik. Ze heeft het gewoon totaal niet in zich. Vraagt mij op te treden indien haar hondje mijn sharpei zou aanvliegen , terwijl ik zelf graag mijn eigen hond corrigeer, zij niet ze kan het niet echt ook...........
Hierna wil ze toch nog weer een hondje. Zal ik me toch echt bezig houden met het uitzoeken, dikke kans namelijk dat ik hem/haar ooit ongwild erf

Ik lees graag over Baco, maar elke keer denk ik dan wel weer dat dat echt geen hond voor mij is. Ik heb echt bewondering voor de toewijding en het geduld van Billy.
Haha, ja dan zou ik moeders ook wel helpen met een nieuw hondje uitzoeken.

Dank je maar het is gewoon een manier van omgaan met Baco , niet bijzonder of zo

Ik zou je moeder ook helpen met een nieuw hondje

Irta schreef:

renee-uk schreef:ik denk dat fokkers een heel belangrijke taak hebben met het selecteren van pupkopers, die zullen het kaf van het koren moeten scheiden en dat zet meer zoden aan de dijk dan je ras in een globale rasbeschrijving neerzetten als al dan geen beginnershond

Dat ben ik weer helemaal met je eens, zeker omdat de belangstelling juist omhoog moet, en het dus imo op zn zachtst gezegd onhandig is en hele groep belangstellenden waar ongetwijfeld heus geschikte bazen tussen zitten (die nota bene nog niet verknocht zijn aan een bepaald ras) meteen af te schrikken/uit te sluiten. Als we het alleen moeten hebben van de ervaren bazen die om een bepaalde reden over willen stappen naar een ander ras denk ik niet dat er toekomst zit in de HH Wat mij betreft is dat hele "geen beginnershond" gebeuren een enorme misvatting als het de HH betreft

Het ligt aan de hond zelf... ik ben blij dat Xena mijn eerste trainingshondje was en niet Xantos bijvoorbeeld... Ik denk dat als die laatste het geweest was, ik nooit meer een MH had willen hebben. Van Xena heb ik zo enorm veel geleerd... Van Xantos ook overigens maar dan op een hele andere manier. Maar dan heb je het over trainingshonden. Ik liet vroeger altijd de duitser van de buren uit en daarna de jachthond van de overburen. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dit soms best lastige hondjes waren... dat ging gewoon zn gangetje en natuurlijk was het niet altijd makkelijk (want ook die liepen gewoon los bij me) maar enorme problemen nee... Dusty was mijn eerste eigen hondje, een kruising kees x fox. Makkelijk in de zin van weinig agressie, lastig in de zin van mishandeld, op latere leeftijd in huis genomen. Elke hond en elk ras heeft zijn moeilijkheden en zijn karakter...

malinois schreef:

Irta schreef:

renee-uk schreef:ik denk dat fokkers een heel belangrijke taak hebben met het selecteren van pupkopers, die zullen het kaf van het koren moeten scheiden en dat zet meer zoden aan de dijk dan je ras in een globale rasbeschrijving neerzetten als al dan geen beginnershond

Dat ben ik weer helemaal met je eens, zeker omdat de belangstelling juist omhoog moet, en het dus imo op zn zachtst gezegd onhandig is en hele groep belangstellenden waar ongetwijfeld heus geschikte bazen tussen zitten (die nota bene nog niet verknocht zijn aan een bepaald ras) meteen af te schrikken/uit te sluiten. Als we het alleen moeten hebben van de ervaren bazen die om een bepaalde reden over willen stappen naar een ander ras denk ik niet dat er toekomst zit in de HH Wat mij betreft is dat hele "geen beginnershond" gebeuren een enorme misvatting als het de HH betreft

