In Memoriam: 11-5-2007 Uschie
Geplaatst: 12 mei 2007 16:18
Mijn lief lief hondemeisje is niet meer, ons toetesnoetekind is gisterenochtend om 11 uur aan haar laatste reis begonnen, haar reis op weg naar een wereld waar geen dierenleed is, waar geen haat is, waar met liefde op haar gewacht is door alle dieren die haar zijn voorgegaan.
Uschie, ons unieke autistische hondenmeisje.
Ons hondekind dat ging floreren op het moment dat wij ons realiseerden dat we Uschie Uschie moesten laten.
Vanaf dat moment begon onze gezamenlijke weg pas echt, ons leven samen en het was een mooi leven, een schitterend leven ingevuld met jouw rituelen. Geknuffeld mocht er alleen in de auto worden, trots zat je voorin, als enige en zodra de rest achterin zat startte het ritueel van mijn arm aflebberen, mijn oren uitlebberen en als je in een hele jolige bui was sloeg je nog even met je dikke berepoot in mijn nek.
In het bos deed je niets liever dan je poot even voor mijn benen te zetten zodat ik plat op mijn gezicht ging, soms liet ik het met opzet gebeuren omdat ik zo kon genieten van die grijns op je schitterende bekkie maar menigmaal heb je me ook daadwerkelijk op deze manier op mijn gezicht laten vallen. Veel eiste je niet van het leven, lekker wandelen met de andere honden, een lekker happie eten en dan was het al snel goed voor je.
Wat zal ik je missen, je vreselijk lieve zachte karaktertje, nooit maar ook nooit heb je enige vorm van agressie getoond naar mensen, je hebt ze buiten je leven gesloten vanaf pup af aan, je ontliep ze, wilde op geen enkele manier kontakt met de mensheid hebben maar ons had je in je hartje gesloten.
Dol was je op onze andere kids en iedere hond die je tegenkwam, alsof je daarmee je teleurstelling in de mensheid compenseerde.
Gisteren hebben we je moeten laten gaan, omdat het leven je niet meer dat bracht wat het je hoorde te brengen. De laatste weken sloeg de vermoeidheid steeds vaker toe, totdat het niet meer Uschie-waardig was.
Op jouw manier hebben we je moeten laten gaan, diep in slaap ben je in mijn armen aan je eeuwige reis begonnen. Voor een keertje ben je afgeweken van je ritueel en werd ik nog eenmaal afgelebberd, gekust en kreeg ik je berepootje in mijn nek alsof je ons wilde laten weten dat het goed was zo.
Heel rustig ben je overgegaan naar een betere wereld, al onze liefde is met je meegegaan,
Dag toetesnoetje, Noetje van me, maffe gara, wat missen we je.
Till we meet again,
Jootje, Addy en al je hondevriendjes
Uschie, ons unieke autistische hondenmeisje.
Ons hondekind dat ging floreren op het moment dat wij ons realiseerden dat we Uschie Uschie moesten laten.
Vanaf dat moment begon onze gezamenlijke weg pas echt, ons leven samen en het was een mooi leven, een schitterend leven ingevuld met jouw rituelen. Geknuffeld mocht er alleen in de auto worden, trots zat je voorin, als enige en zodra de rest achterin zat startte het ritueel van mijn arm aflebberen, mijn oren uitlebberen en als je in een hele jolige bui was sloeg je nog even met je dikke berepoot in mijn nek.
In het bos deed je niets liever dan je poot even voor mijn benen te zetten zodat ik plat op mijn gezicht ging, soms liet ik het met opzet gebeuren omdat ik zo kon genieten van die grijns op je schitterende bekkie maar menigmaal heb je me ook daadwerkelijk op deze manier op mijn gezicht laten vallen. Veel eiste je niet van het leven, lekker wandelen met de andere honden, een lekker happie eten en dan was het al snel goed voor je.
Wat zal ik je missen, je vreselijk lieve zachte karaktertje, nooit maar ook nooit heb je enige vorm van agressie getoond naar mensen, je hebt ze buiten je leven gesloten vanaf pup af aan, je ontliep ze, wilde op geen enkele manier kontakt met de mensheid hebben maar ons had je in je hartje gesloten.
Dol was je op onze andere kids en iedere hond die je tegenkwam, alsof je daarmee je teleurstelling in de mensheid compenseerde.
Gisteren hebben we je moeten laten gaan, omdat het leven je niet meer dat bracht wat het je hoorde te brengen. De laatste weken sloeg de vermoeidheid steeds vaker toe, totdat het niet meer Uschie-waardig was.
Op jouw manier hebben we je moeten laten gaan, diep in slaap ben je in mijn armen aan je eeuwige reis begonnen. Voor een keertje ben je afgeweken van je ritueel en werd ik nog eenmaal afgelebberd, gekust en kreeg ik je berepootje in mijn nek alsof je ons wilde laten weten dat het goed was zo.
Heel rustig ben je overgegaan naar een betere wereld, al onze liefde is met je meegegaan,
Dag toetesnoetje, Noetje van me, maffe gara, wat missen we je.
Till we meet again,
Jootje, Addy en al je hondevriendjes
rust zacht Uschie