Verslag hondenworkshop 'de hondenfluisteraar'

[Neosis]

We hebben weer een artikel af en willen jullie de inhoud ervan niet onthouden. Voor foto's bij dit artikel verwijzen we naar onze website...

---

Verslag hondenworkshop 'de hondenfluisteraar'

We hebben in het verleden diverse hondentrainingen gevolgd. Eind 2005 hebben wij onze kennis van honden, hondengedrag en hondenleersystemen naar een nóg wat hoger niveau gebracht door een meerdaagse workshop te volgen van Klaas Wijnberg op Ameland. Het betreft hier de inmiddels geroemde nonverbale(!) ‘Stapcontact-methode‘ van de auteur van de succesvolle hondenboeken ‘De hondenfluisteraar' en ‘De puppyfluisteraar'.

Wij merken dat veel mensen nieuwsgierig zijn naar de invulling van deze workshop en gebruik van de methode. Hieronder kun je onze ervaring lezen met zowel positieve als negatieve punten!

Opzet en structuur workshop
De workshop betreft een midweek waarbij elke dag er min of meer hetzelfde uitziet:
09.00u – 10.00u, Gezamenlijk ontbijt, tijd voor jezelf
10.00u – 12.00u, Praktijkles: wandelen in de natuur
12.00u – 14.00u, Gezamenlijke lunch, tijd voor jezelf
14.00u – 16.00u, Theorieles
16.00u – 18.00u, Praktijkles: wandelen in de natuur
18.00u – 20.00u, Gezamenlijk dineren
20.00u – 09.00u, Tijd voor jezelf

Zoals je aan het drukke programma kunt zien, is deze workshop géén vakantie! Ook moet je geen 4-sterren hotel verwachten. Alles is echter wel keurig verzorgd. De bungalows zijn netjes en voldoende uitgerust. Het vervoer wordt helemaal geregeld en de workshop is op basis van volpension waarbij het diner wordt genuttigd in een leuk plaatselijk restaurantje.
Hoewel het geen vakantie betreft, ben je er wel echt even helemaal uit. Het is voor het eerst sinds jaren geweest dat we een hele week niet aan ons werk hebben gedacht!

In totaal krijg je circa 10 uur theorieles en circa 20 uur praktijkles. De theorielessen zijn goed verzorgd en ogen professioneel. Er wordt onder andere gebruik gemaakt van beamer-presentaties met veel beeldmateriaal.
De praktijklessen vinden plaats in de natuur (strand, duinen en bos). Tijdens deze buitensessies wordt de theorie in de praktijk getoond, is er aandacht voor ontwikkelingen in de hondengroep en is er ook nog ruimte voor uitleg over de omgeving.
De honden lopen nagenoeg de hele tijd los waardoor groepsprocessen zoals rangorde en sociale interactie maar ook individuele en rasspecifieke kenmerken prachtig kunnen worden gevolgd.

De midweek is niet (zozeer) bedoeld om de honden iets te leren! Klaas geeft de deelnemers kennis, leert ze observeren en draagt technieken over. Pas bij thuiskomst kan het echte werk beginnen. Desalniettemin hebben we vrijwel alle honden, inclusief onze Bo, al tijdens de midweek zien ‘groeien'.

Kennis is macht
Klaas heeft een hele duidelijke insteek bij het opvoeden en trainen van honden: alles wordt gespiegeld aan de natuur. Hierbij staat of valt alles met kennis! Kennis over honden, hondengedrag, sociale interactie, leersystemen, rangorde, enz. Tijdens de workshop wordt er dan ook enorm veel kennis overgedragen.
Belangrijk uitgangspunt hierbij is dat kennis volgens Klaas moet zijn gebaseerd op feiten. Feiten zijn pas feiten wanneer dit is gebleken na gedegen en aantoonbaar onderzoek. Slechts een enkele keer doet Klaas aannames, maar alleen wanneer deze op logische wijze zijn te beredeneren en berusten op een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.
Niet voor niets verwijst Klaas regelmatig naar literatuur, studies en onderzoeken in zijn boeken en tijdens zijn workshops. Soms worden daardoor bestaande ‘feiten' onderuit gehaald of op zijn minst sterk genuanceerd!

Klaas is bij zijn werkwijze heel duidelijk en direct waardoor de workshop door sommige mensen op een weliswaar leuke(!) manier als confronterend wordt ervaren.
Hij is hierbij beslist niet drammerig of opdringerig. Je krijgt goed onderbouwde adviezen en je kijkt zelf maar of je er iets mee wilt doen…
Mensen die Klaas nog niet in praktijk hebben meegemaakt, kunnen denken dat hij een betweterige man is, die haast wetenschappelijke workshops geeft. Niets is minder waar! Klaas is een uitermate enthousiaste, open en vriendelijke man die geheel openstaat voor discussie. Hij verwacht heel expliciet eigen inbreng van de deelnemers. De lessen worden vlot en met humor gegeven en vele leuke anekdotes passeren de revue. Het is een man die een hele groep kan boeien, overtuigen en stimuleren!

Niet het succes van de workshop maar wel het plezier dat je eraan beleeft, is natuurlijk wel afhankelijk van weersomstandigheden en de samenstelling van de groep. Wij hadden wat dat betreft geluk.
Onze groep was qua mensen en honden een heel leuk en zeer gemêleerd gezelschap. Er waren deelnemers aanwezig met veel kennis van en jarenlange ervaring met honden, mensen die op hoog niveau met hun hond werkten en behoorlijk kritisch waren. Tegelijkertijd waren er ook enkele zeer onervaren en buitengewoon onwetende deelnemers. De honden, negen in totaal, varieerden van Dwergpincher tot aan Rhodesian Ridgeback.