Het ligt aan de hond zelf... ik ben blij dat Xena mijn eerste trainingshondje was en niet Xantos bijvoorbeeld... Ik denk dat als die laatste het geweest was, ik nooit meer een MH had willen hebben. Van Xena heb ik zo enorm veel geleerd... Van Xantos ook overigens maar dan op een hele andere manier. Maar dan heb je het over trainingshonden. Ik liet vroeger altijd de duitser van de buren uit en daarna de jachthond van de overburen. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dit soms best lastige hondjes waren... dat ging gewoon zn gangetje en natuurlijk was het niet altijd makkelijk (want ook die liepen gewoon los bij me) maar enorme problemen nee... Dusty was mijn eerste eigen hondje, een kruising kees x fox. Makkelijk in de zin van weinig agressie, lastig in de zin van mishandeld, op latere leeftijd in huis genomen. Elke hond en elk ras heeft zijn moeilijkheden en zijn karakter...

Precies, het ligt aan de hond zelf maar ook aan de pupkoper. Dat er moeilijkere exemplaren zijn binnen een ras maakt nog niet dat het hele ras ongeschikt is voor onervaren bazen. Met wat investering zou een wat volgzamer typje zeg maar (die er ook genoeg zijn) heel goed kunnen passen imo.

Edit: woord verandert; maar ipv en, zodat reactie op quote beter klopt

Maar jullie hebben het nu allemaal over rashonden, niet over honden uit het asiel of uit het buitenland toch of lees ik verkeerd?

Irta schreef:Nav de discussie die momenteel gevoerd wordt omtrent de HH ben ik heel benieuwd hoe jullie hier over denken.

Wat kenmerkt nou een beginnershond, en wat zijn juist kenmerken van niet-beginnershonden?
En is het iets wat je belangrijk vind om te weten bij het kiezen van een ras/hond?

Och, deze had natuurlijk bij polls/discussiepunten gemoeten Sorry mods

pepim schreef:Maar jullie hebben het nu allemaal over rashonden, niet over honden uit het asiel of uit het buitenland toch of lees ik verkeerd?

Irta schreef:Nav de discussie die momenteel gevoerd wordt omtrent de HH ben ik heel benieuwd hoe jullie hier over denken.

Wat kenmerkt nou een beginnershond, en wat zijn juist kenmerken van niet-beginnershonden?
En is het iets wat je belangrijk vind om te weten bij het kiezen van een ras/hond?

Och, deze had natuurlijk bij polls/discussiepunten gemoeten Sorry mods

Klopt, in eeste instantie was dat wel mijn insteek, daar het een directe vraag is die ik had nav een discussie binnen (min of meer) "mijn" ras. Het gaat mij in deze namelijk uiteindelijk om de vraag of het verstandig is een dergelijke qualificatie ("geen beginnershond") in de rasbeschrijving op te nemen

Maar dat zegt natuurlijk helemaal niet dat anderen niet mogen reageren Het kan natuurlijk net zo goed slaan op de beschrijving van een individuele hond.

Irta schreef:

malinois schreef:

Irta schreef:

renee-uk schreef:ik denk dat fokkers een heel belangrijke taak hebben met het selecteren van pupkopers, die zullen het kaf van het koren moeten scheiden en dat zet meer zoden aan de dijk dan je ras in een globale rasbeschrijving neerzetten als al dan geen beginnershond

Dat ben ik weer helemaal met je eens, zeker omdat de belangstelling juist omhoog moet, en het dus imo op zn zachtst gezegd onhandig is en hele groep belangstellenden waar ongetwijfeld heus geschikte bazen tussen zitten (die nota bene nog niet verknocht zijn aan een bepaald ras) meteen af te schrikken/uit te sluiten. Als we het alleen moeten hebben van de ervaren bazen die om een bepaalde reden over willen stappen naar een ander ras denk ik niet dat er toekomst zit in de HH Wat mij betreft is dat hele "geen beginnershond" gebeuren een enorme misvatting als het de HH betreft

