Voor mijn lieve vriendin Calsey
Geplaatst: 11 nov 2007 17:26
Lieve lieve Calsey
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Ik mis je, ik mis je zo ontzettend dat ik het gevoel heb dat mijn hart breekt.
Helaas zijn we niet zo heel lang samen geweest, maar de tijd die we gehad hebben is heel intensief geweest. De band die we samen hadden is niet te beschrijven, die was zo ontzettend sterk.
In augustus was het 3 jaar geleden dat we je opgehaald hebben in het asiel.
Ik weet nog goed toen ik belde naar het asiel voor informatie. Ze vertelden me dat er een Rottweilermeisje zat, maar dat het waarschijnlijk niks ging worden, want ze was niet te benaderen.
Zo eigenwijs als ik ben zijn we toch gaan kijken bij je. Je hok ging open en het eerste wat je deed wat tegen mij opspringen en ik kreeg en kus.
Ik was om, ik had echt direct een klik met je.
Je mocht in de tuin van het asiel kennis maken met Cujo en Kenzo en dat ging prima, jullie hebben met zn drieen de tuin helemaal op zn kop gezet.
Uiteraard ging je mee naar huis. Toen leerden we je goed kennen, je was duidelijk bang voor vele dingen, haalde uit, kroop weg je deed veel dingen uit angst.
Maar met heel veel geduld, van jou kant en mijn kant hebben we veel angsten kunnen overwinnen. Je ging er zo goed mee om, je vertrouwde volledig op ons, als wij zeiden dat het goed was, dan vertrouwde je erin en dan was het ook goed.
En Kel wat was je lief, je was echt mijn meisje, je was zo ontzettend speciaal voor mij, waar ik ging, ging jij ook.
We gingen na 1 jaar verhuizen en je kreeg een huis met een tuin. Heerlijk vond je dat, samen met Cujo en Kenzo lekker rellen en klieren in de tuin!
Helaas ging het begin dit jaar helemaal mis tussen jou en Cujo, Cujo had je te pakken gehad en toen hebben wij de beslissing genomen dat jullie niet meer samen mochten. Maar het maakte je helemaal niks uit dat jullie nu gescheiden zaten, je had immers je grote vriend Kenzo nog.
In juni dit jaar werd je ziek, je had een heel groot abces. Wat was de schrik groot bij mij, ik dacht dat je er nooit meer bovenop kwam. Maar dat kwam je wel en mijn vreugde was groot, mijn lieve grote schat was weer lekker zichzelf en we gingen weer aan je conditie werken.
In september was je conditie weer perfect en ik wilde weer met je gaan fietsen, want dat vond je helemaal te gek en ik ook. We hebben vroeger hele stukken gefiets met zn tweeen en wat een lol hebben we gehad. Weet je nog die keer dat je in het kanaal gevallen was? Ik was er bijna achteraan gesprongen zo schrok ik!
Maar dat fietsen is er niet meer van gekomen, je werd weer ziek, je kreeg een ontsteking op je heup die ontzettend veel pijn veroorzaakte.
Toen je daarvan opgeknapt werd ging het weer mis en dit keer helaas helemaal mis...
2 weken lang hebben we samen gevochten, gehuild, gelachen en geknokt. Helaas hebben we geknokt tegen iets waar niet tegen te knokken viel.
Je hebt het moeten opgeven, je kon niet meer. Van een heel sportief meisje naar een meisje met zoveel pijn dat ze niet meer op haar pootjes kon staan.
Ik heb je moeten laten gaan mijn lieve meisje, mijn lieve lieve schat, je bent er niet meer. Nooit meer samen eten delen, nooit meer samen de was doen, ik de was opvouwen, jij de was weer stelen, of nooit meer mijn sokken uittrekken als ik mijn sokken aandeed.
Nooit meer wandelen, nooit meer fietsen, nooit meer de postbode opvreten, nooit meer uitvallen tegen bussen, nooit meer spelen met je maatje Kenzo, nooit meer..............................
Meisje ik kan alleen maar huilen, jij hebt gelukkig geen pijn meer, maar ik weet niet hoe ik hier ooit overheen kan komen. Ik mis je zo ontzettend erg. Onze tijd samen is echt veel te kort geweest ik had nog zoveel willen doen met je. Met kerst zou je samen met Kenzo meegaan, dan zouden we een weekje weggaan..
Lieverd ik hoop dat we elkaar ooit weer tegen gaan komen. Je had zoveel meer verdiend dan dit.
Ik kan nog wel uren doorgaan met vertellen over jou, maar dan nog doe ik je tekort, want eigenlijk ben je niet te beschrijven. Je leeft voort in mijn hart ik zal je altijd bij me dragen.
