Het HondenForum

Zucht, volgens mij heb ik nu toch echt een rangorde probleem...

De afgelopen twee weken heb ik heel erg weinig tijd voor Gaia gehad vanwege een moeder die een open hart operatie kreeg. Lullig, maar die hond reageert daar onwijs op.

Gemiddeld roep ik haar toch wel een paar keer bij me tijdens een wandeling en krijgt ze een snoepie (frolic) als ze komt. Echter iedere keer als ik haar wil gaan aanlijnen (dan denk ik het dus alleen) en ik roep haar bij me draait ze zich om en gaat ze me heerlijk uitdagen.

Als ik iets naar d'r gooi als zijn de schrik effect komt ze helemaal niet meer. Op stem correctie's wordt ze alleen nog maar uitdagender. Naar haar toe komen is uit den boze want dan gaat ze nog meer uitdagen.

Terwijl ze op het trainingsveld naar mijn mening dus echt goed bezig is. Appél zit er daar wel goed in. Ook als er andere honden bij zijn. Het volgen ben ik nu dus echt aan het opbouwen en dat gaat prima.

Ze is een ontzettend zachte hond en als ik een goede brul geef heeft ze daar dus de rest van de week last van. Door middel van in elkaar kruipen met dat commando, angstig etc.

Heeft iemand tips?

Veel vaker laten komen alleen voor iets lekkers. Niet gooien, niet brullen, niet er achteraan.

Ga maar op een bankje zitten en neem een boek mee.

Als ik het lees heeft het niks met rangorde te maken alleen met slechte ervaringen. Je hebt stress gehad en die hond heeft daar een tikje van mee gekregen. Nu 'vertrouwd' ze je even niet zo. Da's al, komt wel goed dus.

Met je moeder alles goed afgelopen?

Nou gooien, brullen en er achteraan gaan heb ik wel geteld 1 keer gedaan. Had na zeker twee en een halve minuut door dat, dat dus niet ging werken.

Als ik nu zie dat ze me gaat uitdagen, roep ik haar zo wie zo niet meer. Heeft totaal geen nut. Op dat moment (als ik echt weg moet) leg ik haar af en ga dan naar haar toe. Ze blijft dan gewoon netjes liggen. Soms laat ik haar daarna weer gaan, soms lijn ik haar aan. Koekie d'r in, snoepje d'r bij, super vrolijk baasje hier, aai en speel aan de riem daar.

Met moeders gaat het ietsjes minder, maar das weer een andere topic.

Ze doet dit ook bij de hondenuitlaatservice tegenwoordig. Kan het niet gelijk voor mijn gevoel dan scharen onder het kopje vertrouwen. Misschien toch het verhaal te weinig tijd?

Gaia schreef:Ze doet dit ook bij de hondenuitlaatservice tegenwoordig.

Voor hetzelfde geld ontstaat het daar, ik zou het in ieder geval even goed kortsluiten met de uitlaatservice, hoe je het ook gaat aanpakken.

Mijn Luna doet het ook! Wat bij mij erg goed helpt is iets heel lekkers bij me hebben (rodi worst of kaas) en dan op mijn hurken gaan zitten en rustig kletsen tegen haar, klinkt erg simpel maar bij mij werkt 't super!
Succes ermee in ieder geval!

Groetjes Inge!

Als Mike dit flikt, dan loop ik vaak rennend de andere kant op.
Is niet altijd even leuk omdat ik het ook wel es flik als Mike bij andere honden loop te snuffelen, maar het werkt wel.
Vaker voor roepen en wat lekkers geven helpt ook, want Mike heeft een tijdje zoiets gehad van ik kom lekker niet want dan moet ik aan de lijn.
Kon hem nog geen ongelijk geven ook...

Elke keer met iets anders roepen, soms een speeltje en dan weer es lekkers, daarna een vette knuffel. En altijd proberen om je hond op andere plekken aan te lijnen.
( soms helpt het wel, om zelf hard weg te lopen...hangt ook erg van je hond af. Wij doen het ook soms, maar na 100 m. wil je toch wel weten wat je rottie aan het doen is, niet iedereen is er gek op..)

