Zondag is mijn lieve Basje overleden
.. Het is zo verschrikkelijk! Zo onverwachts..Basje was al een weekje niet helemaal lekker. Overgeven en heel sloom. We dachten dat ze weer bij de prullenbak had gezeten en dat de sloomheid kwam van de ouderdom (ze was 13). Maar mijn lieve schat hield niet op met overgeven. Hele week wou ze niks eten. Soep gemaakt met lekkere kip.. maar nee.. Donderdag naar de kliniek gegaan. Paar onderzoekjes gedaan. Ze moest de volgende dag maar weer terug komen. Ze heeft toen vrijdag de hele dag daar gelegen. Aan t infuus enzo. Echo gemaakt. Maar ze zeiden dat het geen kanker was. Wel dachten ze dat het wat met de lever was. Ondertussen hadden we al een dikke rekening van die onderzoekjes. Maar Bas verdiende het!
We moesten van de kliniek maandag terug bellen. Maar ze bleef overgeven, zelfs toen ze medicijnen voor de misselijkheid kreeg. Het keerpunt was toen zelfs de Prednison niet aansloeg! Die we van een andere kliniek hadden gekregen. Ik ben die avond verder niet thuis geweest maar ik hoorde van mijn moeder dat ze constant aan t overgeven was. Zelfs water en medicijnen wou niet meer!
De volgende dag zijn we weer naar die andere kliniek geweest en toen hebben we haar laten openhalen (iets wat die andere kliniek al lang had moeten doen!!) Toen bleek dat ze kanker had. Met ontzettende uitzaaiing..
Oooh nee.. mijn lieverd! Waarom moet mijn schatje nou zó sterven
Ze was zo mooi en zooo ontzettend lief. Mijn Basje.. nooit meer plasje doen, nooit meer naar Rakker, nooit meer achter poesjes aan, nooit meer naar mama, nooit meer knuffelen, nooit meer jij..
Het is nog steeds moeilijk te bevatten. Het lijkt alsof je hier nog gewoon ergens ligt. Mijn lieve Bas, ik wil dit niet. Ik wil je niet kwijt.. maar het is voor jou beter. Je was zo ziek
Ik mis je en ik hou van je voor altijd!RUST ZACHT!
!
