Dit ben ik!
Geplaatst: 22 okt 2013 17:51
Hoi hondenliefhebbers,
Ik kan me nog herinneren dat ik me in een ver verleden heb aangemeld hier, maar met welke inloggegevens? Ik heb werkelijk geen idee!
Ik kan mezelf ook niet meer vinden onder de leden, dus of ik ben abuis (dat is mij niet zo vreemd) of ik ben op onverklaarbare wijze opgelost.
Anyway....Ik ben er (weer?).
Ik probeer altijd kort van stof te zijn, maar uiteindelijk lukt me dat vrijwel nooit. Toch ga ik het weer proberen.... (eens moet het me toch lukken, zou je denken).
In augustus dit jaar is mijn kleine lieverd Fay overleden. Ze was ontsnapt door het kattenluik en hoewel ik dacht dat ze de tuin niet uit kon, wist zij wel beter. We wonen langs de randstadrail en dat is uiteindelijk ook de plek geweest waar trein en hond elkaar gevonden hebben. Ze was niet gehavend, niet gewond (althans, niet aan de buitenkant) en de moet op slag dood geweest zijn. Heel triest. Voorheen irriteerde ik me mateloos aan haar als de bel ging en ik mijn nek brak, omdat zij als eerste bij de deur wilde staan. En dan nog maar niet te spreken over dat geblaf! En nu....is het ijzig stil als de bel gaat en sta ik niet meer met verwilderd gezicht in de deuropening (op 1 voet te balanceren, want Fay probeerde natuurlijk wel als eerste gedag te zeggen.). Fay'tje is uiteindelijk 9 jaar geworden.
Bommel is mijn labrador van 10 jaar oud. Een hond met een vreselijk verleden. Hij zat bij mijn buurvrouw in een hok van hooguit 6m2. Met nog 2 labradors (zijn moeder en zijn zus). Buitenlucht zagen ze alleen op het balkon. Echt een heel triest verhaal. Ik heb Bommel kunnen redden, heb mijn best gedaan voor moeder en zus, maar helaas...dat is me niet gelukt. Die zijn (nadat Bommel een maand bij mij woonde) door de dierenbescherming weg gehaald. Zij hebben de honden uit hun lijden verlost met een forever sleeping prikje. Ze waren er zo slecht aan toe.... Bommel woont nu 6 jaar bij mij.
Een wereld hond! Maar helaas....aan het aftakelen. Waarschijnlijk door zijn slechte start. Zijn voorpoten willen niet meer volledig buigen en strekken. ZIjn conditie is daardoor ook erg achteruit gegaan. Vorige week is het laatste redmiddel ingezet: een anabolen prik. Kijken of dat nog iets kan helpen.
Als ook dat niet meer helpt, staan we voor de moeilijke keuze.... Een keuze die eigenlijk helemaal niet moeilijk is, we zijn blij dat we hem hebben in dierenleedland. Maar emotioneel doet het zeer. Eerst Fay, nu Bommel.
Aangezien me opviel dat Bommel harder achteruit ging sinds het overlijden van Fay, besloot ik er een hondje bij te willen. Man en kinderen stemde ermee in. Maarja, wat doen we dan? Een pup of een wat oudere hond? Allebei had het zijn voor en na delen. Het is uiteindelijk een pup geworden en zondag gaan we hem halen.
Het is een vondeling uit Kroatië, als we hem krijgen is hij ongeveer 11 weken oud. Hij heeft nu de naam Joker, maar wanneer wij hem krijgen, zal hij de naam Sef krijgen. Sef, is het Kroatische woord van 'Veilig'. (Althans via de online vertaler....)
(Zie je, daar ga ik alweer met mijn lappen tekst....)
Tot slot nog even kort over mijn gezin:
Ik woon samen met mijn vriend en zijn zoon (12), mijn 2 kinderen (13 en 11), 2 katten, 28 cavia's (buiten!!), een voliere met diamantduifjes (buiten!!) in een eensgezinswoning in Zoetermeer. We hebben een grote tuin (ongeveer 360m2) midden in de stad.