Het ligt aan de hond zelf... ik ben blij dat Xena mijn eerste trainingshondje was en niet Xantos bijvoorbeeld... Ik denk dat als die laatste het geweest was, ik nooit meer een MH had willen hebben. Van Xena heb ik zo enorm veel geleerd... Van Xantos ook overigens maar dan op een hele andere manier. Maar dan heb je het over trainingshonden. Ik liet vroeger altijd de duitser van de buren uit en daarna de jachthond van de overburen. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dit soms best lastige hondjes waren... dat ging gewoon zn gangetje en natuurlijk was het niet altijd makkelijk (want ook die liepen gewoon los bij me) maar enorme problemen nee... Dusty was mijn eerste eigen hondje, een kruising kees x fox. Makkelijk in de zin van weinig agressie, lastig in de zin van mishandeld, op latere leeftijd in huis genomen. Elke hond en elk ras heeft zijn moeilijkheden en zijn karakter...

Precies, het ligt aan de hond zelf en ook aan de pupkoper. Dat er moeilijkere exemplaren zijn binnen een ras maakt nog niet dat het hele ras ongeschikt is voor onervaren bazen. Met wat investering zou een wat volgzamer typje zeg maar (die er ook genoeg zijn) heel goed kunnen passen imo.

maar dat zie je niet meteen aan een pup lijkt me.
misschien dat de ene wat brutaler is dan de ander maar het karakter zit er niet opgestempeld.

Corneliana schreef: maar dat zie je niet meteen aan een pup lijkt me.
misschien dat de ene wat brutaler is dan de ander maar het karakter zit er niet opgestempeld.

Mijn ervaring is dat je dat, zeker als fokker, heel goed kunt zien. Daarnaast kan iedere individuele fokker natuurlijk altijd beslissen helemaal geen honden aan beginners te verkopen (sommige lijnen zijn ook gewoon minder makkelijk dan andere). Maar ik zie daar persoonlijk niet veel in. Ik heb zelf nb als niet ervaren baas een enorme felle donder (niet te vergelijken met een stamboom hollander), maar wel ook een enorm baasgerichte (en dat is geen toeval). Dat verschil zie je al heel snel hoor

Irta schreef:

Corneliana schreef: maar dat zie je niet meteen aan een pup lijkt me.
misschien dat de ene wat brutaler is dan de ander maar het karakter zit er niet opgestempeld.

Mijn ervaring is dat je dat, zeker als fokker, heel goed kunt zien. Daarnaast kan iedere individuele fokker natuurlijk altijd beslissen helemaal geen honden aan beginners te verkopen (sommige lijnen zijn ook gewoon minder makkelijk dan andere). Maar ik zie daar persoonlijk niet veel in. Ik heb zelf nb als niet ervaren baas een enorme felle donder (niet te vergelijken met een stamboom hollander), maar wel ook een enorm baasgerichte (en dat is geen toeval). Dat verschil zie je al heel snel hoor

dat hoort misschien wel bij elkaar.
Sky is enorm baasgericht ook. felheid valt wel iets mee vind ik.
maar dat is ook maar net wat je gewend bent.

Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Mijn ras zou ook geen beginnershond zijn, terwijl je, gewoon puur redenerend vanuit een hond, mijn honden waarschijnlijk makkelijker kunt begrijpen dan een wat baasgerichter model. Ik zou dus alleen spreken in eigenschappen en het niet hebben over de ervaring van de baas.
Mijn moeder heeft meerdere honden gehad, en echt ook onder controle, maar die heeft het niet in zich om een veilig rondje te maken met mijn monsters, ze is te lief voor ze, ze nemen een loopje met haar.

Corneliana schreef:

Irta schreef:

Corneliana schreef: maar dat zie je niet meteen aan een pup lijkt me.
misschien dat de ene wat brutaler is dan de ander maar het karakter zit er niet opgestempeld.

Mijn ervaring is dat je dat, zeker als fokker, heel goed kunt zien. Daarnaast kan iedere individuele fokker natuurlijk altijd beslissen helemaal geen honden aan beginners te verkopen (sommige lijnen zijn ook gewoon minder makkelijk dan andere). Maar ik zie daar persoonlijk niet veel in. Ik heb zelf nb als niet ervaren baas een enorme felle donder (niet te vergelijken met een stamboom hollander), maar wel ook een enorm baasgerichte (en dat is geen toeval). Dat verschil zie je al heel snel hoor

dat hoort misschien wel bij elkaar.
Sky is enorm baasgericht ook. felheid valt wel iets mee vind ik.
maar dat is ook maar net wat je gewend bent.