Dag lieve meis, ik mis je en ik hoop dat je me kan vergeven voor wat er gebeurd is, rust nu maar zacht mijn lieverd en geef mijn andere meiden daaboven een knuffel
ik hou van je
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Ik mis je, ik mis je zo ontzettend dat ik het gevoel heb dat mijn hart breekt.
Helaas zijn we niet zo heel lang samen geweest, maar de tijd die we gehad hebben is heel intensief geweest. De band die we samen hadden is niet te beschrijven, die was zo ontzettend sterk.
In augustus was het 3 jaar geleden dat we je opgehaald hebben in het asiel.
Ik weet nog goed toen ik belde naar het asiel voor informatie. Ze vertelden me dat er een Rottweilermeisje zat, maar dat het waarschijnlijk niks ging worden, want ze was niet te benaderen.
Zo eigenwijs als ik ben zijn we toch gaan kijken bij je. Je hok ging open en het eerste wat je deed wat tegen mij opspringen en ik kreeg en kus.
Ik was om, ik had echt direct een klik met je.
Je mocht in de tuin van het asiel kennis maken met Cujo en Kenzo en dat ging prima, jullie hebben met zn drieen de tuin helemaal op zn kop gezet.
Uiteraard ging je mee naar huis. Toen leerden we je goed kennen, je was duidelijk bang voor vele dingen, haalde uit, kroop weg je deed veel dingen uit angst.
Maar met heel veel geduld, van jou kant en mijn kant hebben we veel angsten kunnen overwinnen. Je ging er zo goed mee om, je vertrouwde volledig op ons, als wij zeiden dat het goed was, dan vertrouwde je erin en dan was het ook goed.
En Kel wat was je lief, je was echt mijn meisje, je was zo ontzettend speciaal voor mij, waar ik ging, ging jij ook.
We gingen na 1 jaar verhuizen en je kreeg een huis met een tuin. Heerlijk vond je dat, samen met Cujo en Kenzo lekker rellen en klieren in de tuin!
Helaas ging het begin dit jaar helemaal mis tussen jou en Cujo, Cujo had je te pakken gehad en toen hebben wij de beslissing genomen dat jullie niet meer samen mochten. Maar het maakte je helemaal niks uit dat jullie nu gescheiden zaten, je had immers je grote vriend Kenzo nog.
In juni dit jaar werd je ziek, je had een heel groot abces. Wat was de schrik groot bij mij, ik dacht dat je er nooit meer bovenop kwam. Maar dat kwam je wel en mijn vreugde was groot, mijn lieve grote schat was weer lekker zichzelf en we gingen weer aan je conditie werken.
In september was je conditie weer perfect en ik wilde weer met je gaan fietsen, want dat vond je helemaal te gek en ik ook. We hebben vroeger hele stukken gefiets met zn tweeen en wat een lol hebben we gehad. Weet je nog die keer dat je in het kanaal gevallen was? Ik was er bijna achteraan gesprongen zo schrok ik!
Maar dat fietsen is er niet meer van gekomen, je werd weer ziek, je kreeg een ontsteking op je heup die ontzettend veel pijn veroorzaakte.
Toen je daarvan opgeknapt werd ging het weer mis en dit keer helaas helemaal mis...
2 weken lang hebben we samen gevochten, gehuild, gelachen en geknokt. Helaas hebben we geknokt tegen iets waar niet tegen te knokken viel.
Je hebt het moeten opgeven, je kon niet meer. Van een heel sportief meisje naar een meisje met zoveel pijn dat ze niet meer op haar pootjes kon staan.
Ik heb je moeten laten gaan mijn lieve meisje, mijn lieve lieve schat, je bent er niet meer. Nooit meer samen eten delen, nooit meer samen de was doen, ik de was opvouwen, jij de was weer stelen, of nooit meer mijn sokken uittrekken als ik mijn sokken aandeed.
Nooit meer wandelen, nooit meer fietsen, nooit meer de postbode opvreten, nooit meer uitvallen tegen bussen, nooit meer spelen met je maatje Kenzo, nooit meer..............................
Meisje ik kan alleen maar huilen, jij hebt gelukkig geen pijn meer, maar ik weet niet hoe ik hier ooit overheen kan komen. Ik mis je zo ontzettend erg. Onze tijd samen is echt veel te kort geweest ik had nog zoveel willen doen met je. Met kerst zou je samen met Kenzo meegaan, dan zouden we een weekje weggaan..
Lieverd ik hoop dat we elkaar ooit weer tegen gaan komen. Je had zoveel meer verdiend dan dit.
Ik kan nog wel uren doorgaan met vertellen over jou, maar dan nog doe ik je tekort, want eigenlijk ben je niet te beschrijven. Je leeft voort in mijn hart ik zal je altijd bij me dragen.
Dag lieve meis, ik mis je en ik hoop dat je me kan vergeven voor wat er gebeurd is, rust nu maar zacht mijn lieverd en geef mijn andere meiden daaboven een knuffel
ik hou van je
.