Any questions?
Ik kan me nog herinneren dat ik me in een ver verleden heb aangemeld hier, maar met welke inloggegevens? Ik heb werkelijk geen idee!
Ik kan mezelf ook niet meer vinden onder de leden, dus of ik ben abuis (dat is mij niet zo vreemd) of ik ben op onverklaarbare wijze opgelost.
Anyway....Ik ben er (weer?).
Ik probeer altijd kort van stof te zijn, maar uiteindelijk lukt me dat vrijwel nooit. Toch ga ik het weer proberen.... (eens moet het me toch lukken, zou je denken).
In augustus dit jaar is mijn kleine lieverd Fay overleden. Ze was ontsnapt door het kattenluik en hoewel ik dacht dat ze de tuin niet uit kon, wist zij wel beter. We wonen langs de randstadrail en dat is uiteindelijk ook de plek geweest waar trein en hond elkaar gevonden hebben. Ze was niet gehavend, niet gewond (althans, niet aan de buitenkant) en de moet op slag dood geweest zijn. Heel triest. Voorheen irriteerde ik me mateloos aan haar als de bel ging en ik mijn nek brak, omdat zij als eerste bij de deur wilde staan. En dan nog maar niet te spreken over dat geblaf! En nu....is het ijzig stil als de bel gaat en sta ik niet meer met verwilderd gezicht in de deuropening (op 1 voet te balanceren, want Fay probeerde natuurlijk wel als eerste gedag te zeggen.). Fay'tje is uiteindelijk 9 jaar geworden.
Bommel is mijn labrador van 10 jaar oud. Een hond met een vreselijk verleden. Hij zat bij mijn buurvrouw in een hok van hooguit 6m2. Met nog 2 labradors (zijn moeder en zijn zus). Buitenlucht zagen ze alleen op het balkon. Echt een heel triest verhaal. Ik heb Bommel kunnen redden, heb mijn best gedaan voor moeder en zus, maar helaas...dat is me niet gelukt. Die zijn (nadat Bommel een maand bij mij woonde) door de dierenbescherming weg gehaald. Zij hebben de honden uit hun lijden verlost met een forever sleeping prikje. Ze waren er zo slecht aan toe.... Bommel woont nu 6 jaar bij mij.
Een wereld hond! Maar helaas....aan het aftakelen. Waarschijnlijk door zijn slechte start. Zijn voorpoten willen niet meer volledig buigen en strekken. ZIjn conditie is daardoor ook erg achteruit gegaan. Vorige week is het laatste redmiddel ingezet: een anabolen prik. Kijken of dat nog iets kan helpen.
Als ook dat niet meer helpt, staan we voor de moeilijke keuze.... Een keuze die eigenlijk helemaal niet moeilijk is, we zijn blij dat we hem hebben in dierenleedland. Maar emotioneel doet het zeer. Eerst Fay, nu Bommel.
Aangezien me opviel dat Bommel harder achteruit ging sinds het overlijden van Fay, besloot ik er een hondje bij te willen. Man en kinderen stemde ermee in. Maarja, wat doen we dan? Een pup of een wat oudere hond? Allebei had het zijn voor en na delen. Het is uiteindelijk een pup geworden en zondag gaan we hem halen.
Het is een vondeling uit Kroatië, als we hem krijgen is hij ongeveer 11 weken oud. Hij heeft nu de naam Joker, maar wanneer wij hem krijgen, zal hij de naam Sef krijgen. Sef, is het Kroatische woord van 'Veilig'. (Althans via de online vertaler....)
(Zie je, daar ga ik alweer met mijn lappen tekst....)
Tot slot nog even kort over mijn gezin:
Ik woon samen met mijn vriend en zijn zoon (12), mijn 2 kinderen (13 en 11), 2 katten, 28 cavia's (buiten!!), een voliere met diamantduifjes (buiten!!) in een eensgezinswoning in Zoetermeer. We hebben een grote tuin (ongeveer 360m2) midden in de stad.
Any questions?
.
. Potverdrie, die foto's moeten HIER! En wel NU! 
.
!