De geschiedenis van Baby
Geplaatst: 05 jan 2007 11:14
Beste allemaal,
In het voorstel topic heb ik al verteld over mijn hond baby die een rottige start van haar leventje heeft gehad. Daar zal ik hier wat meer over vertellen.
Toen ik deze lieverd kreeg mankeerde er van alles aan. Ze was erg onverzorgd, had onderontwikkelde spieren, woog maar 14 kilo (terwijl ong. 20 een acceptabeler gewicht is voor een shar pei) zat onder de littekens, was totaal onopgevoed en bang voor alles.
Haar geschiedenis is mij onbekend, maar duidelijk is, dat ze veel verdriet heeft gehad van mensen die niet lief voor haar zijn geweest.
De man waar ik haar van haalde vertelde mij het volgende; Hij had een nestje gehad, Baby en haar zusje zijn naar een vrouw met een dochter gegaan. Die woonden in een 1-kamer appartementje waar zij de 2 honden op een klein buitenplaatsje hielden. Daarna werd er niet meer naar omgekeken. De 'fokker' werd uiteindelijk door de vrouw gebeld dat de honden vals waren en ze er vanaf wilde. De honden waren toen bijna een jaar. Hij is de honden gaan halen, heeft ze mee naar huis genomen, ze waren helemaal niet vals en heeft besloten ze weer te verkopen. Het zusje was al weg op het moment dat ik kwam om mijn hond op te halen, die ik had gevonden via Marktplaats. Ze zag er niet uit maar ik was op slag verkocht door haar enthousiaste begroeting. Ik zie nog zo voor me hoe ze al kwispelend om me af kwam rennen, tong uit de bek, en zich meteen vol overgave op mijn hand stortte om die een goeie lebber te geven.
Al met al is het een vreemd verhaal wat deze man mij vertelde over de hond, en eerlijk gezegd heb ik er ook mijn twijfels over of het wel de waarheid is...
Toen we haar mee wilden nemen durfde ze de auto niet in. uiteindelijk toch gelukt. Eenmaal bij haar nieuwe thuis aangekomen deed ze vrijwel meteen een plasje in huis. Dit weet ik aan de spanning van de autorit, nieuwe omgeving etc. Wat een fout van mij! Baby heeft maanden in huis gepoept en geplast dat het een lieve lust was! Als ik thuis was ging het goed, zodra ik mijn hielen lichtte deed ze haar behoefte. Een keer kwam ik thuis en was het zelfs zo erg dat er 6 (6!) drollen door het huis verspreid lagen, en nog flinke drollen ook (waar heeft ze het vandaan gehaald??!) en 4 plasjes. Daarbij kwam het nodige sloop- en bijtwerk (ook alleen bij mijn afwezigheid) en ik heb daar dus de sticker 'verlatingsangst' opgeplakt. Later bleek dat Babe een enorme blaasontsteking had (schaam). Na maanden te hebben gelopen met een onzindelijke en slopende hond, is ze nu in huis zo goed als helemaal zindelijk! Ik ben erg blij, ook voor haar. Het moet heel erg voor haar zijn geweest dat ze in huis heeft geplast. Ik denk dat ze uit angst of schaamte oid van het plassen er van de weeromstuit ook bij is gaan poepen.
Verder had Baby last van angst. Ze was bang voor de riem, de trap, plotselinge bewegingen, stemverheffing, kende geen enkel commando, trok als een gek aan de riem, was niet gewend aan auto's, fietsen, het bos, de zee, en nog zo veel meer dingen. Kortom, er heeft vermoed ik het een en ander geschort aan haar socialisatie.
Het is een zware periode geweest maar Baby heeft, ondanks haar toch nare start, nog heel veel vertrouwen in de mens. Ze is in de korte tijd dat ik haar heb (driekwart jaar) ontzettend verandert. Ze is lekker aangekomen, heeft flink wat spieren ontwikkeld, vrijwel alle wondjes/littekens zijn mooi geheeld en zie je niks meer van, ze kent de nodige commando's (hoewel 'zit' iets blijft waar ze echt het nut niet van inziet....) Is niet meer bang, en is een vrolijke, aangepaste, lieve, zachtaardige, intelligente hond gebleken. Ik ben zo trots op haar!
Natuurlijk zijn er nog punten die verbeterd moeten worden, en ik hoop er middels dit forum wat tips en trucs over te krijgen, mettertijd.
