mijn mylo

[steffietje]

hoi allemaal
Het is nu twee jaar geleden dat ik met veel verdriet afscheid heb moeten nemen van mijn liefste witte kees mylove oftewel mylo
Mylo heb ik uit het asiel gekregen, het was een pienter manneke met veel gevoel voor humor, maar was angstig in het begin en had veel slaag gehad. het heeft 2 jaar geduurd voor het zover was dat we met hem normaal een leven hadden
maar dat was ook geweldig! hij was slim lief geweldig trouw en soms een echte clown. zo kon hij tijgeren, heel hoog janken als die blij was...hij huilde als een wolf als we speelde en wilde graag bij je liggen
gehoorzaamheid vond hij niks na eg 1 is hij nooit verder gekomen dan weglopen hahah
maar andere dingen zoals een rondedansje tijgeren op achterpootjes dansen en dat soort dingen daar kon hij wel van genieten. maar braaf af en blijf nee dat was niks voor hem!
hij was wel een weglopertje zodra hij een kans zag ging hij op onderzoek uit maar nooit langer dan een kwartier en dan was hij er weer met zijn krullende propellor op zijn rug/
Mylo was zijdezacht en kon zo kijken als dat zeehondje op de reclame met dat liedje van it`s a beuatyfull day the sun is shining.....en dat was het ook iedere dag voor hem
zag je mylo was je dag echt goed en het was dan ook mijn maatje!
toen mijn zoontje werd geboren met een keizersnede en ik na 5 dagen naar huis mocht waste hij hem helemaal en ook hij was een beetje papa voor de kleine! toen luca kon lopen was het waar hij was was mylo en het was soms alsof die twee mekaar feiloos aanvoelde. had luca buikpijn wilde mylo hem troosten, viel luca was mylo er meteen bij!

ruby mijn dochter is bijna 2 jaar geleden geboren. Maar die dag zal ik op twee manieren nooit meer vergeten. ik lag om 2 uur in het ziekenhuis met volle weeen. mijn vader en mijn vriend gingen nog even naar huis om wat dingen op te halen aangezien ze het kindje niet voor de ochtend verwachte. Het sneeuwde die nacht vreselijk en de poort sloot niet goed. alle 3 de honden waren verdwenen. maar mylo was blijkbaar zijn orientatie gevoel kwijt. de halve nacht hebben ze gezocht net als mijn broer die al een voorgevoel had.
om 6 uur in de ochtend zijn ze terug in het ziekenhuis gekomen omdat mijn kindje geboren zou gaan worden, maar ik hoorde tussen de weeen door dat mylo kwijt was...maar het drong niet helemaal tot me door. Maar op het moment dat ik aan het bevallen was en het geluk voelde toen ze mijn dochter op mijn borst legde.....werd mylo aangereden en stierf een eenzame dood langs de kant van de weg.
2 dagen hebben we gezocht het was voor het weekend....althans mijn ouders, mijn broer, mijn partner, mijn schoonzus iedereen zocht naar mylo, maar ondertussen belde ik alle instanties af of ze hem hadden gevonden.
onze mylo was gechipt en na 3 dagen kregen we het telefoontje, mylo was op het moment dat ik beviel gevonden aangereden en al dood. je begrijpt dat de eerste verjaardag van mijn dochter zowel een mijlpaal was als een dag van emoties en ik ben bang dat dit nog lang zo zal gaan zijn. Mijn mylo mijn vriend mijn maatje mijn mooie zachte knuffel mijn mylomietje met je steken we missen je nog iedere dag en we hopen dat je het goed hebt nu!

[twinkeltje]

ook al een slik verhaal

[Ari@ne]

Wat beleef je zo'n dag dan elke keer weer met twee verschillende emoties, hè!

[*tweety*]

Wat een verdrietig verhaal, sterkte!

[Natas.]

Ach, arme Mylo...........

Ik hoop dat de herinnering aan de geboorte van je dochter en het vieren van haar verjaardag op een dag de overhand zal gaan nemen

[beppie]

Wat verdrietig. Sterkte

[Mojuan]

Pff, even mijn tranen wegvegen hoor.
Wat een verdrietig verhaal!