Het HondenForum

Weer even een vraagje. Sita kan heel goed hier komen op commando. Ook als ze naar andere hondjes wil gaan, kan ik haar 9 van de 10 keer terug roepen. Alleen wil ze nu nog wel eens achter de vogels aan rennen. Als ik het zie dan roep ik eerst: "Nee", en als ze dan toch achter de vogels aanrent, dan wacht ik eerst even totdat ik zeker weet dat ik haar kan bereiken en roep haar dan weer bij mij.

Nu is mijn vraag hoe maak ik duidelijk dat ik toch een beetje boos op haar ben, doordat ze toch achter die vogels aan ging rennen, maar het wel heel knap vind dat ze weer terug komt op commando.

Ik zou haar gewoon belonen, ze komt immers? En des te liever ze komt (voor de beloning) des te sneller ze komt

Ik brul Noa achterna als ze achter vogels aanrent, maar weet tegelijkertijd dat het op dat moment geen enkele zin heeft...

Op het moment dat ik zie dat ze weer aandacht voor mij heeft roep ik haar terug en beloon ik haar daarvoor. Mijn boosheid alsnog uiten over het feit dat ze de benen nam komt totaal niet meer aan en zal verwarrend zijn voor haar...

Annelies schreef:Ik brul Noa achterna als ze achter vogels aanrent, maar weet tegelijkertijd dat het op dat moment geen enkele zin heeft...

Op het moment dat ik zie dat ze weer aandacht voor mij heeft roep ik haar terug en beloon ik haar daarvoor. Mijn boosheid alsnog uiten over het feit dat ze de benen nam komt totaal niet meer aan en zal verwarrend zijn voor haar...

Klopt, ik brul dus Nee als ze de benen neemt, maar of ze dat hoort En als ze dan terug komt op commando wordt ze beloond voor het komen.

Ik hoop alleen dat ik haar zover kan krijgen dat ze niet meer achter die vogels aan gaat rennen.

Sita schreef:

Annelies schreef:Ik brul Noa achterna als ze achter vogels aanrent, maar weet tegelijkertijd dat het op dat moment geen enkele zin heeft...

Op het moment dat ik zie dat ze weer aandacht voor mij heeft roep ik haar terug en beloon ik haar daarvoor. Mijn boosheid alsnog uiten over het feit dat ze de benen nam komt totaal niet meer aan en zal verwarrend zijn voor haar...

Klopt, ik brul dus Nee als ze de benen neemt, maar of ze dat hoort En als ze dan terug komt op commando wordt ze beloond voor het komen.

Ik hoop alleen dat ik haar zover kan krijgen dat ze niet meer achter die vogels aan gaat rennen.

Nou, ik moet zeggen dat Noa tot ze een jaar oud was bloedfanatiek achter vogels aanging, maar de laatste tijd (ze is nu bijna 15 maanden) lijkt ze minder geïnteresseerd...

Annelies schreef:

Sita schreef:

Annelies schreef:Ik brul Noa achterna als ze achter vogels aanrent, maar weet tegelijkertijd dat het op dat moment geen enkele zin heeft...

Op het moment dat ik zie dat ze weer aandacht voor mij heeft roep ik haar terug en beloon ik haar daarvoor. Mijn boosheid alsnog uiten over het feit dat ze de benen nam komt totaal niet meer aan en zal verwarrend zijn voor haar...

Klopt, ik brul dus Nee als ze de benen neemt, maar of ze dat hoort En als ze dan terug komt op commando wordt ze beloond voor het komen.

Ik hoop alleen dat ik haar zover kan krijgen dat ze niet meer achter die vogels aan gaat rennen.

Nou, ik moet zeggen dat Noa tot ze een jaar oud was bloedfanatiek achter vogels aanging, maar de laatste tijd (ze is nu bijna 15 maanden) lijkt ze minder geïnteresseerd...

