Slipkettingen?

[malinois]

. 1e weekend van augustus, Wolstadcup. Ik nodig je hierbij uit om te komen kijken naar en kennis te maken met al die holbewoners die hun honden afrossen tijdens deze mooie wedstrijd.

Ik wilde toch al reclame gaan maken voor onze vereniging dus: De Wolstadcup wordt dit jaar gehouden op (11) 12 en 13 augustus.
INSCHRIJVEN KAN NOG TOT 10 JULI.
VOOR HET INSCHRIJFFORMULIER KIJK OP WWW.AV-WOLSTAD.NL
Kom allemaal gezellig kijken, enne Malinois, hoe herken ik je

... hondjes? 3 mechelaars

[zepenko]

Een hond hoef je niet te corrigeren om roedelleider te zijn/worden. Dat is echt klinkklare onzin. Als dat zo was, liepen honden elkaar ook wel de ganse dag te corrigeren.

Als er dan gecorrigeerd wordt door honden onderling, dan:
- gaat daar een (of meerdere) waarschuwingen aan vooraf,
- snapt de ander waarvoor hij de correctie krijgt
- wordt de `hardheid' van de correctie aangepast aan het vergrijp
- wordt er nooit gecorrigeerd op een angstige hond (zelfs niet als die ook agressie daarbij vertoont).

Correcties met een slipketting voldoen eigenlijk nooit aan bovenstaande. Een hond die wordt gecorrigeerd voor het niet uitvoeren van een commando, snapt niet waarvoor hij wordt gecorrigeerd. Een hond die op je been staat te rijden of je eten probeert te jatten, snapt heel goed waar hij voor gecorrigeerd wordt. Alleen staat dan de correctie niet in verhouding tot het vergrijp. Een dominante handeling (zoals rijden) beantwoord je beter met een dominante handeling terug (hand op schoft, bovenstaan oid). Bij het jatten van je eten waarschuw je eerst, voordat je fysiek ingrijpt.

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Maar goed, dit is allemaal maar theoretisch geneuzel, want het ontbreekt me compleet aan praktijkervaring. Daarom ben ik ook zo slecht in bruikbare adviezen geven in de onderwerpen gehoorzaamheid, gedrag en opvoeding.

[Mark-fryslan]

Een hond hoef je niet te corrigeren om roedelleider te zijn/worden. Dat is echt klinkklare onzin. Als dat zo was, liepen honden elkaar ook wel de ganse dag te corrigeren.

Als er dan gecorrigeerd wordt door honden onderling, dan:
- gaat daar een (of meerdere) waarschuwingen aan vooraf,
- snapt de ander waarvoor hij de correctie krijgt
- wordt de `hardheid' van de correctie aangepast aan het vergrijp
- wordt er nooit gecorrigeerd op een angstige hond (zelfs niet als die ook agressie daarbij vertoont).

Correcties met een slipketting voldoen eigenlijk nooit aan bovenstaande. Een hond die wordt gecorrigeerd voor het niet uitvoeren van een commando, snapt niet waarvoor hij wordt gecorrigeerd. Een hond die op je been staat te rijden of je eten probeert te jatten, snapt heel goed waar hij voor gecorrigeerd wordt. Alleen staat dan de correctie niet in verhouding tot het vergrijp. Een dominante handeling (zoals rijden) beantwoord je beter met een dominante handeling terug (hand op schoft, bovenstaan oid). Bij het jatten van je eten waarschuw je eerst, voordat je fysiek ingrijpt.

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Maar goed, dit is allemaal maar theoretisch geneuzel, want het ontbreekt me compleet aan praktijkervaring. Daarom ben ik ook zo slecht in bruikbare adviezen geven in de onderwerpen gehoorzaamheid, gedrag en opvoeding.

Je bent pas een roedelleider als je hond jou ziet als roedelleider.

Ik heb een heel klein beetje ervaring maar eigenlijk maar ik daar niet eens over praten, Malou ging in de weerstand bij correcties of dwang, Daar moest ik hard voor werken om die gemotiveerd te krijgen. Rex nu is met een slipketting om bij me gekomen en probeerde onder het pakket te kruipen toen hij in de woonkamer zijn diaree niet meer op kon houden. Verder heb ik Beagels gezien die "bevriezen" als je te dicht in de buurt komt. Dat zijn dan weer mijn ervaringen met honden.

Het is blijkbaar ook maar net wat voor honden je tegenkomt in je leven. Maar ik geloof niet zo in dwang.

Groetjes Mark

[Belle]

Een hond hoef je niet te corrigeren om roedelleider te zijn/worden. Dat is echt klinkklare onzin. Als dat zo was, liepen honden elkaar ook wel de ganse dag te corrigeren.

Als er dan gecorrigeerd wordt door honden onderling, dan:
- gaat daar een (of meerdere) waarschuwingen aan vooraf,
- snapt de ander waarvoor hij de correctie krijgt
- wordt de `hardheid' van de correctie aangepast aan het vergrijp
- wordt er nooit gecorrigeerd op een angstige hond (zelfs niet als die ook agressie daarbij vertoont).

Correcties met een slipketting voldoen eigenlijk nooit aan bovenstaande. Een hond die wordt gecorrigeerd voor het niet uitvoeren van een commando, snapt niet waarvoor hij wordt gecorrigeerd. Een hond die op je been staat te rijden of je eten probeert te jatten, snapt heel goed waar hij voor gecorrigeerd wordt. Alleen staat dan de correctie niet in verhouding tot het vergrijp. Een dominante handeling (zoals rijden) beantwoord je beter met een dominante handeling terug (hand op schoft, bovenstaan oid). Bij het jatten van je eten waarschuw je eerst, voordat je fysiek ingrijpt.