Nou, neem maar van mij aan, ik bedoel Fel In de daglijkse omgang met mij lijkt het ook enorm mee te vallen, maar daarom zeg ik juist ook dat onervarenheid geen probleem hoeft te zijn

Irta schreef:

Corneliana schreef:

Irta schreef:

Corneliana schreef: maar dat zie je niet meteen aan een pup lijkt me.
misschien dat de ene wat brutaler is dan de ander maar het karakter zit er niet opgestempeld.

Mijn ervaring is dat je dat, zeker als fokker, heel goed kunt zien. Daarnaast kan iedere individuele fokker natuurlijk altijd beslissen helemaal geen honden aan beginners te verkopen (sommige lijnen zijn ook gewoon minder makkelijk dan andere). Maar ik zie daar persoonlijk niet veel in. Ik heb zelf nb als niet ervaren baas een enorme felle donder (niet te vergelijken met een stamboom hollander), maar wel ook een enorm baasgerichte (en dat is geen toeval). Dat verschil zie je al heel snel hoor

dat hoort misschien wel bij elkaar.
Sky is enorm baasgericht ook. felheid valt wel iets mee vind ik.
maar dat is ook maar net wat je gewend bent.

Nou, neem maar van mij aan, ik bedoel Fel In de daglijkse omgang met mij lijkt het ook enorm mee te vallen, maar daarom zeg ik juist ook dat onervarenheid geen probleem hoeft te zijn

ja, hier zie je het ook niet echt alleen de waaksheid en alertheid is gigantisch.
ik heb verder niet veel vergelijkingsmateriaal dan schoothondjes en wat ik daarvan zie vind ik mijn hond gehoorzamer. niet dat ik het beter doe maar van hem uit.

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

je leert in ieder geval hondengedrag te herkennen denk ik. ik kan nu veel makkelijker andermans hond aanhalen omdat ik beter kan zien of die dat prettig vind of niet.

Corneliana schreef:

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

je leert in ieder geval hondengedrag te herkennen denk ik. ik kan nu veel makkelijker andermans hond aanhalen omdat ik beter kan zien of die dat prettig vind of niet.

Maar juist in hondentaal is een HH heel duidelijk vind ik. Mijn eerste hond (een DD) vind ik veel en veel moeilijker te lezen. Geloof dat wij niet echt dezelfde taal spreken, terwijl ik met Tadej kan lezen en schrijven.

Ik heb het eerder ook al eens gezegd, de meeste mensen zullen Caleb als een veel makkelijkere hond zien, maar voor mij is hij dat niet. Van de veel "moeilijkere" Tadej zou ik er wel 10 van rond kunnen hebben lopen (afgezien vd praktische kant dan, dus puur wat betreft karakter). Van Caleb had ik aan 1 al teveel

Toch speelt het stukje persoonlijkheid wel een rol. Ik zal nooit iemand een sharpei aanraden (buiten de kwesties gezondheid) , zeker niet als beginner (ook niet als pup)
Toch was het ook mijn eerste eigen hond, maar ik wist al dat het taaie rakkers kunnen zijn, dat ze bijkans zuidchinees doof zijn, soms totaal niet luisteren, geen pleasing dogs zijn en gewoon niet altijd de makkelijkste honden. Maar ik heb engelengeduld met een hond. Ik wist wel waar ik aan begon, had al wel ervaring met chows qua karakter. Ik hou van het koppige van chinezen, het soms haast autistische eigenzinnige. Maar als je een gezellige , sociale stokkenvanger, ballensprinter verwacht die het ook nog terugbrengt, kom je bedrogen uit.