Was met Floor ook, als pup altijd opjagen en daarna helemaal niet meer

Wie weet gaat het bij Sita dan ook nog over

Ik deed dat ook altijd, belonen als hij uiteindelijk toch kwam, maar ben daar op terug gekomen . Bij het kleine uitlaatveldje in de buurt (voor het tussendoor uitlaten dus daar komen we heel vaak) zijn een paar kleine trapjes die Dante niet op mag. Op een gegeven moment merkte ik dat hij expres de trapjes opging en dan verwachtingsvol naar me toe kwam . Daarna negeerde ik hem als hij terug kwam, maar dat hielp niet genoeg (door dat belonen had hij het héél goed geleerd ). Ik ben hem toen een keer brullend achterna gegaan en de riem naast hem gesmeten. Nou toen wist hij het wél . Daarna nooit meer gedaan.

Toen hij nog achter wild aanging idem dito. Als ik hem kon straffen deed ik dat, anders werd hij genegeerd als hij terug kwam of hij werd direct aangelijnd en hij moest wat volgoefeningen doen of zo.

Ik denk dat een volwassen hond (geen pup natuurlijk) het vaak donders goed door heeft als hij door een commando heen loopt. Hem dan ook nog belonen? Als ik normaal Dante roep komt hij altijd heel blij naar me toe (huppeldehuppel), is hij door een commando heen gelopen, komt hij onderdanig naar me toe; voor mij duidelijk dat hij zelf gekozen heeft om er doorheen te lopen en ook weet dat ik dat niet op prijs stel!
Voor de duidelijkheid; dat is mijn ervaring met míjn hond .

Annelies schreef:

Sita schreef:

Annelies schreef:Ik brul Noa achterna als ze achter vogels aanrent, maar weet tegelijkertijd dat het op dat moment geen enkele zin heeft...

Op het moment dat ik zie dat ze weer aandacht voor mij heeft roep ik haar terug en beloon ik haar daarvoor. Mijn boosheid alsnog uiten over het feit dat ze de benen nam komt totaal niet meer aan en zal verwarrend zijn voor haar...

Klopt, ik brul dus Nee als ze de benen neemt, maar of ze dat hoort En als ze dan terug komt op commando wordt ze beloond voor het komen.

Ik hoop alleen dat ik haar zover kan krijgen dat ze niet meer achter die vogels aan gaat rennen.

Nou, ik moet zeggen dat Noa tot ze een jaar oud was bloedfanatiek achter vogels aanging, maar de laatste tijd (ze is nu bijna 15 maanden) lijkt ze minder geïnteresseerd...

Sjefke had het najagen van vogels ook heel erg, en is daar gewoon met het volwassen worden zodanig "overheen gegroeid" dat ik haar nu gewoon kan terugroepen zonder dat ze met bananen in haar oren verder sjeest.

Moon schreef:Ik deed dat ook altijd, belonen als hij uiteindelijk toch kwam, maar ben daar op terug gekomen . Bij het kleine uitlaatveldje in de buurt (voor het tussendoor uitlaten dus daar komen we heel vaak) zijn een paar kleine trapjes die Dante niet op mag. Op een gegeven moment merkte ik dat hij expres de trapjes opging en dan verwachtingsvol naar me toe kwam . Daarna negeerde ik hem als hij terug kwam, maar dat hielp niet genoeg (door dat belonen had hij het héél goed geleerd ). Ik ben hem toen een keer brullend achterna gegaan en de riem naast hem gesmeten. Nou toen wist hij het wél . Daarna nooit meer gedaan.

Toen hij nog achter wild aanging idem dito. Als ik hem kon straffen deed ik dat, anders werd hij genegeerd als hij terug kwam of hij werd direct aangelijnd en hij moest wat volgoefeningen doen of zo.
Ik denk dat een volwassen hond (geen pup natuurlijk) het vaak donders goed door heeft als hij door een commando heen loopt. Hem dan ook nog belonen? Als ik normaal Dante roep komt hij altijd heel blij naar me toe (huppeldehuppel), is hij door een commando heen gelopen, komt hij onderdanig naar me toe; voor mij duidelijk dat hij zelf gekozen heeft om er doorheen te lopen en ook weet dat ik dat niet op prijs stel!
Voor de duidelijkheid; dat is mijn ervaring met míjn hond .

Je geeft hier zelf al een paar aanwijzingen Marijke
Je strafte hem als je kon. Een "heterdaadje"zal ik maar zeggen. Dus niet op het moment dat hij terugkwam bij jou.

Ik beloon steeds matiger naarmate het langer duurde voor ze luisteren.