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Maar goed, dit is allemaal maar theoretisch geneuzel, want het ontbreekt me compleet aan praktijkervaring. Daarom ben ik ook zo slecht in bruikbare adviezen geven in de onderwerpen gehoorzaamheid, gedrag en opvoeding.

Ik zie bij mijn honden onderling inderdaad nauwelijks correcties. Hebben ze geen zin in gezeur van de ander, draaien zich om en gaan ergens anders liggen. Chiva heeft Belle echt genegeerd toen ze als puppie blaffend voor haar stond om uit te dagen. Het was binnen een week over. Belle geeft alleen Catootje af en toe een waarschuwing als ze te lang in haar staart hangt, dan krijgt ze een snauw.
Belle heeft één keer in een training een behoorlijke lijncorrectie gehad van de trainer die wel even voor wou doen hoe ik Belle af moest leren aan de riem te trekken. Ze kukelde helemaal over de kop, was helemaal van slag en blokkeerde volledig en trok nog steeds aan de riem. Dit was gelijk de laatste les op die school.
Met mijn vorige honden heb ik overigens wel met de slipketting getraind (dat was toen niet anders), maar met nauwelijks resultaat. Belle en Catootje lopen een stuk netter aan de riem, zonder ooit een slipketting omgehad te hebben. Maar daar moet ik wel bij zeggen, dat ik het ook niet kan. Ik kan niet goed corrigeren, ik ben te soft daarvoor en dan werkt het al helemaal niet. Bovendien stel ik niet van die hoge eisen aan mijn honden. Zolang ze me niet over straat sleuren ben ik tevreden. Ze hoeven niet strak naast me te lopen.
Ook wil ik niet beweren dat ik helemaal zonder correcties opvoed. Ik gebruik geen fysieke correcties, maar een brul wil ik echt wel geven als er een dreigt mijn eten van mijn bord te jatten. Maar beter nog helpt het ze aan te leren dat ze op hun plek beter af zijn, omdat ze daar wel wat krijgen en bij mij aan tafel niet. (Moet je alleen geen kinderen in huis hebben die het zielig vinden en de honden toch wat toestoppen).

[Nanc]

. 1e weekend van augustus, Wolstadcup. Ik nodig je hierbij uit om te komen kijken naar en kennis te maken met al die holbewoners die hun honden afrossen tijdens deze mooie wedstrijd.

Ik wilde toch al reclame gaan maken voor onze vereniging dus: De Wolstadcup wordt dit jaar gehouden op (11) 12 en 13 augustus.
INSCHRIJVEN KAN NOG TOT 10 JULI.
VOOR HET INSCHRIJFFORMULIER KIJK OP WWW.AV-WOLSTAD.NL
Kom allemaal gezellig kijken, enne Malinois, hoe herken ik je

... hondjes? 3 mechelaars

Mechelaars vallen daar inderdaad wel op ja

Nee, plaats hier maar even een foto van jezelf

[Baron Axel]

Een hond hoef je niet te corrigeren om roedelleider te zijn/worden. Dat is echt klinkklare onzin. Als dat zo was, liepen honden elkaar ook wel de ganse dag te corrigeren.

Als er dan gecorrigeerd wordt door honden onderling, dan:
- gaat daar een (of meerdere) waarschuwingen aan vooraf,
- snapt de ander waarvoor hij de correctie krijgt
- wordt de `hardheid' van de correctie aangepast aan het vergrijp
- wordt er nooit gecorrigeerd op een angstige hond (zelfs niet als die ook agressie daarbij vertoont).

Correcties met een slipketting voldoen eigenlijk nooit aan bovenstaande. ...............

Wel aardig hoe je schrijft dat een slipketting niet aan bovenstaande voldoet. Ik ga ervan uit dat je dus van mening bent dat - het niet corrigeren van ongewenst gedrag wel aan het door jou geschrevene zou voldoen.

• Een slip is een waarschuwing – bovendien : vooraf? Je kunt niet vooraf waarschuwen, daar je pas kunt waarschuwen op het moment van misdraging.
• De hond snapt nagenoeg direct waar hij het korte rukje voor krijgt – moment gericht op misdraging / waarschuwing / rukje - slip.
• De hardheid van de correctie uiteraard aangepast aan het vergrijp; kort rukje, verharde stevige korte ruk, stevige korte ruk met een stevige stem gebruik ‘Foei’ – dubbele bekrachtiging etc.
• Een angstige hond, heeft in mijn ogen eerst stabiliteit nodig en opbouw naar zelfvertrouwen – hier zal dus hoe dan ook altijd een aangepast programma doorlopen moeten worden afgestemd op zo mogelijk zijn ervaring waarin hij angstig geworden is en afgestemd op zijn gedrag, zoals meerdere voorgangers al aangaven – geen standaardwaarden te beschrijven – afhankelijk van gedrag, hond en ervaringen. Bv. De ene hond kan weglopen als hij angstig wordt, de andere hapt direct (ook naar een kind bij wijze van spreken) en weer andere duiken ineen of gaan voor je voeten liggen op de rug met pootje geheven en tonen ongezond onderdanig gedrag waarbij stem correctie dus al teveel zou kunnen zijn.

= = = =
Dan het ‘niet corrigeren van ongewenst gedrag' toch afleiden om alsnog positief gedrag uit te lokken.

• de hond krijgt totaal geen waarschuwing voor zijn ongewenste gedrag dus - n.v.t.
• er valt niets te snappen, de hond krijgt geen correctie voor en op zijn ongewenste gedrag. Ook hier, n.v.t.
• Hardheid: ook hier, niet van toepassing – de hond wordt afgeleid, gestoord in waar hij mee bezig is om goed gedrag uit te lokken.
• Een angstige hond is een ongeleid projectiel welke snakt naar duidelijkheid en leiderschap om zich veilig te kunnen voelen. En zal altijd een totaal aangepaste en op de hond afgestemde begeleiding moeten ontvangen.