yuki schreef:Toch speelt het stukje persoonlijkheid wel een rol. Ik zal nooit iemand een sharpei aanraden (buiten de kwesties gezondheid) , zeker niet als beginner (ook niet als pup)
Toch was het ook mijn eerste eigen hond, maar ik wist al dat het taaie rakkers kunnen zijn, dat ze bijkans zuidchinees doof zijn, soms totaal niet luisteren, geen pleasing dogs zijn en gewoon niet altijd de makkelijkste honden. Maar ik heb engelengeduld met een hond. Ik wist wel waar ik aan begon, had al wel ervaring met chows qua karakter. Ik hou van het koppige van chinezen, het soms haast autistische eigenzinnige. Maar als je een gezellige , sociale stokkenvanger, ballensprinter verwacht die het ook nog terugbrengt, kom je bedrogen uit.

Ik denk dat dat idd is wat veel mensen aan makkelijk koppelen; gehoorzaam. En daar zit bij de HH best veel verschil in. De ene is gewoon enorm eigenwijs terwijl de ander juist heel veel will to please heeft. En vooral die laatste types zie ik prima passen bij iemand die miss niet veel ervaring heeft maar zich wel graag wil inzetten.

Iedereen bedankt tot zover voor de reacties Persoonlijk heb ik er heel veel aan, en hopelijk kunnen we hier ook concreet nog iets mee

Ik denk ook dat zoals een gezegd een 'beginnershond' een hond is van een ras dat relatief makkelijk op te voeden is en waarbij je je foutjes kunt veroorloven zonder dat de boel meteen uit de klauwen loopt. Dat gezegd hebbende is het wel vooral een kwestie van baas-hond.
Ik heb Lotus amper op hoeven voeden, dat het mijn levende pop is, is echt dankzij zichzelf. Ze is superlief, makkelijk en doet bijna nooit iets wat niet mag omdat ze niet wil dat ik boos word. Een keer duidelijk 'nee!' blijft meestal aardig hangen. Behalve bij poep eten dan Toch is zij door haar zachtaardige karakter echt geen hond voor iemand die meteen moppert of schreeuwt, laat staan fysieke correcties. Ik denk ook weleens 'gos wat ben je ook een zachtgekookt ei' als ze me weer eens aankijkt alsof ze gaat huilen omdat ik iets te boos (naar haar zin) reageer, maar het is wel mijn zachtgekookte ei en als gezinshond is ze net als denk ik de meeste Goldens, echt een heerlijke schat om erbij te hebben.

Naima schreef:Ik denk ook dat zoals een gezegd een 'beginnershond' een hond is van een ras dat relatief makkelijk op te voeden is en waarbij je je foutjes kunt veroorloven zonder dat de boel meteen uit de klauwen loopt. Dat gezegd hebbende is het wel vooral een kwestie van baas-hond.
Ik heb Lotus amper op hoeven voeden, dat het mijn levende pop is, is echt dankzij zichzelf. Ze is superlief, makkelijk en doet bijna nooit iets wat niet mag omdat ze niet wil dat ik boos word. Een keer duidelijk 'nee!' blijft meestal aardig hangen. Behalve bij poep eten dan Toch is zij door haar zachtaardige karakter echt geen hond voor iemand die meteen moppert of schreeuwt, laat staan fysieke correcties. Ik denk ook weleens 'gos wat ben je ook een zachtgekookt ei' als ze me weer eens aankijkt alsof ze gaat huilen omdat ik iets te boos (naar haar zin) reageer, maar het is wel mijn zachtgekookte ei en als gezinshond is ze net als denk ik de meeste Goldens, echt een heerlijke schat om erbij te hebben.

Hmm, die kant zit er idd ook aan. Ik zou steeds het gevoel hebben op mn tenen te moeten lopen, geloof ik. Ik hou van meer recht toe recht aan honden die kunnen incasseren en zelf ook niet hun hand omdraaien om even duidelijk te maken wat ze ergens van vinden...

