Het HondenForum

Hanneke2 schreef:Een DA kan daar weinig aan doen behalve bijspuiten tot een olifant bewusteloos zou moeten raken, maar als een DA op zo'n moment niet een beetje meevoelt en netjes uitlegt dat al die adrenaline in dat lijffie zorgt dat hij blijft vechten en dat rustig blijven en rustig aaien uiteindelijk moet werken, dan is het geen goeie DA.

het gebeurde op de grond , ik moest afscheid nemen van Bauke , terwijl zijn kop onder een stoel lag , omdat hij eerst ronddraaide

de plek, de tijd ( tijdens spreekuur ) alles was verkeerd , ze hadden mij op een rustiger moment terug moeten laten komen
maar het was voor mij de eerste keer .. dus wist ik dit ?

.

Pakdebal schreef:

Hanneke2 schreef:Een DA kan daar weinig aan doen behalve bijspuiten tot een olifant bewusteloos zou moeten raken, maar als een DA op zo'n moment niet een beetje meevoelt en netjes uitlegt dat al die adrenaline in dat lijffie zorgt dat hij blijft vechten en dat rustig blijven en rustig aaien uiteindelijk moet werken, dan is het geen goeie DA.

het gebeurde op de grond , ik moest afscheid nemen van Bauke , terwijl zijn kop onder een stoel lag , omdat hij eerst ronddraaide

de plek, de tijd ( tijdens spreekuur ) alles was verkeerd , ze hadden mij op een rustiger moment terug moeten laten komen
maar het was voor mij de eerste keer .. dus wist ik dit ???????

.

ik snap wel dat dat niet lekker voelt inderdaad. de enige keer dat ik het meegemaakt heb ging het heel goed. de dierenarts legde heel rustig uit wat ze zou gaan doen en wat er kon gebeuren. ik ben het met je eens dat dat ook de taak van een arts is

massam schreef:

Pakdebal schreef:

het gebeurde op de grond , ik moest afscheid nemen van Bauke , terwijl zijn kop onder een stoel lag , omdat hij eerst ronddraaide

de plek, de tijd ( tijdens spreekuur ) alles was verkeerd , ze hadden mij op een rustiger moment terug moeten laten komen
maar het was voor mij de eerste keer .. dus wist ik dit ???????

.

ik snap wel dat dat niet lekker voelt inderdaad. de enige keer dat ik het meegemaakt heb ging het heel goed. de dierenarts legde heel rustig uit wat ze zou gaan doen en wat er kon gebeuren. ik ben het met je eens dat dat ook de taak van een arts is

dank je , ja , precies , ik was een leek , maar het was, dat de jonge dierenarts daar ook een leek in was .. dat was verkeerd !

daarom ben ik daar nog steeds zo bedroefd om , en kan ik daar niet mee leven
.

jawel dat kan je wel anders was je er niet meer

het is heel erg maar het was voor bauke niet anders gegaan, alleen zou jij beter voorbereid zijn geweest. aan de situatie an sich verandert het dus niets, alleen aan jouw gevoel en dát moet je een plaatsje geven

massam schreef:jawel dat kan je wel anders was je er niet meer

het is heel erg maar het was voor bauke niet anders gegaan, alleen zou jij beter voorbereid zijn geweest. aan de situatie an sich verandert het dus niets, alleen aan jouw gevoel en dát moet je een plaatsje geven

ik heb Bauke veel kanker-pijn-leed bespaart , maar ik moet er mee verder leven , over hoe dat gegaan is

dat valt niet mee , bedankt voor jullie support in dit !

.

massam schreef: het is heel erg maar het was voor bauke niet anders gegaan, alleen zou jij beter voorbereid zijn geweest. aan de situatie an sich verandert het dus niets, alleen aan jouw gevoel en dát moet je een plaatsje geven

Ik heb 2x een hond in moeten laten slapen, bij onze Mechelaar Rex ging dat heel vredig en snel, was eigenlijk al voorbij voordat ik het in de gaten had. Bij Sjefke ging het anders, haar ademhaling stopte wel maar het hart bleef nog heel lang doorkloppen, heel langzaam. Dus ik had het idee dat ze al weg was, maar de dierenarts die haar hartslag controleerde wist dat ze nog niet helemaal opgegeven had. Voor mijn gevoel heeft dat uren geduurd en dat was niet heel prettig. De dierenarts heeft dit heel netjes begeleid en toen haar hart uiteindelijk stopte heb ik alsnog de gelegenheid geboden gekregen om even met haar alleen te zijn om afscheid te nemen.

