Een hondeleven in Huambo.....
Geplaatst: 23 jul 2017 18:32
..... is niet altijd even makkelijk 
Van Mei tot eind Juni heb ik een nest van 6 zwerfhondjes verzorgd (Mijn pup project...), 1 pup werd gestolen de andere 5 zijn naar goede baasjes gegaan, allemaal als kleine puppy biggetjes
Mama hond heeft zichzelf maar geadopteerd en ligt nu overdag op mijn kantoor, ze is geënt en wordt volgende maand gecastreerd, ze heet nu Zela (oppasser).
Helaas zijn niet alle honden zo gelukkig.
2 Weken na dat ik Zela en haar pups begon te verzorgen bleek dat er nog een mama hond was die 7 pups had, naast de leraren huizen onder een boom.
1 Van de leraren beloofde om er voor te zorgen en dat alle pups al een baasje hadden, ik heb hem uitgelegd dat het belangrijk was dat ze met 4-5 weken ontwormd werden en dat ze dan ook vast voedsel moesten krijgen. Leraar wist er alles van.
Perfect zou je denken...
Helaas, de pups werden niet ontwormd en kregen alleen droge rijst of mais pap. Ik een zak voer gekocht (het goedkoopste in de supermarkt) en nogmaals uitgelegd hoe belangrijk goed voer is, de pups begonnen er beter uit te zien. Maar ja, 2,5 kg voer voor 7 pups is gauw op en ze gingen terug op rijst en maïspap
Mama hond at met de kleintje mee.....
Mama hond was een hond waarvan een van de achtervoetjes, 2 tenen van het andere achterbeen en 1 teen van een van de voorpoten afgehakt was, ze was mager. Maar ze had een halsband om dat betekende dat ze een eigenaar had.
2 van de pups zijn dood gegaan, 1 heeft een van de leerlingen mee genomen en de laatste 4 gingen met de leraar naar huis.
Tegen de leraar gezegd dat hij moest rondvragen waar mama hond thuis hoorde..... maar hij deed niets
Hij arme beest had honger dus begon ik haar te voeren (ik kan het niet laten) ik kon haar wel aaien op armlengte afstand maar nooit dichterbij, ik vond dat een beetje vreemd omdat ze geen agressie vertoonde.
Tot vorige week, iedere keer als ze in m'n kantoor kwam stonk het, eerst dacht ik dat ze ergens in gerold had maar dat was het niet..... ik zag toen dat onder haar halsband 1 grote rottende wond zat helemaal rond haar nek, pus en bloed en een vreselijke rottende stank. De reden dus waarom ze nooit dichterbij kwam, dat beest moet een geweldige pijn hebben
Ik heb er een beetje over nagedacht: 3 benen, altijd weggejaagd worden (vaak met stenen), een enorme wond rond de nek waar ik niet bij kon komen...... beter in laten slapen
Mijn DA gebeld en een plan gemaakt, ik heb haar in een kamertje opgesloten en afgelopen Woensdag de DA gehaald en die hebben haar rustig laten gaan. Ze was niet agressief en bood geen weerstand. RIP doggie je bent op een betere plek nu zonder pijn.
Ook toen ze dood was kon ik de halsband er niet afkrijgen, die was van een soort kunstleer met canvas en keihard. Wat moet dat dier ongelooflijk hebben geleden
De DA zei ook dat de poot met het geamputeerde voetje op den duur zou gaan rotten, er was nauwelijks bloedcirculatie in de ader.
Ik was naderhand helemaal opgelucht dat ik de beslissing heb genomen, ik had echt medelijden met het beest.
Een ander verhaal...
Vanmorgen met Vusi naar het bos, Vusi raced rond en geniet van het leven
Ik ziet haar over een dikke boomstam springen en in "mid air" een rare schrik beweging maken, zag er erg komisch uit totdat ik zag waar ze van schrok. Een kleine dode hond aan een dun touwtje aan de boom gebonden en langzaam gestikt Dat is hoe ze van ongewenste honden afkomen......