Ik heb dit probleem ook gehad. Gaia doet precies hetzelfde als Ciske. Ze komt wel, maar blijft een meter of 2 bij je vandaan, zodat je niet aan kunt lijnen. Ik heb alle tips die in dit topic beschreven staan toegepast, dus de hond kwam wel in de buurt, maar aanlijnen zat er dus niet in. Ik heb (met hulp) de baas/hond-verhouding verbeterd en de rangorde in ere hersteld. Ze komt nu naar mij toe en ik kan haar aanlijnen.

Gaia schreef:Zucht, volgens mij heb ik nu toch echt een rangorde probleem...

De afgelopen twee weken heb ik heel erg weinig tijd voor Gaia gehad vanwege een moeder die een open hart operatie kreeg. Lullig, maar die hond reageert daar onwijs op.

Gemiddeld roep ik haar toch wel een paar keer bij me tijdens een wandeling en krijgt ze een snoepie (frolic) als ze komt. Echter iedere keer als ik haar wil gaan aanlijnen (dan denk ik het dus alleen) en ik roep haar bij me draait ze zich om en gaat ze me heerlijk uitdagen.

Als ik iets naar d'r gooi als zijn de schrik effect komt ze helemaal niet meer. Op stem correctie's wordt ze alleen nog maar uitdagender. Naar haar toe komen is uit den boze want dan gaat ze nog meer uitdagen.

Terwijl ze op het trainingsveld naar mijn mening dus echt goed bezig is. Appél zit er daar wel goed in. Ook als er andere honden bij zijn. Het volgen ben ik nu dus echt aan het opbouwen en dat gaat prima.

Ze is een ontzettend zachte hond en als ik een goede brul geef heeft ze daar dus de rest van de week last van. Door middel van in elkaar kruipen met dat commando, angstig etc.

Heeft iemand tips?

Kortom, je bent dus op geen enkele manier leuk genoeg voor haar, iets naar haar gooien en brullen maakt alleen maar dat ze helemaal denkt toedeledokie. Ik zou voordat ik mijn leiderschap zo nodig moet bewijzen eerst beginnen te werken aan mijn band met de hond.
Een keer roepen en belonen volstaat niet want ze weet dat ze na die ene beloning aangelijnd wordt.
Ga gewoon eens ergens zitten en voer haar dan lekkertjes, een jackpot en dan weer verder wandelen, speel met haar, roep haar en beloon haar weer, wandel verder en weer even belonen en dan pas na tig keer aanlijnen. Het uitje met jou moet geweldig leuk zijn voor haar
Brullen is een bewijs van onmacht en zeer beslist niet van leiderschap, stop daarmee. Een hond is een opportunist dus jij moet laten zien dat hij vette winst boekt als hij bij je komt en dat er geen enkele winst ligt in het niet komen.

Volgens mijn eigen theorie zit het 'm in het 'aanlijnen en dan niets'.
Zelf verzonnen

De hond komt, jippieee krijgt wat lekkers, wordt dán aangelijnd en er wordt doorgelopen. Waarom in hemelsnaam zou de hond blijven staan na het lekkers? want er volgt helemaal niks leuks meer
Aanlijnen = hierroepen, belonen, aanlijnen en belonen (kan ook in de vorm van even leuk spelen met je hond). Beloon apart voor het aanlijnen.
Hier werkt dat prima, want er volgt nog iets ná het hierkomen voor het aanlijnen.

Verder geef ik een hond nooit zoveel aandacht om hem bij me te krijgen Wél als de hond gekomen is.
Als je hond nog niet hier kan komen, maak het hem dan ook niet te moeilijk. Roep niet op momenten dat hij net aan het spelen is of iets enorm aan het besnuffelen is.
Wacht tot de aandacht van de hond verslapt en weer een beetje naar jou toe gericht is en maak er dan een feestje van als je je hond roept.