Jammer dat het afscheid van je maatje zo naar verlopen is
Welkom (terug) hier in ieder geval

LongFields schreef:

massam schreef: het is heel erg maar het was voor bauke niet anders gegaan, alleen zou jij beter voorbereid zijn geweest. aan de situatie an sich verandert het dus niets, alleen aan jouw gevoel en dát moet je een plaatsje geven

Ik heb 2x een hond in moeten laten slapen, bij onze Mechelaar Rex ging dat heel vredig en snel, was eigenlijk al voorbij voordat ik het in de gaten had. Bij Sjefke ging het anders, haar ademhaling stopte wel maar het hart bleef nog heel lang doorkloppen, heel langzaam. Dus ik had het idee dat ze al weg was, maar de dierenarts die haar hartslag controleerde wist dat ze nog niet helemaal opgegeven had. Voor mijn gevoel heeft dat uren geduurd en dat was niet heel prettig. De dierenarts heeft dit heel netjes begeleid en toen haar hart uiteindelijk stopte heb ik alsnog de gelegenheid geboden gekregen om even met haar alleen te zijn om afscheid te nemen.

wat mooi gegaan , ondanks dat ze nog een hartslag had , van die dierenarts , en ik had gelijk al een andere dierenarst moeten nemen
hij zei
dat hij er niet bij kon zijn, bij zijn eigen hond , nou dan heb je niet de ervaring om het goed door te geven

je kan beter een wat oudere , en meer ervaren dierenarts hebben, die je beter begeleidt.

.

Ik ben ook heel erg blij met mijn dierenarts, en rijd er graag een stukje voor zo lang het geen gillende spoed heeft. Ben zelf overgestapt van een dierenarts op loopafstand naar eentje in een andere plaats, waar ik als het meezit in een ruim kwartier kan zijn.
Achteraf had jij beter een andere dierenarts kunnen hebben op het moment dat je Bauke hebt moeten laten gaan, maar dat kon je toen natuurlijk helemaal niet weten, omdat je geen ervaring had met jouw dierenarts en het laten inslapen van je hond.
Dat is natuurlijk heel wrang en verdrietig, maar je kunt er niets meer aan veranderen. Wat Massam eerder al schreef dus.

LongFields schreef:Ik ben ook heel erg blij met mijn dierenarts, en rijd er graag een stukje voor zo lang het geen gillende spoed heeft. Ben zelf overgestapt van een dierenarts op loopafstand naar eentje in een andere plaats, waar ik als het meezit in een ruim kwartier kan zijn.
Achteraf had jij beter een andere dierenarts kunnen hebben op het moment dat je Bauke hebt moeten laten gaan, maar dat kon je toen natuurlijk helemaal niet weten, omdat je geen ervaring had met jouw dierenarts en het laten inslapen van je hond.
Dat is natuurlijk heel wrang en verdrietig, maar je kunt er niets meer aan veranderen. Wat Massam eerder al schreef dus.

dank je, ja, hier was ik echt een grote leek in, want dat maak je maar 1 keer mee met je eigen hond
.

massam schreef:het is heel erg maar het was voor bauke niet anders gegaan, alleen zou jij beter voorbereid zijn geweest. aan de situatie an sich verandert het dus niets, alleen aan jouw gevoel en dát moet je een plaatsje geven

En dat plaatsje geven kost tijd.

Welkom terug Marjolein.
En nog gecondoleerd met het verlies van Bauke

Heb je er later nog met je DA over (na)gesproken? Misschien zit die er ook erg mee dat het niet gegaan is zoals ze het liever gezien had.

Nog heel veel sterkte met je verdriet want ik merk uit je berichten dat je er erg mee zit,....

Welkom terug.

