Het HondenForum

Na anderhalf jaar Sun heb ik gisteren voor het eerst echt voor jan l*l staan roepen op het strand, ik was niet verstaanbaar, niet in zicht, ik had er eigenlijk net zo goed niet eens kunnen zijn. Volgens Sun. Meneer zag (ik denk voor het eerst in zijn leven) een sportvlieger die over het strand heen scheerde en ook nog eens geweldig leuk prrrrrrrrrrrrrrrr geluidjes maakte. Hij was aan het rennen, springen en blaffen in de lucht, enig om te zien maar toen wilde ik toch door lopen. Sun, kom Nope. Niks. SUUUN KOOOMMMM Nada. Suhun hup hup NU HIER.......nog niks. Tja, hij gaat ook zo uit zijn dak, ik haal hem wel even. Ohhh hallo vrouwtje hijg, kwijl, ik heb hier een geweldig leuk speeltje. Heel leuk vent maar we gaan verder hup lopen. En daar ging ie. Na zo'n 500 meter bedacht ie dat de vlieger toch wel reteleuk was en sprintte terug, de eikel Zelfde verhaal en moest zelfs een beetje boos worden want hij kwam gewoon NIET Na weer een tig honderd meter kneep ie er WEER van tussen WEER gehaald en hem onder dwang het strand afgekregen. De sukkel

ben ik toch niet de enige die af en toe voor jan l*l staat.
En ach...hij heeft het wel plezier gehad. Jij stiekem volgens mij ook wel een beetje. (In ieder geval achteraf dan )

ooh, vervelend is dat .
Diesel is sinds de komst van Puck volledig het brave hondje geworden, op zijn 'ruime' manier.
Puck is momenteel een draak. Die krijg ik dus niet uit het water.
Poeltjes, vennetjes, sloten, diepe plassen moeten door haar verder worden uitgegraven.
Dat doet ze zo fanatiek dat ze niks hoort, en niet luistert.
ze ontwijkt me ook door steeds weg te duiken dus grijpen lokt niet behalve door zelf het water in te gaan.
het ziet er grappig uit voor een ander, maar vorige week ben ik 20 minuten bezig geweest om haar mee te krijgen.
Niet leuk.

Nee, het is in principe ook niet leuk. Maar om de grappige manier hoe het opgeschreven wordt en dat Sunnybunny vertelt dat het de eerste keer is dat dat écht gebeurd in anderhalf jaar moet ik er wel een beetje om grijnzen. Als dit dagelijkse kost zou zijn zou het lachen mij ook wel vergaan.

Wat érg is dat hè

Vegas doet het gelukkig ook niet vaak maar heel soms heeft hij een paar trossen bananen in zijn oren en komt dan gewoon niét al ga ik op mijn kop staan

Sun maakt het wel heel bont door nog een aantal keer terug te rennen

Herkenbaar. Het gebeurd niet vaak, maar zo nu en dan hebben mijn honden ook zo'n bui. En dan ook echt samen he! Alsof ze samenspannen tegen mij! Komt er een leuke hond voorbij, even snuffelen, ok...klaar nu en we lopen door. Hondjes lopen wel mee, maar met tegenzin. En dan zie ik die blik in hun ogen he! En dan weet ik al hoe laat het is. En voordat ik ze kan aanlijnen draaien die kontjes zich om en spurten weer terug naar die hond. En dan loop ik er dus voor lul achteraan, mopperend en zo nu en dan HIERRRRRR brullend.

Gelukkig heb ik dat nog nooooooit meegemaakt

miekmiek schreef:En dan zie ik die blik in hun ogen he! En dan weet ik al hoe laat het is. En voordat ik ze kan aanlijnen draaien die kontjes zich om en spurten weer terug naar die hond. En dan loop ik er dus voor lul achteraan, mopperend en zo nu en dan HIERRRRRR brullend.

Wat kun je dan boos zijn op je hond(en) he. Grrrrrrrrrrrrrrr, staat er dan op mijn voorhoofd Ik heb het een maand geleden voor het laatst gehad. Als ik er aan terugdenk, kan ik er nog boos om worden Bram liep al spelend met iemand anders mee. Ik denk 'nee ik ga hem niet halen'. Moest ik dus uiteindelijk 2 km sprinten om hem in te halen. Zelfs toen ik dichtbij was, reageerde hij nog niet. Nou, ik kan je zeggen, ik heb hem aan z'n staart gegrepen en aan de lijn gedaan. En hij moest de hele terugweg volgen. Zo!