Ik ben ook heel goed in een wat sarcastische "ja, goed zo ", maar of de honden daar iets van snappen

Met Saar is het amper aan de orde, met Moos des te meer (alhoewel, we gaan wel goed de laatste tijd).
Als ik Moos roep en hij komt in 1 keer, in een hele moeilijke situatie (vreten is dat hier dus) dan krijgt hij jubels en iets heel erg lekkers. Komt hij na 2 of 3 keer roepen dan krijgt hij nog steeds wel een beetje jubel, en een beetje afhankelijk van de situatie nog een mini brokje of niks meer.
Komt hij na 10 keer roepen dan krijgt hij de sarcastische "Ja, goed zo " en daar moet hij het mee doen.

En ik moet zeggen, Moos is de laatste tijd eigenlijk altijd terug te roepen als hij iets te vreten op het spoor is. Alleen als hij staat te vreten, daar werken we nog aan

Moos wil trouwens een paar keer per jaar me echt een flinke middelvinger geven, en als hij dan uiteindelijk wel komt (dan was er dus geen vreten in het spel of wat dan ook) dan moet hij allemaal oefeningetjes van me doen. Dan gaan we weer een paar maanden goed.

(Saar jaagt trouwens pas sinds ze het jaar gepasseerd is achter vogels aan :N: . Maar ze is wel terug te roepen, dat scheelt).

Ik weet alleen niet of dit helemaal op jouw situatie van toepassing is, want jij roept eerst "NEE" en dan pas dat ze moet komen. Dat komen doet ze dus, dus dat is dan goed
Hier is NEE onbewust gaan betekenen "stop wat je doet en kijk naar de baas". Als ze dan kijken roep ik ze heel blij en zijn ze braaf.
Maar voor zover ik me kan bedenken roep ik eigenlijk nooit "kom" na een "nee". Als Moos dwars door mijn "NEE" heenvreet dan ben ik eigenlijk zodanig pissig dat ik hem woest op ga halen.
Door mijn NEE heenrennen doet hij eigenlijk 99% van de tijd niet meer. Bij NEE kijkt hij dan altijd op naar me en als ik dan heel gek doe (als er iets te vreten voor hem ligt) dan komt hij wel.

Goh, snap je me nog?

Ik zou voor het terug komen inderdaad altijd belonen..en het achter vogels aan jagen..tja als je niet direct kunt ingrijpen dan heeft het volgens mij weinig zin om iets te gaan roepen

ranetje schreef:

Moon schreef:Ik deed dat ook altijd, belonen als hij uiteindelijk toch kwam, maar ben daar op terug gekomen . Bij het kleine uitlaatveldje in de buurt (voor het tussendoor uitlaten dus daar komen we heel vaak) zijn een paar kleine trapjes die Dante niet op mag. Op een gegeven moment merkte ik dat hij expres de trapjes opging en dan verwachtingsvol naar me toe kwam . Daarna negeerde ik hem als hij terug kwam, maar dat hielp niet genoeg (door dat belonen had hij het héél goed geleerd ). Ik ben hem toen een keer brullend achterna gegaan en de riem naast hem gesmeten. Nou toen wist hij het wél . Daarna nooit meer gedaan.

Toen hij nog achter wild aanging idem dito. Als ik hem kon straffen deed ik dat, anders werd hij genegeerd als hij terug kwam of hij werd direct aangelijnd en hij moest wat volgoefeningen doen of zo.
Ik denk dat een volwassen hond (geen pup natuurlijk) het vaak donders goed door heeft als hij door een commando heen loopt. Hem dan ook nog belonen? Als ik normaal Dante roep komt hij altijd heel blij naar me toe (huppeldehuppel), is hij door een commando heen gelopen, komt hij onderdanig naar me toe; voor mij duidelijk dat hij zelf gekozen heeft om er doorheen te lopen en ook weet dat ik dat niet op prijs stel!
Voor de duidelijkheid; dat is mijn ervaring met míjn hond .

Je geeft hier zelf al een paar aanwijzingen Marijke
Je strafte hem als je kon. Een "heterdaadje"zal ik maar zeggen. Dus niet op het moment dat hij terugkwam bij jou.