Kosten
Hoewel wij aanvankelijk grote moeite hadden met de hoge prijs van de workshop, vinden wij dit bedrag achteraf gezien beslist de moeite waard. De kosten bedroegen: hoofddeelnemer met hond EUR 625 plus introducé zonder hond EUR 550, gezamenlijk dus EUR 1.175 (slik!). De prijs is inmiddels nog wat omhoog gegaan…

Eindconclusie
Terugkijkend kunnen we vaststellen dat de workshop zeer leerzaam was, leuk en goed verzorgd en dat álle deelnemers overtuigd zijn geraakt van deze methodiek en de toepasbaarheid ervan in de praktijk. Kortom op alle fronten een succes dus!

[Ianthe]

Bedankt voor dit verslag , ik ben (ook) een stapcontacter

[Moon]

Belangrijk uitgangspunt hierbij is dat kennis volgens Klaas moet zijn gebaseerd op feiten. Feiten zijn pas feiten wanneer dit is gebleken na gedegen en aantoonbaar onderzoek. Slechts een enkele keer doet Klaas aannames, maar alleen wanneer deze op logische wijze zijn te beredeneren en berusten op een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.

Ik heb even een stukje uit je tekst gecopiëerd en gekleurd!
Over bovenstaande een vraag. Hoe zijn deze onderzoeken tot stand gekomen? Ik weet bijvoorbeeld van de Coppingers en Trumler dat deze met grote groepen honden hebben gewerkt (de Coppingers bestudeerden groepen zwerfhonden en Trumler fokte ze zelf). Maar heb nooit gehoord van Wijnberg dat hij op zo'n soort manier onderzoek heeft gepleegd? .

[Moon]

Twee keer een vraag is overdreven

[ranetje]

Belangrijk uitgangspunt hierbij is dat kennis volgens Klaas moet zijn gebaseerd op feiten. Feiten zijn pas feiten wanneer dit is gebleken na gedegen en aantoonbaar onderzoek. Slechts een enkele keer doet Klaas aannames, maar alleen wanneer deze op logische wijze zijn te beredeneren en berusten op een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.

Ik heb even een stukje uit je tekst gecopiëerd en gekleurd!
Over bovenstaande een vraag. Hoe zijn deze onderzoeken tot stand gekomen? Ik weet bijvoorbeeld van de Coppingers en Trumler dat deze met grote groepen honden hebben gewerkt (de Coppingers bestudeerden groepen zwerfhonden en Trumler fokte ze zelf). Maar heb nooit gehoord van Wijnberg dat hij op zo'n soort manier onderzoek heeft gepleegd? .

ik lees benieuwd mee .

Ik ook

[Jaap*]

Belangrijk uitgangspunt hierbij is dat kennis volgens Klaas moet zijn gebaseerd op feiten. Feiten zijn pas feiten wanneer dit is gebleken na gedegen en aantoonbaar onderzoek. Slechts een enkele keer doet Klaas aannames, maar alleen wanneer deze op logische wijze zijn te beredeneren en berusten op een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.

Ik heb even een stukje uit je tekst gecopiëerd en gekleurd!
Over bovenstaande een vraag. Hoe zijn deze onderzoeken tot stand gekomen? Ik weet bijvoorbeeld van de Coppingers en Trumler dat deze met grote groepen honden hebben gewerkt (de Coppingers bestudeerden groepen zwerfhonden en Trumler fokte ze zelf). Maar heb nooit gehoord van Wijnberg dat hij op zo'n soort manier onderzoek heeft gepleegd? .

ik lees benieuwd mee .

Ik ook

Ik ook

[Moon]

Hahaha, ik scroll benieuwd naar beneden; alleen maar mede-vragers
We wachten gewoon rustig af met zijn allen

[Moon]

Ik weet niet of TS nog gaat reageren maar ik vind het eigenlijk wel een heel interessant onderwerp om even op door te gaan .
Ik lees ontzettend veel over honden en nam in het begin ook alles aan wat door de deskundigen gezegd werd. Zo langzamerhand kwam ik er achter dat er nogal wat verschillende meningen blijken te zijn en ook 'stromingen' en nieuwe zienswijzen. Ben dus wat kritischer geworden in de loop de jaren.
Heb ook het idee dat het merendeel van de denkbeelden uit de gedragskunde voor honden bestaat uit theorieën en aannames (correct me if i'm wrong?). Natuurlijk kan men volstaan met een literatuurstudie/onderzoek maar dan is men wel afhankelijk van de bevindingen van anderen, en hun interpretatie daarvan (geldt trouwens ook in zekere mate bij onderzoek met dieren, volgens mij).
Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat Klaas Wijnberg of wie dan ook het niet bij het rechte eind heeft, maar ik ben ook niet geneigd om zijn zienswijzen (of van wie dan ook) klakkeloos te volgen. En dat hij haast niet aan aanname's doet kan ik me eigenlijk niet voorstellen; ik hoop dat TS nog reageert en daar uitleg over kan geven?

[Moon]

ben ik helemaal met je eens.

Ja zo valt er weinig te discussiëren natuurlijk

[Ianthe]

Natuurlijk zal bij iedereen wel wat anders werken. Maar jullie zijn het er toch ook mee eens dat een goede relatie erg belangrijk is bij het trainen. Of je die relatie nou krijgt met veel tegen de hond praten, alles op gebaren doen of clickeren. Dat is aan jou om uit te zoeken, er zijn alleen maar opzetters van methodes die kunnen helpen. Jíj moet zélf bepalen welke methode bij jou en je hond past!


(ben ik nu heel erg aan het preken :N:)

[Moon]

Natuurlijk zal bij iedereen wel wat anders werken. Maar jullie zijn het er toch ook mee eens dat een goede relatie erg belangrijk is bij het trainen. Of je die relatie nou krijgt met veel tegen de hond praten, alles op gebaren doen of clickeren. Dat is aan jou om uit te zoeken, er zijn alleen maar opzetters van methodes die kunnen helpen. Jíj moet zélf bepalen welke methode bij jou en je hond past!


