Het HondenForum

Ik ben in de nacht van paaszondag op paasmaandag mijn hond taiko verloren , een duitse trouwe herder. Hij is blijkbaar gestikt in een beentje die de buurman over de muur heeft gesmeten. Ik heb het niet meer kunnen zien, 's nachts gebeurt. Het is verschrikkelijk om op te staan en je trouwste vriend dood te zien liggen met een rundersbeen naast zijn snuit. Ik geraak er niet over , vandaar misschien dit forum om mijn trouwste vriend die altijd mij in de gaten had en altijd zo lief naar mij keek een plaats te geven, want ik ga eraan kapot omdat ik er niet bij was en het niet kon voorkomen..... Het beentje lag naast hem.... het bewijs was duidelijk. Ik voel mij schuldig als kan ik er niet direct iets aandoen , want wij gaven hem nooit rundersbeenderen of zo. altijd een duur groot been van een 25 euro die hij zo graag at.... ik ben kapot . de vraag is natuurlijk hoe ga ik het verlies verwerken, hoe zal ik die trouwe hond die altijd snuffelde of alles ok was met mij ... verwerken. ik kan het niet plaatsen. Ik was er niet voor hem terwijl hij in nood was. ik kom er niet bovenop. Ik ben kapot van verdriet. Ik was het baasje, gaf hem altijd eten en leerde hem om flessen in de pmd te smijten. Altijd paraat om mij te helpen en te steunen en ik was er niet die nacht toen ik hem misschien had kunnnen

wat triest om zo je maatje te verliezen, sterkte

Kan me wel voorstellen dat dit moeilijk is, zo onverwacht. Probeer jezelf niets kwalijk te nemen als je iets had kunnen doen zou je het zeker gedaan hebben. Heel veel sterkte met het moeten missen van je maatje.

Bedankt voor jouw reactie. Ik dacht altijd een kattenmens te zijn , maar ik ben daar niet meer zo zeker van.. een hond is toch iets meer wat betreft aanvoelen. Mijn respect voor alle hondenmensen.

Dit had jij gewoon niet kunnen voorzien, want dan had je het voorkomen.
Sterkte met dit verlies..

Welkom hier al is het natuurlijk wel een vreselijke aanleiding.
Veel sterkte met het verlies van Taiko.

Sterkte.

Vreselijk, heel veel sterkte!

Wat afschuwelijk. Ik begrijp je schuldgevoel, maar ik hoop dat je dat wat kunt wegredeneren. Je wist niet dat hij in nood was en dus kón je er simpelweg op dat moment niet voor hem zijn. Er valt jou niets te verwijten. Veel sterkte met het verlies.

Lieske_1977 schreef:Wat afschuwelijk. Ik begrijp je schuldgevoel, maar ik hoop dat je dat wat kunt wegredeneren. Je wist niet dat hij in nood was en dus kón je er simpelweg op dat moment niet voor hem zijn. Er valt jou niets te verwijten. Veel sterkte met het verlies.

Bedankt voor de reacties, ja ik ga mijn schuldgevoel moeten kwijtgeraken want anders kan ik niet verder, ik sta op met zijn verlies en ga daar mee slapen. Steeds in mijn gedachten. zwaar om dragen...

Ik heb hetzelfde gehad toen mijn kat 's nachts besloot naar buiten te willen via een openstaand kiepraam. Heeft zichzelf er zo diep ingekregen dat hij alles in zijn nek brak en hij stikte. Ik heb het achteraf horen gebeuren maar dacht dat het niets was - gewoon 2 katten die achter elkaar aan renden en herrie maakten.
De pijn wordt minder, al kan het een tijd duren. Sterkte.

Lemuria schreef:Ik heb hetzelfde gehad toen mijn kat 's nachts besloot naar buiten te willen via een openstaand kiepraam. Heeft zichzelf er zo diep ingekregen dat hij alles in zijn nek brak en hij stikte. Ik heb het achteraf horen gebeuren maar dacht dat het niets was - gewoon 2 katten die achter elkaar aan renden en herrie maakten.
De pijn wordt minder, al kan het een tijd duren. Sterkte.

Ja het is zo iets onbegrijpelijks, een mens kan niet altijd even allert zijn voor alles. Ik zal ook proberen om mijn rust terug te vinden en er minder aan te denken... bedankt voor uw reactie.

Nee daarom, je kunt er niet 24/7 bovenop zitten, al zegt je gevoel dat je had moeten checken. Gedane zaken nemen geen keer.

Misschien is het een geruststellende gedachte dat schuldgevoelens sowieso onderdeel uitmaken van de rouwverwerking. Zelfs als er sprake is van een natuurlijke dood. Daar is een reden voor, maar dat is best complex om zomaar even uit te leggen...