JYBD schreef:Heb je er later nog met je DA over (na)gesproken? Misschien zit die er ook erg mee dat het niet gegaan is zoals ze het liever gezien had.

nee, ik wil nog steeds wel een mail of brief schrijven

ik weet nog wel, dat de assistente tranen in haar ogen had, toen ik langs haar liep , langs de balie naar buiten

ik liet hem achter in de spreekkamer , geen urn , geen crematie
ik wist ook niet wat ik moest doen , dus ik liet alles achter , weglopen , dat wilde ik alleen maar

Welkom terug

Pakdebal schreef:

JYBD schreef:Heb je er later nog met je DA over (na)gesproken? Misschien zit die er ook erg mee dat het niet gegaan is zoals ze het liever gezien had.

nee, ik wil nog steeds wel een mail of brief schrijven

ik weet nog wel, dat de assistente tranen in haar ogen had, toen ik langs haar liep , langs de balie naar buiten

ik liet hem achter in de spreekkamer , geen urn , geen crematie
ik wist ook niet wat ik moest doen , dus ik liet alles achter , weglopen , dat wilde ik alleen maar

Dat is dan inderdaad een heel verkeerde manier om afscheid, als je dat tenminste zo kan noemen in jouw geval, te nemen van je maatje, en het erge is dat dat nooit meer terug te draaien dus goed te maken is. Toch denk ik dat je het er met je dierenarts over moet hebben, per brief/mail maar eerlijk gezegd denk ik dat je een 1 op 1 gesprek met hem moet hebben.
In het verleden heb ik ook eens iets ontzettends vervelends meegemaakt met/bij onze DA en daar heb ik redelijk lang mee rondgelopen. Toen ik het er toch later met hem over had bleek dat hij er ook helemaal geen goed gevoel over gehad had maar zich niet gerealiseerd had dat ik door het hele voorval mij zo aangeslagen was en er nog steeds mee zat. Het is uitgepraat en toen kon ik er, wat dat betreft een punt achter zetten. Niet dat de situatie veranderd kon worden maar een stukje wrevel was weg. En ik kon het hele gebeuren een beter plaatsje geven.
Jij zit er nu nog gewoon (te) veel mee en dat is niet goed. Sterkte,....

Welkom terug Marjolein!

welkom terug, wat een heftig verhaal van Bauke. Sterkte, ik zou als ik jou was gewoon nog eens met de dierenarts nabepreken.
Een dier laten inslapen hakt er altijd in. Dat blijft zo'n intense verdrietige gebeurtenis.

JYBD schreef: Dat is dan inderdaad een heel verkeerde manier om afscheid, als je dat tenminste zo kan noemen in jouw geval, te nemen van je maatje, en het erge is dat dat nooit meer terug te draaien dus goed te maken is. Toch denk ik dat je het er met je dierenarts over moet hebben, per brief/mail maar eerlijk gezegd denk ik dat je een 1 op 1 gesprek met hem moet hebben.
In het verleden heb ik ook eens iets ontzettends vervelends meegemaakt met/bij onze DA en daar heb ik redelijk lang mee rondgelopen. Toen ik het er toch later met hem over had bleek dat hij er ook helemaal geen goed gevoel over gehad had maar zich niet gerealiseerd had dat ik door het hele voorval mij zo aangeslagen was en er nog steeds mee zat. Het is uitgepraat en toen kon ik er, wat dat betreft een punt achter zetten. Niet dat de situatie veranderd kon worden maar een stukje wrevel was weg. En ik kon het hele gebeuren een beter plaatsje geven.
Jij zit er nu nog gewoon (te) veel mee en dat is niet goed. Sterkte,....

jullie hebben helemaal gelijk, ik heb ze toen de rug toegekeerd , maar dat zit ook niet zo lekker
.

Welkom hier.

Pakdebal schreef:ik liet hem achter in de spreekkamer , geen urn , geen crematie
ik wist ook niet wat ik moest doen , dus ik liet alles achter , weglopen , dat wilde ik alleen maar

Ik heb ook nog nooit een hond hoeven laten inslapen. Maar kom op zeg, je weet toch hoe dat gaat? En zo niet, dan ga je je inlezen op het moment dat je hond kanker heeft. Erg makkelijk om je DA er de schuld van te geven, dat jij wat naief bent.

Marion. schreef:

Pakdebal schreef:ik liet hem achter in de spreekkamer , geen urn , geen crematie
ik wist ook niet wat ik moest doen , dus ik liet alles achter , weglopen , dat wilde ik alleen maar

Ik heb ook nog nooit een hond hoeven laten inslapen. Maar kom op zeg, je weet toch hoe dat gaat? En zo niet, dan ga je je inlezen op het moment dat je hond kanker heeft. Erg makkelijk om je DA er de schuld van te geven, dat jij wat naief bent.

Ik zal maar doen he
http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 6#p6345166