(ben ik nu heel erg aan het preken :N:)

O, maar dát ontken ik ook niet! Maar ik hou er niet van dat er dingen beweerd worden die m.i. niet bewezen zijn.. Als er beweerd is wat hierboven wordt aangehaald vraag ik mij af waar het wetenschappelijke onderzoek dan uit bestaat . Wat Inge al zegt; aannames of theoriëen/hypothesen presenteren als feiten wekt bij mij irritatie op. Natuurlijk zegt dat ook wat over mij (achterdochtig ). Idd. doet zo iemand mij al snel aan een goeroe denken...

[Moon]

ben ik helemaal met je eens.

Ja zo valt er weinig te discussiëren natuurlijk

ik ben van idee veranderd, slaat nergens op, jouw hele reactie .

ben jij aan zet .

Gelukkig kwam er al iemand met een dissidente mening
Kunnen we weer verder

[Ianthe]

Voor zover wij weten is er geen onderzoek gedaan, hebben we eigenlijk ook nooit bij stil gestaan ook. Zowel mijn ouders als ik weten inmiddels wel dat je niet kan blind kan vertrouwen op de professionele wereld. Je zal het zelf moeten zien, wij hebben zelf gezien dat het werkt bij ons hondje. Dus we zullen het zeker ook gaan proberen bij de teckel straks. Lees dit stuk maar eens, dat heb ik nu letterlijk gekopieerd van mij website:
Xena is een erg speels hondje, als pup was ze bijna onhandelbaar ze bleef maar rondjes om me heen rennen bij puppencurus. Ook wilde ze in die periode niets eten, geen brokken teminste. Toen ze 3 maanden was gingen we op aanraden van mensen van het hondenforum KVV geven. Dat was echt het eerste wat ze at van compleet eten, daarvoer ging alleen maar een mengsel van 1/4 Royal Canin brok met 3/4 leverpastei er met lange tanden in. Toen we eenmaal overgestapt waren op KVV begon ik me meer te verdiepen in de voeding van de hond. Toen ze 5 1/2 maand was kreeg ze haar eerste kippenvleugeltje. En het tijdperk van gedeeltelijk Barf/Kvv begon.
In diezelfde tijd, rond een maand of 6, waren we volop bezig met de basiscurus. Dat hield in dat we 3 avonden per week, 3 weken lang in de stromende regen aan het 'trainen' waren op de Martin Gaus hondenschool. Omdat Xena toen nog steeds zo'n spring in het veld was, hebben we de basiscurus maar net gehaald. Echter, mijn realatie met Xena was achteraf gezien nog steeds niet zo goed. We begonnen aan vervolg 1, het was een regelrechte flop... Xena weigerde om af te gaan liggen in het natte ras (het blijft toch echt een kruising JR/Teckel) en ook wilde ze niet volgen. Op aanraden van de hondenschool hebben we toen een Follow me aangeschaft, een soor Gentle Leader. Dat werkte natuurlijk ook niet, er kwam geen verbetering. Tot op het moment dat ik de Puppyfluisteraar van Klaas Wijnberg las. Toen sloeg alles om. Xena was op dat moment 8 maanden en moest nogsteeds aangelijnd blijven, ze kon nergens los omdat we in de basiscurus haar niet los mochten laten lopen. Iedere hond moest als hij die curus volgde aan de lange lijn blijven (dat gelde ook in het bos enz) Voor die curus kon Xena gewoon los lopen, maar daarna liep ze weg als we haar los lieten. Zoals ik al vertelde, met de StapContact methode veranderde alles, met 9 maanden kon Xena weer los lopen. Daarna ging alles in een versneld tempo, en met 10 maanden beheerste ze het afliggen en zitten ook goed en volgde redelijk. Nu met 12 maanden kan ze goed volgen, zeer goed afliggen, zeer goed zitten, goed blijven, en loopt ze overal waar geen verkeer is los zonder halsband. We hebben haar zelfs een keer losgelaten midden in de stad (geen auto's en fietsers) omdat het druk was bleef ze de heletijd achter ons lopen. Ook heeft ze zichzelf aangeleerd dat als het drukker is dan normaal, ze alleen maar naar honden gaat of achter vogels aan rent als wij daar toestemming voor hebben gegeven. Dan kijkt ze ons namelijk aan om te zien of wij een knikje geven wat goedkeuring betekend of dat we het hierkomgebaar geven.
Qua voeding staat ze vanaf een maand of 7 tot 8 volledig op zelf samengesteld, ik noem het nu geen barf meer omdat wij niet die specifieke stroming meer volgen.

Nu zullen jullie je vast wel afvragen waar hééft ze het over, wàt is StapContact, wàt is rauwe voeding? Over Stapcontact kunnen jullie mijn andere berichtje lezen, over voeding heb ik hier wat links voor jullie:

Barfplaats
voernatuurlijk

Groetjes,
Ianthe

Er is naar mijn weten wel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de clickertraining, dat werkte toch ook niet bij mijn hondje. Wij hebben erg lang na lopen denken waarom niet, die vraag was eigenlijk erg simpel te beantwoorden:
Ons hondje begreep het niet, pas toen wij meer 'honds' gingen doen snapte ze wat wij bedoelden. Ik kan het me nog zo goed herrineren:
Xena trok een beetje aan de lijn, tenminste: ze liep niet de hele tijd aan mijn been vastgeplakt maar zwabberde wat heen en weer. Toen moest de dus die Follow Me om. Ik ben erg enthosiast aan de slag gegaan en heb gedaan wat de trainer me zij: niet werken met koekjes maar contstand tegen de hond praten als hij je aankijkt. Dit werkte dus absoluut niet, binnen een week had mijn hondje dat heen en weer zwabberde geen oog meer voor me en deed alleen nog maar haar eigen gang.
Toen we dus eenmaal 'stil' gingen trainen, werd elke vorm van oogcontact beloond met een voertje. Xena begon ons veelvuldig aan te kijken en gaat ook uit zichzelf nooit verder weg dan een meter of 10. Aan de lijn kijkt ze ons minder aan wat ook logisch is omdat ze dan 'vastzit aan de baas'. Elke keer dat de lijn strak staat kijkt ze me aan en wacht ze even of loopt ze achter me langs tot dat ze aan de linkerkant staat. Xena en ik hebben een erg hechte relatie gekregen door het werken met oogcontact. Zij snapt wat ik bedoel, en ik weet wat ik moet doen om het haar te laten snappen, dat brengt rust en harmonie in het leven met je hond.