Tegen een boom schoppen helpt

Natas. schreef:Tegen een boom schoppen helpt

Die staan er op het strand niet zoveel

Zo had ik eens met onze vorige hond Jake. Hij had na een wandeling in het bos geen zin om naar huis te gaan en vertikte het om in de auto te springen.
Toen ik het echt zat werd ben ik in de auto gaan zitten en weggereden (maar een klein stukje hoor).
Zijn ogen vielen uit zijn kop van schrik over wat ik deed hij zette het op een rennen. Ik stap uit en doe de achterklep open, meneer wist niet hoe snel hij erin moest springen. Dit is nooit meer gebeurt

dat is zo irritant vooral als je net met iemand hebt gepraat terwijl je hond super luisterde jij hebt alle complimentjes aan gehoord goh wat luisterd hij goed en dat voor een bulldog echt goed en nog geen minuut later nitro kom hier ............................................................... niets
echt beschamend :N:

basisbrok schreef:dat is zo irritant vooral als je net met iemand hebt gepraat terwijl je hond super luisterde jij hebt alle complimentjes aan gehoord goh wat luisterd hij goed en dat voor een bulldog echt goed en nog geen minuut later nitro kom hier ............................................................... niets
echt beschamend :N:

Sorry.

Blij (sorry ) te lezen dat het vrij herkenbaar is. Ik was écht boos :N:

Ach ik kan mij nog wel een forumwandeling vaagjes herinneren waarbij Tosca op flinke afstand op een heuvel uitgebreid stront stond te vreten en mij volkomen negeerde.

Marie-José schreef:Nee, het is in principe ook niet leuk. Maar om de grappige manier hoe het opgeschreven wordt en dat Sunnybunny vertelt dat het de eerste keer is dat dat écht gebeurd in anderhalf jaar moet ik er wel een beetje om grijnzen. Als dit dagelijkse kost zou zijn zou het lachen mij ook wel vergaan.

hoe irritant ik het ook vind, ik moet er ook om lachen hoor, zelfs
bij dat [als ze zo doorgaat toekomstige asiel] hondje van mij

Tja, Lullig voor je, maar toch ook wel een grappig verhaal. Als dit voor het
eerst was in anderhalf jaar zou ik me er niet zo druk om maken. Het was gewoon heel erg leuk en nieuw voor Sun. Verder is het een prima beest zeg je, dus neem je verlies een keer en ga weer vrolijk verder. Misschien ben ik wat meer gewend maar ik zou er echt niet te zwaar aan tillen. Dat terug sprinten getuigt van een hoop eigen initiatief en denk vermogen. Lijkt me een geweldige hond die Sun van jouw.

Groetjes Marja.

Mij overkomt dat echt nooooooooit

Koekjes misschien eens proberen

Carmen schreef:Zo had ik eens met onze vorige hond Jake. Hij had na een wandeling in het bos geen zin om naar huis te gaan en vertikte het om in de auto te springen.
Toen ik het echt zat werd ben ik in de auto gaan zitten en weggereden (maar een klein stukje hoor).
Zijn ogen vielen uit zijn kop van schrik over wat ik deed hij zette het op een rennen. Ik stap uit en doe de achterklep open, meneer wist niet hoe snel hij erin moest springen. Dit is nooit meer gebeurt

ahahhaa heb ik ook een keer gedaan, hielp niet, beest bleef gewoon zitten..... buiten op de plek (wel achter een hek bij de paarden in het land)
Ik denk, nu springt ze er wel in he? nee dus....

pootjes op de bumper, dat wel, maar smekend aankijkend....'' vrouwtje..... til nou...... me kont in de auto......''

mooi niet gedaan!!

En inderdaad die sportvliegers zijn erg interessant!! Die van mij vind ze ook geweldig!!

nee hoor, kan me dit van onze twee heren niet herinneren (zolang ik maar niet te ver terug denk )

hihi heel grappig die verhalen om te lezen maar als je je zelf staat suf te roepen zonder respons is het minder.
Ik kan er van meepraten.
Wat deden jullie trouwens de volgende keer: gewoon weer los gelaten? en kwam je hond dan wel meteen terug? Ik durf eerlijk gezegd niet goed meer, heb haar nu al een tijdje aan de lange lijn. Wel zielig hoor.
Groetjessssss

naikel schreef:
hihi heel grappig die verhalen om te lezen maar als je je zelf staat suf te roepen zonder respons is het minder.
Ik kan er van meepraten.
Wat deden jullie trouwens de volgende keer: gewoon weer los gelaten? en kwam je hond dan wel meteen terug? Ik durf eerlijk gezegd niet goed meer, heb haar nu al een tijdje aan de lange lijn. Wel zielig hoor.
Groetjessssss

Die van mij gaan gewoon weer los, ach ja oefening baart kunst.... en tja ik ben ook wel eens koppig of heb geen zin.... de ene dag is niet de andere.... zolang het maar op veilig terein is..

Onze oude hond. Een boerenfox was ook lekker eigenwijs. Als je daar mee ging wandelen en ze had geen zin dan werd de pas versneld en daarna de sprint ingezet en ging ze aan 1 stuk door naar huis. Achteraf wel grappig, maar op die momenten niet want ze ging ook altijd een drukke weg over dan.