Slipketting voldoet dus aan de door jou gestelde punten en bovenstaande voldoet in zijn geheel niet aan de door jou gestelde punten.
Dan de uitspraak dat honden elkaar niet zouden corrigeren:

• Honden corrigeren elkaar wel degelijk. Leg maar eens een kauwbot in de mand van de ene hond en ga even opletten wat er gebeurd als de andere hond deze over denkt te nemen. Hierbij de verschillen in tolerantie – leider versus geen leider.

Verder ben ik het met je eens dat je geen roedelleider wordt door enkel wat corrigeren.
En zover ik gelezen heb is er niemand geweest die een dergelijke bewering gemaakt zou hebben. Volgens wat ik gelezen heb, snapt iedereen hier op dit forum dat wel.

[Wil de hond]

Dank voor je geduld, ben het vrijwel helemaal met je eens.

[Wil de hond]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

[Moon]

Weet je Mark, je bent nu boos.. Maar heb je enig idee hoe arrogant deze opmerking overkomt;

Ja daar gaan we weer. Dan moet je wel de leerprincipes weten voor deze discussie. Dus weten wat positieve straf en negatieve straf is. En weten wat positieve en negatieve bekrachtiging is. Anders blijf je langs elkaar heen praten. Met dit aan te kaarten loop je weer risico dat mensen je te theoretisch vinden.

Op mij tenminste . Ik heb eens gebruik gemaakt van een gedragstherapeut. Dit was iemand die al jaaaren met honden werkt, altijd een roedeltje van 'moeilijke' honden in huis heeft en daarnaast de opleiding bij van Hal gedaan heeft. Deze man, vind ik, mag zich gedragstherapeut noemen. Hij heeft me fantastisch geholpen trouwens. Ik merk dat ik steeds alergischer word voor theoretische verhalen over hondengedrag (en dan bedoel ik zonder dat dat door de praktijk gedragen wordt). Wanneer de beroepsgroep zich serieus neemt lijkt het mij zinvol om de regel in te stellen dat iemand zich pas therapeut mag noemen als hij de opleiding heeft gedaan én een paar jaar heeft meegedraaid met iemand die echt ervaring heeft en zodoende dus heel veel praktijkgevallen heeft meegemaakt.

Gr. Marijke

Ja, ik geloof dat ik wel boos ben ja, Maar ik kan ook niks anders meer dan boos worden als je op deze wijze de mond wordt gesnoerd. Al je kennis en goede bedoelingen worden afgedaan als theoretische geneuzel van iemand die nog nooit een hond heeft gezien. Leve de praktijk. Ja, dan kan je alleen nog maar boos worden en afdruipen. Dan houd het domweg op.

Oh en ervaring. Ik vind niet belangrijk hoeveel honden iemand heeft afgericht. Iemand kan iets al 20 jaar fout doen. En iemand kan met zijn eerste hond wel vijf keer meer geleerd hebben. Ook hier zul je verder moeten kijken dan alleen de ervaring. Het gaat ook nog om wat voor soort ervaring dat dan is. Soms kun je beter mensen hebben met geen ervaring want die staan nog open voor nieuwe inzichten. Het soort wat al 20 jaar alles hetzelfde doet staat daar niet meer voor open. Dus ervaring hoeft niet per definitie positief te zijn. Theoretisch beredeneert dan.

Als de opmerking zo uit de context haalt dan is ie wel zelfverzekerd ja. Maar ik heb gewoon gelijk op dat punt. We lullen toch ook al 13 pagina's langs elkaar heen? Zijn we een stap veder gekomen? Nee dus. Ik geef gewoon aan hoe dat komt. Echt de stof is al moeilijk genoeg. Ook al weet je de leerprincipes dan nog blijft er genoeg te discusseren. Ze domweg afdoen als theorie en dan met de vingers in de oren "na na na na" roepen is gewoon irritant. Er zijn genoeg genuanceerde opmerkingen van mij te vinden. Dus het is ook maar net wat je wilt lezen (gejat van een ander).

Een punt waar we het nog helemaal niet over gehad hebben is dat de meeste voorstanders van positieve correcties werken met herderachtigen. Deze zijn daar gevoelig voor. Kom met deze grappen niet bij een zelfverzekerde berghond of dogachtige aan want die slikt dat niet zo makkelijk. Dan kom je echt in de weerstand. Maar ook dat is allemaal theorie.

Groetjes Mark

De grap is dat ik het op een heleboel punten met je eens ben . Waar het mij om gaat is de neerbuigendheid van beide kanten. Die van degene die geen ervaring heeft en alleen de theorie kent en die van degene die 30 jaar ervaring heeft en niet openstaat/zich afzet tegen verandering en vernieuwde inzichten. Beide 'kampen' ben ik tegengekomen in dit topic. Ik denk dat het dat is wat maakt dat men langs elkaar heenpraat en niet of men weet wat positieve en negatieve straf betekent.
Ik ben niet iemand die andere mensen 'afzeikt' en heb dat ook helemaal niet bedoeld. Mijn reaktie komt voort uit dat ik het zo jammer vind wat er gebeurt met een beroep wat heel veel goeds zou kunnen brengen in de hondenwereld.