Akelige situaties zijn het, Vusi en Zela hebben geen idee hoe gelukkig ze zijn
Van Mei tot eind Juni heb ik een nest van 6 zwerfhondjes verzorgd (Mijn pup project...), 1 pup werd gestolen de andere 5 zijn naar goede baasjes gegaan, allemaal als kleine puppy biggetjes
Mama hond heeft zichzelf maar geadopteerd en ligt nu overdag op mijn kantoor, ze is geënt en wordt volgende maand gecastreerd, ze heet nu Zela (oppasser).
Helaas zijn niet alle honden zo gelukkig.
2 Weken na dat ik Zela en haar pups begon te verzorgen bleek dat er nog een mama hond was die 7 pups had, naast de leraren huizen onder een boom.
1 Van de leraren beloofde om er voor te zorgen en dat alle pups al een baasje hadden, ik heb hem uitgelegd dat het belangrijk was dat ze met 4-5 weken ontwormd werden en dat ze dan ook vast voedsel moesten krijgen. Leraar wist er alles van.
Perfect zou je denken... Helaas, de pups werden niet ontwormd en kregen alleen droge rijst of mais pap. Ik een zak voer gekocht (het goedkoopste in de supermarkt) en nogmaals uitgelegd hoe belangrijk goed voer is, de pups begonnen er beter uit te zien. Maar ja, 2,5 kg voer voor 7 pups is gauw op en ze gingen terug op rijst en maïspap
Mama hond at met de kleintje mee.....
Mama hond was een hond waarvan een van de achtervoetjes, 2 tenen van het andere achterbeen en 1 teen van een van de voorpoten afgehakt was, ze was mager. Maar ze had een halsband om dat betekende dat ze een eigenaar had.
2 van de pups zijn dood gegaan, 1 heeft een van de leerlingen mee genomen en de laatste 4 gingen met de leraar naar huis.
Tegen de leraar gezegd dat hij moest rondvragen waar mama hond thuis hoorde..... maar hij deed niets
Hij arme beest had honger dus begon ik haar te voeren (ik kan het niet laten) ik kon haar wel aaien op armlengte afstand maar nooit dichterbij, ik vond dat een beetje vreemd omdat ze geen agressie vertoonde.
Tot vorige week, iedere keer als ze in m'n kantoor kwam stonk het, eerst dacht ik dat ze ergens in gerold had maar dat was het niet..... ik zag toen dat onder haar halsband 1 grote rottende wond zat helemaal rond haar nek, pus en bloed en een vreselijke rottende stank. De reden dus waarom ze nooit dichterbij kwam, dat beest moet een geweldige pijn hebben
Ik heb er een beetje over nagedacht: 3 benen, altijd weggejaagd worden (vaak met stenen), een enorme wond rond de nek waar ik niet bij kon komen...... beter in laten slapen
Mijn DA gebeld en een plan gemaakt, ik heb haar in een kamertje opgesloten en afgelopen Woensdag de DA gehaald en die hebben haar rustig laten gaan. Ze was niet agressief en bood geen weerstand. RIP doggie je bent op een betere plek nu zonder pijn.
Ook toen ze dood was kon ik de halsband er niet afkrijgen, die was van een soort kunstleer met canvas en keihard. Wat moet dat dier ongelooflijk hebben geleden
De DA zei ook dat de poot met het geamputeerde voetje op den duur zou gaan rotten, er was nauwelijks bloedcirculatie in de ader.
Ik was naderhand helemaal opgelucht dat ik de beslissing heb genomen, ik had echt medelijden met het beest.
Een ander verhaal...
Vanmorgen met Vusi naar het bos, Vusi raced rond en geniet van het leven
Ik ziet haar over een dikke boomstam springen en in "mid air" een rare schrik beweging maken, zag er erg komisch uit totdat ik zag waar ze van schrok. Een kleine dode hond
aan een dun touwtje aan de boom gebonden en langzaam gestikt Dat is hoe ze van ongewenste honden afkomen...... Akelige situaties zijn het, Vusi en Zela hebben geen idee hoe gelukkig ze zijn
