Het HondenForum

Gek he, dat je ineens zo overvallen kan worden door dat gemis. Eventjes terug denken aan hoe ze ook alweer keek. Aan wat ze voor gekke dingen deed. Aan hoe makkelijk ze was, en zo trouw. Haar mooie snuit, haar parmantige staart. En haar klotepootjes.

pfft..mis Femke nog steeds. Als ik haar nou gewoon nog 1 keer flink kon knuffelen. Even mijn neus in haar vacht steken, even een voorzichtige lik over mijn neus krijgen 'baas, ik vind je lief'

Ik mis je Femke.

sterkte hoor...

sterkte meis.....

het zijn die kleine dingetjes he? zo heb ik al sinds haar dood haar foto als achtergrond op mijn mobiel staan, en ik kan hem gewoon niet veranderen. Wil ik ook niet. Ik wil deze telefoon gewoon eeuwig houden en haar zo altijd een beetje bij me hebben.

miekmiek schreef:Gek he, dat je ineens zo overvallen kan worden door dat gemis. Eventjes terug denken aan hoe ze ook alweer keek. Aan wat ze voor gekke dingen deed. Aan hoe makkelijk ze was, en zo trouw. Haar mooie snuit, haar parmantige staart. En haar klotepootjes.

pfft..mis Femke nog steeds. Als ik haar nou gewoon nog 1 keer flink kon knuffelen. Even mijn neus in haar vacht steken, even een voorzichtige lik over mijn neus krijgen 'baas, ik vind je lief'

Ik mis je Femke.

Dikke

We weten denk ik allemaal wat je bedoeld en wat je moet voelen. Sterkte meissie..ik weet hoe zeer het doen kan!

En dat gemis blijft. Maar goed ook. Want missen betekent lief gehad. En liefhebben betekent missen. En nooit vergeten.
Zo hoort dat ook. Dat verdiende Femke ook. Laten gaan Miek, en er vooral over blijven vertellen hier. Dat helpt. Echt waar.

miekmiek schreef:Gek he, dat je ineens zo overvallen kan worden door dat gemis. Eventjes terug denken aan hoe ze ook alweer keek. Aan wat ze voor gekke dingen deed. Aan hoe makkelijk ze was, en zo trouw. Haar mooie snuit, haar parmantige staart. En haar klotepootjes.

pfft..mis Femke nog steeds. Als ik haar nou gewoon nog 1 keer flink kon knuffelen. Even mijn neus in haar vacht steken, even een voorzichtige lik over mijn neus krijgen 'baas, ik vind je lief'

Ik mis je Femke.

miekmiek schreef:het zijn die kleine dingetjes he? zo heb ik al sinds haar dood haar foto als achtergrond op mijn mobiel staan, en ik kan hem gewoon niet veranderen. Wil ik ook niet. Ik wil deze telefoon gewoon eeuwig houden en haar zo altijd een beetje bij me hebben.

Heel herkenbaar. Zo staat Pien bij mij op mijn bureaublad, Deur op mijn telefoon en Ozzy's blaf is mijn ringtone. Deze telefoon is mij ook dierbaar want Ozzy heeft ook diverse pogingen gedaan hem op te eten. Een tijdje geleden is hij in het water gevallen en moest ik een andere maar toen miste ik Ozzy en Deur heel erg. Heb na een week weer geprobeerd en gelukkig deed hij het weer. Verder hangen alle halsbanden en riemen in de gang, net als Kiwi's halster en zijn staart.

Zo herkenbaar .... Denk dat we allemaal zo graag nog "die ene keer" zouden willen meemaken ..... al was het maar voor heel even.

Inderdaad nog één keer knuffelen, ruiken en voelen..... ik snap wat je bedoelt meis.
Dikke knuf...

geen woorden, gewoon een dikke knuffel

Heel herkenbaar. Ik heb dat ook nog steeds met Anak die 2 1/2 jaar geleden overleden is, maar nog meer met Maggie, mijn vorige corgi, alweer bijna 8 jaar geleden overleden, maar mis dat malle grietjes nog steeds.
Een zelfgemaakte tekening van Maggie hangt bij de voordeur. Ze is er nog steeds een beetje als ik thuiskom.......

