Pagina 1 van 1
mijn lieve lizzy is er niet meer.
Geplaatst: 18 feb 2005 17:11
door jenny*
Mischien hoort het niet hier, maar ik wil mijn verdriet graag met jullie delen nadat mijn lieve poesje is overleden gisteren.
*(*(Lizzy*)*)* dec 2004 febuari 2005
Mijn hart verscheurd van pijn.
Je was zo lief, teer en klein.
Jouw vriendjes zijn nu zo alleen.
Zoals jij was er geeneen.
Je plekje op de krabpaal is nu leeg.
Je miauwtje nog bijna hoorbaar.
Lieve lizzy, ga maar.
Ik mis je kleine meid.
Geplaatst: 18 feb 2005 17:13
door Floortje
veel sterkte toegewenst
Geplaatst: 18 feb 2005 17:14
door chrico
Heel veel sterkte

nog een mooi gedicht.
Geplaatst: 18 feb 2005 17:20
door jenny*
Dank jullie wel.
Het is altijd zo moeilijk om de pijn die je voelt te omschrijven.
Ik ben zo koud vanbinnen.
Zo klein en teer .
Het verlies dot o zo zeer.
Het was een veel te zware strijd.
Lieve lizzy, je was nog maar zo klein.
Waarom mocht je niet meer bij ons zijn.
Je kon het lijden niet meer aan.
Nu moet ik je laten gaan.
Daarginds is het mooi en fijn.
Ik ben blij dat je mijn poesje mocht zijn.
Ga nu maar, ga maar naar de andere kant.
En speel daar maar fijn met Nicky in het zand.
Ik mis je mijn lieve kleine meid.
Het ga je goed. Tot ziens.
Geplaatst: 18 feb 2005 17:23
door Elly*
Wat verdrietig.
Wat kun je zo'n diertje toch missen.
Ik wil je veel sterkte toewensen.
Re: mijn lieve lizzy is er niet meer.
Geplaatst: 18 feb 2005 18:12
door rooiewil
.
veel sterkte
Geplaatst: 18 feb 2005 18:17
door marian*
Veel sterkte hoor.
Dag Lizzy

Geplaatst: 18 feb 2005 18:42
door jenny*
Afgelopen dinsdag ben ik met haar naar de dierenarts gegaan.
Ze was helemaal slap en haar ademhaling was niet goed.
na een paar injecties nam ik haar weer mee naar huis.
De hele nacht ben ik bij haar gebleven .
De volgende ochtend bracht ik haar voor een dagopname naar de da.
Ik mocht haar ,s avonds weer ophalen.
Ik kwam daar die avond maar mijn lieverd was nog niet genoeg aangesterkt.
Dus een overnachting en dan de volgende dag even bellen.
Ik werd die ochtend wakker en had een slecht gevoel.
Ik direct bellen, alles was goed en ze liep weer vrolijk rocd.
Wat een opluchting.ik mocht haar om twee uur ophalen.
Om een uur telefoon, de da.
Lizzy is helaas overledden, ze was vrolijk aan het spelen en roggelde een keer en viel zo dood neer.
Ik kon het niet geloven en kon alleen maar huilen.
Mijn lieve kleine meid, dat mag niet, dat kan niet.
Nu hebben we haar vandaag begraven .
Ik mis haar
Geplaatst: 18 feb 2005 18:54
door rie
Heel veel sterkte met dit grote verlies

Geplaatst: 18 feb 2005 19:11
door Perle
Veel sterkte gewenst...
Geplaatst: 18 feb 2005 19:11
door kelly 1981
sterkte
bedankt
Geplaatst: 18 feb 2005 19:14
door jenny*
dank julie voor de lieve reacties. dat doet me heel goed
Geplaatst: 18 feb 2005 20:10
door Niekie
Veel sterkte...
Geplaatst: 18 feb 2005 20:48
door Angeniet
Wat zul je je meisje missen
Heel veel sterkte!
Geplaatst: 18 feb 2005 20:53
door Sjalot
Jeetje ze was nog zo jong! Sterkte met dit ernorme verlies!!
Geplaatst: 18 feb 2005 21:05
door Caro.
Agos