Even voor de goede orde. Ik sta dus niet te schreeuwen en te brullen op dat veld. Heeft helemaal geen nut namelijk. Dan komt ze echt nooit meer. Ik heb dat 1x gedaan toen ze plots bedacht had om richting weg te rennen (en de weg is een stukje weg vanaf het begin van het grasveld, zeker een halve kilometer) omdat ze me kwijt was. Nadat ze me hoorde boog ze af en kwam ze weer richting mij. Echter weet ik hoe ze zou zijn als ik dat wel ga doen. Zie dat vaak genoeg met bijvoorbeeld dingetjes in huis. Schreeuwen op dat soort moment heeft totaal geen nut.

Plus dat ik er dus iedere keer als ze komt van worst tot rodi, tot frolic tot frikandel in smeer. Heeft gewoon geen effect. Ze kijkt me aan en rent dan heel uitdagend weg. Soms gaat ze rondjes om me heen rennen, waarop ik dus altijd wegloop. Heb geen zin in een hond die continu zit uit te dagen en ga daar dus ook niet in mee.

Als ze los is speel ik altijd met haar. Ik gooi een balletje, doe een trekspelletje. Doe wat oefeningen. Hou haar goed bezig dus.

Nu moet ik wel zeggen dat het nu al iets beter gaat. Ik vermijd het commando kom voor of hier en leg haar gewoon af. Dan ga ik haar halen. Nu ben ik dus weer langzaam dat aan het opbouwen. Gaat een stuk beter, maar het blijft toch een issue..

Addy schreef:

Gaia schreef:Zucht, volgens mij heb ik nu toch echt een rangorde probleem...

De afgelopen twee weken heb ik heel erg weinig tijd voor Gaia gehad vanwege een moeder die een open hart operatie kreeg. Lullig, maar die hond reageert daar onwijs op.

Gemiddeld roep ik haar toch wel een paar keer bij me tijdens een wandeling en krijgt ze een snoepie (frolic) als ze komt. Echter iedere keer als ik haar wil gaan aanlijnen (dan denk ik het dus alleen) en ik roep haar bij me draait ze zich om en gaat ze me heerlijk uitdagen.

Als ik iets naar d'r gooi als zijn de schrik effect komt ze helemaal niet meer. Op stem correctie's wordt ze alleen nog maar uitdagender. Naar haar toe komen is uit den boze want dan gaat ze nog meer uitdagen.

Terwijl ze op het trainingsveld naar mijn mening dus echt goed bezig is. Appél zit er daar wel goed in. Ook als er andere honden bij zijn. Het volgen ben ik nu dus echt aan het opbouwen en dat gaat prima.

Ze is een ontzettend zachte hond en als ik een goede brul geef heeft ze daar dus de rest van de week last van. Door middel van in elkaar kruipen met dat commando, angstig etc.

Heeft iemand tips?

Kortom, je bent dus op geen enkele manier leuk genoeg voor haar, iets naar haar gooien en brullen maakt alleen maar dat ze helemaal denkt toedeledokie. Ik zou voordat ik mijn leiderschap zo nodig moet bewijzen eerst beginnen te werken aan mijn band met de hond.
Een keer roepen en belonen volstaat niet want ze weet dat ze na die ene beloning aangelijnd wordt.
Ga gewoon eens ergens zitten en voer haar dan lekkertjes, een jackpot en dan weer verder wandelen, speel met haar, roep haar en beloon haar weer, wandel verder en weer even belonen en dan pas na tig keer aanlijnen. Het uitje met jou moet geweldig leuk zijn voor haar
Brullen is een bewijs van onmacht en zeer beslist niet van leiderschap, stop daarmee. Een hond is een opportunist dus jij moet laten zien dat hij vette winst boekt als hij bij je komt en dat er geen enkele winst ligt in het niet komen.

Ik heb voor een groot gedeelte al beantwoord, maar nog even 1 puntje.

Als ze bij me komt, al is het in apport, krijgt ze van mij een snoepje. Een beloning. Stembeloningen of een knuffel werkt gewoon niet bij haar, dus wordt het echt een snoepje. Het maakt niet uit waarneer ze komt, als ze bij me komt krijgt ze een snoepje.

Heel herkenbaar!

