even voorstellen met een vraagje
Geplaatst: 29 dec 2015 11:58
Deze site pas ontdekt en het viel me op hoe uitgebreid deze is.
Op dit moment heb ik helaas geen hond meer.
Mijn trouwe maatje overleed onlangs plotseling. Het heeft de nodige tranen gekost en dat doet het nog steeds.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om dit verdriet niet meer mee te maken. Toch denk ik erover om weer naar een nieuw maatje te gaan zoeken.
Ik weet alleen nog niet welke. Ik heb destijds heel goed overwogen gekeken naar wat ik wel en juist niet wilde, wat bij me past en wat niet.
Ik ben van mening dat ieder dat moet doen voor de aanschaf want je neemt de verantwoording van een hond waar je normaal gesproken jaren samen mee bent.
Het werd toen een labrador en een lievere hond kan ik me nog steeds niet voorstellen.
Als ik een nieuwe start wil maken dan wil ik toch voor iets anders gaan. Dit om de herinnering of vergelijking uit de weg te gaan.
Ik weet dus niet of het een rashond of juist niet , een pup of adoptiehond kan worden.
Gezien de verontrustende berichten over het door-fokken , de hondenhandelaren ben ik wat bang om een pup te nemen. Terecht of onterecht?
De asiels in mijn omgeving zijn schaars en bieden op het moment zeker niet wat ik zou willen/kunnen.
Dan is er nog de wereld van de opvanghonden uit het buitenland. Heeft iemand ervaring over bv. Animals in Distress?
Op zich lijkt me adoptie een goede zaak maar wat ik begreep zijn het vaak met een 'rugzak'.
Dierenartsen zijn er vaak sceptisch over betreft gedragsproblemen maar ook honden met medische problemen. Dat wil ik niet. Ik weet niet of dit egoïstisch is maar dat is iets wat op emotioneel gebied er ook inhakt.
Heeft iemand ervaring, hoe is de begeleiding, de nazorg e.d. van hen?
Het valt mij op dat er erg veel wordt geadverteerd maar wordt er ook gekeken of de hond wel bij je past en zo niet wat dan?
Best wat vragen dus maar ik wil niet over 1 nacht ijs gaan.
Op dit moment heb ik helaas geen hond meer.
Mijn trouwe maatje overleed onlangs plotseling. Het heeft de nodige tranen gekost en dat doet het nog steeds.
Eigenlijk had ik me voorgenomen om dit verdriet niet meer mee te maken. Toch denk ik erover om weer naar een nieuw maatje te gaan zoeken.
Ik weet alleen nog niet welke. Ik heb destijds heel goed overwogen gekeken naar wat ik wel en juist niet wilde, wat bij me past en wat niet.
Ik ben van mening dat ieder dat moet doen voor de aanschaf want je neemt de verantwoording van een hond waar je normaal gesproken jaren samen mee bent.
Het werd toen een labrador en een lievere hond kan ik me nog steeds niet voorstellen.
Als ik een nieuwe start wil maken dan wil ik toch voor iets anders gaan. Dit om de herinnering of vergelijking uit de weg te gaan.
Ik weet dus niet of het een rashond of juist niet , een pup of adoptiehond kan worden.
Gezien de verontrustende berichten over het door-fokken , de hondenhandelaren ben ik wat bang om een pup te nemen. Terecht of onterecht?
De asiels in mijn omgeving zijn schaars en bieden op het moment zeker niet wat ik zou willen/kunnen.
Dan is er nog de wereld van de opvanghonden uit het buitenland. Heeft iemand ervaring over bv. Animals in Distress?
Op zich lijkt me adoptie een goede zaak maar wat ik begreep zijn het vaak met een 'rugzak'.
Dierenartsen zijn er vaak sceptisch over betreft gedragsproblemen maar ook honden met medische problemen. Dat wil ik niet. Ik weet niet of dit egoïstisch is maar dat is iets wat op emotioneel gebied er ook inhakt.
Heeft iemand ervaring, hoe is de begeleiding, de nazorg e.d. van hen?
Het valt mij op dat er erg veel wordt geadverteerd maar wordt er ook gekeken of de hond wel bij je past en zo niet wat dan?
Best wat vragen dus maar ik wil niet over 1 nacht ijs gaan.