Het HondenForum

De duimen staan omhoog voor een veilige thuiskomst van Uma

Ik geef toe dat ik ook het mijne denk nu dit voor de derde maal gebeurd. Ik zou haar ook nooit meer loslaten. Ik zou met haar gaan fietsen ofzo, lange wandelingen aan een lange lijn, op omheinde terreintjes los... maar nooit en te nimmers meer zomaar los en altijd, zelfs op omheind terrein, onder toezicht. Ik deel de mening dat dat geen leven zou zijn voor een hond totaal niet.

Maar Uma is niet van mij. En ik beslis daar niet over. Mijn mening doet er niet toe. Klaar. Ik hoop daarom gewoon dat ze zich gauw laat pakken. En dat ze gauw veilig thuis is zonder ongelukken.

Marjoleine schreef:

Plakvis schreef:

Blafke schreef: als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.

Je manier van communiceren is gewoon nogal neerbuigend en je 'goedbedoelde' adviezen zijn niet bijzonder nuttig.

In ek geval niet erg goed getimed.
Maar ik denk wel dat Blafke zegt wat meer mensen denken, hoor. Alleen zit Manuma daar nu even niet op te wachten.

Logisch en wat ik al in een ander toic aangaf ik zou dat niet trekken dus hier kwam een hond niet meer los hooguit in afgezette gebieden ondanks dat ik daar een vreselijke schurft aan heb. Maar daarom wil ik ook geen angstige hond ik kan er echt niks mee. Maar mijn reactie tegen Blafke betreft t doordrammen over dat hoge stemmetje...tuurlijk kun je advies geven hoe meer hoe beter maar als de eigenaar denkt dat t averechts werkt moet je daar maar vanuit gaan want jij kent die hond niet en zij wel.

Uma is helemaal geen derde keer vermist.

Manuma schreef:Uma is helemaal geen derde keer vermist.

In dat geval excuus. Ik dacht te hebben begrepen dat ze eenmaal aan de loop was voor je haar kreeg en dit de tweede maal sinds je haar hebt. Misschien verkeerd begrepen.

Maar nogmaals, mijn mening doet er niet toe.

Ik duim keihard dat je haar gauw te pakken hebt. Het lijkt me loodzwaar, dit...

Wat hoop ik met jullie mee dat ze op dezelfde plek blijft en dat het misschien gaat lukken om een klein vast ritueeltje in te bouwen, iets kleins, misschien iets herkenbaars, dat misschien wat vertrouwen kan wekken door voorspelbaarheid. Wat erg, de onzekerheid. Neem rust als het kan jongens en het gaat lukken, vast!

Manuma schreef:Uma is helemaal geen derde keer vermist.

Laat gaan. Ga niet je energie steken in jezelf verdedigen nu,daarmee krijg je Uma niet terug.
Iedereen zal er het zijne of hare van denken maar die fase waren we hier al voorbij toch?
Trek aan de bel als we wat voor je kunnen doen.

Dat was 2 keer

Eefje83 schreef:

Manuma schreef:Uma is helemaal geen derde keer vermist.

Laat gaan. Ga niet je energie steken in jezelf verdedigen nu,daarmee krijg je Uma niet terug.
Iedereen zal er het zijne of hare van denken maar die fase waren we hier al voorbij toch?
Trek aan de bel als we wat voor je kunnen doen.

Mee eens
De "beterweters" kunnen beter een nieuw topic openen en daar schrijven wat ze willen. Het hier doen vind ik, op dit ogenblik, zeer ongepast.
Hier kun je goede ideeën schrijven om hoe Uma terug komt

Manuma schreef:Uma is helemaal geen derde keer vermist.

Laat gaan geen energie in stoppen. En of Uma weer los kan is van latere zorg en is iets wat jij beslist. Je hebt het prima gedaan en zelfs als ze aangelijnd zijn kan er ineens iets gebeuren waarddoor ze weglopen. Niks is 100% zeker en jij kent haar het beste. Het was gewoon een nare loop van omstandigheden en dat kan ook met een hond die nog nooit weggeweest is.