[Moon]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

[Ianthe]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Volgens Klaas Wijnberg kijkt een pup zijn baas juist in het begin erg veel aan. Alleen komt daar meestal geen respons op waardoor het gedrag afzwakt. Vaak leer je bij een clickertraining anders ook de oefening let op, waarbij de hond je aan moet kijken

Ook schrijft Klaas Wijnberg in een van zijn boeken (ben even vergeten welke, misschien wel beide): "Ik praat nu wel over oogcontact, maar veel honden kijken je niet in je ogen maar naar je oorlel of je broekspijp. Dat geeft niets, zolang de hond maar op je let". Dat is geen letterlijk citaat, maar daar sloeg het ongeveer op. Xena is een van de hondjes die je wel recht in je ogen kijkt. Zoals Marion. wel eens geschreven heeft: "bij een pup heb je die oogjes vol vertrouwen als je door het bos wandeld".
Waarom zou je die oogjes vol vertrouwen niet hebben bij een volwassen hond, die ziet jou tenslotte ook als roedelleider, net als een pup dat doet.

[ranetje]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Volgens Klaas Wijnberg kijkt een pup zijn baas juist in het begin erg veel aan. Alleen komt daar meestal geen respons op waardoor het gedrag afzwakt. Vaak leer je bij een clickertraining anders ook de oefening let op, waarbij de hond je aan moet kijken

Ook schrijft Klaas Wijnberg in een van zijn boeken (ben even vergeten welke, misschien wel beide): "Ik praat nu wel over oogcontact, maar veel honden kijken je niet in je ogen maar naar je oorlel of je broekspijp. Dat geeft niets, zolang de hond maar op je let". Dat is geen letterlijk citaat, maar daar sloeg het ongeveer op. Xena is een van de hondjes die je wel recht in je ogen kijkt. Zoals Marion. wel eens geschreven heeft: "bij een pup heb je die oogjes vol vertrouwen als je door het bos wandeld".
Waarom zou je die oogjes vol vertrouwen niet hebben bij een volwassen hond, die ziet jou tenslotte ook als roedelleider, net als een pup dat doet.

Daarin heeft hij wel gelijk denk ik, maar dat zegt niet alleen Klaas
Het is een van de belangrijkste uitgangspunten bij het trainen van een dove pup/hond
Overigens is het mij en ook mijn cursisten altijd gelukt om direct oogcontact te hebben met de honden (dus niet de oorlel o.i.d.).
Dat hangt af van de manier waarop je kijkt.

Het is niet specifiek de methode van Klaas, maar van veel hondenscholen

Overigens hoorde ik laatst dat ook Klaas niet bepaald "non-verbaal" is tegen zijn honden?
Doet er niet toe hoor, maar waar hij wel gelijk in kan hebben en wat op veel trainingen wordt geconstateerd, is dat honden vaak al gaan reageren op de lichaamstaal van de baas voordat het gesproken commando wordt gegeven.

[Ianthe]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Volgens Klaas Wijnberg kijkt een pup zijn baas juist in het begin erg veel aan. Alleen komt daar meestal geen respons op waardoor het gedrag afzwakt. Vaak leer je bij een clickertraining anders ook de oefening let op, waarbij de hond je aan moet kijken

Ook schrijft Klaas Wijnberg in een van zijn boeken (ben even vergeten welke, misschien wel beide): "Ik praat nu wel over oogcontact, maar veel honden kijken je niet in je ogen maar naar je oorlel of je broekspijp. Dat geeft niets, zolang de hond maar op je let". Dat is geen letterlijk citaat, maar daar sloeg het ongeveer op. Xena is een van de hondjes die je wel recht in je ogen kijkt. Zoals Marion. wel eens geschreven heeft: "bij een pup heb je die oogjes vol vertrouwen als je door het bos wandeld".
Waarom zou je die oogjes vol vertrouwen niet hebben bij een volwassen hond, die ziet jou tenslotte ook als roedelleider, net als een pup dat doet.

Daarin heeft hij wel gelijk denk ik, maar dat zegt niet alleen Klaas
Het is een van de belangrijkste uitgangspunten bij het trainen van een dove pup/hond
Overigens is het mij en ook mijn cursisten altijd gelukt om direct oogcontact te hebben met de honden (dus niet de oorlel o.i.d.).
Dat hangt af van de manier waarop je kijkt.

Het is niet specifiek de methode van Klaas, maar van veel hondenscholen

Overigens hoorde ik laatst dat ook Klaas niet bepaald "non-verbaal" is tegen zijn honden?
Doet er niet toe hoor, maar waar hij wel gelijk in kan hebben en wat op veel trainingen wordt geconstateerd, is dat honden vaak al gaan reageren op de lichaamstaal van de baas voordat het gesproken commando wordt gegeven.

Ach ja, wat boeit het ook eigenlijk. Zolang je toch maar een goede relatie hebt met je hond en die naar jou zin goed genoeg luisterd

[ranetje]

Ach ja, wat boeit het ook eigenlijk. Zolang je toch maar een goede relatie hebt met je hond en die naar jou zin goed genoeg luisterd

Het is niet als aanval bedoeld hoor als je dat gevoel soms krijgt?
Wat door een aantal mensen een beetje wordt gevoeld, is dat Klaas de indruk wekt dat hij het "wiel heeft uitgevonden"
Ook door andere bekende hondentrainers wordt een enigszins vergelijkbare manier van omgaan met de hond gepropageerd.
Als hij zich beroept op feiten uit onderzoek is het wel interessant te weten welke onderzoeken dat zijn.
Dat was de vraag die opkwam naar aanleiding van de start van dit topic.

