En dan is het ineens zo dichtbij.
Het komt als een dief in de nacht.
Waarom..., waarom jij?
Dit is de eerste keer dat ik op dit gedeelte van het forum kom; ik vind het altijd heel moeilijk om verhalen over gestorven honden te lezen en probeer dit dus vaak te vermijden. Ik wil echter wel graag mijn verhaal doen.
Toen ik afgelopen vrijdag opstond was Bertus niet goed in orde; vreemde ademhaling en heel sloom. Meteen de dierenarts gebeld en daar heen geweest.
Hij bleek een acute longontsteking te hebben. Hij heeft diverse spuiten gehad en pillen mee naar huis en wel met wat lichte schrik toch weer redelijk opgelucht naar huis. Het ging wel weer goed komen.
Ik zou 's middags weer contact opnemen om door te geven of zijn temperatuur dan gedaald zou zijn.
Echter na een paar uur vond ik dat ie slechter werd en heb ik hem getemperatuurd. Hij bleek 40,5 graden koorts te hebben. ( Eerder die morgen was het 39,9)
Meteen weer gebeld en meteen naar de kliniek geracet. Hij heeft de kliniek nog wel gehaald maar is direct op de tafel al gestorven.
Het ziet er naar uit dat de longontsteking naar binnen is geslagen waardoor bacteriën in het bloed komen en van binnen alles opzwelt. Zijn keel was namelijk ook helemaal opgezwollen. ( 's morgens was daar nog niets aan te zien)
Van onze drie honden zijn er twee waarvan ik weet dat het een keer over kan zijn; Pepper wordt een dagje ouder en Baïla is door de afwijking aan haar rug nogal kwetsbaar voor verlammingen.
Bertus was supergezond en speels en ook de hele donderdag ervoor absoluut niet anders als anders.
We hebben zo ontzettend veel pijn om het verlies van deze geweldige hond die ons zoveel vreugde heeft gebracht, dat het eigenlijk niet te beschrijven valt.
Twee weken voordat we hem zouden ophalen uit Italië hebben we een ontzettend zware financiële tegenvaller gehad met ons bedrijf, door het failliet gaan van een opdrachtgever.
Na een moment van twijfelen, vanwege het geld, hebben we toch besloten om hem gewoon te gaan halen en te genieten van een weekendje Italië.
Hij heeft ons er helemaal doorheen getrokken met al z'n maffe puppyfratsen en z'n ongelofelijke goedheid en aanhankelijkheid.
Je moest altijd om hem lachen.
Daar zullen we hem altijd dankbaar voor blijven.
Het is onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.
Baïla is haar oppepper kwijt; ook zij is door hem lichamelijk veel beter geworden, simpelweg door het spelen met hem.
Pepper is haar slaapmaatje kwijt, hij wachtte s'avonds altijd tot zij lag en ging er dan tegenaan liggen.
Zoveel pijn en zoveel verdriet en wat is het hier nu stil....
Bedankt voor al je liefde en vrolijkheid, rust zacht mooie jongen van ons.
Wat is het soms toch allemaal oneerlijk...
verschrikkelijk-heel veel sterkte 
