Ik ben 'n hele tijd niet aanwezig geweest en vond het ongepast om zo weer "binnen te vallen". Dus ik stel me even opnieuw voor. Ik deed het al eens eerder in september 2011, dit was mijn topic: http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 5&t=226379
Inmiddels is Bruce niet meer bij ons. Hij was heel lief, maar ontzettend dominant aan het worden. Als ik met hem aan school stond en hem corrigeerde omdat hij naar 'n andere hond wilde, begon hij te grommen. Dit werd steeds erger, tot hij op 'n moment mijn zoontje beet. Mijn zoontje wilde hem 'n koekje geven, maar daar moest Bruce wel even op wachten. Mijn zoontje hield het koekje vast en Bruce beet hem in zijn hand. Ik stond er zelf bij en corrigeerde hem direct, maar het leed was al geschiedt.
Als we geen kinderen hadden, met name geen kinderen over de vloer van andere ouders (ik ben zelf gastouder), hadden we zelf heel veel tijd en energie in hem gestoken om hem weer terug op zijn plek in de roedel te krijgen. Maar nu durfden we dat niet aan, en hebben we besloten om Bruce 'n ander huis zonder kinderen te geven. De dag na dit voorval werd hij al opgenomen in het asiel. Daar heeft hij 'n maand gezeten en werd toen "geadopteerd" door een lief stel dat heel veel tijd voor hem heeft, geen kinderen heeft en dus ook geen kinderen over de vloer krijgt. Bruce zit daar helemaal op zijn plek en het is hem zo gegund. Hier zou hij toch alsmaar het gevecht van rangorde aan willen gaan.
Het heeft me veel verdriet gedaan, ik heb hem enorm gemist, maar ik wist dat dit wel de beste keuze was die we voor Bruce en voor onszelf konden maken. We besloten om voorlopig geen hondje meer te nemen, onze jongens (inmiddels 3 en 6 jaar oud) waren er te jong voor.
We zijn inmiddels 'n jaar verder (sterker nog, over 1,5 week is het precies 1 jaar geleden dat we afscheid namen!) en ik mis een maatje. Ik ben in het weekend en avonden regelmatig alleen en voel me dan niet veilig. Ik doe deuren en ramen op slot, maar moet soms toch écht even naar de schuur om wat te pakken. Vooral dan mis ik een maatje, maar ook merk ik dat we veel minder wandelen (we wonen tegenover 'n supermooi groot bos, en toch....) en alleen ga ik niet makkelijk wandelen. Ik kan nog heel veel redenen verzinnen waarom ik zo graag 'n hondje wil, maar het komt er gewoon op neer dat ik niet zonder kan!!!
Ruim 'n maand geleden was ik op zaterdagavond alleen thuis, de jongens lagen in bed en het was nog vroeg donker buiten. Ik was even naar de schuur geweest (deze staat los van ons huis) en voelde me best angstig. Ik ben geen schijterd, maar als er 'n hondje om je heen is dan laat die je toch vaak wel weten of er iemand in je tuin staat of niet. Je merkt 't gewoon aan hun gedrag, en nu moet ik dat 'zelf' doen. Ik houd er niet zo van om ergens van te schrikken, zeker niet in het donker
Dus ik ging rondneuzen op internet, nadenken over wat wel kan ipv zeggen dat het hebben van 'n hondje "niet" kan. Ook praatte ik met mijn man Sjef hierover en hij vond het helemaal niet zo'n slecht idee. De weken volgden, we zagen veel hondjes op marktplaats en toch sprong er steeds één hondje uit, die we al aan het begin tegen waren gekomen! Ik informeerde bij mijn vraagouders, waarvan ik op hun kindjes pas, of ze er 'n probleem in zagen als wij 'n hondje zouden kopen. Alle ouders waren even enthousiast, wat 'n opluchting!
Dus we maakten 'n mooie mail naar de stichting die de adoptie voor dat hondje verzorgde. Het is 'n teefje, afkomstig uit een spaans asiel, geen schoonheid op het eerste oog, maar o zo'n mooi lief karakter, iets wat helemaal bij ons past. Naar mate ik haar meer zag op foto's, des te "verliefder" ik raakte!!! En nu zeg ik natuurlijk dat ze supermooi is, want dat vind ik ook!!
Inmiddels zijn we zover dat we de adoptie bijna rond hebben, op 'n huisbezoek (kennismaking) van de stichting na. De vlucht is al gepland, de aftelkalender voor de kindjes is gemaakt! Oppas voor de betreffende dag is ook al geregeld, vrije dag op het werk (van manlief) gevraagd!! Kortom, het kan niet meer mis gaan.
We kijken er heel erg naar uit, volgende week vrijdag komt ons meisje Libra thuis! Elke avond als ik naar bed ga, denk ik "yes, weer 'n dag voorbij"....
We hebben nog nooit zo lang op 'n hondje moeten wachten
Ons meissie:
Groetjes,
Kaatje
