Ik had gister met Martijn gepraat over wat nu te doen. Ze kon niet meer lopen dus er moest iets gebeuren. Ik wilde haar op zware pijnstillers zetten om te kijken of ze dan zou opknappen. Martijn wees me heel terecht op wat er dan voor dramatisch einde zou komen op het moment dat iets knapt of ze vreselijke pijnen zou krijgen. Vanmorgen begon ze heel heel hard te huilen. Wachten zou uiteindelijk zorgen voor een dramatischer einde zonder vredige toestanden.jelle schreef:ach Marc...
ik schrik er toch nog van. Omdat ik zelf zo'n ouwe oma heb rondlopen volgde ik je verhalen over Wuilus toch altijd iets meer, en ik kan me maar al te levendig voorstellen hoe het moet voelen nu ze er niet meer is. Ik weet dat met Nora het moment ook nader komt maar ik moet er nog niet aan denken...
Wuilus heeft het goed gehad en als ik het zo hoor heb je de enige juiste beslissing genomen...
heel veel sterkte, ook voor Martijn.
Ik ben dus blij dat ik niet heb gewacht. Als Nora ziek wordt en het gaat niet meer dan zal jij dat merken en sterk moeten zijn. Ik weet nu dat dat het beste is.