Ik heb dat ook een tijd gehad met Charlie.

ik heb maar 1 tip: NOOIT gaan vangen (erachteraan dus)

wat bij ons wel helpt is hard de andere kant op lopen (en daarbij wel een beetje gek doen...het moet aandacht trekken)
of net doen alsof je iets heeeel interessants/lekkers gevonden hebt.

Ik hoop dat ze snel weer gewoon lekker bij je komt.....scheelt een hoop frustratie

Daanie schreef:Heel herkenbaar!

Ik heb dat ook een tijd gehad met Charlie.

ik heb maar 1 tip: NOOIT gaan vangen (erachteraan dus)

wat bij ons wel helpt is hard de andere kant op lopen (en daarbij wel een beetje gek doen...het moet aandacht trekken)
of net doen alsof je iets heeeel interessants/lekkers gevonden hebt.

Ik hoop dat ze snel weer gewoon lekker bij je komt.....scheelt een hoop frustratie

Ik hoop het ook, want mijn humorpunt zakt toch wel naar niveau 0 als ze zo is.

Het gek doen als je wegrent kan ik wel eens gaan proberen. Gewoon wegrennen en uitzicht gaan staan heeft geen zin..

Ik wil je sowieso nog even heel veel succes wensen, want weet helaas maar al te goed dat dit vreselijk irritant is.
Vooral als ze uitgebreidt andere hondjes zitten te besnuffelen waarvan de eigenaar dit als erg vervelend ervaart.
Onze Mike had (en heeft) er een handje van om op zulke momenten absoluut niet te luisteren, vreemd genoeg wel als er geen andere honden in de buurt zijn, waarschijnlijk omdat ie mijn stress aanvoelt op zulke momenten, maar ja, probeer dat maar es te voorkomen als er een hondeneigenaar blijft staan kijken of jij je hond wel onder controle hebt...

Ik wil je heel veel succes wensen, want ik weet maar al te goed hoe het is!

Romeo is ook zo vreselijk moeilijk geweest met het 'hier' komen tijdens zijn puberteit.
Dat was echt een ramp.
Niets maar dan ook niets hielp.
Zelfs als ik kakelend als een kip op de grond ging liggen was ik nog niet interessant genoeg.
Nog steeds waren andere dingen leuker, en hij was me gewoon echt helemaal vergeten, ik bestond niet meer!
Ik heb hem dus wel een keer echt moeten vangen, omdat hij mensen lastig viel die bang voor hem waren, en hij wilde absoluut niet meer komen, hoe gestoord ik ook deed.

Na die keer heb ik hem niet meer los laten lopen voor weken lang.
En elke keer dat hij weer zo achterlijk deed, dan mocht hij een aantal dagen niet meer los lopen van mij.

Als dit me nu zou gebeuren zou ik een hele lange lijn kopen of een flexi gebruiken om te trainen.
Dit is voor jou ook geen slecht idee.
Geef je hond zo'n hele lange lijn, en laat haar lekker haar gang gaan.
Op een bepaald moment vraag je haar aandacht, zodra ze naar je kijkt roep je haar bij je.
Als ze niet luistert kun je voorzichtig een rukje aan die lijn geven.
Zo 'haal je haar binnen' en blijf ondertussen roepen.
Als ze eenmaal bij je is doe je heel blij en beloon je haar met lekkers.

Het is trouwens ook van belang dat als ze bij je is, dat je haar halsband nooit van bovenaf pakt.
Ga door je hurken, hou in beide handen een snoepje.
Geef eerst het snoepje uit de linkerhand.
Je rechterhand hou je daar meteen achter, en zodra je dat snoepje geeft, pak je met je linkerhand haar halsband van onder haar kin vandaan.
Dit werkte uiteindelijk heel erg goed bij mij.

En als je haar hebt aangelijnd blijf je tegen haar praten en geef je haar weer wat lekkers.
Dan laat je haar weer even los lopen.
En dit herhaal je meerdere malen.
Als ze doorheeft dat aanlijnen niet betekent dat het afgelopen is met los lopen, dan vindt ze het lang niet meer zo'n ramp om aangelijnd te worden.
Want ze mag een paar seconden of minuten later weer heerlijk los.