Het HondenForum

Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Conny en heb een Zwitserse Witte Herder reu genaamd Kansas van bijna 1 jaar. Ik heb hem vanaf pup. Hij was 7 weken en 3 dagen jong toen hij bij mij in huis kwam. Ik heb altijd herdershonden gehad. Ondanks het feit dat ik met mijn voormalige honden nooit naar een puppycursus of later hondenschool ben geweest luisterden ze goed. Liep tegen dingen aan wat je van een pup vooral in de pubertijd kan verwachten. Socialiseren wat ik toen deed, doe ik nu ook bij mijn huidige hond Kansas. Veel indrukken opdoen, vooral op jonge leeftijd, zowel binnen- als buitenshuis met voldoende rust daartussen. Voldoende wandelen aan de riem ('s ochtends 30 minuten aangelijnd en als beloning lekker snuffelen), 11.00 uur, 16.30 uur en 21.30 uur. Ook geef ik hem dagelijks gelegenheid tot loslopen zodat hij zich leert hoe te gedragen ten opzichte van andere honden. Eenvoudige commando's zoals zit, af, dood, blijf, los, plaats en eet beheerst hij redelijk. Hoewel hij soms wel probeert mijn gezag te ondermijnen. Hij is dan gepast doof. Deurritueel gaat ook goed: begeleider eerst dan de hond. Kansas heeft geen last van baknijd. Hij wacht netjes totdat hij het commando eet te horen krijgt. Wanneer zijn voerbak leeg is geeft hij dit aan door achter zijn bak te gaan zitten. Hierna moet hij van mij een klein kwartiertje naar zijn plaats (bench) om zijn eten te laten zakken. Daarna krijgt het het commando vrij. Mijns inziens ben ik er wel serieus mee bezig om van mijn hond een stabiele hond te maken. Alleen zou ik niet om hulp, tips vragen wanneer alles vlekkeloos zou verlopen.
Het viel mij namelijk al heel vroeg op (pup) dat Kansas bepaalde karaktereigenschappen had die ik niet kon plaatsen. Zoals ik al eerder schreef heb ik honden gehad maar dit gedrag nooit mee gemaakt. Dit kwam voor mij dan ook compleet als een verrassing. Voor je gaan staan, je aankijken en blaffen. Onophoudelijk blaffen. Van alles geprobeerd om dit gedrag te doorbreken: negeren, erop reageren (foei, neen), weglopen naar een andere ruimte en dan deur voor zijn neus dichtdoen. Niks heeft geholpen. Vervolgens begon hij in de riem te hangen. Van riem hangen werd mouw hangen en happen. En alsof dit nog niet genoeg is plotseling tegen je op springen en echt door het lint gaan. Hetzelfde geprobeerd als wanneer hij tegen me begint te blaffen maar helaas met hetzelfde resultaat: het helpt niet(s).
Nu stuitte ik op een soortgelijk verhaal op deze forum van een jongedame met een rottweiler. Dit speelde zich af in 2013. Toen ik haar verhaal las leek het alsof het over mezelf ging en mijn hond. Ik was dus nieuwsgierig hoe dit avontuur is afgelopen. Hoe zij hier mee om is gegaan, het gedrag van de hond kan verklaren en of haar hond naarmate hij ouder werd dit gedrag heeft afgeleerd of in het ergste geval erger is geworden.
Wellicht zijn er meerdere hondenliefhebbers die zich herkennen in mijn situatie en hierop wil reageren. Of kennen zij diegene met de rottweiler zodat ik met haar in contact kan komen. Kan wel wat hulp/tips gebruiken.

Hij gaf anders voldoende signalen voordat hij uiteindelijk in je armen ging hangen. Dus zo verrassend was het niet . Beetje dom om zoiets heftig te gaan negeren . Had hem maar een keer als pup een flinke hoek gegeven.
Wat heeft u nu geleerd meneer Cactus.?

Welkom op dit forum.

Kun je een linkje geven naar je verhaal over de rottweiler ?

