Vandaag is het alweer een jaar geleden dat we Luna in hebben moeten laten slapen , bah zeg wat gaat dat snel, ik herinner het me nog als de dag van gisteren, wat een ellende en verdriet.
Nog elke dag denk ik aan Luna wat een wereldhond was dat en mis ze nog steeds
af en toe kan ik het nog steeds niet bij wat er is gebeurt, het is allemaal zo snel gegaan het was echt een nachtmerrie, echt je weet pas wat je heb als het er niet meer is, na dit alles ben ik met beide benen keihard op de grond gezet, en geniet ik extra hard van mijn honden. Gelukkig heb ik hier nu 3 mooie meiden lopen, waar ik nog heel lang van ga genieten, en Luna die zal ik nooit niet vergeten