Hou nog even vol!

Ik lees het nu pas, wat een ellende Arme Uma, arme jullie!

Fijn dat er wel wat duidelijkheid is waar ze zich ongeveer bevindt, maar kom op nou Uma, ga naar je baasjes toe!

Ik woon niet echt in de buurt, maar misschien kan ik in het weekend wel in die omgeving gaan wandelen. Al hoop ik natuurlijk dat ze voor die tijd al weer lekker bij jullie op de bank ligt. Ik denk aan jullie!

Als je vluchtmodus nog nooit hebt gezien, geloof je niet dat het bestaat. Je kunt je dat gewoon niet indenken. Ik heb het gezien bij een asielhond waar ik vijf jaar geleden zes dagen achteraan moest. Toen ik hem eindelijk (voor het eerst!) zag, wilde hij voor me wegrennen (hij kende me heel goed). Ik moest weer van hem weglopen, op mijn knieën en wachten tot hij zover was. Ik gooide voer uit een kattenvleeskuipje naar hem toe, niet zozeer om hem te lokken, maar om zijn zintuigen iets anders te doen te geven behalve denken aan vluchten. Ik had de mazzel dat de riem die er nog aan hing, mijn kant uit lag, dus ik kon het uiteinde grijpen. En toen schudde hij zich uit, werd hij weer 'groot' (het was best een boefje), ging die gespannen bek open om te hijgen en kwam hij uit zijn bevriezing. Dat was zo apart om te zien. Echt een knop. Een veel milder geval ook, want hij herkende me en bleef zitten. Alhoewel ik zeker weet dat hij me gehoord moet hebben die dagen. Ik riep bekende zinnetjes. Woorden en intonaties die hij kende. 'Ga je mee?'. Ik zie hem in gedachten achter alle hoekjes naar mij (en de andere zoekers) gluren.

Vorige week liep mijn vriend met de honden (we wonen samen, dus ook zijn honden, maar het zijn mama's kindjes blijkbaar). Ik lag ziek op de bank. Hij knipt ze van de riem op het veld waar ze altijd los lopen en hij ze ook vaker alleen laat loslopen. Ze stuiven een pad in waar we noooooit lopen. Mali schrikt zich de pleuris van een fietser en racet langs mijn vriend heen uit zicht. Naar huis dus. Omar was daarop ook over de rooie en rende daarna ook naar huis. Ik moest met mijn zieke kop en op sloffen de kou in. Omar zag ik eerst, die met een vingerknip naar binnen gedirigeerd. Mali stond om het blok om de hoek te gluren en rende voor me weg. Ook daar moest ik door de knieën om haar bij me te laten komen. Het anker was hier 'thuis'. Als we elders waren en zij dus niet weten waar ze heen moeten rennen, heb ik een Omar die zo bij iemand de auto in springt en een Mali die nog wel een paar uur in paniek doorrent. Ik doe ze om die reden nooit op onbekend terrein los. Mali krijgt een domme paniekkop en is enorm bang voor mensen en vindt honden ook niet zo jofel. Die denkt dan echt niet meer goed na. Volgens mij is Uma een heel stuk slimmer.

Maar die vluchtmodus, dat is me er eentje. Het bestaat en het is echt niet te onderschatten. Ik denk dat Uma's baasjes er heel goed mee omgaan nu. Het langzaam en overwogen aanpakken is dé manier. Ze loopt niet op een snelweg en is niet gewond.

Vandaag nog geen zichtmelding.
Ik ga evengoed posten, we moeten deze plek vertrouwd maken. Ik heb haar favoriete bot neergelegd waar ze thuis ook al even op gekloven had. Ze zal honger hebben en wie weet krijgt ze van het kauwen toch een stukje ontspanning en herkenning. Of een vos heeft het gejat, dat zou ook kunnen.

Bedankt voor al jullie duimen

Blafke schreef: Maar ondanks al die deskundigheid vraag ik mij af waarom Uma dan nog niet gevangen is

Je snapt het dus niet.