Groetjes, Marijke

Excuses, ik ben met een heel andere discussie bezig, blijkt. Ik haakte in op de opmerkingen over theorie versus praktijk op de vorige blz. en niet inhoudelijk op dit topic
Ik ben namelijk voornamelijk een positivo
Voor ik Dante kreeg had ik heel veel gelezen over honden/gedrag en opvoeding (nu nog trouwens). De eerste tijd in huis liep ik haast letterlijk met het boek in de hand achter mijn pup aan . Gelukkig ging dit over en kreeg ik wat meer zelfvertrouwen. Ik ben 53, heb drie kinderen begeleid bij het volwassen worden en deze zijn, al zeg ik het zelf alle drie aardige mensen geworden. Nu mag je kinderopvoeding niet vergelijken met hondenopvoeding maar ik zie echt wel wat overeenkomsten. Misschien dat ik daardoor wat genuanceerder denk en een en ander niet zo zwart/wit zie. Dus correctie's worden hier wel gegeven. Het komt niet veel voor want ik heb een tamelijk brave hond . Ik ben dan ook niet steeds bezig met te denken hoe ik alles op een hondse manier aan moet pakken (de theorie dus). De dagelijkse gang van zaken is toch dat ik intuïtief handel. Ik ben een mens en geen hond...
Voorbeeld;ik pak hem wel eens bij een 'lurf' (hij heeft veel lurven want een nogal losse huid) zonder te denken of dit wel honds gedrag is. Heb ook het gevoel dat een hond ook went aan 'mensengedrag' en leert om daar mee om te gaan; bijv. dat in de ogen kijken niet bedreigend hoeft te zijn of op de kop aaien dominant gedrag is. Wanneer er bijzondere dingen gebeuren wordt de theorie wat meer naar boven gehaald om het gedrag te begrijpen en eventueel om te buigen.
Toen mijn kinderen klein waren was de anti-autoritaire opvoeding de grote mode. Ik heb toen het gevoel gehad dat dat niet goed was; hoewel de theorie erachter heel plausibel klonk. Datzelfde gevoel heb ik bij de louter positieve aanpak van honden...
Ik vind het trouwens erg moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel (heb er ook wel erg veel woorden voor nodig, sorry).

Gr. Marijke

[zepenko]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

Excusus het staat er idd wat kort door de bocht. Angstige honden kun je corrigeren, maar niet voor hun angst (of angstagressie). Daar wordt nl. de angst alleen maar groter van. Je kunt ze dus wel corrigeren voor het evt. dominante gedrag wat ze ten aanzien van jou tentoonspreiden.

[malinois]

Pff,

Wat wordt er hier vrolijk op los getheoretiseerd door mensen die geen praktijk-ervaring hebben met bepaalde hulpmiddelen cq. een bepaalde manier van trainen.

Pff,

wat wordt er hier vrolijk op los gereageerd door mensen die geen theoretische achtergrond met betrekking tot leerprincipes bij honden.

Wat knap dat jij "weet" dat de mensen die hier reageren geen theoretische achtergrond hebben met betrekking tot leerprincipes bij honden
Mag ik je even uit de droom helpen?
Mijn hele kast staat vol met boeken over honden en hun gedrag, boeken vol over leerprincipes. Boeken die ik allemaal gelezen heb.
Maar er zijn honden waarbij de theorie niet afdoende werkt in de praktijk. Alleen schijn jij dat niet in te willen zien.
Bij mensen werkt dat hetzelfde overigens. De ene potentiele crimineel zal wanneer hij voor het eerste vergrijp gepakt wordt en vastgezet wordt nooit meer in zijn kop halen iets dergelijks te doen, de andere potentiele crimineel zal er juist alleen maar voor willen zorgen dat hij de volgende keer niet meer gepakt wordt.

juist.. ik heb hier ook boeken vol die ik allemaal doorgeworsteld heb.. maar dat wil nog niet zeggen dat het werkt in een specifiek geval...
bepaalde dingen wel en andere dingen weer niet... en dat doe ik dan op mijn manier en daar heb ik geen boekjes voor nodig maar iets wat me op dat moment te binnen schiet...
Ik zit regelmatig bij het trainen op het veld te kijken wat er gebeurd en ga vaak ook vragen waarom iemand dat zo oplost of wat de reden van een bepaalde handeling is. Ik vind dat altijd erg interessant en zo leer je nog elke dag gelukkig.

[tineke]

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

Hier ben ik het mee eens
Ik ben ook niet zo van de theorie want ik denk dat er voor iedere hond een andere aanpak nodig is en wat voor de een een correctie is is voor de ander peaunuts.
Onze honden zijn allemaal zeer positief opgevoed,dragen geen slipketting ,maar zijn allemaal weleens gecorrigeerd maar allemaal weer op verschillende wijze.
Orson is een stemcorrectie voldoende voor bij een goede brul is hij goed onder de indruk terwijl Rio echt weleens bij zijn lurven moet worden gepakt om in het garrel te komen en te blijven.
Micron werkt een rustige positieve aanpak het beste bij en daar is ook een brul bij voldoende ,in de regel,om het kleine ettertje weer op het rechte spoor te krijgen.
Beau is in het begin ook weleens door ons gecorrigeerd maar ik moet erbij zeggen dat hij bij zijn vorige baasje het flink voor het zeggen had,meneer wilde geen riem om maar alleen maar los lopen ,hij was behoorlijk lastig naar andere honden in sommige gevallen ,er waren zelfs mensen die voor hem omliepen met hun hond.
Nu is het een hele andere hond die overduidelijk een gebrek aan leiding had en nu echt wel beter in zijn vel zit nu alle verhoudingen duidelijk zijn.
Ok wij negeren tot een bepaalde hoogte dan en dan nemen wij het over en ik heb niet het idee dat ze het er slecht op doen.

Wat ik tegen de hulpmiddelen heb is dat ze vaak op zeer onkundige wijze worden gebruikt en dat vind ik het nadeel eraan.
Overigens moet ik eerlijk zeggen dat ik weinig begrijp van de sport waarbij het ''noodzakelijk'' is je hond met een tt te behandelen of dat soort middelen.
Misschien komt het dus inderdaad omdat ik er weinig vanaf weet maar voor mijzelf zou ik daar bij mijn honden niet voor kiezen.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat je voor de sport je hond dat soort dingen laat ondergaan maar nogmaals ik weet er om eerlijk te zeggen niet veel vanaf.

