Stomtoevallig had mijn achternicht, en goede vriendin, de week daarvoor laten vallen wel graag een hondje wat dat nodig had een goed huisje te willen bieden.
En zo geschiedde; het kleine teefje, toen nog Missy/Misty, kwam bij haar wonen, en werd omgedoopt tot Lisa.
Lisa was een vreselijk lief meisje, had helemaal geen leuk verleden gehad, maar vrolijke steeds meer en meer op. In het begin was ze van veel dingen bang, met name van vreemde grote honden, maar dat ging elke week beter, mede door het andere hondje van mijn vriendin dat voor de duvel niet bang is. Ze genoot van de lange wandelingen, van het knuffelen op de bank, en als ze echt een dolle bui had speelde ze zelfs met haar 'zusje'.
Ze was juist geestelijk helemaal opgeknapt toen ze opeens duidelijk pijn en moeite met lopen kreeg; diagnose: nekhernia. Met prednison en pijnstilling ging het bij vlagen beter, maar dan opeens was het weer mis.
Maar er bleef hoop dat ze met veel rust wel zou herstellen.
Totdat ze op een ochtend wakker werd, met heel veel moeite opstond, en toen weer omviel. Binnen een paar uur kon ze helemaal niet meer opstaan, tongetje hing uit haar bekkie. Lisa was op...
Lisa is op 6-jarige leeftijd rustig ingeslapen. Zo oneerlijk. Ze had nog zoveel jaren moeten genieten van het heerlijke huisje waarin ze eindelijk terecht was gekomen. Helaas mocht het niet zo zijn.
Dag lieve, lieve Lisa!
Rust zacht Lisa. Wat een lief koppie.
...
