Maeglin is niet meer ................
Geplaatst: 01 dec 2005 16:07
Ik kon het gisteren nog niet uit tikken, zo ziek heb ik me gisteren gevoeld .....
Eerst eventjes een stukje geschiedenis. Maeglin en Jari, 2 hondjes van dezelfde fokker eigendom van de fokker en van de mensen die deze hondjes in eerste instantie liefdevol in huis gehaald hadden. Grote plannen hadden ze samen ! Naar verloop van tijd bekoelde de relatie tussen deze mensen. En diegene waar de honden waren gaf te kennen hij niks meer met deze 2 hondjes te maken wilde hebben omdat ze ook niet aan de verwachtingen van de mede eigenaar voldeden :shock. Terug naar de fokker dus. Jari paste zich wonderwel zeer snel aan zijn nieuwe situatie aan en voelde zich al snel als een vis in het water in de nieuwe roedel ! Maeglin dat ging niet zo eenvoudig. Een zeer aanhankelijk hondje, wat zich er niet bij neer kon leggen om ook overdag een aantal uren in de bench door te moeten brengen. Het gillen en jodelen kon dus dan beginnen. Dit werd niet minder. Naar verloop van tijd is toen besloten dat Maeglin overdag maar met de baas mee mocht in zijn bus .
Ondertussen had mijn buurvrouw geinformeerd bij mij naar een Parson, ze kent Rebel en Bandit vrij goed want een paar keer per week komt ze met haar Appenzeller Sennenhond langst om te spelen. Fijn een kamaraadje voor Cleo dacht ze toen. Ik dacht meteen aan Maeglin, veel aandacht en ruimte zou hem dan ten deel vallen want ook zij woont lekker ruim en heeft geen baan, alle aandacht is voor haar dieren !
Zo gezegt zo gedaan. Contact gelegd tussen fokker en Wilma, kennis gemaakt en hondje bekeken. Nog wat nagedacht en toen was de kogel door de kerk. Wilma had ondertussen haar Cleo laten steriliseren en na een training in Duitsland namen wij Maeglin mee naar Oud-Gastel.
Het klikte meteen, zowel met het nieuwe baasje als met Cleo .
Maeglin moest alles nog geleerd worden, geen probleem want Wilma had alle tijd ! Maeglin bleek uitstekend te luisteren, keurig bij haar in de buurt te blijven en meteen voor te komen als ze riep !
Hij had helemaal zijn draai gevonden, lekker ravotten met Cleo en gaten graven in het weiland . Moe maar voldaan in zijn mandje in slaap vallen. Een fantastisch hondenleven dus,tot gisteren ........
Wilma met haar hondjes waren op weg naar ons, te voet door de boomkwekerij, los en bij het vrouwtje in de buurt. Rebel was ze al tegemoed gelopen om te spelen, maar Cleo was al naar mij toe gekomen om haar hondenkoekje op te halen . Maeglin en Rebel waren zo leuk met elkaar aan het rausen dat ze een extra rondje met ze door de kwekerij liep . Nou en toen hadden we de poppen aan het dansen. Langs de spoorlijn is een afrastering op een klein stukje na, en juist daar glipte Maeglin doorheen, nog nooit een pootje verkeerd gezet. Mijn bloed stolde in mijn aderen, mijn vader en ik stonden erop te kijken. Wij waren immers met de paarden bezig . Maeglin liep tussen de rails , Wilma roepen, maar een hond die op de spoorlijn loopt heeft eigenlijk beina nooit een kans. Deze blijft vaak de rails volgen, keurig liep hij terug naar zijn vrouwtje . De klap en het beeld zal ik nooit meer vergeten.
Eindelijk een goed plekkie gevonden, een maand slechts heeft hij er maar van mogen genieten. Het was hem blijkbaar niet gegund, 2 jr is hij maar geworden. Ziek ben ik er van.
Eerst eventjes een stukje geschiedenis. Maeglin en Jari, 2 hondjes van dezelfde fokker eigendom van de fokker en van de mensen die deze hondjes in eerste instantie liefdevol in huis gehaald hadden. Grote plannen hadden ze samen ! Naar verloop van tijd bekoelde de relatie tussen deze mensen. En diegene waar de honden waren gaf te kennen hij niks meer met deze 2 hondjes te maken wilde hebben omdat ze ook niet aan de verwachtingen van de mede eigenaar voldeden :shock. Terug naar de fokker dus. Jari paste zich wonderwel zeer snel aan zijn nieuwe situatie aan en voelde zich al snel als een vis in het water in de nieuwe roedel ! Maeglin dat ging niet zo eenvoudig. Een zeer aanhankelijk hondje, wat zich er niet bij neer kon leggen om ook overdag een aantal uren in de bench door te moeten brengen. Het gillen en jodelen kon dus dan beginnen. Dit werd niet minder. Naar verloop van tijd is toen besloten dat Maeglin overdag maar met de baas mee mocht in zijn bus .
Ondertussen had mijn buurvrouw geinformeerd bij mij naar een Parson, ze kent Rebel en Bandit vrij goed want een paar keer per week komt ze met haar Appenzeller Sennenhond langst om te spelen. Fijn een kamaraadje voor Cleo dacht ze toen. Ik dacht meteen aan Maeglin, veel aandacht en ruimte zou hem dan ten deel vallen want ook zij woont lekker ruim en heeft geen baan, alle aandacht is voor haar dieren !
Zo gezegt zo gedaan. Contact gelegd tussen fokker en Wilma, kennis gemaakt en hondje bekeken. Nog wat nagedacht en toen was de kogel door de kerk. Wilma had ondertussen haar Cleo laten steriliseren en na een training in Duitsland namen wij Maeglin mee naar Oud-Gastel.
Het klikte meteen, zowel met het nieuwe baasje als met Cleo .
Maeglin moest alles nog geleerd worden, geen probleem want Wilma had alle tijd ! Maeglin bleek uitstekend te luisteren, keurig bij haar in de buurt te blijven en meteen voor te komen als ze riep !
Hij had helemaal zijn draai gevonden, lekker ravotten met Cleo en gaten graven in het weiland . Moe maar voldaan in zijn mandje in slaap vallen. Een fantastisch hondenleven dus,tot gisteren ........
Wilma met haar hondjes waren op weg naar ons, te voet door de boomkwekerij, los en bij het vrouwtje in de buurt. Rebel was ze al tegemoed gelopen om te spelen, maar Cleo was al naar mij toe gekomen om haar hondenkoekje op te halen . Maeglin en Rebel waren zo leuk met elkaar aan het rausen dat ze een extra rondje met ze door de kwekerij liep . Nou en toen hadden we de poppen aan het dansen. Langs de spoorlijn is een afrastering op een klein stukje na, en juist daar glipte Maeglin doorheen, nog nooit een pootje verkeerd gezet. Mijn bloed stolde in mijn aderen, mijn vader en ik stonden erop te kijken. Wij waren immers met de paarden bezig . Maeglin liep tussen de rails , Wilma roepen, maar een hond die op de spoorlijn loopt heeft eigenlijk beina nooit een kans. Deze blijft vaak de rails volgen, keurig liep hij terug naar zijn vrouwtje . De klap en het beeld zal ik nooit meer vergeten.
Eindelijk een goed plekkie gevonden, een maand slechts heeft hij er maar van mogen genieten. Het was hem blijkbaar niet gegund, 2 jr is hij maar geworden. Ziek ben ik er van.
wat zielig... veel sterkte 
