Scar kwam als pup bij ons en bezorgde ons menig kopzorgen. Met regelmaat ging hij in de aanval en schroomde er niet voor om zijn tanden ergens in te zetten.
Dingen leren was moeilijk want dwars als hij was, deed hij gewoon waar hij zin in had en had geen respect voor mensen.
Ondanks alles lukte het om tot hem door te dringen en begonnen wij met spelletjes waarbij hij moest gaan nadenken. Menig school hebben ons verzocht te stoppen omdat hij daar de boel op stelte zetten dus we waren op onszelf aangewezen.
In zijn pubertijd kwam ik een jaar op bed te liggen, voor ons allemaal een heel moeilijke periode en ondanks momenten dat ik het niet meer zag zitten met hem door zijn moeilijke gedrag hebben we doorgezet en zijn we in huis spelletjes gaan doen.
Alsof hij voelde dat er iets niet helemaal goed was, pikte hij het op alsof hij een goed getrainde hond was.
Hij haalde de krant, pakte de telefoon, zocht de afstandsbediening, deed de deur open en ga zo door.
De eerste keer dat wij naar buiten gingen samen na 1,5 jaar liep uit op een drama, wel een waarbij ik de slappe lach kreeg.
Stom als ik was knoopte ik de riem vast aan mijn stoel en op de hoek van de straat klopte ik hem op zijn rug en vertelde hoe braaf hij was. Hij dacht dat hij het vrij teken kreeg en rende in volle vaart weg met mij erachteraan.
Op het moment dat ik in de bosjes belande had hij door dat het niet helemaal goed ging en schrok zich een hoedje. Ik stuurde hem naar huis om Bob te halen en bleef braaf liggen wachten.
Na trainen en wat aanpassingen van mijn kant lukte het ons om normaal op pad te gaan. Als het mis ging wist hij me te helpen om weer terug in mijn stoel te komen. We waren 4 handen op 1 buik, een goed span samen.
Ik wilde op een gegeven moment meer waardering voor hem en ben op een oproep afgegaan waarbij hij een jas kon verdienen als hij het examen haalde.
Trots als ik was op hem toen het lukte, helemaal geweldig.
Chinook werd een loper en ging op ontdekking maar mocht niet meer dan 10 meter uit mijn buurt. Hij werd dan langzaamaan door hem mijn kant op gestuurd en als Chinook niet luisterde dan werd hij vastgepakt en gebracht.
Scar werd ouder en Milk kwam erbij. Die ouwe kon het niet verkroppen dat een teef zo dominant was maar na regelmatig vechtpartijen gehad te hebben met elkaar konden zij het samen heel goed vinden. Twee moeilijke portretten die zich het kaas niet van het brood lieten eten.
We hebben geprobeerd Milk te trainen maar simpel en lief dat ze is, ze begrijpt de helft niet. Toch heeft zij dingetjes opgepikt want buiten nam zij dingen van Scar over omdat hij het op een gegeven moment niet meer kon. Voor Milk stopte de training en Scar ging met pensioen.
Opa werd steeds dementer en gebruikte de dingen die hem ooit geleerd waren voor zichzelf. Kasten gingen open, koekjes en eten verdween. Soms moest ik tot twee keer toe boodschappen halen omdat het eten weg was en hij lag dan voldaan te kijken, zich van geen kwaad bewust.
Menig andere hond heeft de revue gepasseerd, logees, honden die even tot rust moesten komen, honden die op moesten knappen enz enz.
Reu of teef, hij vond het allemaal prima. Hij liet ze zien wat wel en niet toegestaan was en corrigeerde daar waar nodig was.
Monster kwam en opa liet de regels zien. Monster keek tegen hem op en plaatste die ouwe op een voetstuk waar hij tot de laatste minuut op gestaan heeft.
Na 3,5 weken besloten wij dat Monster hier bleef, hij paste bij ons allemaal en Scar vond het prachtig om een hond te hebben die hem verafgoden. Als een koning lag hij op de bank te kijken hoe die twee met elkaar liepen te klooien en waarschuwde als ze te vrolijk werden en het huis als speelplaats wilde gebruiken.
10 mei viel het besluit voor Monster. We hadden defenitief 3 draken in huis.
De nacht van 11 op 12 mei bleef ik onbewust bij Scar op de bank liggen, hij klonk wat benauwd en schijterd als ik was moest gewoon bij hem blijven.
Hij werd wakker in zijn plas, viel om en het duurde even voor hij weer aanspreekbaar was. Na buiten te zijn geweest ging hij weer op de bank liggen en ergens voelde ik het al maar wilde er niet aan. Ik zat met een vriendin te praten die er tussendoor getuigen van was dat ik zijn plas moest dweilen en moest redderen hier en zei, ik maak een foto van hem dan kan jij kijken.
Ik stuurde haar die foto en keek zelf ook eens heel goed naar mijn ventje. Het eerste wat opviel was zijn ontzettende dikke opgezwollen buik, hij hield enorm veel vocht vast. Mijn vriendin zei het ook en ik heb meteen de dierenarts gebeld. Mijn ogen gingen open ondanks dat hij in de ochtend nog even snel de pan met nasi van het fornuis gestolen had.
Helaas kon zij niet thuis komen dus moesten wij daarheen. Dat zou voor hem niets zijn dus spraken wij af dat het in de auto zou gebeuren omdat dat zijn tweede huis zowat was. Na een kort onderzoek zei ze al dat hij helemaal vol vocht zat. Zijn buik was zo groot als een ballon en zijn longen begonnen ook al met vocht vol te lopen.
Hij was gek op de auto en op zijn lievelingsdeken is hij de reis begonnen.
Scar ouwe man, het ga je goed.
Bedankt voor alle momenten die wij met elkaar gehad hebben.
Milk haar laatste groet
het blijft altijd een van de moeilijkste dingen, afscheid moeten nemen van je allergrootste vriend !
, want het was geen makkelijke jongen. 
héél veel sterkte....