Dit bevestigd het beeld nog maar eens dat bij mij ontstaan is over dit onderwerp. Dank je voor je reactie

Irta schreef:

Naima schreef:Ik denk ook dat zoals een gezegd een 'beginnershond' een hond is van een ras dat relatief makkelijk op te voeden is en waarbij je je foutjes kunt veroorloven zonder dat de boel meteen uit de klauwen loopt. Dat gezegd hebbende is het wel vooral een kwestie van baas-hond.
Ik heb Lotus amper op hoeven voeden, dat het mijn levende pop is, is echt dankzij zichzelf. Ze is superlief, makkelijk en doet bijna nooit iets wat niet mag omdat ze niet wil dat ik boos word. Een keer duidelijk 'nee!' blijft meestal aardig hangen. Behalve bij poep eten dan Toch is zij door haar zachtaardige karakter echt geen hond voor iemand die meteen moppert of schreeuwt, laat staan fysieke correcties. Ik denk ook weleens 'gos wat ben je ook een zachtgekookt ei' als ze me weer eens aankijkt alsof ze gaat huilen omdat ik iets te boos (naar haar zin) reageer, maar het is wel mijn zachtgekookte ei en als gezinshond is ze net als denk ik de meeste Goldens, echt een heerlijke schat om erbij te hebben.

Hmm, die kant zit er idd ook aan. Ik zou steeds het gevoel hebben op mn tenen te moeten lopen, geloof ik. Ik hou van meer recht toe recht aan honden die kunnen incasseren en zelf ook niet hun hand omdraaien om even duidelijk te maken wat ze ergens van vinden...

Dit bevestigd het beeld nog maar eens dat bij mij ontstaan is over dit onderwerp. Dank je voor je reactie

Tot op een bepaalde hoogte groei je er zelf wel in mee hoor denk ik. Ik ben helemaal niet zo zacht maar in interactie met haar wel. Is net een beetje mss als met kinderen, bij mijn ene zoon is het genoeg als ik zeg 'ik vind het echt niet leuk dat je dat gedaan hebt' terwijl mijn andere zoon in zo'n geval meer een 'ja dat is dan pech voor je' houding heeft. Die benader ik dus anders, directer wat bij bij de eerder genoemde zoon niet zo snel doe omdat die daar gevoeliger op reageert.
Zelfde met de hond van mijn broertje, een Dober. Echt een lieve hond en ik mag graag met hem rondsjouwen maar geef hem een nagelriem en je bent je romp kwijt Daar reageer ik dus ook anders op, omdat die interactie anders is. Lotus staat daar weleens met grote ogen naar te kijken iig

yuki schreef:

kipo schreef:

yuki schreef:Ik weet niet of je echt beginnershonden hebt. Misschien wel, maltezertjes, boomertjes of een labje ofzo?
Sommige rassen vind ik dan weer GEEN beginnershonden.

Maar ben je dan na 1 of 2 of 10 maltezers wel geschikt voor een kaukaas?
Ik blijf erbij dat ik ras minder belangrijk vind dan houding en karakter van de persoon.

nee, je geeft het antwoord al zelf. Sommige mensen groeien als hondenbaas door ervaring, door misschien in het begin wat fouten te maken met een rasje waarbij dat niet zo veel kwaad kan, maar sommige mensen hebben het niet in zich.

Dit is denk ik ook wel een belangrijk punt. De vraag is naturlijk of men ook van die fouten leerd...

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

Maar is die ervaring onontbeerlijk volgens jou wanneer je een hond neemt die bv best pittig is maar ook behoorlijk baasgericht? En wat voor rol speelt de fokker wat jou betreft hierin (qua begeleiding bij de opvoeding en pupkeuze)?