Het aanstaren en dwingend kijken herken ik wel in buster maar verder dan dat gaat het niet .
Ook als ik in het bos loop voel ik ineens de ogen in mijn rug en staat meneer te wachten tot ik mij omdraai en hem prijs voor de prachtige stok die hij heeft gevonden dan pas brengt hij de stok bij mij of neemt hem verder op de wandeling mee.

bouvierpoedel schreef:Hij gaf anders voldoende signalen voordat hij uiteindelijk in je armen ging hangen. Dus zo verrassend was het niet . Beetje dom om zoiets heftig te gaan negeren . Had hem maar een keer als pup een flinke hoek gegeven.
Wat heeft u nu geleerd meneer Cactus.?

Wat dat negeren betreft dit heb ik pas later toegepast toen bleek dat bij hem het woord neen, foei en op een gegeven moment dus inderdaad boos worden niet hielp. Door te googlen kreeg ik ook de tip om op het moment dat hij je hand/arm beetpakt hard in zijn bek te knijpen. Maar daar wordt hij alleen maar opstandiger van. Tja dan maar negeren in de hoop dat hij daar wel gevoelig voor zou zijn. De ene hond is nou eenmaal de andere niet.

fenneke schreef:Welkom op dit forum.

Kun je een linkje geven naar je verhaal over de rottweiler ?

Het aanstaren en dwingend kijken herken ik wel in buster maar verder dan dat gaat het niet .
Ook als ik in het bos loop voel ik ineens de ogen in mijn rug en staat meneer te wachten tot ik mij omdraai en hem prijs voor de prachtige stok die hij heeft gevonden dan pas brengt hij de stok bij mij of neemt hem verder op de wandeling mee.

http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 9&t=270210" onclick="window.open(this.href);return false;

Welkom op het forum!

Wij hebben hier met onze border collie ook tegenaan gelopen. Gelukkig niet zo lang omdat de methode die wij gebruikte bij hem werkte voor ons. Als hij in de riem ging bijten zeiden we niets, maar veegde we als het ware met 1 hand van boven aan de lijn naar de halsband. Hielp dat niet zeiden we evt 'nee'. Hielp dat niet dan gingen we op de riem staan en de riem zo kort dat hij moest liggen op de grond. Dat zorgde voor een hoop protest en ik ben vaak aangekeken op straat of ik mijn hond aan het mishandelen was. Als hij dan rustig was liepen we weer door. Hierbij raakte we de hond helemaal niet aan dus het is niet zo alsof we a la Caesar Milan de hond plat op de grond gooide ofzo.

Daar staan ook al veel tips in

Hij is nu natuurlijk nog erg jong en nog lang niet volwassen dus je kunt hem nu nog best vanalles aan of af leren.
Iedere hond is anders ook al heb je er meerdere gehad.
Buster is nu mijn 2e witte maar zo totaal anders dan mijn eerste dat het bij wijze van spreken een ander ras zou kunnen zijn .
Daarvoor had ik ook al andere honden en verschillende rassen .

Ik hoop dat je hier nog meer tips gaat krijgen

Oh en als je toestemming hebt om op het hele forum te komen dan moet je dit bij gedrag zetten dan krijg je veel meer reacties


Bij voorstellen wordt niet veel gekeken , mensen kijken meer gericht .

Ik keek alleen omdat er stond witte herder
Kijk eigenlijk nooit bij het voorstel topic

Is wel een lastig probleem om op afstand te beoordelen; het kan zoveel oorzaken hebben en wat mij betreft hangt daarmee samen hoe je het op moet lossen. Uiteraard mag happen niet, maar ik zou dan toch willen weten waarom hij hapt.

Wel vroeg ik mij af nav jouw verhaal, welke 'leuke' dingen je allemaal met hem doet. Ik bedoel, ik lees veel over gehoorzaamheid en plaatsbevestigende oefeningen, maar niet zozeer wat je onderneemt om de band sterk en goed te maken. GEwoon ontspannen lol hebben samen dus. Best mogelijk dat je daar ook veel aan doet, maar dat haal ik er niet zo uit.
Houdt hij van balletjes? Daarmee kun je ontzettend veel gedrag sturen èn samen lol maken.

lucie schreef:Is wel een lastig probleem om op afstand te beoordelen; het kan zoveel oorzaken hebben en wat mij betreft hangt daarmee samen hoe je het op moet lossen. Uiteraard mag happen niet, maar ik zou dan toch willen weten waarom hij hapt.