Nee, maar ik beloonde hem ook niet (meer)! En ik wilde niet ingaan op de specifieke problemen van jachthonden, vandaar mijn voorbeeld over het trapje

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Ik deed dat ook altijd, belonen als hij uiteindelijk toch kwam, maar ben daar op terug gekomen . Bij het kleine uitlaatveldje in de buurt (voor het tussendoor uitlaten dus daar komen we heel vaak) zijn een paar kleine trapjes die Dante niet op mag. Op een gegeven moment merkte ik dat hij expres de trapjes opging en dan verwachtingsvol naar me toe kwam . Daarna negeerde ik hem als hij terug kwam, maar dat hielp niet genoeg (door dat belonen had hij het héél goed geleerd ). Ik ben hem toen een keer brullend achterna gegaan en de riem naast hem gesmeten. Nou toen wist hij het wél . Daarna nooit meer gedaan.

Toen hij nog achter wild aanging idem dito. Als ik hem kon straffen deed ik dat, anders werd hij genegeerd als hij terug kwam of hij werd direct aangelijnd en hij moest wat volgoefeningen doen of zo.
Ik denk dat een volwassen hond (geen pup natuurlijk) het vaak donders goed door heeft als hij door een commando heen loopt. Hem dan ook nog belonen? Als ik normaal Dante roep komt hij altijd heel blij naar me toe (huppeldehuppel), is hij door een commando heen gelopen, komt hij onderdanig naar me toe; voor mij duidelijk dat hij zelf gekozen heeft om er doorheen te lopen en ook weet dat ik dat niet op prijs stel!
Voor de duidelijkheid; dat is mijn ervaring met míjn hond .

Je geeft hier zelf al een paar aanwijzingen Marijke
Je strafte hem als je kon. Een "heterdaadje"zal ik maar zeggen. Dus niet op het moment dat hij terugkwam bij jou.

Nee, maar ik beloonde hem ook niet (meer)! En ik wilde niet ingaan op de specifieke problemen van jachthonden, vandaar mijn voorbeeld over het trapje

Met het ras had mijn opmerking niet te maken
Hij schoot het trapje op ondanks een NEE van jou, je gooit de riem, hij schrikt. Dat is op het goede moment bestraffen (het "heterdaadje").
Dat bedoelde ik, met het voorbeeld dat je gaf

ranetje schreef:

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Ik deed dat ook altijd, belonen als hij uiteindelijk toch kwam, maar ben daar op terug gekomen . Bij het kleine uitlaatveldje in de buurt (voor het tussendoor uitlaten dus daar komen we heel vaak) zijn een paar kleine trapjes die Dante niet op mag. Op een gegeven moment merkte ik dat hij expres de trapjes opging en dan verwachtingsvol naar me toe kwam . Daarna negeerde ik hem als hij terug kwam, maar dat hielp niet genoeg (door dat belonen had hij het héél goed geleerd ). Ik ben hem toen een keer brullend achterna gegaan en de riem naast hem gesmeten. Nou toen wist hij het wél . Daarna nooit meer gedaan.

Toen hij nog achter wild aanging idem dito. Als ik hem kon straffen deed ik dat, anders werd hij genegeerd als hij terug kwam of hij werd direct aangelijnd en hij moest wat volgoefeningen doen of zo.
Ik denk dat een volwassen hond (geen pup natuurlijk) het vaak donders goed door heeft als hij door een commando heen loopt. Hem dan ook nog belonen? Als ik normaal Dante roep komt hij altijd heel blij naar me toe (huppeldehuppel), is hij door een commando heen gelopen, komt hij onderdanig naar me toe; voor mij duidelijk dat hij zelf gekozen heeft om er doorheen te lopen en ook weet dat ik dat niet op prijs stel!
Voor de duidelijkheid; dat is mijn ervaring met míjn hond .

Je geeft hier zelf al een paar aanwijzingen Marijke
Je strafte hem als je kon. Een "heterdaadje"zal ik maar zeggen. Dus niet op het moment dat hij terugkwam bij jou.