Irta schreef:

malinois schreef:

Irta schreef:

renee-uk schreef:ik denk dat fokkers een heel belangrijke taak hebben met het selecteren van pupkopers, die zullen het kaf van het koren moeten scheiden en dat zet meer zoden aan de dijk dan je ras in een globale rasbeschrijving neerzetten als al dan geen beginnershond

Dat ben ik weer helemaal met je eens, zeker omdat de belangstelling juist omhoog moet, en het dus imo op zn zachtst gezegd onhandig is en hele groep belangstellenden waar ongetwijfeld heus geschikte bazen tussen zitten (die nota bene nog niet verknocht zijn aan een bepaald ras) meteen af te schrikken/uit te sluiten. Als we het alleen moeten hebben van de ervaren bazen die om een bepaalde reden over willen stappen naar een ander ras denk ik niet dat er toekomst zit in de HH Wat mij betreft is dat hele "geen beginnershond" gebeuren een enorme misvatting als het de HH betreft

Het ligt aan de hond zelf... ik ben blij dat Xena mijn eerste trainingshondje was en niet Xantos bijvoorbeeld... Ik denk dat als die laatste het geweest was, ik nooit meer een MH had willen hebben. Van Xena heb ik zo enorm veel geleerd... Van Xantos ook overigens maar dan op een hele andere manier. Maar dan heb je het over trainingshonden. Ik liet vroeger altijd de duitser van de buren uit en daarna de jachthond van de overburen. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dit soms best lastige hondjes waren... dat ging gewoon zn gangetje en natuurlijk was het niet altijd makkelijk (want ook die liepen gewoon los bij me) maar enorme problemen nee... Dusty was mijn eerste eigen hondje, een kruising kees x fox. Makkelijk in de zin van weinig agressie, lastig in de zin van mishandeld, op latere leeftijd in huis genomen. Elke hond en elk ras heeft zijn moeilijkheden en zijn karakter...

Precies, het ligt aan de hond zelf maar ook aan de pupkoper. Dat er moeilijkere exemplaren zijn binnen een ras maakt nog niet dat het hele ras ongeschikt is voor onervaren bazen. Met wat investering zou een wat volgzamer typje zeg maar (die er ook genoeg zijn) heel goed kunnen passen imo.

Edit: woord verandert; maar ipv en, zodat reactie op quote beter klopt

Nee hoor ligt niet aan de hond ,maar alles ligt aan het baasje.
De 1 kan een wawa nog niet aan en de andere kun je een hond in zijn klauwen duwen die alles en iedereen wil opvreten.
Die hond hoeft het baasje niet op te voeden en handelen maar het baasje de hond.
Dus ik ga er maar vanuit dat er geen beginnershonden in algemene zin bestaan.

Irta schreef:Maar is die ervaring onontbeerlijk volgens jou wanneer je een hond neemt die bv best pittig is maar ook behoorlijk baasgericht? En wat voor rol speelt de fokker wat jou betreft hierin (qua begeleiding bij de opvoeding en pupkeuze)?

Heel eerlijk? Ik denk dat ik Skadi volkomen zou hebben verkloot als ik geen ervaring had gehad, en bepaalde signalen domweg niet zou hebben gezien.
Ze is een nogal lastige mix van hyperherder, dominant, doordrammerig én heel gevoelig.
Je moet haar op precies de goede manier aanpakken, dan is het een wereldhond.
Doe je dat niet, dan gaat ze vol in verzet en kan ze echt een sekreet zijn. En er is nauwelijks ruimte voor screw ups.

De fokker had bij haar een belangrijke taak. Die besloot, aan de hand van eigen observatie's en een karaktertest door een onafhankelijke tester, welke pup naar wie toe zou gaan. De tester zei over Skadi dat die echt naar mensen met veel ervaring moest (en anders zou ze haar zelf wel willen hebben ).
Ik vind dat een verstandige manier van doen. Het geeft geen garantie's, maar maakt de kans wel groter dat de juiste pup op de juiste plek terecht komt.

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

Misschien heb je ergens wel gelijk ja, vooral qua zelfvertrouwen. Ik werd toen ik twaalf werd en onze eerste hond kreeg soms best in het diepe gegooid met zero-hondenervaring. Ergens was het misschien wel goed geweest dat ik van te voren uberhaupt iets over hondengedrag wist, maar aan de andere kant heb ik ook meteen heel veel geleerd. En dat zou ik ook niet meer willen missen.

