Terug uit Oostenrijk (Dog Walk Trail week)
Geplaatst: 06 sep 2009 14:34
Gisteren aan het einde van de middag zijn we weer thuis gekomen na een heerlijk weekje Dog Walk Trailen in Oostenrijk.
We hebben echt enorm geboft met het weer, op zaterdag toen we aankwamen was het net droog geworden na een hoop regen die dag en de dag ervoor, en tot en met donderdag hebben we heerlijk weer gehad: zonnig met af en toe wat bewolking en een heerlijke temperatuur. Vrijdag is er op 1 dag voor een hele week regen gevallen, maar hebben we tussendoor een uurtje droog weer gehad en zijn we precies in die tijd even lekker gaan lopen met de honden.
Voor Tapas was dit de eerste keer voor langere tijd niet thuis zijn sinds haar geboorte, en de eerste echt grote autorit.
Die autorit ging echt super, ze zat bij de 2 anderen achterin (we hebben een stationwagen) en vond het daar helemaal leuk. Normaal gesproken als ze meeging met de auto had ik haar nog voor de bijrijders-stoel omdat ze in het begin wat wagenziek was en gezien eerdere ervaringen met wagenzieke honden heb ik uitgevonden dat dat de beste plek is voor een jonge pup om niet wagenziek te raken. Iedere 2 uur zijn we gestopt om de honden even hun pootjes te laten strekken en een plas te laten doen. We hadden flink wat bekijks met 3 van die krullenbollen, hoewel je wel merkte dat voor sommigen 3 honden toch een soort overdosis zijn of zo, want sommige mensen liepen met een flinke boog om het spul heen.
Sjefke en Nozem wisten gelijk de weg in het appartement waar we verbleven, het was voor hen ook al de 4e keer daar.
Ik ben zondag en maandag met Nozem weggeweest om mee te wandelen met de Grossglockner week van Dog Walk Trail, terwijl Eric met Sjefke en Tapas in het appartement is gebleven, zij hebben zich net zoals ik prima vermaakt.
Het met je hond overnachten in een berghut met veel te klein bed is een hele bijzondere ervaring kan ik vertellen.
Het wandelen in het Grossglockner gebied was weer geweldig, Nozem is een hele fijne hond met wandelen, ze let heel goed op en zal je niet zomaar meetrekken als zij naar beneden wil springen, ze loopt heel behoedzaam mee en let heel goed op. Tijdens de wandelingen liep zij aan een tuig en dan aan mijn heupgordel.
Dinsdag en woensdag hebben Eric en ik het met de honden lekker wat rustiger aan gedaan, het was toen behoorlijk warm. Met de honden zijn we toen naar een watertje geweest waar ze lekker konden spelen samen.
Op donderdag zouden we een deel van de wandeling met de groep meelopen, zodat Eric ook mee kon (hij heeft flink last van zijn rug en kan niet te ver mee wandelen) en voor Tapas de wandeling ook te doen zou zijn. Toen we eenmaal aan het lopen waren (we liepen een pad langs een waterval omhoog) was de top van de berg en het begin van de waterval wel heel erg aanlokkelijk voor mij, en kon ik na overleg en met 2 honden mee naar boven met de groep. Eric en Tapas zijn weer naar beneden gegaan, alwaar zij lekker hebben kunnen uitrusten op een terrasje, een mooie socialisatiemogelijkheid voor Tapas.
Ondertussen was ik behoorlijk zwaar beladen met mijn rugzak met alle spullen van mijzelf én Eric en de grote camera de berg op aan het wandelen met de groep. Dan is het best lekker als je 2 honden aan je heupgordel hebt, ze hebben het stijgen absoluut gemakkelijker gemaakt door de lijn wat op spanning te houden en zo als "trekhond" te fungeren.
Nozem is daar wat gedoseerder in dan Sjefke, die haar hele ziel en zaligheid erin gooide om mij te helpen gemakkelijk de berg op te komen.
Het was desondanks een behoorlijk pittige wandeling, maar meer dan de moeite waard want het uitzicht vanaf boven was geweldig en de waterval prachtig. We hebben onze lunch gegeten achter de waterval, waar we gelijk even wat konden uitrusten van de klim, alvorens weer af te dalen.
Op vrijdag was het gedaan met het mooie weer, en hebben we de hele dag alleen maar laaghangende wolken en regen gezien. We hadden die dag ook geen wandeling gepland, maar toen we voor het gezamenlijke afscheids-etentje de honden even lekker wilden laten rennen, bleek het ineens zowaar even droog te worden.
Toen we de berg op reden naar het restaurant voor het eten, was er een schitterend mooie regenboog te zien, waarvan het begin recht onder ons in het dal was. Eigenlijk hadden we dus weer terug moeten gaan voor die pot goud!
We hebben heerlijk echt Oostenrijks gegeten (Tiroler Gröstl en als nagerecht Kaiserschmarn) en zo kwam er al weer een einde aan een heerlijke vakantieweek, waarin Tapas heel wat nieuwe indrukken heeft kunnen opdoen, en zich behoorlijk goed gedragen heeft. Jammer is dat we de 3 kluiven die de honden hadden gekregen van Bianca van DWT alle 3 in de tuin heeft verstopt. Misschien dat ze die volgend jaar weer gaat opgraven.
