M'n kleine meisje... 3 mei 2005 kwam je bij ons.
Bij die 2 grote beren. Je moest even zoeken wat je plekje was, maar dat was al snel bekeken. Daisy wilde wel met je spelen, maar dat vond je toch maar eng hé.
Met Spike spelen deed je af en toe wel, maar Spike snapte niet altijd wat je nu wilde met dat gekef.
Maar door die 2 grote beren bij je voelde je jezelf ook héél wat hé. Als er gewaakt moest worden deed je net zo hard mee, prachtig was dat meis.
Kleine Pukkemeid van ons.... je heb ons zo ontzettend veel liefde gegeven. Ben blij dat je dat jaar en die 4 maanden bij ons hebt mogen zijn meis. Met je lekkere kusjes.... gunst, wat zal ik die missen.
Nooit meer dat lekkere ondeugende koppie. Nooit meer dat gepiep naast bed omdat je het nodig vond dat je op bed mocht om ons een voorwas te komen geven.
Nooit meer...... t'is hard.
Maar het is wel goed zo meisje. Je kon niet meer.... je lijfje was op....
Dit was de enigste juiste beslissing die we konden maken voor jou. Je vroeg erom met je oogjes.
Meisje, bedankt voor al je liefde.... rust zacht kleine Puk........
We zijn dankbaar dat we het laatste stukje van je leven voor je hebben mogen zorgen.
Liefs van ons.
veromme, wat doet het pijn om ze te laten gaan he.
dag kleine lieve Birdy...