[malinois]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

ben ik het helemaal mee eens . Ik heb hier een hondje (geen herder) die ik met anderhalf jaar weggehaald heb bij mensen waar ze, wat later bleek, mishandeld was. Ze durfde niet de straat op (kende ze niet) en was als de dood voor mannen.
Ondanks haar achtergrond heeft ook zij correcties gehad, ik heb het al vaker geroepen je hebt correcties en correcties. Met haar 11 jaar op dit moment is ze nu wel een hondje die haar mannetje staat, angst op straat heeft ze absoluut niet meer en met 9 van de 10 mannen gaat prima...
Juist zij heeft heel veel aan de duidelijkheid gehad die ze heeft gekregen...

[malinois]

. 1e weekend van augustus, Wolstadcup. Ik nodig je hierbij uit om te komen kijken naar en kennis te maken met al die holbewoners die hun honden afrossen tijdens deze mooie wedstrijd.

Ik wilde toch al reclame gaan maken voor onze vereniging dus: De Wolstadcup wordt dit jaar gehouden op (11) 12 en 13 augustus.
INSCHRIJVEN KAN NOG TOT 10 JULI.
VOOR HET INSCHRIJFFORMULIER KIJK OP WWW.AV-WOLSTAD.NL
Kom allemaal gezellig kijken, enne Malinois, hoe herken ik je

... hondjes? 3 mechelaars

Mechelaars vallen daar inderdaad wel op ja

Nee, plaats hier maar even een foto van jezelf

stuur je zo een pb moet ff een foto zoeken enne hoe ken ik jou?

[Nanc]

Ik ben degene die in het secretariaat zit en dus niet veel van de wedstrijd kan zien
Ik stuur je ook wel een foto.

[tineke]

Wat ik tegen de hulpmiddelen heb is dat ze vaak op zeer onkundige wijze worden gebruikt en dat vind ik het nadeel eraan.

klopt helemaal hoor, maar dat heb je ook met beloningen . en als die beloningen voertjes zijn, en jouw hond waant zich gaandeweg god, dat kom je terecht in een situatie zoals baron-axel ze beschrijft.

Inderdaad ,ik beloon wel met voer soms maar vaak verbaal enne geen 1 hond waant zicht hier god alhoewel Micron er soms naar neigt

[Mark-fryslan]

Maar echt dat gezeik van "wij uit de praktijk" ben ik gewoon zat hoor. Maar ja het is natuurlijk wel zo. Wat moeten ze ook anders roepen hè? Goede argumenten zijn er niet.

wat 'we' anders moeten roepen? theoretische verklaringen, die even gefundeerd zijn als de jouwe, maar misschien niet in je straatje passen, en daarom simpelweg als 'niet-bestaande' worden afgedaan. ja, zo sla je elke discussie morsdood natuurlijk. 'ik ben het er niet mee eens, dus het is er niet' .

Dus voor de laatste keer voor de mensen die niet de hele discussie hebben gelezen (kan ik me goed voorstellen). Ik ben niet per definitie tegen een positieve correctie. Alleen vind ik dat je dan wel moet weten wat het precies is, wat het met de hond doet en bij welk type hond je het wel of niet zou kunnen toepassen.

dat is nou het gekke aan een poging tot discussie met jou : ik ben er van overtuigd dat ik mijn honden voor 98% exact zo aanpak als jij, ik ben ook niet prestatie- en bekergericht, africhting zegt me helemaal niks.....en tóch lijkt het alsof we lijnrecht tegenover elkaar staan?! iets klopt hier niet, maar wat ?

overigens vind ik de 'anti-negeer'-uitleg van baron-axel een hele goeie (zegt iemand die heel veel negeert, want zie je me al zes honden constant corrigeren voor elk akkefietje ?).

Tja zeg het maar. Ik weet ook niet waarom ik in een bepaald hoekje wordt gedrukt. Ik denk dat ik de zaken wat scherper aan de kaak stel? Ik probeer dat vaak eerst vriendelijk. Word je dan niet serieus genomen dan blaas ik het op tot in het belachelijke. Dat is wel een beetje hoe het vaak gaat ja. Uitvergroten werkt vaak wel relativerend.

Ik krijg de kritiek dat ik kritiek lever. In mijn ogen probeer ik alleen maar duidelijk te maken hoe bepaalde dingen werken, in elkaar zitten of ontstaan. Dat jullie mij dan gaan zien als een arrogante zak die alles beter meent te weten is jullie interpretatie. Zo zie ik mezelf niet. Ik ben mij heel erg bewust van het feit dat ik nog maar heel weinig weet over honden. Daarom ben ik ook gestopt met het geven van tips aan oproepen van mensen die problemen hebben met hun honden.

Tja, en als ik geen recht van spreken heb wegens een gebrek aan ervaring (Wat voor ervaring blijkt er niet toe te doen) wat kan ik dan anders dan boos worden? Ja, zo kun je iemand wel gefrustreerd maken.

Groetjes Mark

[Mark-fryslan]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

ben ik het helemaal mee eens . Ik heb hier een hondje (geen herder) die ik met anderhalf jaar weggehaald heb bij mensen waar ze, wat later bleek, mishandeld was. Ze durfde niet de straat op (kende ze niet) en was als de dood voor mannen.
Ondanks haar achtergrond heeft ook zij correcties gehad, ik heb het al vaker geroepen je hebt correcties en correcties. Met haar 11 jaar op dit moment is ze nu wel een hondje die haar mannetje staat, angst op straat heeft ze absoluut niet meer en met 9 van de 10 mannen gaat prima...
Juist zij heeft heel veel aan de duidelijkheid gehad die ze heeft gekregen...