Manuma schreef:Uma is helemaal geen derde keer vermist.

Geen energie in stoppen Jullie doen het prima op een manier die bij Uma past. Ik geniet altijd van je verhalen, ook over Cody toendertijd. Altijd je gevoel en hart volgen, het gaat goed komen

Sterkte!
Ik hoop zo dat ze snel weer bij jullie is!

Heel goed Nikki. Ik weet je methodes en het enige wat jullie nu nodig hebben is geduld en energie. Lang op de plek blijven waar ze is. Het liefst zo laag mogelijk, desnoods zitten. Geen oogcontact. Zingen. Praten. Geen gewassen jas. Geduld! En nog eens geduld. Helemaal prima. De enige manier.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ondanks dat het verder niets helpt aan de situatie wil ik jullie toch nog een keer een hart onder de riem steken. Jullie doen het super goed en blijf op je gevoel vertrouwen. Het maakt niet uit wat mensen zeggen, jij weet dat jij goed bent voor je honden en ze hebben een geweldig leven bij jullie. Jij weet wat er is gebeurd en waarom ze is weggelopen, het heeft niet met wel of niet los kunnen lopen te maken. Ze herkende je niet en raakte in paniek. Omdat jullie het weer aangedurfd hebben haar na de laatste keer los te laten hebben jullie geweldige dingen gedaan samen en heeft ze een heerlijk leven bij jullie.

Hou vol en vertrouw op je gevoel. En Uma hup terug naar je baasjes, het heeft nu lang genoeg geduurt.

Blafke . Dat soort honden moet je niet achteraan jakkeren of proberen te vangen en al helemaal niet als vreemde je mee bemoeien.
En ook niet als eigenaar. De beste manier is als ze zelf die eerste stap in jouw richting zetten en daarmee ook in hun kop een andere oude beleving van herkenning en vertrouwen komt.Het knopje .!
Je kunt nog beter een paar stappen terug doen als de hond 1 stapje jouw richting op komt dan vrolijk en lief gaan overtuigen .
Je moet ze uitnodigen en niet terug dwingen hun eigen solo avontuur in .

Wat zou ik graag de perfecte tip willen geven... helaas ik heb totaal niks zinnigs te melden.
Sterkte

Hé uma laat je zien, kom op het is genoeg geweest.

Ik duim maar weer. Meer kan ik niet momenteel, je hebt er dus niks aan. Maar leef wel met jullie mee.
Ik zou me zo machteloos voelen, verschrikkelijk moet dit zijn, en dan ook nog allemaal mensen die er het hunne van denken.
Wat je er ook van denkt aan iedereen die er iets van menen te denken Uma komt er niet mee terug, het enige wat gebeurd als je dit soort zaken nu uitspreekt dat je Manuma een rot gevoel geeft. Uma heeft de benen genomen en het belangrijkste is dat ze zo snel mogelijk thuis komt. het andere is voor Manuma nu niet belangrijk gok ik zo. Uma moet weer in haar warme mand waar ze thuis hoort bij Nikki, vriend en Manu.

Ik heb de vluchtmodus gezien bij Moritz, onze hond die uit Griekenland kwam en werkelijk doodsbang was. Nog te bang om adem te halen
eigenlijk. Ik was totaal onvoorbereid op zoiets, had 'm achterin de auto met riem om, deed de klep open om wel direct naar de riem te grijpen,
maar weg was hij. Binnen enkele seconde een stipje aan de horizon met riem achter zich aan.
7 kilometer verder, vlakbij de A1, kon iemand razendsnel op zijn riem gaan staan en toen kwam hij weer thuis bij ons. Dat was dag 1.... toen
lag hij op de bank en daar bleef hij liggen, nauwelijks in staat tot ademhalen. Hij poepte 's nachts op de salontafel en verder lag hij op de bank.
Niets, behalve rust en tijd, hielp hem. Uiteindelijk is hij dagen later van de bank gekomen.
Zo'n 2 jaar later was hij nog steeds een bange hond, maar hij vertrouwde me wel en toen liep er iemand op klompen en daar schrok hij zo van
dat hij 'm weer peerde.
Hij bleef gelukkig in een straal van zo'n 2 km, hij heeft me ook gezien en ook al was ik de enige persoon in de hele wereld die hij vertrouwde, hij
kwam niet naar me toe. Hij zat ook in de vluchtmodus totaal gevangen in angst en overleven.