We hebben echt enorm geboft met het weer, op zaterdag toen we aankwamen was het net droog geworden na een hoop regen die dag en de dag ervoor, en tot en met donderdag hebben we heerlijk weer gehad: zonnig met af en toe wat bewolking en een heerlijke temperatuur. Vrijdag is er op 1 dag voor een hele week regen gevallen, maar hebben we tussendoor een uurtje droog weer gehad en zijn we precies in die tijd even lekker gaan lopen met de honden.
Voor Tapas was dit de eerste keer voor langere tijd niet thuis zijn sinds haar geboorte, en de eerste echt grote autorit.
Die autorit ging echt super, ze zat bij de 2 anderen achterin (we hebben een stationwagen) en vond het daar helemaal leuk. Normaal gesproken als ze meeging met de auto had ik haar nog voor de bijrijders-stoel omdat ze in het begin wat wagenziek was en gezien eerdere ervaringen met wagenzieke honden heb ik uitgevonden dat dat de beste plek is voor een jonge pup om niet wagenziek te raken. Iedere 2 uur zijn we gestopt om de honden even hun pootjes te laten strekken en een plas te laten doen. We hadden flink wat bekijks met 3 van die krullenbollen, hoewel je wel merkte dat voor sommigen 3 honden toch een soort overdosis zijn of zo, want sommige mensen liepen met een flinke boog om het spul heen.
Sjefke en Nozem wisten gelijk de weg in het appartement waar we verbleven, het was voor hen ook al de 4e keer daar.
Ik ben zondag en maandag met Nozem weggeweest om mee te wandelen met de Grossglockner week van Dog Walk Trail, terwijl Eric met Sjefke en Tapas in het appartement is gebleven, zij hebben zich net zoals ik prima vermaakt.
Het met je hond overnachten in een berghut met veel te klein bed is een hele bijzondere ervaring kan ik vertellen.
Het wandelen in het Grossglockner gebied was weer geweldig, Nozem is een hele fijne hond met wandelen, ze let heel goed op en zal je niet zomaar meetrekken als zij naar beneden wil springen, ze loopt heel behoedzaam mee en let heel goed op. Tijdens de wandelingen liep zij aan een tuig en dan aan mijn heupgordel.
Dinsdag en woensdag hebben Eric en ik het met de honden lekker wat rustiger aan gedaan, het was toen behoorlijk warm. Met de honden zijn we toen naar een watertje geweest waar ze lekker konden spelen samen.
Op donderdag zouden we een deel van de wandeling met de groep meelopen, zodat Eric ook mee kon (hij heeft flink last van zijn rug en kan niet te ver mee wandelen) en voor Tapas de wandeling ook te doen zou zijn. Toen we eenmaal aan het lopen waren (we liepen een pad langs een waterval omhoog) was de top van de berg en het begin van de waterval wel heel erg aanlokkelijk voor mij, en kon ik na overleg en met 2 honden mee naar boven met de groep. Eric en Tapas zijn weer naar beneden gegaan, alwaar zij lekker hebben kunnen uitrusten op een terrasje, een mooie socialisatiemogelijkheid voor Tapas.
Ondertussen was ik behoorlijk zwaar beladen met mijn rugzak met alle spullen van mijzelf én Eric en de grote camera de berg op aan het wandelen met de groep. Dan is het best lekker als je 2 honden aan je heupgordel hebt, ze hebben het stijgen absoluut gemakkelijker gemaakt door de lijn wat op spanning te houden en zo als "trekhond" te fungeren.
Nozem is daar wat gedoseerder in dan Sjefke, die haar hele ziel en zaligheid erin gooide om mij te helpen gemakkelijk de berg op te komen.
Het was desondanks een behoorlijk pittige wandeling, maar meer dan de moeite waard want het uitzicht vanaf boven was geweldig en de waterval prachtig. We hebben onze lunch gegeten achter de waterval, waar we gelijk even wat konden uitrusten van de klim, alvorens weer af te dalen.
Op vrijdag was het gedaan met het mooie weer, en hebben we de hele dag alleen maar laaghangende wolken en regen gezien. We hadden die dag ook geen wandeling gepland, maar toen we voor het gezamenlijke afscheids-etentje de honden even lekker wilden laten rennen, bleek het ineens zowaar even droog te worden.
Toen we de berg op reden naar het restaurant voor het eten, was er een schitterend mooie regenboog te zien, waarvan het begin recht onder ons in het dal was. Eigenlijk hadden we dus weer terug moeten gaan voor die pot goud!
We hebben heerlijk echt Oostenrijks gegeten (Tiroler Gröstl en als nagerecht Kaiserschmarn) en zo kwam er al weer een einde aan een heerlijke vakantieweek, waarin Tapas heel wat nieuwe indrukken heeft kunnen opdoen, en zich behoorlijk goed gedragen heeft. Jammer is dat we de 3 kluiven die de honden hadden gekregen van Bianca van DWT alle 3 in de tuin heeft verstopt. Misschien dat ze die volgend jaar weer gaat opgraven.