Bij de meesten van ons komt er een moment dat we moeten beslissen om ons geliefde dier te helpen met sterven. Dan moeten we daar actief in worden. Toen ik mijn eerste berner had laten inslapen heb ik ook geworsteld met schuldgevoel: had ik wel alles geprobeerd? Had ik niet toch voor een operatie moeten gaan of een second opinion? Het dier was dik 13 jaar, had allerlei kwaaltjes en een acute nekhernia waardoor ze het bij een verkeerde beweging uitgilde van de pijn.

Achteraf besefte ik dat dat schuldgevoel echt kant nog wal raakte en kon ik het loslaten. Maar in dat proces van afscheid nemen, nemen we de werkelijkheid ook vaak een beetje vertekend waar. Alles om het besef van machteloosheid te versluieren, dat is namelijk het meest onverdraaglijk..

Het enige dat helpt is tijd, een cliché ik weet het, maar het is echt waar. Je komt hier overheen, al zal het altijd een gevoelig plekje blijven in je geheugen.

Rouwen is een klus. Je moet het werk doen, daar ontkom je niet aan.
Maar rouwen betekent ook erkenning en respect voor de band die we hadden en het leven van de overledene.

kooi schreef:Misschien is het een geruststellende gedachte dat schuldgevoelens sowieso onderdeel uitmaken van de rouwverwerking. Zelfs als er sprake is van een natuurlijke dood. Daar is een reden voor, maar dat is best complex om zomaar even uit te leggen...

Rouwen is een klus. Je moet het werk doen, daar ontkom je niet aan.
Maar rouwen betekent ook erkenning en respect voor de band die we hadden en het leven van de overledene.

Daar zeg je wat zeg.
Bij een mens heb ik dat gehad. Ik werd gebeld en iemand nam de telefoon over en bagatelliseerde de situatie van meneer, al dan niet terecht, om die reden ben ik niet zelf naar het verpleeghuis gegaan, wel heb ik continue directe familie gebeld om toch te waarschuwen even langs te gaan. De volgende ochtend bij thuiskomst hingen de witte lakens voor de ramen, bij ons destijds een teken dat een familielid was overleden.
Soms heb ik daar nog wel eens last van. Verwijt ik mijzelf dat ik niet langs ben gegaan ondanks dat er werd gezegd dat er niets aan de hand was.
Het beslissen om mijn ogenschijnlijke gezonde maatje in te laten slapen heeft er ook ingehakt. Zeker ook omdat in de hectiek ineens werd geroepen dat bij volledige checks we het hart probleem hadden moeten zien. De checks zijn nooit uitgevoerd omdat er geen aanleiding toe was.
Later kwam de dierenarts er op terug. En verontschuldigde zich, maar het had ook wel door mijn hoofd gemaald. Had ik maar dit, had ik maar dat. Sommige dingen zijn gewoon niet op voorhand te voorspellen, noch terug te draaien. Hoe moeilijk het ook soms is als je mens bent en je gedachten laat dwalen.

Ik snap best dat je je schuldig voelt omdat je niks gemerkt hebt. Maar je kon er niks aan doen anders had je hem wel geholpen. Wel naar dat iemand je hond zomaar dingen voert waar hij dood aan gaat. Zal ook met de beste bedoelingen gedaan zijn maar je snapt niet waarom mensen andermans dieren zo nodig moet voeren. Met alle gevolgen van dien. Veel sterkte met het verlies van je maatje

Ik ben dit hondenforum zeer dankbaar om mijn verdriet te kunnen neerschrijven voor Taiko. Het is rouwen en zal inderdaad veel tijd in beslag nemen. maar als ik iets kan neerschrijven, verwerk ik mijn verdriet beter.
Taiko
ik zal je missen
jouw oogjes om te willen spelen
jouw bezorgde blik als ik verdriet had
jouw opdracht om telkemale een petfles te willen halen om mij te helpen en in de pmd zak te smijten..
ik had nog zoveel willen doen met jou...
maar je voelde waarschijnlijk het verdriet voor mijn naderende scheiding en miserie
jij voelde misschien dat we jou gingen wegdoen (maar ik was een goed huisje voor je aan het zoeken...)
en dat dat dom been waar je niet meer uit geraakte in de nacht...
maar je wou misschien ook niet veel moeite meer doen..
omdat je niet weg wou bij mij.
Had ik dit geweten dan had ik jouw meegenomen naar mijn nieuwe woonst.
Ik ben en blijf kapot van jouw verlies.
Nooit gedacht om zo kapot te zijn van het verlies van mijn trouwste beste maatje
die mij altijd verstond.
Taiko
jij blijft altijd in mijn gedachten
intelligenter en trouwer en alles beter aanvoelen dan alle mensen samen
dat was jij !
x

Heel veel sterkte

heel veel sterkte

kooi schreef:

Thanks !!!!

katerke schreef:Heel veel sterkte

thanks !!!!

ik vind het heel erg voor je wat er is gebeurd, maar waarom wilde je je trouwe maatje, die je nu zo vreselijk mist, wegdoen??!!