Annmeiek een voor jou.

Voor mij ook zo herkenbaar , ik zou er alles voor over hebben om mijn Lanceman nog 1 keer vast te houden en te knuffen

Ook ik zou graag nog 1 keer Joia willen knuffelen, maar dat gaat niet.... Ik hoop gewoon iedere keer
weer dat ze er nog wel is als ik beneden kom of als ik uit mijn werk kom.

Het doet zo verschrikkelijk veel pijn
Het kan nooit meer, en daar baal ik echt van.

Omdat we zo van onze beestjes gehouden hebben, is het gemis inderdaad ook erg groot.

Ik zit hier gewoon met tranen in mijn ogen alle reacties te lezen.
En denk dan aan de filmpjes die ik heb gemaakt.
En besef nu ineens heel erg hoe belangrijk die filmpjes zijn voor iedereen die een hond is verloren......

Heel herkenbaar, het dagelijks leven draait door, maar er zijn van die momenten dat het even vreselijk zeer doet, dat gemis.
Dan zou je de klok wel even terug willen draaien om je lieve maatje te kunnen knuffelen.

Voor mij is het nu nog maar 6 weken geleden, en het staat en hangt hier nog helemaal vol met foto's van Waimo. Daar kijk ik elke dag nog naar en vaak moet ik nog huilen.

En ik weet dat dat betekent dat ik heel erg veel van Waimo heb gehouden.
Dat het ook mooi is dat ik dat heb gekend in mijn leven:zo veel van een dier houden, dat je 100% weet van begin af aan, dit is een liefde Tot de dood ons scheidt. En dat ik zoveel onvoorwaardelijke liefde terug heb mogen krijgen, dat is een kostbaar geschenk, dat zal ik de rest van mijn leven koesteren.

Een week na het overlijden van Waimo was er smorgens vroeg een enorme regenboog helemaal rond, precies over het gebied waar wij de as hebben uitgestrooid aan de IJssel, dat konden we zien vanaf ons balkon.
Ik weet zeker dat dit een teken van Waimo was, dat het goed met hem was aan die andere kant van de regenboogbrug.
Het leek wel of ik hem zag lopen, weer helemaal gezond.
Ik heb heel erg gehuild van de pijn in mijn hart maar ook van ontroering dat ik zoiets meemaakte.

Een knuffel voor iedereen die ook een hondemaatje heeft moeten laten gaan,

Mieke

Wat mooi Mieke, dat van die regenboog!
Wederom lopen de tranen over mijn wangen......nog heel veel sterkte.

Voor iedereen een hele dikke knuffel

En voor alle lieve hondjes die over de regenboog zijn gegaan.

Ja gemis kan zomaar weer zijn kop opsteken op de meest vreemde momenten .
Sterkte meis

Dat gevoel kennen denk ik een hoop mensen hier. Ik heb dat nog steeds af en toe met Rex, die eind augustus al weer 3 jaar niet meer onder ons is, maar nog steeds een heel speciaal plekje heeft in mijn hart. Het was toch onze eerste eigen hond, en vooral mijn maatje.

Sterkte meis...

Heel herkenbaar

Sterkte

Ook hier helaas heel herkenbaar

Veel sterkte Miek en alle anderen die hun overleden maatjes missen

ja, begrijp/voel precies hetzelfde.

Levi is nu bijna 7 maanden dood. Ca net 2 dagen. Het gemis ! Te groot voor woorden. En het gemis zit m juist in de kleine dingen. Ze waren zo een belangrijk deel van mijn leven. Alles voelt nu kaal & als nutteloos gedoe.

ik weet t. Het leven draait door. Maar dat de pijn weggaat ? Geloof ik niks van. Je weet t een plek te geven, en ermee om te gaan. That's it.

een groet van Marja, en heel veel sterkte en moed !

heel herkenbaar inderdaad....

Heel herkenbaar!