Precies ook wat je tikt Nikki, dat je haar niet zag, maar je voelde dat ze in de buurt was. Dat gevoel herken ik maar al te goed. Ik heb 2 angsthonden (gehad) en beide ging het totaal anders met het uiteindelijk terugkrijgen van mijn hond. Lila was enorm angstig en verstopte zich. Er was een zichtmelding en ze was niet ver van huis. Ik ben er heen gegaan en ja ik zag haar liggen ver weg in de struiken. Ik ben met mijn rug naar haar toe gaan zitten en heb daar ruim 2 uur gezeten en zij kwam uit haarzelf uiteindelijk naar mij toe en ik voelde haar neus in mijn haren snuffelen. Het duurde even totdat ze door had dat ik het was en toen zag ik echt een knop omgaan.
En Izzy, Izzy is echt extreem angstig. Toen ze een half jaar bij mij was ben ik haar kwijtgeraakt. En niet doordat ze los liep, nee doordat de riem brak! En dat vond ik heel erg eng, want ik was echt bang dat ze ergens aan vast zou blijven zitten.
Izzy herkende mij niet, totaal niet. Veel zichtmeldingen gehad toen, maar ze liet zich niet zien. Ik weet hoe de onmacht is die je nu voelt. ik wist toen ook, Izzy moet het zelf doen, maar ik had de twijfel of Izzy daar wel aan toe was. En Izzy was daar dus niet aan toe
Lang verhaal verder, maar ze heet zichzelf uiteindelijk in een tuin klem gelopen en de bewoners wisten ervan en hebben heel snel de poort dichtgedaan en mij gebeld. Ze herkende me echt niet eerst. Ik ben gaan zitten en ook bij haar ging er na een tijdje een knop om. Het is zo moeilijk uit te leggen dat een hond die zo is het zelf moet doen eigenlijk. Een vangkooi? Izzy zou er nooit, maar dan ook echt nooit inlopen, nu ook niet.
Ik heb Izzy een langere tijd niet losgelaten, dat was niet doordat ik Izzy niet vertrouwde, het was mijn angst. Heel veel met een 15 meter lijn gelopen en ze ging in angstige situaties steeds vaker mij opzoeken in plaats van weg te lopen. En zo heeft Izzy mij over mijn angst geholpen. Ik weet gewoon nu, is er een angstig iets (en dat kan echt van alles zijn) dan vlucht ze, maar ze vlucht nu naar mij.
Lila, Lila heb ik nooit meer los durven laten. En ook dat lag aan mijn angst. Bij iets engs wilde ze echt vluchten, maar ook van mij vluchten. Dat heb ik nooit meer gedurfd.
Zo is iedere hond en iedere eigenaar van de hond anders. Iedereen kent zijn eigen hond het beste en weet wat de beste "methode" is om de hond uit het vluchtgedrag te krijgen.
Nikki je doet het echt goed, respect voor je en jouw band met Uma is zo hecht, ze komt naar je, ik weet het zeker. Ze heeft even de tijd nodig.
Ik kan helaas niet helpen met zoeken, andere dingen wel mocht dat nodig zijn. En ik wil jullie heel erg veel sterkte wensen en dat jullie mooie lieve Uma snel weer thuis hebben, want dat is de plek waar ze hoort ook al is ze het nu even "vergeten".