Ja sorry hoor ik durf het bijna niet te vragen. Wat verstaan jullie dan onder een correctie bij een angstige hond? En in welke situatie geef je die dan? Zo kan ik er niks mee. Ben je het met me eens dat het een veel te algemene stelling is?

Groetjes Mark

[Mark-fryslan]

Word je dan niet serieus genomen dan blaas ik het op tot in het belachelijke. Dat is wel een beetje hoe het vaak gaat ja. Uitvergroten werkt vaak wel relativerend.

ik heb juist helemaal niet het gevoel dat je niet aux sérieux genomen wordt - het niet met je eens zijn of je niet serieus nemen zijn toch twee heel aparte zaken?

Tuurlijk,

God dat zou wat zijn als iedereen het maar met me eens moest zijn. Maar als ik met normale argumenten kom dan verwacht je ook iets dergelijks terug. Dat ging ook een tijdje goed toch? Maar op het moment dat mensen je als een clown in de hoek zetten dan voelt dat niet leuk nee.

Kijk als je als argument krijgt te horen dat jouw argumenten niet mee tellen omdat je geen ervaring zou hebben, hoe moet ik daar dan op reageren? Ik probeer voor mijn gevoel de discussie in goede banen te leiden. Maar ook ik ben zeker te beledigen. Dan reageer ik er ook op hoor. Sorry ik ben ook maar een mens.

Groetjes Mark

[maart]

Pff,

Wat wordt er hier vrolijk op los getheoretiseerd door mensen die geen praktijk-ervaring hebben met bepaalde hulpmiddelen cq. een bepaalde manier van trainen.

Pff,

wat wordt er hier vrolijk op los gereageerd door mensen die geen theoretische achtergrond met betrekking tot leerprincipes bij honden.

Wat knap dat jij "weet" dat de mensen die hier reageren geen theoretische achtergrond hebben met betrekking tot leerprincipes bij honden
Mag ik je even uit de droom helpen?
Mijn hele kast staat vol met boeken over honden en hun gedrag, boeken vol over leerprincipes. Boeken die ik allemaal gelezen heb.
Maar er zijn honden waarbij de theorie niet afdoende werkt in de praktijk. Alleen schijn jij dat niet in te willen zien.
Bij mensen werkt dat hetzelfde overigens. De ene potentiele crimineel zal wanneer hij voor het eerste vergrijp gepakt wordt en vastgezet wordt nooit meer in zijn kop halen iets dergelijks te doen, de andere potentiele crimineel zal er juist alleen maar voor willen zorgen dat hij de volgende keer niet meer gepakt wordt.

juist.. ik heb hier ook boeken vol die ik allemaal doorgeworsteld heb.. maar dat wil nog niet zeggen dat het werkt in een specifiek geval...
bepaalde dingen wel en andere dingen weer niet... en dat doe ik dan op mijn manier en daar heb ik geen boekjes voor nodig maar iets wat me op dat moment te binnen schiet...
Ik zit regelmatig bij het trainen op het veld te kijken wat er gebeurd en ga vaak ook vragen waarom iemand dat zo oplost of wat de reden van een bepaalde handeling is. Ik vind dat altijd erg interessant en zo leer je nog elke dag gelukkig.

yep, heb hier ook kweet niet hoe veel boeken staan, maar op een moment wou Déesse toch haar apportblok niet meer apporteren dus ja, in de boekjes staat dan niet hoe je dit moet gaan oplossen. mijnoplossing was dus elke keer dat ze haar apportblok netjes kwam brengen (in het begin gewoon als ze hem kwam brengen, dan verder uitgebouwd), kreeg ze als beloning haar frisbee en als er iets is waar ze enorm zot op is, dan is het wel haar frisbee. ik heb dan dus ook enkel maar de frisbee boven gehaald bij het apporteren. ik moet zeggen: het heeft niet veel tijd genomen om haar het apporteren opneiuw aan te leren. (en rap dat ze het doet :N: ben altijd bang als ze afkomt met die van 2 kilo :N: )
hier heb ik geen enkele keer gecorrigeerd, dat zou ook totaal nutteloos geweest zijn, en zou ze helemaal niet meer apporteren. enkel via een hoge motivatie heb ik het er weer ingekregen, en via veel spelen. (nu nog gebruik ik veel de frisbee bij het apporteren. dit is nu haar favoriete oefening )

[nance]

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Dit ben ik helemaal met je eens. Maar bij iedere nieuwe hond in de groep wordt de nieuwe de 1ste dagen heel erg gecorrigeerd cq aangepakt door de roedel, zodat hij maar goed zijn plaats weet.
Daarna gaat het zonder correcties en is hij in de groep geaccepteerd.

[Gabber]

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

[Zoie]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

Excusus het staat er idd wat kort door de bocht. Angstige honden kun je corrigeren, maar niet voor hun angst (of angstagressie). Daar wordt nl. de angst alleen maar groter van. Je kunt ze dus wel corrigeren voor het evt. dominante gedrag wat ze ten aanzien van jou tentoonspreiden.

ik durf hier geen algemene uitspraken over te doen, maar ik heb wel gemerkt bij sien dat verbaal stevig corrigeren van al dan niet angstagressie niet hielp, d.w.z. ik kon haar wel weerhouden van een aanval, maar ze werd er niet minder agressief van in de motivatie, om het even heel lelijk te zeggen.

Toch denk ik dat ik er goed aan gedaan heb haar duidelijk te maken dat ik deze vorm van agressie niet pik. Ik leer haar nu alternatief gedrag aan, en dat gaat echt heel veel beter, maar een heel enkele keer trek ik toch nog aan de noodrem, en ik zeg haar nog altijd bij voorbaat bij wijze van waarschuwing dat ze rustig moet zijn ( en ik zie haar daar niet bang van worden. )

[Eline*]

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Dit ben ik helemaal met je eens. Maar bij iedere nieuwe hond in de groep wordt de nieuwe de 1ste dagen heel erg gecorrigeerd cq aangepakt door de roedel, zodat hij maar goed zijn plaats weet.
Daarna gaat het zonder correcties en is hij in de groep geaccepteerd.

