Al weer 7 jaar geleden zeurde ik alles bij elkaar voor een hondje. Uiteindelijk gingen papa en mama over stag en wij ging een hondje uit zoeken. We deden alles fout wat je fout kunt doen maar werden verliefd op jou. En we hadden niet beter kunnen kiezen.
Met jou leerde ik wat het in hield om een hond te hebben. We gingen samen op cursus, iets waar je niet zo veel aan vond. De behendigheid beviel je wel maar uiteindelijk belandde we bij flyball. Een sport waar voor je was gemaakt. Jouw enthousiastme maakte het bij mij dat ik van deze sport ging houden. Jarenlang hebben we het hele land doorgetourd en heb jij veel wedstrijden onveilig gemaakt.
Maar ook doggydancen bleek je geweldig te vinden. Eigenlijk vond je alles leuk, zo lang het maar actie had.
Na een jaar kwam Benno erbij. Jouw maatje, jullie waren een gouden duo. Benno mocht alles van jou en jij ook van hem. Het was niet Floor of Benno maar altijd Floor en Benno. Jullie hoorden bij elkaar.
En toen Job er kwam bleef jij hem de baas. Soms speelde je zelfs nog met hem waarmee hij dan dolgelukkig was.
Nooit was je ziek, tot je die diarree kreeg. Je takelde ineens zo snel af dat we wisten dat er iets moest gebeuren. Even leek het nog of je het zou redden. Maar zelfs jij kon er niet tegenop. Het maakte jouw mooie lijfje kapot. Je was moe en op. Ik moest je laten gaan.
We missen je Floor, wij allemaal. Het huis is zo leeg zonder jou. We hadden nog zo veel moeten beleven, je leven was veel te kort.
Dag lief meisje, je was een gouden hondje!