Ik vind het trouwens helemaal geen gek idee om zo'n workshop te volgen.
Het is alleen een beetje duur

Ben jij trouwens naar zo'n workshopgeweest?
Of heb je zelf vanuit zijn boeken gewerkt met Xena?

[Marion.]

Zoals Marion. wel eens geschreven heeft: "bij een pup heb je die oogjes vol vertrouwen als je door het bos wandeld".
Waarom zou je die oogjes vol vertrouwen niet hebben bij een volwassen hond, die ziet jou tenslotte ook als roedelleider, net als een pup dat doet.

Ahhhh, hellup. Ik word genoemd in een gehoorzaamheidstopic :N:

Maar die oogcontacten gebruik ik nog steeds. Zowel bij Saar als bij Miep. Maar daarnaast is stemgebruik ook heel belangrijk. Staat Saar 's ochtends lekker naar muisjes te graven en heb ik eigenlijk meer zin in koffie, dan is het "Saarrrr, kommmmmmmmmmmmm" (hoog stemmetje). En soms heeft zij nog even geen zin in koffie, dan kijkt ze op vanuit dat hoge gras (en dan zie ik dus dat ze eigenlijk nog geen zin in koffie heeft), en dan is het "Sara! Kom!"
Bij Miep hetzelfde. Ietsje minder, omdat die minder eigen plannen heeft. Maar wij hebben samen ook een hele communicatie.

Overigens zijn mijn ervaringen met "tijdens de cursus van Gaus de hond altijd aan de lijn, zodat hij de fout niet in kàn gaan" net zo waardeloos als die van jou. Maar dat zul je ook wel gelezen hebben.

Afijn, ik doe niet meer aan goeroe's in elk geval. Ik volg mijn eigen verstand

[Marion.]

dat is wel vaker het probleem : dat er gedacht wordt in vormen van 'de clicker' of 'de slipketting' of 'de stap-contactmethode'.

ik gebruik geen van deze, ook nooit gedaan, en toch communiceer ik vlekkeloos met mijn honden.

Yep, maar ik denk dat het menselijk is dat je bij je eerste hond "minder zeker" bent of dat wat jij doet goed is.

Mijn eerste eigen hond was geen 10 maanden, en meneer Gaus zei "aan de lijn!". En al begon net de ommezwaai bij hem van geen slipketting meer, de trainster vond dat Sam toch even een correctie nodig had omdat hij niet naar me luisterde (lees hondsberoerd uit de auto gekropen, en rare spelletjes als zit en af en volg moeten doen...). Hij heeft gegild, ging me door merg en been. Daarna was het een nog groter hoopje ellende dan daarvoor. Maar trainster vond dat hij het nodig had (oké, het had iets minder gekund)
Maar goed. Ik deed wel braaf mee met het 4 weken niet los, want dat klonk wel logisch.

Nou ja, hoe dan ook. Met Saar en Miep heb ik ook cursussen gevolgd. Maar daarin toch wel lekker mijn eigen manier gevolgd. Ik zal nooit meer iets klakkeloos aannemen van een ander. Maar ja, da's misschien anders als het je 4e hond (of 15e ) is, dan wanneer het je eerste is?

Ik vind het ophemelen wat Ianthe doet, overigens wel grenzen aan fanatisme. En dus gevaarlijk. "Ik ben een stap-contacter"..... Pffff, bestaat dat werkwoord tegenwoordig ook al?

[ranetje]

dat is wel vaker het probleem : dat er gedacht wordt in vormen van 'de clicker' of 'de slipketting' of 'de stap-contactmethode'.

ik gebruik geen van deze, ook nooit gedaan, en toch communiceer ik vlekkeloos met mijn honden.

Yep, maar ik denk dat het menselijk is dat je bij je eerste hond "minder zeker" bent of dat wat jij doet goed is.

Mijn eerste eigen hond was geen 10 maanden, en meneer Gaus zei "aan de lijn!". En al begon net de ommezwaai bij hem van geen slipketting meer, de trainster vond dat Sam toch even een correctie nodig had omdat hij niet naar me luisterde (lees hondsberoerd uit de auto gekropen, en rare spelletjes als zit en af en volg moeten doen...). Hij heeft gegild, ging me door merg en been. Daarna was het een nog groter hoopje ellende dan daarvoor. Maar trainster vond dat hij het nodig had (oké, het had iets minder gekund)
Maar goed. Ik deed wel braaf mee met het 4 weken niet los, want dat klonk wel logisch.

Nou ja, hoe dan ook. Met Saar en Miep heb ik ook cursussen gevolgd. Maar daarin toch wel lekker mijn eigen manier gevolgd. Ik zal nooit meer iets klakkeloos aannemen van een ander. Maar ja, da's misschien anders als het je 4e hond (of 15e ) is, dan wanneer het je eerste is?

Dat ben ik met je eens
Als je met je eerste hond op training komt weet je vaak niet hoe het voor jezelf en jouw hond het beste kunt aanpakken.

Al moet ik zeggen dat toen ik, jaren geleden, met mijn eerste hond een slipketting om moest doen, ik daar snel van genezen was
Mijn hond ging n.l. onmiddellijk op zijn rug liggen
En niet uit onderdanigheid. Hij had nog net niet zijn poten over de borst gekruist, maar hij liet aan alles blijken dat ik het op die manier verder zelf mocht uitzoeken
Dus kwam ik, onder protest van de trainster, met een gewone halsband op les

Ik geloof dat ik dat hondje wel dankbaar mag zijn

[Marion.]

