Intens verdrietig...
Geplaatst: 21 jun 2006 14:02
Meestal weet ik mijn mondje wel te roeren, maar nu heb ik echt moeite de juiste woorden te vinden...
Eén van mijn honden, Baloo, heeft sinds zaterdag epilepsie. Het is primaire epilepsie, m.a.w. er is geen onderliggende oorzaak. De aanvallen waren heel heftig met veel gillen/janken, stuiptrekkingen, schuimbekken en het laten lopen van zijn behoeften. Na de aanvallen was hij vreselijk onrustig en hyperactief. Zondagavond naar een plaatsvervangende dierenarts geweest; Baloo kreeg een injectie en ik kreeg twee zetpillen voor hem mee. Het mocht niet baten, iedere vier uur een aanval!
Na telefonisch overleg met mijn eigen dierenarts krijgt Baloo Phenobarbitalum 100 mg. De eerste dag moest ik hem 's middags een tablet en 's avonds een tablet geven. De tweede dag moest ik hem 's middags een half tablet en 's avonds een half tablet geven. De heftige aanvallen zijn weg, maar hij laat nog wel zijn urine lopen. Daarnaast kan hij niet goed meer lopen, zwabbert meer. Het lijkt wel of hij dronken is. Hij is ook niet 100% aanwezig. Baloo was zo'n trotse roedelleider, nu laat hij zich door de hele roedel afblaffen. Dit doet zo'n pijn, hij is pas drie jaar!!! Ik weet niet of dit goed gaat komen...
Nog meer verdrietig nieuws...
Morgen om 16:45 moet ik mijn letterlijk en figuurlijk grote vriend, mijn maatje Jessie in laten slapen. Jessie is een kruising Mechelaar/Dobermann en beveiligde mij altijd heel letterlijk. Hij wist precies wanneer een situatie niet ok was. Als de dag van gisteren kan ik voor me halen dat ik dat kleine bolletje van 7 weken op ging halen bij het dierenasiel in Osdorp. Mijn grote jongen is al een poosje aan het dementeren en het wordt nu echt te erg. Hij is onbetrouwbaar geworden en heeft ook zelden meer plezier. Het maakt het extra zwaar om hem te laten gaan omdat dat hij geen pijn heeft...
Eén van mijn honden, Baloo, heeft sinds zaterdag epilepsie. Het is primaire epilepsie, m.a.w. er is geen onderliggende oorzaak. De aanvallen waren heel heftig met veel gillen/janken, stuiptrekkingen, schuimbekken en het laten lopen van zijn behoeften. Na de aanvallen was hij vreselijk onrustig en hyperactief. Zondagavond naar een plaatsvervangende dierenarts geweest; Baloo kreeg een injectie en ik kreeg twee zetpillen voor hem mee. Het mocht niet baten, iedere vier uur een aanval!
Na telefonisch overleg met mijn eigen dierenarts krijgt Baloo Phenobarbitalum 100 mg. De eerste dag moest ik hem 's middags een tablet en 's avonds een tablet geven. De tweede dag moest ik hem 's middags een half tablet en 's avonds een half tablet geven. De heftige aanvallen zijn weg, maar hij laat nog wel zijn urine lopen. Daarnaast kan hij niet goed meer lopen, zwabbert meer. Het lijkt wel of hij dronken is. Hij is ook niet 100% aanwezig. Baloo was zo'n trotse roedelleider, nu laat hij zich door de hele roedel afblaffen. Dit doet zo'n pijn, hij is pas drie jaar!!! Ik weet niet of dit goed gaat komen...
Nog meer verdrietig nieuws...
Morgen om 16:45 moet ik mijn letterlijk en figuurlijk grote vriend, mijn maatje Jessie in laten slapen. Jessie is een kruising Mechelaar/Dobermann en beveiligde mij altijd heel letterlijk. Hij wist precies wanneer een situatie niet ok was. Als de dag van gisteren kan ik voor me halen dat ik dat kleine bolletje van 7 weken op ging halen bij het dierenasiel in Osdorp. Mijn grote jongen is al een poosje aan het dementeren en het wordt nu echt te erg. Hij is onbetrouwbaar geworden en heeft ook zelden meer plezier. Het maakt het extra zwaar om hem te laten gaan omdat dat hij geen pijn heeft...
heel veel sterkte.......
Heel veel sterkte!