Zo,... na dit enorm lange verhaal hoop ik dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken hoe het zit met mijn hondje.
In het voorstel topic heb ik al verteld over mijn hond baby die een rottige start van haar leventje heeft gehad. Daar zal ik hier wat meer over vertellen.
Toen ik deze lieverd kreeg mankeerde er van alles aan. Ze was erg onverzorgd, had onderontwikkelde spieren, woog maar 14 kilo (terwijl ong. 20 een acceptabeler gewicht is voor een shar pei) zat onder de littekens, was totaal onopgevoed en bang voor alles.
Haar geschiedenis is mij onbekend, maar duidelijk is, dat ze veel verdriet heeft gehad van mensen die niet lief voor haar zijn geweest.
De man waar ik haar van haalde vertelde mij het volgende; Hij had een nestje gehad, Baby en haar zusje zijn naar een vrouw met een dochter gegaan. Die woonden in een 1-kamer appartementje waar zij de 2 honden op een klein buitenplaatsje hielden. Daarna werd er niet meer naar omgekeken. De 'fokker' werd uiteindelijk door de vrouw gebeld dat de honden vals waren en ze er vanaf wilde. De honden waren toen bijna een jaar. Hij is de honden gaan halen, heeft ze mee naar huis genomen, ze waren helemaal niet vals en heeft besloten ze weer te verkopen. Het zusje was al weg op het moment dat ik kwam om mijn hond op te halen, die ik had gevonden via Marktplaats. Ze zag er niet uit maar ik was op slag verkocht door haar enthousiaste begroeting. Ik zie nog zo voor me hoe ze al kwispelend om me af kwam rennen, tong uit de bek, en zich meteen vol overgave op mijn hand stortte om die een goeie lebber te geven.
Al met al is het een vreemd verhaal wat deze man mij vertelde over de hond, en eerlijk gezegd heb ik er ook mijn twijfels over of het wel de waarheid is...
Toen we haar mee wilden nemen durfde ze de auto niet in. uiteindelijk toch gelukt. Eenmaal bij haar nieuwe thuis aangekomen deed ze vrijwel meteen een plasje in huis. Dit weet ik aan de spanning van de autorit, nieuwe omgeving etc. Wat een fout van mij! Baby heeft maanden in huis gepoept en geplast dat het een lieve lust was! Als ik thuis was ging het goed, zodra ik mijn hielen lichtte deed ze haar behoefte. Een keer kwam ik thuis en was het zelfs zo erg dat er 6 (6!) drollen door het huis verspreid lagen, en nog flinke drollen ook (waar heeft ze het vandaan gehaald??!) en 4 plasjes. Daarbij kwam het nodige sloop- en bijtwerk (ook alleen bij mijn afwezigheid) en ik heb daar dus de sticker 'verlatingsangst' opgeplakt. Later bleek dat Babe een enorme blaasontsteking had (schaam). Na maanden te hebben gelopen met een onzindelijke en slopende hond, is ze nu in huis zo goed als helemaal zindelijk! Ik ben erg blij, ook voor haar. Het moet heel erg voor haar zijn geweest dat ze in huis heeft geplast. Ik denk dat ze uit angst of schaamte oid van het plassen er van de weeromstuit ook bij is gaan poepen.
Verder had Baby last van angst. Ze was bang voor de riem, de trap, plotselinge bewegingen, stemverheffing, kende geen enkel commando, trok als een gek aan de riem, was niet gewend aan auto's, fietsen, het bos, de zee, en nog zo veel meer dingen. Kortom, er heeft vermoed ik het een en ander geschort aan haar socialisatie.
Het is een zware periode geweest maar Baby heeft, ondanks haar toch nare start, nog heel veel vertrouwen in de mens. Ze is in de korte tijd dat ik haar heb (driekwart jaar) ontzettend verandert. Ze is lekker aangekomen, heeft flink wat spieren ontwikkeld, vrijwel alle wondjes/littekens zijn mooi geheeld en zie je niks meer van, ze kent de nodige commando's (hoewel 'zit' iets blijft waar ze echt het nut niet van inziet....) Is niet meer bang, en is een vrolijke, aangepaste, lieve, zachtaardige, intelligente hond gebleken. Ik ben zo trots op haar!
Natuurlijk zijn er nog punten die verbeterd moeten worden, en ik hoop er middels dit forum wat tips en trucs over te krijgen, mettertijd.
Zo,... na dit enorm lange verhaal hoop ik dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken hoe het zit met mijn hondje.