Toen ik hem weer gespot had, ging ik zitten op het veld en wat praten. Niet op of om kijken, maar rustig mijn stem laten horen en na een hele
tijd kwam hij heel voorzichtig naar me toe en dan is het zaak om niet te gritsen, geen onverwachtse bewegingen te maken, maar hem echt
dichterbij te laten komen totdat hij zelf tot rust was gekomen, de herkenning er weer is, en toen kon ik hem heel voorzichtig pakken.
Iedere beweging had hem weer weggejaagd en ja, ook een gek hoog stemmetje en ook een boze stem. Dat werkt voor honden die misschien
niet die achtergrond hebben, maar voor honden waarbij de angst en de vlucht zo diep zit, daarbij is de enige mogelijkheid dat ze vanuit hunzelf
weer de stap kunnen nemen naar jou toe, want je jaagt ze echt weg anders.

Ik duim verder!

Ik denk zelfs dat de achtergrond niet per se een grote rol speelt, als je bijvoorbeeld kijkt naar dat filmpje dat ik eerder postte met die sheltie (gewoon in Nederland opgegroeid). Het is inderdaad wel echt iets anders dan een hond die 'gewoon' bang is, als een hond dusdanig in paniek raakt dat hij in die vluchtmodus komt. Dan herkennen ze echt niets en niemand meer en alles is alleen maar een bedreiging en reden om nog verder te vluchten.
Ik ben er ook van overtuigd dat Manuma en de mensen om haar heen die dicht bij Uma staan, prima weten wat voor Uma wel en niet werkt. Sullana heeft het immers 1,5 jaar geleden ook voor elkaar gekregen met exact de juiste benadering.
Maar het lijkt mij ook verschrikkelijk moeilijk om je geduld te bewaren, ook al weet je dat dat het enige is wat werkt.

Manuma schreef:
Je snapt het niet. En dat is niet erg want ik kan me dat echt voorstellen. Zelfs de meest makke honden zijn in vluchtmodus weggerend voor hun baasjes en bang geworden van mensen. Tot het kwartje valt en ze van het ene op het andere moment zo terug veranderen in hun blije ei zelf.

Helemaal mee eens. Het lijkt wel een ander bewustzijnsniveau. Ze zijn op zo'n moment zichzelf niet, of in ieder geval niet het huisdier wat jij kent. Het lijkt wel alsof domesticatie en alles wat ze aan socialisatie hebben gedaan een laag vernis is, en dat daaronder er nog gewoon een rauw en wild dier zit.

Hetzelfde zie je bij mensen overigens. Wat er nu in Syrië gebeurt, wordt o.a. veroorzaakt door mensen die ooit een normaal leven leidden, met een baan, gezin en een hele bak normen en waarden waarvan ze nooit hadden verwacht dat ze ze ooit aan de kant zouden kunnen zetten.

DeDiana schreef:Ik denk zelfs dat de achtergrond niet per se een grote rol speelt, als je bijvoorbeeld kijkt naar dat filmpje dat ik eerder postte met die sheltie (gewoon in Nederland opgegroeid). Het is inderdaad wel echt iets anders dan een hond die 'gewoon' bang is, als een hond dusdanig in paniek raakt dat hij in die vluchtmodus komt. Dan herkennen ze echt niets en niemand meer en alles is alleen maar een bedreiging en reden om nog verder te vluchten.
Ik ben er ook van overtuigd dat Manuma en de mensen om haar heen die dicht bij Uma staan, prima weten wat voor Uma wel en niet werkt. Sullana heeft het immers 1,5 jaar geleden ook voor elkaar gekregen met exact de juiste benadering.
Maar het lijkt mij ook verschrikkelijk moeilijk om je geduld te bewaren, ook al weet je dat dat het enige is wat werkt.