Wel vroeg ik mij af nav jouw verhaal, welke 'leuke' dingen je allemaal met hem doet. Ik bedoel, ik lees veel over gehoorzaamheid en plaatsbevestigende oefeningen, maar niet zozeer wat je onderneemt om de band sterk en goed te maken. GEwoon ontspannen lol hebben samen dus. Best mogelijk dat je daar ook veel aan doet, maar dat haal ik er niet zo uit.
Houdt hij van balletjes? Daarmee kun je ontzettend veel gedrag sturen èn samen lol maken.

Ja we doen ook regelmatig zoekspelletje.Voer verstoppen en dan lekker zijn neus het werk laten doen: in flesjes, tussen het gras. Wat zijn balletje betreft: dit heeft ie tot een bepaalde hoogte goed onder controle. Ik gooi de bal. Hij rent er achter aan en pakt 'm. Hij blijft wanneer hij eenmaal die bal in zijn bek heeft enigszins uit mijn buurt. Als ik hem benader en hij is niet al te ver van mij verwijderd geef ik hem het commando zit en vervolgens los. Dit ging altijd goed. Alleen sinds kort bepaald hij wat er met het balletje gebeurt. En aangezien ik er niet zodanig een spelletje van wil maken dat mijn commando's hun kracht verliezen heb ik dit bal-gebeuren althans voor buiten even op een laag pitje gezet.

dat herken ik van mijn herder: dit heeft ook het liefst dat ik achter hem aankom als hij de bal heeft. Dus is het aan mij om hem de regels van het spel in de mensenwereld aan te leren. En dat het dan toch ook leuk voor hem is, maar IK bepaal de regels .
Zo is het ook met dat springen en happen: maak het leuk als hij zich gedraagt en wees duidelijk dat zijn manier niks oplevert. Sommige herders hebben veel strictere grenzen nodig dan andere.

lucie schreef:dat herken ik van mijn herder: dit heeft ook het liefst dat ik achter hem aankom als hij de bal heeft. Dus is het aan mij om hem de regels van het spel in de mensenwereld aan te leren. En dat het dan toch ook leuk voor hem is, maar IK bepaal de regels .
Zo is het ook met dat springen en happen: maak het leuk als hij zich gedraagt en wees duidelijk dat zijn manier niks oplevert. Sommige herders hebben veel strictere grenzen nodig dan andere.

Bedankt voor uw reactie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er soms wel een beetje moedeloos van wordt. En eigenlijk meer omdat ik zijn gedrag die hij zo nu en dan vertoont, al van pup af aan, niet kan verklaren. Eerst dacht ik dat ik misschien teveel van hem vraag, dan weer te weinig uitdaging misschien. Op zulke momenten weet ik het echt even niet meer. Kansas is dan nog wel een puber van nog geen jaar jong maar heeft wel al het formaat van een volwassen hond. Om over het gewicht maar te zwijgen: een kleine 36 kilo. Tegenover 1.52 m en nog geen 53 kilo. Ga er maar tegenaan staan. Valt dan niet mee wanneer meneer zo'n bui heeft.
Wel heb ik het idee dat hij zich niet makkelijk overgeeft. Ik weet niet of dat bestaat in de hondenwereld. Maar het lijkt ook net of hij heel gauw overprikkeld is. Ik weet niet precies hoe ik het moet uitleggen. Zijn enthousiasme mondt vaak uit in over-enthousiasme wat weer leidt tot springen en happen. En wanneer ik hem aangeef mij enige ruimte te geven zal hij dit meestal niet zonder slag of stoot van mij aannemen. Hij blijft staan en zoekt toch toenadering. Met als eindresultaat: blaffen, blaffen en nog eens blaffen.....en natuurlijk.....springen en als ie de kans krijgt in mijn arm hangen.