Ik heb een Border collie uit werklijnen, en dit is mijn eerste hond. De enige ervaring die ik met honden had, was dat ik ze al jaaaaaaren wilde, en altijd veel informatie over ze ben blijven verzamelen. Toen ik samen ging wonen met mijn vriend bleek dat we beide interesse in Borders hadden, maar ook nog nooit een hond hadden opgevoed. Toch hebben we vrij bewust voor deze hond gekozen. Ik wilde gaan schapendrijven en met dogdance bezig gaan- mijn vriend wilde gewoon een leuke gehoorzame hond en misschien behendigheid doen. Na veel rondkijken besloten we in elk geval een hond te nemen bij een fokker weg, en niet van een boerderij, en dat de ouders getest moesten zijn op HD/ED en oogziektes. De fokster waar we terecht kwamen wilde wel eerst telefonisch contact en heeft ons ook wel gescreened of we echt wel iets met de hond wilden doen en er veel tijd in wilden steken. We hadden het laatste teefje uit het nest gereserveerd, maar toen ik de reuen zag had ik gelijk een klik met de grootste van de twee- Flynn dus. Flynn was toen 2 weken oud, en we zijn er nog een paar keer langs geweest voordat we hem ophaalden. Het contact met de fokster was erg goed, en dat gaf ons ook het vertrouwen dat we de hond wel mee naar huis konden nemen.

Hoewel het ons zo nu en dan erg tegenvalt een Border te hebben ligt dat voornamelijk aan het feit dat we de verkeerde hondenschool hadden (de honden mochten een kwartier los spelen met elkaar, en dan begon de les pas. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat we een hond hebben die extreem reactief is richting andere honden, hij moet en zal met ze spelen). Verder is het de hond die we wilden- rustig in huis, gehoorzaam, leert snel, en de klik die ik had met hem in het nest is er nog steeds, het is echt mijn hond geworden. Maar we stoppen ook ontzettend veel tijd en energie in hem, meer dan ik in het begin had verwacht. Een beginnershond is het niet- tenzij je echt beseft waar je aan begint. Als gewone gezellige huishond zou ik het al helemaal niet aan raden.

We zitten nu wel over een tweede hond te denken- maar dat wordt niet weer een border uit werklijnen. Dat worden een Border uit show- of sportlijnen, een Hollandse Herder, een Aussie of een (Oud)Duitse herder. Voornamelijk omdat dat dat de rassen zijn die ons qua uiterlijk aanspreken, maar ook de karakters. Welke het precies wordt, geen idee, we willen eerst verhuizen, en daarna gaan we ons verder inlezen en een fokker zoeken die bij ons past.

Roo schreef:

Esther12 schreef:

Roo schreef:Volgens mij sta je net zo hard met je handen in het haar als je na jaren een knuffelhond en allemandsvriend gehad te hebben een pittige hond in huis krijgt, als wanneer je die pittige hond meteen als eerste krijgt.

Ik ben ervan overtuigd dat je tegen nieuwe dingen aanloopt. Maar je bouwt natuurlijk ook met een makkelijke hond een dosis ervaring op die je als beginner domweg niet hebt. Bij mij is het overigens ook een kwestie van zelfvertrouwen. Ik had geen idee dat ik het in mijn vingers had, een hond opvoeden. En nu ik dat weet zou ik best ook een pittiger ras aandurven. Niet dat het aan de orde is.

Misschien heb je ergens wel gelijk ja, vooral qua zelfvertrouwen. Ik werd toen ik twaalf werd en onze eerste hond kreeg soms best in het diepe gegooid met zero-hondenervaring. Ergens was het misschien wel goed geweest dat ik van te voren uberhaupt iets over hondengedrag wist, maar aan de andere kant heb ik ook meteen heel veel geleerd. En dat zou ik ook niet meer willen missen.

ik was ervan overtuigd een makkelijk hondje over te nemen
is ook een sprong in de oceaan gebleken.
ik spartel nog wel maar begin langzaam te zwemmen.