Mijn hond ging n.l. onmiddellijk op zijn rug liggen
En niet uit onderdanigheid. Hij had nog net niet zijn poten over de borst gekruist, maar hij liet aan alles blijken dat ik het op die manier verder zelf mocht uitzoeken
Dus kwam ik, onder protest van de trainster, met een gewone halsband op les

Ik geloof dat ik dat hondje wel dankbaar mag zijn

Dan had jij geluk met je eerste hondje. Die van mij zou geen 10 meter van ons af zijn gelopen, tót die kut-cursus met slipcorrectie
Ik zeg nog steeds niet dat het "de schuld" van de cursus was hoor, dat was het niet. Maar het heeft een aandeel gehad in zijn afloop. Absoluut.

[ranetje]

Mijn hond ging n.l. onmiddellijk op zijn rug liggen
En niet uit onderdanigheid. Hij had nog net niet zijn poten over de borst gekruist, maar hij liet aan alles blijken dat ik het op die manier verder zelf mocht uitzoeken
Dus kwam ik, onder protest van de trainster, met een gewone halsband op les

Ik geloof dat ik dat hondje wel dankbaar mag zijn

Dan had jij geluk met je eerste hondje. Die van mij zou geen 10 meter van ons af zijn gelopen, tót die kut-cursus met slipcorrectie
Ik zeg nog steeds niet dat het "de schuld" van de cursus was hoor, dat was het niet. Maar het heeft een aandeel gehad in zijn afloop. Absoluut.

Het is toch op zijn minst een gebrek aan inzicht in het karakter van jouw hond
En dus een fout van de trainer(ster)
Maar daar werd vroeger niet naar gekeken.
Er was een methode en die hanteerde je punt uit.
Ik ben alleen altijd wat eigenwijs geweest. Zal mijn karakter wel zijn

[Golden Stanley]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

[Moon]

Voor zover wij weten is er geen onderzoek gedaan, hebben we eigenlijk ook nooit bij stil gestaan ook. Zowel mijn ouders als ik weten inmiddels wel dat je niet kan blind kan vertrouwen op de professionele wereld. Je zal het zelf moeten zien, wij hebben zelf gezien dat het werkt bij ons hondje. Dus we zullen het zeker ook gaan proberen bij de teckel straks. Lees dit stuk maar eens, dat heb ik nu letterlijk gekopieerd van mij website:
Xena is een erg speels hondje, als pup was ze bijna onhandelbaar ze bleef maar rondjes om me heen rennen bij puppencurus. Ook wilde ze in die periode niets eten, geen brokken teminste. Toen ze 3 maanden was gingen we op aanraden van mensen van het hondenforum KVV geven. Dat was echt het eerste wat ze at van compleet eten, daarvoer ging alleen maar een mengsel van 1/4 Royal Canin brok met 3/4 leverpastei er met lange tanden in. Toen we eenmaal overgestapt waren op KVV begon ik me meer te verdiepen in de voeding van de hond. Toen ze 5 1/2 maand was kreeg ze haar eerste kippenvleugeltje. En het tijdperk van gedeeltelijk Barf/Kvv begon.
In diezelfde tijd, rond een maand of 6, waren we volop bezig met de basiscurus. Dat hield in dat we 3 avonden per week, 3 weken lang in de stromende regen aan het 'trainen' waren op de Martin Gaus hondenschool. Omdat Xena toen nog steeds zo'n spring in het veld was, hebben we de basiscurus maar net gehaald. Echter, mijn realatie met Xena was achteraf gezien nog steeds niet zo goed. We begonnen aan vervolg 1, het was een regelrechte flop... Xena weigerde om af te gaan liggen in het natte ras (het blijft toch echt een kruising JR/Teckel) en ook wilde ze niet volgen. Op aanraden van de hondenschool hebben we toen een Follow me aangeschaft, een soor Gentle Leader. Dat werkte natuurlijk ook niet, er kwam geen verbetering. Tot op het moment dat ik de Puppyfluisteraar van Klaas Wijnberg las. Toen sloeg alles om. Xena was op dat moment 8 maanden en moest nogsteeds aangelijnd blijven, ze kon nergens los omdat we in de basiscurus haar niet los mochten laten lopen. Iedere hond moest als hij die curus volgde aan de lange lijn blijven (dat gelde ook in het bos enz) Voor die curus kon Xena gewoon los lopen, maar daarna liep ze weg als we haar los lieten. Zoals ik al vertelde, met de StapContact methode veranderde alles, met 9 maanden kon Xena weer los lopen. Daarna ging alles in een versneld tempo, en met 10 maanden beheerste ze het afliggen en zitten ook goed en volgde redelijk. Nu met 12 maanden kan ze goed volgen, zeer goed afliggen, zeer goed zitten, goed blijven, en loopt ze overal waar geen verkeer is los zonder halsband. We hebben haar zelfs een keer losgelaten midden in de stad (geen auto's en fietsers) omdat het druk was bleef ze de heletijd achter ons lopen. Ook heeft ze zichzelf aangeleerd dat als het drukker is dan normaal, ze alleen maar naar honden gaat of achter vogels aan rent als wij daar toestemming voor hebben gegeven. Dan kijkt ze ons namelijk aan om te zien of wij een knikje geven wat goedkeuring betekend of dat we het hierkomgebaar geven.
Qua voeding staat ze vanaf een maand of 7 tot 8 volledig op zelf samengesteld, ik noem het nu geen barf meer omdat wij niet die specifieke stroming meer volgen.