nog zo'n klein ukkie ook
Heel veel sterkte gewenst.......
Geplaatst: 18 feb 2005 22:01
door mercedes2803
Lizzy was een zwervertje...Jenny en haar vriend hebben haar ook nog maar kort in huis.
Om de zoveel tijd loopt er wat bij hun in de tuin...ze krijgen haast het vermoeden dat mensen hun poezen en kittens bij hun in de tuin dumpen omdat ze weten dat zij ze opvangen.
Lizzy was klein, koud en rillerig toen ze bij hun kwam...heel zielig.
Maar het ging eigenlijk allemaal prima!
Sinds een maandje (vlak nadat ze Lizzy gevonden hadden) zat er weer een klein hummeltje in de tuin...zelfde verhaal als Lizzy...
Met de rest van de katten gaat het prima...
Groetjes Hilje (zusje van)
Jen, als ik iets niet goed verteld heb moet je het maar zeggen hoor
Geplaatst: 18 feb 2005 22:49
door Senta
Heel veel sterkte
Geplaatst: 18 feb 2005 23:53
door noekie
heel veel sterkte
Geplaatst: 19 feb 2005 12:54
door AnjaJ
Heel veel sterkte toegewenst, ben verleden jaar september mijn kleine meisje Jessy een kitten van 15 weken verloren aan een hersenbloeding en oh wat doet dat een pijn.....
Until we meet again ..........
Ik weet wat je denkt. Je denkt dat ik dood ben.
Omdat je me niet meer kan zien met je menselijke ogen,
omdat je me niet kan voelen met je handen of me
in je armen kan houden. Je denkt dat ik voor altijd weg ben. Je herinnert je hoe ik eruit zag toen ik ging en je kan je niet voorstellen dat ik op een andere plek verder leef. Je bent verscheurd met verdriet en pijn over onze
scheiding en het maakt je blind voor datgene wat vlak bij je is.. IK.
Hoe vaak is je nu al verteld dat ik dood ben
en dat je er nu maar eens overheen moet zijn?
Hoe vaak heb je jezelf in slaap gehuild omdat je je niet begrepen
voelt, denkend dat je je er maar overheen moet zetten omdat mensen zeggen dat het normaal is?
Hoe vaak heb je jezelf gepijnigd omdat je niet bereid
bent te accepteren dat ik dood ben.
Terwijl niemand het schijnt te begrijpen.
Ik wil dat je iets voor me doet. Ga terug in de tijd met me. Herinner je de
dag dat je me mee naar huis nam.
Was ik niet het meest intrigerende schepsel dat je ooit ontmoet hebt?
Keek ik niet naar je met totale liefde,
zodat je niets liever wilde dan de rest van je leven met me te delen? Dit wilde ik ook!
Herinner je de dagen nog waarin ik jong en gezond was,
en de dingen die we allemaal samen deden?
Je was zo trots op me!
Ik was je beste vriend die voor je zorgde als je huilde,
boos was of verdrietig.
En wanneer je door verplichtingen niet zoveel tijd voor me had,
wachtte ik geduldig op je.
Ik was er altijd voor je.
Ik keek naar je met zoveel acceptatie, liefde en geduld dat
je je soms een beetje onwaardig voelde.
Je was in mijn ogen nooit onwaardig, onthoud dit goed!
Weet je nog toen ik ouder werd?
Mijn botten werden stijf en mijn bewegingen langzamer.
Toch begroette ik je altijd bij de deur, en volgde je door het huis.
We zijn zo lang samen geweest.
Ik was je beste vriend, wat je ook deed of zei.
Ik keek naar je met zoveel warmte en begrip dat je je overspoeld voelde.
Ik kon niet genoeg van je krijgen.
Herinner je de laatste keer dat we elkaar met aardse ogen zagen.
Je probeerde dapper te zijn, maar ik wist dat je huilde.
Ik ken je te goed, beter dan wie dan ook in de wereld.
Ik keek naar je met puur vertrouwen en liefde,
en je wilde me wel voor eeuwig veilig bij je houden.
Je beloofde me dat je altijd van me zou houden.
Ik geloofde je.
Waarom heb je me dan laten gaan door te geloven dat ik niet meer besta?
Herinner je de diepte in mijn ogen,
al die keren dat ik naar je keek met acceptatie, geduld,
vertrouwen en liefde. Wie heeft die diepte en liefde gemaakt?
Welke schepper zou ons lied van vreugde en liefde teniet doen?
Ik ben niet langer een aards figuur.
Maar mijn lichaam was slechts een deel van wie ik ben.
Mijn lichaam zou alleen maar een leeg omhulsel zijn als het niet
gevuld was geweest met mijn ziel, mijn geest, mijn liefdevol licht.
Toen we elkaar ontmoetten was ik schattig en lief.
Wat was onze relatie geweest als dat alles was dat ik kon zijn?
Hoe had je van me kunnen houden als ik geen
geestelijke diepgang had gehad?
We zijn allemaal gemaakt van de energie die diep in ons zit.
Het is onze ziel, onze geest, ons liefhebbende licht.
Het is die energie dat het leven is.
