Dag mijn lieve mannetje...
Geplaatst: 22 dec 2005 14:52
Jari Fan Koatstermoune
20-11-1995 ~ 21-12-2005
Veel gestreden en veel overwonnen, maar deze strijd was niet te winnen. Je had het door en gooide zelf de handdoek in de ring. De lichtjes verdwenen uit jouw ogen, jouw eeuwige ‘lach’ was van jouw bekkie, je staartje kwispelde steeds minder.
Voor ons was het toen duidelijk dat we niets mochten rekken en je moesten laten gaan. De dierenarts zou daarom vandaag langskomen.
’s Avonds holde je plots heel snel achteruit en was het duidelijk dat langer wachten niet meer mogelijk was. Maar nog voor de dierenarts aanwezig was heb jij jouw moment gekozen om ons te verlaten. Een moment waarop de mensen die jou al die jaren zo lief hadden en jouw maatje Tagor erbij waren.
Er is berusting bij het feit dat je niet meer kon, maar het gemis is er niet minder om. Dat gemis is enorm en verscheurend. Jouw altijd vrolijke en alles overwinnende karakter was van goud en ik zal dat vreselijk missen. Ook jouw vrolijke begroetingen bij binnenkomst ga ik vreselijk missen.
Nooit meer zal mijn hand naast de bank hangen om je even te kroelen.
Nooit meer kan ik je knuffelen wat je zo heerlijk vond.
Nooit meer jij die op mijn voeten ligt.
Lief mannetje, rust zacht…
20-11-1995 ~ 21-12-2005
Veel gestreden en veel overwonnen, maar deze strijd was niet te winnen. Je had het door en gooide zelf de handdoek in de ring. De lichtjes verdwenen uit jouw ogen, jouw eeuwige ‘lach’ was van jouw bekkie, je staartje kwispelde steeds minder.
Voor ons was het toen duidelijk dat we niets mochten rekken en je moesten laten gaan. De dierenarts zou daarom vandaag langskomen.
’s Avonds holde je plots heel snel achteruit en was het duidelijk dat langer wachten niet meer mogelijk was. Maar nog voor de dierenarts aanwezig was heb jij jouw moment gekozen om ons te verlaten. Een moment waarop de mensen die jou al die jaren zo lief hadden en jouw maatje Tagor erbij waren.
Er is berusting bij het feit dat je niet meer kon, maar het gemis is er niet minder om. Dat gemis is enorm en verscheurend. Jouw altijd vrolijke en alles overwinnende karakter was van goud en ik zal dat vreselijk missen. Ook jouw vrolijke begroetingen bij binnenkomst ga ik vreselijk missen.
Nooit meer zal mijn hand naast de bank hangen om je even te kroelen.
Nooit meer kan ik je knuffelen wat je zo heerlijk vond.
Nooit meer jij die op mijn voeten ligt.
Lief mannetje, rust zacht…