Nu zullen jullie je vast wel afvragen waar hééft ze het over, wàt is StapContact, wàt is rauwe voeding? Over Stapcontact kunnen jullie mijn andere berichtje lezen, over voeding heb ik hier wat links voor jullie:

Barfplaats
voernatuurlijk

Groetjes,
Ianthe

Er is naar mijn weten wel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de clickertraining, dat werkte toch ook niet bij mijn hondje. Wij hebben erg lang na lopen denken waarom niet, die vraag was eigenlijk erg simpel te beantwoorden:
Ons hondje begreep het niet, pas toen wij meer 'honds' gingen doen snapte ze wat wij bedoelden. Ik kan het me nog zo goed herrineren:
Xena trok een beetje aan de lijn, tenminste: ze liep niet de hele tijd aan mijn been vastgeplakt maar zwabberde wat heen en weer. Toen moest de dus die Follow Me om. Ik ben erg enthosiast aan de slag gegaan en heb gedaan wat de trainer me zij: niet werken met koekjes maar contstand tegen de hond praten als hij je aankijkt. Dit werkte dus absoluut niet, binnen een week had mijn hondje dat heen en weer zwabberde geen oog meer voor me en deed alleen nog maar haar eigen gang.
Toen we dus eenmaal 'stil' gingen trainen, werd elke vorm van oogcontact beloond met een voertje. Xena begon ons veelvuldig aan te kijken en gaat ook uit zichzelf nooit verder weg dan een meter of 10. Aan de lijn kijkt ze ons minder aan wat ook logisch is omdat ze dan 'vastzit aan de baas'. Elke keer dat de lijn strak staat kijkt ze me aan en wacht ze even of loopt ze achter me langs tot dat ze aan de linkerkant staat. Xena en ik hebben een erg hechte relatie gekregen door het werken met oogcontact. Zij snapt wat ik bedoel, en ik weet wat ik moet doen om het haar te laten snappen, dat brengt rust en harmonie in het leven met je hond.

Je hele pleidooi was wat mij betreft niet nodig . Ik bekritiseer niet de methode van Klaas Wijnberg (alleen sommige aspecten ervan zie boven). Ik bekritiseer hoe het in het artikel van TS gepresenteerd wordt!

[Moon]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Volgens Klaas Wijnberg kijkt een pup zijn baas juist in het begin erg veel aan. Alleen komt daar meestal geen respons op waardoor het gedrag afzwakt. Vaak leer je bij een clickertraining anders ook de oefening let op, waarbij de hond je aan moet kijken

Ook schrijft Klaas Wijnberg in een van zijn boeken (ben even vergeten welke, misschien wel beide): "Ik praat nu wel over oogcontact, maar veel honden kijken je niet in je ogen maar naar je oorlel of je broekspijp. Dat geeft niets, zolang de hond maar op je let". Dat is geen letterlijk citaat, maar daar sloeg het ongeveer op. Xena is een van de hondjes die je wel recht in je ogen kijkt. Zoals Marion. wel eens geschreven heeft: "bij een pup heb je die oogjes vol vertrouwen als je door het bos wandeld".
Waarom zou je die oogjes vol vertrouwen niet hebben bij een volwassen hond, die ziet jou tenslotte ook als roedelleider, net als een pup dat doet.

Dat oogcontact haal ik alleen aan als voorbeeld; dat de hond in staat is zich aan te passen aan de manieren van doen van de mens....

[Moon]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

Het gaat er mij niet om dat nonverbale comm. met honden niet goed zou zijn; ik doe ook heel veel met gebaren . Maar als je een methode opzet om mens en hond dichter tot elkaar te brengen doet het mij raar aan om een belangrijk comm. middel van de mens uit te schakelen

Zou het bij Whooper niet zo kunnen zijn dat hij dat als pup niet geleerd heeft (dat een mens aankijken niet bedreigend is) hij is een herplaatser toch? Dante en ik kunnen elkaar soms een tijd achter elkaar aan zitten kijken; om beuren knipperen we dan eens vriendelijk (geldt ook voor mijn kater trouwens).

[Ianthe]

Ach ja, wat boeit het ook eigenlijk. Zolang je toch maar een goede relatie hebt met je hond en die naar jou zin goed genoeg luisterd

Het is niet als aanval bedoeld hoor als je dat gevoel soms krijgt?
Wat door een aantal mensen een beetje wordt gevoeld, is dat Klaas de indruk wekt dat hij het "wiel heeft uitgevonden"
Ook door andere bekende hondentrainers wordt een enigszins vergelijkbare manier van omgaan met de hond gepropageerd.
Als hij zich beroept op feiten uit onderzoek is het wel interessant te weten welke onderzoeken dat zijn.
Dat was de vraag die opkwam naar aanleiding van de start van dit topic.

Ik vind het trouwens helemaal geen gek idee om zo'n workshop te volgen.
Het is alleen een beetje duur

Ben jij trouwens naar zo'n workshopgeweest?
Of heb je zelf vanuit zijn boeken gewerkt met Xena?

Wij zijn niet naar de cursus geweest, en ook niet echt van plan (meer) om dat te doen. Zoals wij nu doen met Xena gaat het goed. Het is een tijdje wat minder gegaan doordat wij toen elke keer naar haar gingen (voor een koekje, een aai enz) maar gelukkig zagen we dat in en deden we dat niet meer. En nu zit alles weer op goed niveau
Eigenlijk merken we steeds meer dat het praten tegen de hond geen negatieve effecten heeft. Nu Xena eenmaal weet dat het praten toch niet voor haar bedoeld is, en dat ze ook moet opletten als wij tegen haar praten gaat alles goed. Nu praten we weer wel een beetje tegen haar, (hallo Xeen, ben je moe??) maar als dat toch op den duur negatieve effecten zo hebben stoppen we er mee. Scence moet straks gewoon leren dat het praten niet voor haar bedoeld is, dan kunnen we net als bij Xena best af en toe iets tegen zeggen. Zolang de hond nog steeds maar zoiets heeft van: "Ik moet wel opletten waar mijn baasje blijft, en wat ik moet doen om dat koekje te krijgen"

Zoals ik al vaker heb gezegt: Ieder zijn eigen methode, dat kan een mix zijn van vanalles en nogwat. Hetgene waar ik tègen ben zijn bazen die de hond pijn doen, of die hun hond zo slecht onder appèl hebben staan dat ze mijn hondje grijpen en er vervolgends bij gaan staan lachen of zeggen "dat doetie nooit hoor". Gelukkig hebben we dat laaste nog nooit meegemaakt.

