Na een leven hard werken op een manege mocht je bij ons van je pensioen genieten.
Je genoot met volle teugen, rende ondanks je leeftijd heen en weer in het weiland en de lekkere slobber maaltijden liet je je goed smaken.
Je had gezelschap van 2 schaapjes die je beschermde tegen de streken en treiterijen van de shetlander hengst die er vorig jaar bij kwam.
Eind vorige zomer zag het er even slecht voor je uit maar met hulp van de vee-arts krabbelde je er weer bovenop.
Vandaag waren vrouwtje en ik wezen wandelen toen we in de auto telefoon kregen van een buurman verderop 'jullie paard ligt in de sloot, het ziet er niet goed uit'.
In race-tempo zijn we naar huis gereden en ja, je lag in de sloot. Met je kopje boven water. Net alsof je water aan het drinken was. Je lijfje in de ijskoude sloot. Je blauwe deken nog om.
Zojuist hebben we je uit de sloot gehaald, we konden je daar niet een weekend laten liggen, zo koud.
Je ligt nu mooi voor het hek van het weiland, onder je mooie warme deken, we hebben je nog even schoongemaakt want je zat onder de blubber.
We waren er zo vanuit gegaan dat je de zomer lekker in zou gaan.
En dan ineens is het over.
We zullen je gehinnik om eten missen en sowieso je mooie oude lijf achter het hek als we buiten speelden met de honden.
Collin snapt er niks van, hij roept je steeds. De schapen roepen je ook.
helaas is het voorbij, je komt niet weer.
Het is mooi geweest; 34 jaar oud!
Je hebt nog 2 jaar kunnen genieten van de rust die je verdiende.
Dag lieverd, dag meisje, dag ouwe taart!
Vorig jaar zomer.
een week geleden.