Nee, maar ik beloonde hem ook niet (meer)! En ik wilde niet ingaan op de specifieke problemen van jachthonden, vandaar mijn voorbeeld over het trapje

Met het ras had mijn opmerking niet te maken
Hij schoot het trapje op ondanks een NEE van jou, je gooit de riem, hij schrikt. Dat is op het goede moment bestraffen (het "heterdaadje").
Dat bedoelde ik, met het voorbeeld dat je gaf

Maaaar wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen je hond gaat in de fout komt terug, je beloont het laatste wat hij doet (volgens het boekje) en dat is in dit geval 'hierkomen'. Maar bij mijn hond had ik geconditioneerd dat het trapje oplopen (of vul maar in bijv. vogels najagen) beloond wordt. Dus liep hij vaker het trapje op...
Dat vind ik dus een 'instinker' (maar misschien is dat alleen 'des Bracco's' )

Gr. Marijke

Moos schreef:
Goh, snap je me nog?

Ja hoor ik snap je nog

Dat hier komen kan best wel even duren Ze gaat eerst achter die vogel aan en op een gegeven moment denkt ze o ja ik had ook nog ergens een baasje lopen en als ik dan roep dan komt ze meteen. Op het moment dat ze alleen maar oog heeft voor die vogel ben ik er voor haar gewoon niet.

Maar goed, ik hoop dat ze er over heen groeit.

Sita schreef:
Maar goed, ik hoop dat ze er over heen groeit.

Ja hoor, dat zou heel goed kunnen . Let maar niet op mijn pessimistische verhalen; je hebt tenslotte een (brave?) retriever en geen (stoute?) staande hond

Gr. Marijke

Moon schreef:

Sita schreef:
Maar goed, ik hoop dat ze er over heen groeit.

Ja hoor, dat zou heel goed kunnen . Let maar niet op mijn pessimistische verhalen; je hebt tenslotte een (brave?) retriever en geen (stoute?) staande hond

Gr. Marijke

Ja ze is erg braaf. Ze is nu elf maanden en echt de braafste bij de gehoorzaamheidscursus. Er zit naast retriever ook nog een drent in.

Moon schreef:
Maaaar wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen je hond gaat in de fout komt terug, je beloont het laatste wat hij doet (volgens het boekje) en dat is in dit geval 'hierkomen'. Maar bij mijn hond had ik geconditioneerd dat het trapje oplopen (of vul maar in bijv. vogels najagen) beloond wordt. Dus liep hij vaker het trapje op...
Dat vind ik dus een 'instinker' (maar misschien is dat alleen 'des Bracco's' )

Gr. Marijke

Ik snap em geloof ik
Dante is per ongeluk omgekeerd geconditioneerd
"als ik het trapje oploop wordt ik teruggeroepen en krijg ik een beloning"
In feite zou je dan dus de hond moeten kunnen afremmen vóór hij het trapje op gaat en dàt dan vervolgens belonen.
Gaat hij tòch het trapje op dan krijgt hij bij terugkeer geen beloning en geen straf, maar bijvoorbeeld een appèl oefening?
Als dat niet helpt zouhet algemene appèl verbeterd moeten worden, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan

Een ander voorbeeld van ongekeerde conditionering is hard straffen van de hond als hij snauwt en bijt naar andere honden. (de hond is aangelijnd in dit voorbeeld)
Dat heeft nogal eens tot resultaat dat de hond harder gaat reageren op andere honden, om vervolgens inelkaar te duiken vanwege de te verwachten straf.

LongFields schreef: Sjefke had het najagen van vogels ook heel erg, en is daar gewoon met het volwassen worden zodanig "overheen gegroeid" dat ik haar nu gewoon kan terugroepen zonder dat ze met bananen in haar oren verder sjeest.

ja met ozzy net zo

nu alleen nog de vreemde katten die we tegen komen

Luna deed dat ook, ik heb het haar afgeleerd met de clicker en snoepies. Ik lette heel goed op of ik vogels zag, en zo ja, dan riep ik Luna naast me en liepen we er samen langs, waarbij ik, totdat we langs de vogels waren, steeds click+beloning deed. Ze was dan gewoon los. Het is gelukt, nu doet ze het alleen nog als ik echt niet loop op te letten en in zo'n situatie negeer ik het gewoon.

Ze gaat nu uit zichzelf netjes langs vogels, kijkt wel even maar gaat verder gewoon haar gangetje. Dat beloon ik nog steeds, maar eigenlijk alleen met een 'goed zo!'.