Hier niet hoor. Dat is maar net hoe je roedel is samengesteld en wat je erbij zet. Mijn honden corrigeren elkaar bijna nooit en nieuwelingen krijgen ook zelden ergens een correctie voor.

[Gonny]

Daarnaast wordt/ben/blijf je geen roedelleider als je (te) veel corrigeerd. Dan ben je in de ogen van de hond onzeker en probeer je met veel uiterlijk vertoon en lawaai je wankele positie binnen de rangorde te behouden. Een echte roedelleider zorgt voor rust in de roedel en dat krijg je niet door correcties. Een echte zelfverzekerde roedelleider zul je daarom slechts zelden zien corrigeren, omdat door zijn houding en gedrag iedereen zijn plek weet. Sterker nog een echte roedelleider hoeft alleen maar te kijken en de ranglagere past zijn gedrag aan.

Dit ben ik helemaal met je eens. Maar bij iedere nieuwe hond in de groep wordt de nieuwe de 1ste dagen heel erg gecorrigeerd cq aangepakt door de roedel, zodat hij maar goed zijn plaats weet.
Daarna gaat het zonder correcties en is hij in de groep geaccepteerd.

Hier niet hoor. Dat is maar net hoe je roedel is samengesteld en wat je erbij zet. Mijn honden corrigeren elkaar bijna nooit en nieuwelingen krijgen ook zelden ergens een correctie voor.

Hier idem....er is hier nog nooit een nieuweling gecorrigeerd door een "ouwe" , vroeger bij mn ouders thuis ook nooit... en die hadden ook 9 van de 10 keer 2 of 3 (of meer ) honden lopen...

[Eline*]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

ben ik het helemaal mee eens . Ik heb hier een hondje (geen herder) die ik met anderhalf jaar weggehaald heb bij mensen waar ze, wat later bleek, mishandeld was. Ze durfde niet de straat op (kende ze niet) en was als de dood voor mannen.
Ondanks haar achtergrond heeft ook zij correcties gehad, ik heb het al vaker geroepen je hebt correcties en correcties. Met haar 11 jaar op dit moment is ze nu wel een hondje die haar mannetje staat, angst op straat heeft ze absoluut niet meer en met 9 van de 10 mannen gaat prima...
Juist zij heeft heel veel aan de duidelijkheid gehad die ze heeft gekregen...

Ja sorry hoor ik durf het bijna niet te vragen. Wat verstaan jullie dan onder een correctie bij een angstige hond? En in welke situatie geef je die dan? Zo kan ik er niks mee. Ben je het met me eens dat het een veel te algemene stelling is?

Groetjes Mark

Als een hond ergens bang voor is mag je best met enige druk de hond overreden om te dealen met zijn angsten. Alleen heb je altijd bij honden de kans op agressie, want als vluchten niet kan blijft vechten over. Als je die reactie's gaat afstraffen ben je mis.
Angstagressie is iets wat je bv niet corrigeert. Een aanval waarbij de hond iemand opzoekt om hem weg te jagen, al zit daar een angstmotivatie achter, kun je dus wel weer corrigeren.

Duidelijkheid kun je geven aan een hond die voor reden vatbaar is. Een hond in paniek kan niemand iets mee aanvangen, niet met iets lekkers en ook niet met een correctie. Dat moet je dus altijd voorkomen.
Het enige waar ik echt een enorme aversie tegen heb bij het trainen met correctie's is dat de hond moet iets fout doen om te weten wat hij wel of niet moet doen. Ik vind dat oneerlijk. Dat geeft aan een bange hond geen duidelijkheid, wat een flauwe kul. Als jij ergens loopt en ik geef je ineens een klap omdat ik vind dat jij te hard loopt..en jij hebt geen idee waarom je die klap krijgt en proefsondervindelijk kom je er na tien klappen achter dat je die klap krijgt omdat je voor me uit loopt..is dat lekker duidelijk?
Of zou het toch duidelijkheid zijn om de hond te begeleiden in wat je wilt en hem te belonen als het goed gaat..om hem vervolgens te sturen daar waar je hem wil hebben als het niet goed gaat?

Iedereen weet dat straffen faalangstig maakt en de ontplooiing en leervermogen in de weg staat. Nu is het niet altijd gewenst dat een hond zich ontplooit omdat wij initiatief nemen helaas vaak gelijk stellen aan dominantie, wat natuurlijk ook wel met elkaar verwant kan zijn.
Ik denk dat een hond getraind met de slip in de regel afwachtender is en minder initiatieven ontplooit als een hond die zonder dat alles is getraind.
Ik vind dat dus voor een angstige hond niet gewenst.

[malinois]

Angstige honden zijn ook prima te korrigeren, ze knappen daar enorm van op, van een duidelijke begrenzing van hun mogelijkheden. Uitzonderingen daar gelaten. Maar natuurlijk, alles aangepast aan de hond en vooral gericht op het aangeven van de juiste weg.

Als bovenstaande ongefundeerd gezwam van een dierenbeul is mag je mij uitleggen hoe het dan toch komt dat ik zoveel angsthaasjes in open en stabiele honden heb weten om te vormen.

