Daisy
Geplaatst: 18 nov 2007 15:54
11 jaar terug waren we op de paardenmarkt in Maastricht...we zagen een tijdelijk opgezette kinderboerderij en gingen daar even heen. Er waren tig dieren met hun jongen, koeien, paarden, kleinvee...en een nest Jack Russell puppies.
Je was een impulsaankoop, we kozen de leukste, actiefste, meest geinteresseerde pup, die met dat donkere snoetje die haar broertjes en zusjes pestten door ze uit te dagen te spelen.
Oma'tje Shira vond je vanaf het begin geweldig, ze heeft je opgevoed en in ruil daarvoor kreeg ze jouw plagerijen over zich heen...blaffen in dr oor (ze was haast doof) zodat ze schrok, aan dr poten knagen..toen hebben we gedreigd dat, als je oud was, we een jonge pup zouden halen die jóu zou pesten!
Shira stierf 8 jaar geleden en toen kwam Kelly...gezellig toch? Jullie waren nog jong en konden t prima met elkaar vinden. Toen je ouder was, kwam Bonnie het team versterken...eindelijk die pup die jou op je oude dag kwam plagen
. In het begin vond je haar niets...een pup die, hoewel ze zoveel jonger was, al even groot was als jij...brrr. Maar toen Bonnie ouder en minder slungelig werd, werden jullie vanzelf dikke maatjes.
Toen begon de tijd van het sukkelen...de dierenarts vertelde toen je 6 was al, dat je een hondje werd dat snel oud zou worden, en die voorspelling kwam uit. Je donkere snuitje werd grijs/wit en je begon te sjokken, je rug was niet helemaal in orde waardoor je van tijd tot tijd aan de pijnstillers moest, maar als je los mocht rennen, dan kwam er een ander hondje tevoorschijn. Een hondje dat voor je uit rende, ballen terug bracht en blafte om je aan te sporen om eens wat door te lopen.
Dinsdag ging het helaas fout...Je werd wakker en leek opeens stokoud. Je wou je mand niet uit, hield je plas en poep (nou ja...diaree) niet meer op, was moeilijk enthausiast te krijgen, je at niet meer en was wat onderkoeld. De dierenarts heeft geprobeerd je te helpen maar het was aan jou wat je er mee zou doen, helaas wou je niet meer...we hebben het een paar dagen aangekeken, hebben je zachtvoer gegeven, je moest weer aan de pillen, je kreeg een kruik bij je in de mand en extra veel knuffels, maar het werd er niet beter op.
Zaterdagochtend zijn we met je terug gegaan naar de DA en hebben afscheid genomen...Nou mag je lekker naar het baasje in het grote oneindige.
Rust zacht tutje.
Je was een impulsaankoop, we kozen de leukste, actiefste, meest geinteresseerde pup, die met dat donkere snoetje die haar broertjes en zusjes pestten door ze uit te dagen te spelen.
Oma'tje Shira vond je vanaf het begin geweldig, ze heeft je opgevoed en in ruil daarvoor kreeg ze jouw plagerijen over zich heen...blaffen in dr oor (ze was haast doof) zodat ze schrok, aan dr poten knagen..toen hebben we gedreigd dat, als je oud was, we een jonge pup zouden halen die jóu zou pesten!
Shira stierf 8 jaar geleden en toen kwam Kelly...gezellig toch? Jullie waren nog jong en konden t prima met elkaar vinden. Toen je ouder was, kwam Bonnie het team versterken...eindelijk die pup die jou op je oude dag kwam plagen
. In het begin vond je haar niets...een pup die, hoewel ze zoveel jonger was, al even groot was als jij...brrr. Maar toen Bonnie ouder en minder slungelig werd, werden jullie vanzelf dikke maatjes.Toen begon de tijd van het sukkelen...de dierenarts vertelde toen je 6 was al, dat je een hondje werd dat snel oud zou worden, en die voorspelling kwam uit. Je donkere snuitje werd grijs/wit en je begon te sjokken, je rug was niet helemaal in orde waardoor je van tijd tot tijd aan de pijnstillers moest, maar als je los mocht rennen, dan kwam er een ander hondje tevoorschijn. Een hondje dat voor je uit rende, ballen terug bracht en blafte om je aan te sporen om eens wat door te lopen.
Dinsdag ging het helaas fout...Je werd wakker en leek opeens stokoud. Je wou je mand niet uit, hield je plas en poep (nou ja...diaree) niet meer op, was moeilijk enthausiast te krijgen, je at niet meer en was wat onderkoeld. De dierenarts heeft geprobeerd je te helpen maar het was aan jou wat je er mee zou doen, helaas wou je niet meer...we hebben het een paar dagen aangekeken, hebben je zachtvoer gegeven, je moest weer aan de pillen, je kreeg een kruik bij je in de mand en extra veel knuffels, maar het werd er niet beter op.
Zaterdagochtend zijn we met je terug gegaan naar de DA en hebben afscheid genomen...Nou mag je lekker naar het baasje in het grote oneindige.
Rust zacht tutje.
