Plotseling overlijden
Geplaatst: 22 sep 2006 11:50
Hallo,
Ik ben al een tijd ingeschreven hier, maar heb niet veel tijd gehad om te posten en te lezen. Simba is namelijk veel naar de dierenarts moeten gaan. Vorige week kreeg ze ineens pijn met opstaan. Ik dacht dat het haar heupen waren, want daar krijgen die soort honden "berner sennen" vaak last van. Het bloed was onderzocht en er zat een kleine ontsteking in, waarschijnlijk niet de reden dat ze zo'n pijn had. We kregen pijnstillers mee, en medicijnen die de ontsteking moesten verhelpen.
Eergisteravond werd ze ineens erg ziek. Ze wilde niet mee wandelen, moest tot 2 keer toe overgeven, was aan het shaken en aan het kwijlen. Mijn vriend de dierenambulance gebeld, en het hele verhaal uitgelegd. Die zeiden dat ze waarschijnlijk een buikgriepje had. Dus wij toch met een gerust hart naar bedje toe, Simba achterlatend op een lekker dik kussen met haar kleedje over haar heen met een dikke kus op d'r kopje.
Mijn vriend stond die 's morgens op, en riep naar boven dat Simba dood was. Ik nog half in slaap naar beneden gestrompeld, van dit kan niet waar zijn. En daar lag ze, precies zoals we haar die avond hebben achtergelaten, maar dan zonder haar lieve hartje dat niet meer mocht kloppen.
Uit onderzoek later bleek dat ze een kyste/abses bij haar maagwand had, en dat het toch verloren zaak was, ook al hadden we het geweten.
Niemand kan het verdriet wegnemen, en geen enkele hond kan ooit haar plaats innemen. Er blijft altijd een speciaal plekje in mijn hart voor dit ongeloofelijk lieve dier. Ze is er altijd voor ons geweest (ook al was ze maar 4,5 maand bij ons), en heeft haar meeste pijn verborgen gehouden voor ons.
Simba ik mis je, maar ik zie je later terug.
Nog even een oproep voor de mensen die haar hebben achtergelaten (die zullen dit wel nooit lezen, omdat dit voor hondenLIEFHEBBERS is), DOE DIT NOOIT WEER. Je hebt de hond onnodig pijn laten lijden wat niet menselijk is, en ook heb je mij en mijn vriend pijn gedaan.
Ik haat niet snel mensen, maar mijn haat is nu zo groot tegenover mensen die honden zomaar achterlaten of mishandelen. Er zijn echt andere manieren om je hond te laten helpen, zonder dat ze je raar aankijken. Breng de hond naar de dierenbescherming, die vragen je geen geld.
Hier nog een mooi ontroerend verhaal voor een ieder die zijn/haar huisdier heeft verloren:
Rainbow Bridge
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge
When an animal dies that has been especially close to someone here,
that pet goes to the Rainbow Bridge.
There are meadows and hills for all of our special friends
so they can run and play together.
There is plenty of food, water and sunshine,
and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor;
Those who were hurt or maimed are made whole and strong again,
just as we remember them in our dreams of days and times gone by.
The animals are happy and content, exept for one small thing;
they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes
when one suddenly stops and looks into the distance.
His bright eyes are intent; his eager body quivers.
Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass,
his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet,
you cling together in joyous reunion, never to parted again.
The happy kisses rain upon your face;
your hands again caress the beloved head,
and you look once more into the trusting eyes of your pet,
so long gone from your life but never absent from your heart.
Then, you cross the Rainbow Bridge together.
Simba, het ga je goed.
Je vrouwtje Karin.
Ik ben al een tijd ingeschreven hier, maar heb niet veel tijd gehad om te posten en te lezen. Simba is namelijk veel naar de dierenarts moeten gaan. Vorige week kreeg ze ineens pijn met opstaan. Ik dacht dat het haar heupen waren, want daar krijgen die soort honden "berner sennen" vaak last van. Het bloed was onderzocht en er zat een kleine ontsteking in, waarschijnlijk niet de reden dat ze zo'n pijn had. We kregen pijnstillers mee, en medicijnen die de ontsteking moesten verhelpen.
Eergisteravond werd ze ineens erg ziek. Ze wilde niet mee wandelen, moest tot 2 keer toe overgeven, was aan het shaken en aan het kwijlen. Mijn vriend de dierenambulance gebeld, en het hele verhaal uitgelegd. Die zeiden dat ze waarschijnlijk een buikgriepje had. Dus wij toch met een gerust hart naar bedje toe, Simba achterlatend op een lekker dik kussen met haar kleedje over haar heen met een dikke kus op d'r kopje.
Mijn vriend stond die 's morgens op, en riep naar boven dat Simba dood was. Ik nog half in slaap naar beneden gestrompeld, van dit kan niet waar zijn. En daar lag ze, precies zoals we haar die avond hebben achtergelaten, maar dan zonder haar lieve hartje dat niet meer mocht kloppen.
Uit onderzoek later bleek dat ze een kyste/abses bij haar maagwand had, en dat het toch verloren zaak was, ook al hadden we het geweten.
Niemand kan het verdriet wegnemen, en geen enkele hond kan ooit haar plaats innemen. Er blijft altijd een speciaal plekje in mijn hart voor dit ongeloofelijk lieve dier. Ze is er altijd voor ons geweest (ook al was ze maar 4,5 maand bij ons), en heeft haar meeste pijn verborgen gehouden voor ons.
Simba ik mis je, maar ik zie je later terug.
Nog even een oproep voor de mensen die haar hebben achtergelaten (die zullen dit wel nooit lezen, omdat dit voor hondenLIEFHEBBERS is), DOE DIT NOOIT WEER. Je hebt de hond onnodig pijn laten lijden wat niet menselijk is, en ook heb je mij en mijn vriend pijn gedaan.
Ik haat niet snel mensen, maar mijn haat is nu zo groot tegenover mensen die honden zomaar achterlaten of mishandelen. Er zijn echt andere manieren om je hond te laten helpen, zonder dat ze je raar aankijken. Breng de hond naar de dierenbescherming, die vragen je geen geld.
Hier nog een mooi ontroerend verhaal voor een ieder die zijn/haar huisdier heeft verloren:
Rainbow Bridge
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge
When an animal dies that has been especially close to someone here,
that pet goes to the Rainbow Bridge.
There are meadows and hills for all of our special friends
so they can run and play together.
There is plenty of food, water and sunshine,
and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor;
Those who were hurt or maimed are made whole and strong again,
just as we remember them in our dreams of days and times gone by.
The animals are happy and content, exept for one small thing;
they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes
when one suddenly stops and looks into the distance.
His bright eyes are intent; his eager body quivers.
Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass,
his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet,
you cling together in joyous reunion, never to parted again.
The happy kisses rain upon your face;
your hands again caress the beloved head,
and you look once more into the trusting eyes of your pet,
so long gone from your life but never absent from your heart.
Then, you cross the Rainbow Bridge together.
Simba, het ga je goed.
Je vrouwtje Karin.
sterkte