Jee, wat heftig dat filmpje... Je ziet toch dat het met eten enigszins lukt om haar gedrag te sturen en in kaart te brengen. Maar dan moet je natuurlijk wel weten in welk gebied de hond zich ophoudt. Die camera´s hebben ook ontzettend geholpen. Ik dacht vandaag nog, leg iets te eten neer met een diazepammetje erin, maar uit dit filmpje blijkt dat deze honden iets veeeeel zwaarders nodig hebben. Ook interessant om te zien dat de hond wel in de buurt van menselijke activiteit blijft, in dit geval de boerderij.
Ik hoop ontzettend op weer een zichmelding binnenkort. Sterkte.

De duimen draaien hier nog steeds heel hard, hopen dat Uma snel weer veilig thuis is!

[quote="Blafke"]@Manuma, ik snap het wel.
Ik heb zelf ook een buitenlander die weg wil lopen en angstig kan zijn. Daarom mag hij alleen los op afgesloten terrein.
Maar ik zal geen goedbedoelde adviezen meer geven aangezien hier blijkbaar heel veel deskundigen rondhangen.

Maar ondanks al die deskundigheid vraag ik mij af waarom Uma dan nog niet gevangen is en nog meer af hoe dit me zoveel deskundigheid toch weer kon gebeuren. Een angstige hond die los loopt en ook nog eens zonder band of tuig.
Ik hoop echt voor je dat Uma snel terecht is en dat het nooit weer gaat gebeuren. Ik begrijp dat je de hond zijn vrijheid niet wil ontnemen maar als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.
Heel veel succes met Uma.[/quote
Dit is nu niet het juiste moment om hier een discussie aan te gaan!

Boutje schreef: Ja, heb dat filmpje gezien... ongelooflijk... kan me niet voorstellen dat dit bij een van mijn shelties zou gebeuren. Maar dat konden deze mensen ook niet denk ik.

Ik geloof dat het me met Csiva wel zou kunnen overkomen. Dat is een hond die van nature geen contact maakt met vreemden en angstiger is.
Van Luca en Dumas kan ik het me dan niet voorstellen. Maar zeg nooit nooit....

Mirri schreef:

Blafke schreef:@Manuma, ik snap het wel.
Ik heb zelf ook een buitenlander die weg wil lopen en angstig kan zijn. Daarom mag hij alleen los op afgesloten terrein.
Maar ik zal geen goedbedoelde adviezen meer geven aangezien hier blijkbaar heel veel deskundigen rondhangen.

Maar ondanks al die deskundigheid vraag ik mij af waarom Uma dan nog niet gevangen is en nog meer af hoe dit me zoveel deskundigheid toch weer kon gebeuren. Een angstige hond die los loopt en ook nog eens zonder band of tuig.
Ik hoop echt voor je dat Uma snel terecht is en dat het nooit weer gaat gebeuren. Ik begrijp dat je de hond zijn vrijheid niet wil ontnemen maar als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.
Heel veel succes met Uma.

Dit is nu niet het juiste moment om hier een discussie aan te gaan!

alm@ schreef:Maar het steeds quoten en er op door blijven gaan is ook niet nuttig.

Jammer dat je vandaag geen zicht melding had. Kom nou naar huis Uma naar jouw gouden mandje.


Verstuurd vanaf mijn GM 5 Plus d met Tapatalk

Iedere dag kijk ik een paar x en hoop ik dat ze weer bij jullie is.
En iedere avond zit ik met 2 honden naast me op de bank en dan denk ik aan de wanhoop die jullie moeten voelen. Het is gewoon tijd dat ze weer lekker thuis bij jullie komt kroelen.

Hopelijk laat ze zich snel zien en vangen.