Ga maar voor me uit, lieve jongen!
Voor mijn allerliefste Boy,
Het is niet te bevatten dat je morgen alweer een maand niet meer bij ons bent... Nog steeds kan ik het niet geloven dat je nooit meer bij me zal zijn, ik je nooit meer kan knuffelen, nooit meer je grote poot in mijn hand zal voelen... Ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Het gaat met ups en downs, ik denk nog de hele dag aan je. Nog steeds heb ik dat verdrietige gevoel wat ik in mijn hele lijf voel. Mijn God, wat hou ik van jou, mijn allerliefste schat!
En het is echt niet zo dat ik in een hoekje zit te kniezen, hoor! Weet best dat het leven doorgaat. Ben gewoon aan het werk gegaan en probeer mijn leventje weer op te pakken, maar het is vaak nog zo moeilijk!
Vannacht kwam ik voor het eerst thuis van een avondje stappen sinds je er niet meer bent. Dat zijn van die momenten dat ik heel erg moet slikken, zo confronterend. 'Normaal' lag je op je lekkere zachte kussen en keek je me aan met een slaperige blik, alsof je wilde zeggen 'wat ben je laat!'. En toch kwam je me altijd begroeten, hoe laat het ook was. Nu bleef het stil...
Je was hier al zo ziek...
Al jouw speeltjes heb ik op de schouw gelegd naast jouw urn. Een mooie foto staat ernaast. Ook heb ik van die kaarsjes op batterijen bij je foto gezet, zodat er altijd een kaarsje voor je brandt. Een potje met afgenipte haren van jou en een pootafdruk in gips, staan er ook bij. Jouw riem hangt nog aan de kapstok, je pilletjes liggen nog op het aanrecht, je eet en drinkbak staan nog op de plek, het naambordje met Jef, Karin en Boy hangt nog bij de voordeur. Ik kan het allemaal niet weghalen.
Ik heb een mooie grote box gekocht om al je spulletjes in te doen. Als ik er klaar voor ben... Het blijven jouw spulletjes...
Jouw urn komt op een mooi plekje in de kamer te staan, met een mooie foto erbij.
En ik draag je altijd bij me; in mijn hart maar ook om mijn hals in een sterretje. Die heb ik van alle lieve naaste mensen om mij heen gekregen toen ik je weer op mocht halen. Ik hoef het niet alleen te doen, heb heel veel steun aan heel veel mensen...
Ik opende net mijn mailbox en vond een mailtje van papa. Ik moest weer heel erg huilen. Wat een lieve papa heb ik zeg!
Lieve Karin
Ik zie aan jou dat je nog steeds verdriet hebt om Boy. Het is zo'n makkelijk cliche van " Het leven gaat door. Het is maar een hond. e.d." . Als je de behoefte hebt om samen daar over te praten ben ik altijd bereid dat te doen. Boy was voor jou en ik denk ook een beetje voor mij een speciale hond. Ik heb nog steeds verdriet om dit verlies. Om, dit verdriet een beetje van me af te schrijven heb ik een gedicht gemaakt.
Ik noem dit gedicht:
AFSCHEID VAN EEN VRIEND
Alles is voorgoed gedaan
Als jij er klaar voor bent
'k Heb aan je zijde gestaan
Mijn God, ik heb je zo graag gekend.
Ik blijf nu hier en jij ging naar daar
En daar is niet zover van hier
We spreken af, ik weet niet waar
Later ontmoeten we elkaar
Zonder jou tikt de klok even snel
Maar de tijden veranderen wel
Dus ik nam afscheid van jou jij moest gaan,
Weet dat jij in mijn hart altijd blijft voortbestaan
Slaap zacht, je hebt het verdiend
Je vocht tot aan je laatste zucht
En ga, ga nu m'n vriend
En droom voor eeuwig opgelucht
Vele tranen heb ik laten stromen
Ik kan nu alleen nog van je dromen
Je was voor mij een heerlijk beest
van jou hield ik toch het meest
Zoals ik je heb gekend kom je goed terecht
Ik weet je voelt je in Gods huis, thuis heel gauw
En ik herhaal wat jij met je ogen ooit hebt gezegd
In mijn hart blijf ik je trouw.
EN IK WEET IK ZOU DANKBAAR MOETEN ZIJN
MAAR PRECIES DAAROM DOET HET ZO'N PIJN
Je hebt nu weer een nieuwe vriend. BOB een levenslustig plezierig hondje. Ik hoop dat je daar ook veel plezier van zult hebben zodat het verdriet minder wordt.
BOY zullen we nooit vergeten.
Kusjes van je liefhebbende vader
Ik weet inderdaad dat ik dankbaar moet zijn, en dat ben ik ook heel erg. Ik heb je toch 5 1/2 jaar bij me mogen hebben. De mooiste jaren van mijn leven en dat was mede door jou.
Lieve Boy, mijn allerliefste,
Nu ligt Bob op jouw kussen... Misschien heb je hem al wel gezien. En alsjeblieft, wees niet boos of verdrietig, hij zal jou absoluut niet vervangen. Jij bent en blijft mijn allerliefste, speciale grote jongen. Bob is er omdat ik gewoonweg niet zonder trouwe viervoeter kan... Ik heb nog zoveel liefde te geven. Het liefste had ik dat aan jou gegeven, maar helaas kan dat niet meer...
Ik ben heel blij met Bob, hij geeft ons afleiding en ik kan weer lachen.
Dit is hem dan: Bob (met een knipoog naar Boy), een boxer-reutje geboren op 28 mei 2007.
Bob is de toekomst, zeg ik altijd, hij zal ook mijn maatje worden. En Boy, ik weet dat jij het goed vindt...
Dikke knuffel van jouw vrouwtje Karin
(Iedereen die een reactie plaatst of heeft geplaatst: Heel erg bedankt, ik heb er heel veel steun aan! Boy heeft er echt toe gedaan!)