[Ianthe]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

Het gaat er mij niet om dat nonverbale comm. met honden niet goed zou zijn; ik doe ook heel veel met gebaren . Maar als je een methode opzet om mens en hond dichter tot elkaar te brengen doet het mij raar aan om een belangrijk comm. middel van de mens uit te schakelen

Zou het bij Whooper niet zo kunnen zijn dat hij dat als pup niet geleerd heeft (dat een mens aankijken niet bedreigend is) hij is een herplaatser toch? Dante en ik kunnen elkaar soms een tijd achter elkaar aan zitten kijken; om beuren knipperen we dan eens vriendelijk (geldt ook voor mijn kater trouwens).

Uhh, wat voor argument moet ik hier nu weer tegenin brengen


Waar blijft TS eigenlijk, issie weg?

[Golden Stanley]

En mijn mening over één van de zienswijzen van Klaas Wijnberg. Ik vind dat hij door alleen nonverbale communicatie toe te staan in de interactie tussen mens en hond, de mens ahw ontkent. Hét communicatiemiddel van de mens is praten (nonverbale comm. is natuurlijk ook heel belangrijk). Ik vind dat hij de hond daarin onderschat. Deze heeft een groot leervermogen en is dus ook in staat om te leren omgaan met de mens. Bijvoorbeeld een van de eerste dingen is dat een hond leert om iemand in de ogen te kijken; is eigenlijk volkomen tegennatuurlijk.. Zo ook leert de hond dat de mens een pratend wezen is (beseft hij natuurlijk niet, maar die klanken horen er nu eenmaal bij ). Natuurlijk is een mens veel meer in staat zich te verplaatsen in de hond dan andersom. Maar de hond is geen dom wezen wat nergens toe in staat is m.i....

Dit ben ik volledig met je eens. Hoe zeer ik ook achter de filosofie van Weinberg sta, het gaat zeker niet voor alle honden op.
En is niet in alle denkbare situaties toe te passen. Alhoewel ik vaak vind, dat er teveel gepraat wordt op de verkeerde momenten. Stanley is een contactmaker, vindt het heerlijk om mij te focussen en zoekt echt uit zichzelf continu oogcontact. Hij staat ook erg open voor de gebarencommando's en vindt het prachtig om met mij te communiceren.
Whooper daarentegen heeft een hekel aan oogcontact, ziet oogcontact als conflictwerking en dan heb je totaal niks aan de toepassingen van alles wat Weinberg onderschrijft. Het enige wat bij hem echt goed werkt zijn de calming signals en dan niet in alle situaties, maar meer na corrigerende momenten. En dan nog moet ik op sommige momenten mijn correcties verbaal kracht bij zetten.
Ik heb al heel veel over Weinberg gelezen en zou willen weten waar hij zijn kennis nou echt op gebaseerd heeft. Zelf denk ik dat het een mix van Rugaas en Fisher is en dat zijn leerschool de honden zijn die bij hem in training kwamen.

Het gaat er mij niet om dat nonverbale comm. met honden niet goed zou zijn; ik doe ook heel veel met gebaren . Maar als je een methode opzet om mens en hond dichter tot elkaar te brengen doet het mij raar aan om een belangrijk comm. middel van de mens uit te schakelen

Maar de meeste 'fouten' ontstaan ook juist door teveel verbale communicatie van de mens. Ofthans meer de verkeerde inzet er van op de meest lullige momenten wanneer je juist je klep moet houden en bv. met calming signals een beter en duidelijker signaal afgeeft.

Zou het bij Whooper niet zo kunnen zijn dat hij dat als pup niet geleerd heeft (dat een mens aankijken niet bedreigend is) hij is een herplaatser toch? Dante en ik kunnen elkaar soms een tijd achter elkaar aan zitten kijken; om beuren knipperen we dan eens vriendelijk (geldt ook voor mijn kater trouwens).

Yep, Whoop is een herplaatser. Dat hij het niet geleerd heeft, is vrij duidelijk. Stanley heeft het van pup af aan geleerd en het werd ook van hem verwacht te focussen naarmate hij meer was doorgetraind in de GG. Dus bij Stanley is het met de paplepel ingegoten en bij Whooper absoluut niet. En dan klopt de theorie in die zin niet van Weinberg dat oogcontact HET communicatiemiddel is om verbale communicatie uit te sluiten. Want juist dat oogcontact bij Whoop maakt dat ik geen bereik heb in situaties buiten en heb ik meer aan de calming signals om hem bv. te 'dwingen' dat oogcontact wel aan te leren. En dat zijn weer situaties die ik vaak thuis toepas om zodoende toch dat contact te krijgen wat jij hierboven schrijft. Haha, ik begrijp wat je ermee aan wilt geven. Bij Whoop werkt dat redelijk, je hoort wat hersentjes knarsen dan. En hij moet zich na een tijdje dan echt effe ontladen door zich af te reageren met keihard rondjes rennen of te loeien.
Doe ik er tussendoor bv. T-touch oefeningen, dan geeft dat hem meer zelfvertrouwen waardoor hij weer openstaat mij beter te leren begrijpen. En daarmee wil ik niet zeggen dat mijn Whoop geen zelfvertrouwen heeft, want ik ben bang dat hij dat juist teveel heeft.
Maar ik vind het met honden met een achtergrond echt belangrijk om de basis vanuit de positie van de hond te leggen en niet vanuit de gedachtengang van de mens. Ik weet niet, volgens mij ben je dan niet goed bezig door onbewust teveel af te gaan dwingen.