Twee maanden geleden werd ons roedeltje uitgebreidt met Ashley. Een van de honden van mijn vriendin Y*. Die een jaar geleden heel plotseling overleed. Haar honden waren haar alles, om haar te plagen zeiden we altijd dat zij het personeel van haar honden was. Alles deed ze voor de honden. Haar leven was de honden. Voordat ze geopereerd werd vroeg ze mij en een andere vriendin de zorg voor de honden op te nemen, mocht er iets niet goed gaan. Die belofte maakten we vorig jaar begin juni. Uiteindelijk heeft het nog ruim een jaar geduurd voordat haar man afstand kon doen van de honden. En zo kwam 27 juli 2007 Ashley in ons roedeltje.
Een oud meisje, een sterk vermagerd meisje, maar een oh zo lief meisje. Het meisje van mijn vriendin Y*. Eindelijk werd het tijd om een belofte waar te maken. We hebben enorm van haar genoten. Haar humor, haar oude blije snoet. Iedereen die haar zag, was weg van haar. Ze had zo'n innemende blik, iedereen had een zwak voor haar. En ik, ik was helemaal weg van haar. Toen ze een aantal dagen bij ons was ben ik naar de dierenarts geweest voor een check up. Ik had zelf al diverse tumoren gevoeld en inderdaad ze zat eronder. Hoe triest ook, ik zal niet lang voor haar kunnen zorgen. Maar ze was nog zo blij, in haar koppie zo bij, alleen haar lichaam liet haar toen in de steek. Ze heeft een anabole injectie gehad. Na een aantal dagen keken we onze ogen uit. Ze hobbelde weer vrolijk door het huis. Ze was gek op eten en als ik haar eten uit de ton pakte huppelde ze voor me uit. Na een aantal dagen scharrelde zelfs buiten, terwijl ik binnen was. Fallon heeft vanaf het begin veel contact gezocht met Ashley. Ze daagde haar uit, ze bleef volhouden. En na enige tijd ging Ashley zelfs met Fallon aan het spelen. Heerlijk om te zien. Ze vond haar plekje in ons roedeltje. En Roy en ik genoten van haar. We hadden een heerlijke tijd samen.
Afgelopen week begon ze slecht te eten. Mondjesmaat ging er wat naar binnen. Ook kreeg ze moeite om op te staan. Toen ik gisteren beneden kwam, zag ik dat ze niet lekker was. En gisterenmiddag begon ze te hoesten. Dit was niet goed. Dit voelde niet goed. Dus 's avonds naar de dierenarts. Ik wilde een eerlijke mening. En die heb ik gekregen. Ze had vele mamatumoren en blijkbaar zaaien die veelal uit naar de longen. Haar longen klonken dus ook helemaal niet goed. Gisteren merkte ik ook al dat ze iedere keer wilde gaan zitten. Om meer adem te krijgen natuurlijk. Haar longcapaciteit was nihil. En eigenlijk zou een hond van haar gewicht gemakkelijk moeten kunnen ademen. Dit was niet meer fair ten opzichte van Ashley. Ik moest de beslissing maken. Hoe moeilijk ook.
En zo is het dan dat ik op 27 september (twee maanden na haar komst) voor haar heb moeten kiezen.
Ashley, je was er maar zo kort, ik had nog veel langer voor je willen zorgen. Ik had nog veel langer van je willen genieten. Met je willen lachen, knuffelen.... Maar je was oud, je was op. De tijd om naar je vrouwtje te gaan was gekomen. En ik heb je laten gaan. Lieve, lieve Ashley, je was geweldig! Maar nu weer samen, voor altijd met Y*
Y*, ik hoop dat ik het goed heb gedaan. Ik heb voor Ashley gezorgd alsof ze van mij was. Ik heb voor haar gekozen en gevochten. Maar meer dan dit heb ik niet voor haar kunnen doen.
Dag meissie, ik zal je missen. Voor altijd in mijn hart
Sterkte Esther. Geweldig dat je dit hebt gendaan.
heel veel sterkte............