Het heeft geen begin en geen eind.
Het is er gewoon en zal er altijd zijn.
Zonder dat zou er geen leven zijn.
Je kan het niet zien of vasthouden.
Je kan alleen maar weten dat het er is.
Het is een weten zoals dat je weet dat onze liefde bestond.
Die liefde kon je niet vasthouden of zien,
je kon alleen weten dat het er was.
Ze zeggen dat je me maar moet vergeten,
dat je me nooit meer zal zien omdat dieren nou eenmaal niet naar de hemel gaan.
Ik ben hier om je iets anders te vertellen.
Jij was mijn eeuwige liefde waard, net als ik de jouwe waard was.
Denk je echt dat die liefde voor altijd van ons weggenomen zou worden door een schepper alleen maar omdat ik geen mens was?
Was ik geen levend, ademend, liefhebbend wezen?
Hoe had ik kunnen bestaan als ik geen ziel,
geen energie, geen liefdevol licht had?
En als dit licht er altijd zal zijn, hoe kan ik dan dood zijn?
Als mijn wezen niet van de energie van het leven was,
hoe had ik dan kunnen leven? Jij weet beter!
Je huilt omdat je me mist. Ik mis jou ook.
Ik mis de buikkriebels, de omhelzingen en de kussen die we deelden.
Maar het leven gaat door na deze
geweldige waardevolle fysieke omgeving.
Ik kwam hier om een nieuw leven te leiden.
Ik ging niet weg omdat ik niet meer van je hou of omdat ik iets
beters wilde. Ik ging weg omdat het tijd was voor de volgende fase in mijn bestaan, iets wat alle levende wezens ooit moeten doen.
Mijn aanwezigheid in jouw leven was en is een gave die je moet eren. Net zoals ik jou eerde!
Leven is niet alleen maar simpelweg in een lichaam geboren worden, een paar jaar te leven om dan te sterven.
Energie kan niet sterven!
We krijgen allemaal een bepaalde tijd in een lichaam zodat we kunnen leren, delen en groeien.
Het bereid ons voor op de volgende fase van ons bestaan.
Het lichaam houd de echte levensenergie in zich, onze ziel.
Zonder dat zouden onze lichamen leeg zijn.
Zonder onze energie zouden we inderdaad dood zijn,
en konden we nooit onze liefde voor elkaar ervaren.
Je zegt dat je alleen nog maar herinneringen hebt. Dit is niet waar.
Weet je, toen ik mijn aardse lichaam verliet, liet ik iets bij je achter.
Je kan het niet aanraken of vasthouden, daar is het te groot voor.
Ik liet een stukje van mijn ziel bij je achter.
Ik plaatste het naast jouw ziel, dat vond ik een passende plaats omdat we altijd samen waren in het aardse leven.
Ik hou teveel van je om je alleen maar met herinneringen achter te laten, omdat herinneringen vervagen.
Ik hou teveel van je om zomaar te verdwijnen.
Het zou te egoïstisch van me zijn om liefde en licht uit je leven weg te nemen.
Ik begrijp je tranen. Iedere traan is een bewijs van jouw liefde voor mij, en ik voel me vereerd en nederig.
Maar vergeet niet de goede dingen die we deelden.
Denk daaraan en glimlach dan. Dat is een eer voor mij.
En als je me nodig hebt zal ik er zijn.
Sluit je ogen, adem diep en langzaam en haal mij voor de geest.
Sluit de wereld even af, en sluit je ideeën over dood af.
Geef me een kans. Zoek naar subtiele signalen die ik je stuur. Houd niet op trots op mij te zijn, ik ben en blijf een vriend waar je trots op kunt zijn.
Ik ben dus nog steeds je vriend!
Houd mijn dood niet in je gedachten, maar eer en vier mijn eeuwige leven. Want het is eeuwig, net zoals mijn liefde voor jou.
Tot wederziens bij de regenboogbrug!
Geplaatst: 19 feb 2005 13:54
door twinkeltje
Heel veel sterkte
Geplaatst: 19 feb 2005 14:55
door Lupo
Ach, wat verschrikkelijk sneu!
Je gaat je zo snel hechten aan zo'n kleintje en wat doet het dan een pijn als ze het ondanks al je goede zorgen niet redt. Maar ik hoop dat je er toch wat steun uit kan putten dat het kittentje in haar korte leven liefde en warmte gekend heeft. En dat heb je haar dan maar mooi kunnen geven!
Veel sterkte...
Geplaatst: 19 feb 2005 18:18
door jenny*
Bedankt voor al jet medeleven en de vele lieve reacties. het doet mij heel goed
Geplaatst: 19 feb 2005 19:11
door Maureen en de meiden
Hè bah wat naar, heel veel sterkte..
Geplaatst: 21 feb 2005 14:14
door Fozze
Veel sterkte, je hebt gedaan wat je kon.
Geplaatst: 22 feb 2005 14:40
door Mama Sanneke
Dag Lizy !!
STerkte gewenst

Lizzy
Geplaatst: 25 feb 2005 22:32
door inko2000
Lieve Jenny,
Je weet, dat ik er ben voor je, als het verdriet te groot wordt.
Veel liefs je (schoon)mama Ina.