Waar de tegenstanders denk ik vooral de fout ingaan is in het denken dat korrigeren een op zich staande vorm van training/opvoeding is. Voor mij is korrigeren slechts een onderdeel van een geheel.

ben ik het helemaal mee eens . Ik heb hier een hondje (geen herder) die ik met anderhalf jaar weggehaald heb bij mensen waar ze, wat later bleek, mishandeld was. Ze durfde niet de straat op (kende ze niet) en was als de dood voor mannen.
Ondanks haar achtergrond heeft ook zij correcties gehad, ik heb het al vaker geroepen je hebt correcties en correcties. Met haar 11 jaar op dit moment is ze nu wel een hondje die haar mannetje staat, angst op straat heeft ze absoluut niet meer en met 9 van de 10 mannen gaat prima...
Juist zij heeft heel veel aan de duidelijkheid gehad die ze heeft gekregen...

Ja sorry hoor ik durf het bijna niet te vragen. Wat verstaan jullie dan onder een correctie bij een angstige hond? En in welke situatie geef je die dan? Zo kan ik er niks mee. Ben je het met me eens dat het een veel te algemene stelling is?

Groetjes Mark

ik heb mijn hond wel gecorrigeerd op uitvallen naar mannen, je kon niet meer normaal over straat of uberhaupt bezoek ontvangen want ze vloog ze gewoon aan. Niet in het begin hoor, toen durfde ze helemaal niets, niet te lopen alleen maar in elkaar gedoken liggen. Maar toen ze een beetje gegroeid was, ja toen ging ze bij voorbaat al maar vast de aanval in, de aanval is de beste verdediging
Een behoorlijk schreeuw was zo af en toe voldoende maar soms ook niet. Afleiden met voertjes of speeltjes was niet aan de orde, spelen kende ze niet en snapt ze nog steeds niet... en voer was ze op dat moment helemaal niet in geinteresseerd... ook al hield je haar een worst voor.. die vent moest eerst verwijderd worden.
Mannen die hier thuiskwamen moest ze niet en viel ze letterlijk aan... Of die mensen nu bergen met snoep meebrachten, geen aandacht besteeden aan haar etc. ... geen interesse...moest weggehapt worden... En als je niet uitkeek nam ze mezelf er wel ff bij als ik zei dat ze dat niet moest doen, hoe klein ze ook was.
Dus ze heeft een tijdje aan de slip gelopen en dan echt een korte tijd, een paar dagen. En dat heeft erg goed geholpen... na een paar weken kon ze gewoon met heel veel plezier lekker op straat snuffelen zonder maar een seconde aandacht te besteedden aan die nare mannen op de wereld. Het is nu een schat van een hond wat ik al zei, die je overal mee naar toe kan nemen vind iedereen geweldig.. (op enkele donkere mannen na) maar de rest interesseert ze geen bal meer.. ze richt haar aandacht nu ook alleen maar op hondse interesses en geen mannen.
Ik realiseer me ook goed dat dit niet voor alle honden een oplossing is hoor maar bij mij heeft het gewerkt in ieder geval. En de correcties moet je ook in proporties zien, t is een klein hondje.
De oude dame is inmiddels de baas in huis, dus de grote enge hedders hebben helemaal niks over haar te vertellen

ps. afleiden met eten of worst had ze totaal geen aandacht voor... spelen kende ze niet en nog steeds niet, en worst etc. wilde ze op zulke momenten helemaal niet hebben.

[malinois]

Als jij ergens loopt en ik geef je ineens een klap omdat ik vind dat jij te hard loopt..en jij hebt geen idee waarom je die klap krijgt en proefsondervindelijk kom je er na tien klappen achter dat je die klap krijgt omdat je voor me uit loopt..is dat lekker duidelijk?
Of zou het toch duidelijkheid zijn om de hond te begeleiden in wat je wilt en hem te belonen als het goed gaat..om hem vervolgens te sturen daar waar je hem wil hebben als het niet goed gaat?

dat krijgen ze bij mij toch ook.. ze krijgen niet uit het niets een correctie. Ze worden ALTIJD eerst gewaarschuwd met een NEE of in jouw voorbeeld VOLG, reageren ze daar niet op volgt een correctie, maar 9 van de 10 keer is de NEE of een ander commando dus voldoende.
Nogmaals dit is NIET om iets aan te leren!

[Zoie]

[Ik denk dat een hond getraind met de slip in de regel afwachtender is en minder initiatieven ontplooit als een hond die zonder dat alles is getraind.
Ik vind dat dus voor een angstige hond niet gewenst.

Nou, ik train niet met de slip, maar ik probeer toch wel al het initiatief richting andere honden eruit te trainen bij sien.

Ik hoor ook wel zeggen, je kunt elke hond sociaal krijgen, misschien dat de GT me hier verder kan helpen, maar ik zie het niet zomaar gebeuren.

Wel hoop ik dat ze op den duur de aanwezigheid van vreemde honden om haar heen steeds meer gaat accepteren, en steeds minder neiging zal hebben er op te klappen.

[Eline*]

[Ik denk dat een hond getraind met de slip in de regel afwachtender is en minder initiatieven ontplooit als een hond die zonder dat alles is getraind.
Ik vind dat dus voor een angstige hond niet gewenst.

Nou, ik train niet met de slip, maar ik probeer toch wel al het initiatief richting andere honden eruit te trainen bij sien.

Ik hoor ook wel zeggen, je kunt elke hond sociaal krijgen, misschien dat de GT me hier verder kan helpen, maar ik zie het niet zomaar gebeuren.

Wel hoop ik dat ze op den duur de aanwezigheid van vreemde honden om haar heen steeds meer gaat accepteren, en steeds minder neiging zal hebben er op te klappen.

Waar heb je je dat nou weer wijs laten maken, dat je elke hond sociaal kan krijgen..wat een kul!
Jij traint het initiatief er niet uit, je buigt gedrag om, dat is iets wezenlijks anders.

Verder heb je wel gelijk en moet ik de slip vervangen door honden die voornamelijk getraind zijn met straf zijn in de regel afwachtender en ontplooien minder initiatieven dan een hond die zonder veel straf is getraind.