Paco
Geplaatst: 22 nov 2007 21:40
Paco toch, mijn hoop was dat ik dit pas over vele en vele jaren zou moeten schrijven. Maar helaas. Het mocht niet zo zijn.
Vandaag hebben we afscheid van je moeten nemen. En wat een leegte laat je achter.
Toen je hier kwam, 3 jaar geleden, was je ontzettend bang. Alles wat mens was was heel eng. Pas na een paar maanden hadden we contact en kon je mee uit. Vanaf toen was er heel veel vooruit gang. Van het voorjaar kon je voor het eerst los. Toen begon het enorme genieten van alle wandelingen samen. Ja, we hadden het altijd gezellig, maar dit was toch wel het idee van een lekkere wandeling door de polders en langs het strand.
Helaas. Een poos geleden beet je opeens iemand. Eigenlijk was dit niet goed te verklaren, maar we zochten vanalles. We hadden contact opgenomen met het asiel en een gedragstherapeut. Daar werd aanbevolen eerst langs een dierenarts te gaan.
Bij de dierenarts bleek dat je nog niet gecastreerd was (wat wel zo hoorde te zijn). De dierenarts heeft je geholpen en omdat ze het niet vertrouwde werd je geheel nagekeken. Uit je buik was nog een enorme kankerbal met teelbal gekomen.
Daarna was je weer de Paco die we altijd al gekend hadden.
Helaas mocht dit niet zo blijven. We hebben voor je gevochten en geprobeerd je te helpen, maar het kon niet. Je werd agressiever en probeerde, zonder reden, iemand die je goed kent te bijten. Gezien jou karakter en normaal gedrag was het niets op het gebied van gedrag gaf de therapeut aan. Nee, we moesten het op medisch gebied zoeken. Iets in je hersenen ging niet meer zoals het hoorden. Verdere onderzoeken hebben we je bespaard. Hoogst waarschijnlijk was de kanker uitgebreid in je hele lichaam. Je kon jezelf niet meer zijn. De dierenarts kon jou niet meer helpen om hier te blijven bij ons. We hebben je nu verder leed gespaard.
Niets wordt je kwalijk genomen, niets valt je kwalijk te nemen. Nu heb je rust en ben je verlost van alle pijnen en problemen. Je mocht maar 5.5 jaar worden en je leven heeft er de eerste 2 jaar in Spanje slecht uitgezien. Gelukkig heb je hier nog 3 mooie jaren mogen hebben waar ik op vele mooie momenten terug kan kijken.
3 jaar omgevlogen, 3 korte jaren, 3 jaren met moeilijkheden die we samen overwonnen hebben, 3 jaren waarin ik ontzettend veel geleerd heb, 3 jaren die ik zo over en over zou willen doen samen met jou.
Rust zacht Paco, mijn groot, stoer watje!!
Vandaag hebben we afscheid van je moeten nemen. En wat een leegte laat je achter.
Toen je hier kwam, 3 jaar geleden, was je ontzettend bang. Alles wat mens was was heel eng. Pas na een paar maanden hadden we contact en kon je mee uit. Vanaf toen was er heel veel vooruit gang. Van het voorjaar kon je voor het eerst los. Toen begon het enorme genieten van alle wandelingen samen. Ja, we hadden het altijd gezellig, maar dit was toch wel het idee van een lekkere wandeling door de polders en langs het strand.
Helaas. Een poos geleden beet je opeens iemand. Eigenlijk was dit niet goed te verklaren, maar we zochten vanalles. We hadden contact opgenomen met het asiel en een gedragstherapeut. Daar werd aanbevolen eerst langs een dierenarts te gaan.
Bij de dierenarts bleek dat je nog niet gecastreerd was (wat wel zo hoorde te zijn). De dierenarts heeft je geholpen en omdat ze het niet vertrouwde werd je geheel nagekeken. Uit je buik was nog een enorme kankerbal met teelbal gekomen.
Daarna was je weer de Paco die we altijd al gekend hadden.
Helaas mocht dit niet zo blijven. We hebben voor je gevochten en geprobeerd je te helpen, maar het kon niet. Je werd agressiever en probeerde, zonder reden, iemand die je goed kent te bijten. Gezien jou karakter en normaal gedrag was het niets op het gebied van gedrag gaf de therapeut aan. Nee, we moesten het op medisch gebied zoeken. Iets in je hersenen ging niet meer zoals het hoorden. Verdere onderzoeken hebben we je bespaard. Hoogst waarschijnlijk was de kanker uitgebreid in je hele lichaam. Je kon jezelf niet meer zijn. De dierenarts kon jou niet meer helpen om hier te blijven bij ons. We hebben je nu verder leed gespaard.
Niets wordt je kwalijk genomen, niets valt je kwalijk te nemen. Nu heb je rust en ben je verlost van alle pijnen en problemen. Je mocht maar 5.5 jaar worden en je leven heeft er de eerste 2 jaar in Spanje slecht uitgezien. Gelukkig heb je hier nog 3 mooie jaren mogen hebben waar ik op vele mooie momenten terug kan kijken.
3 jaar omgevlogen, 3 korte jaren, 3 jaren met moeilijkheden die we samen overwonnen hebben, 3 jaren waarin ik ontzettend veel geleerd heb, 3 jaren die ik zo over en over zou willen doen samen met jou.
Rust zacht Paco, mijn groot, stoer watje!!
, heel veel sterkte 
