blaffen en bijten

[Ollie]

Ollie mijn wolfsgrauwe keeshond (niet raszuiver) gedraagt zich doorgaans heel goed. Hij blaft niet veel en is heel goed met andere honden. Ik heb soms alleen een probleem met hem als ik hem uitlaat. Als ik iemand anders meeneemkan hij plotseling heel hard naar mij gaan blaffen. Dat doet hij ook ik even met een voorbijganger praat. Dat lijkt jalouzie, of dominantie ik weet het niet.

Daarnaast heeft hij ook de neiging om soms zomaar mij uit te dagen. Hij blaft dan hard en als ik hem negeer en doorloop springt hij naar mijn arm en bijt. Vaak niet heel hard , maar het kunnen tamelijk pijnlijke beten worden. Ik weet niet goed wat ik hier aan moet doen. Iedereen zegt bij dit soort gedrag: negeren. Maar hoe meer ik hem negeer hoe feller hij wordt. Hij is op zo'n moment door het dolle heen en ik krijg hem ook niet meer aangelijnd (luistert nergens meer naar). Heeft iemand raad?

[corason del perro]

Wat een vervelende situatie

Ik ben het eens dat je hem negeren moet. het is logish dat hij eerst zijn verdrag verergerd. Omdat hij gewent is uiteindelijk wel zijn aandacht te krijgen. En iedere keer dat jij het negeren zomaar opgeeft duurt het de volgende keer nog langer.

Ik vind wil dat je goed in de gaten moet houden dat het niet te gevaarlijk wordt ivm dat bijten als je denkt dat hij zo ver zal gaan dat ie echt doorbijt kun je er beter even een gedragstherapeut bij halen voor de zekerheid. We willen niet dat er iets ernstig gebeurt

succes

[Ollie]

Corason:

Dank voor je antwoord. Dat negeren is inderdaad soms niet goed te doen. En ik weet dat ik hem zijn zin geef als ik opgeef. Een bijkomend iets is dat ik al dat geblaf nogal genant vind, maar misschien moet ik me daar niet zoveel van aantrekken. Ik begrijp eigenlijk niet goed wat hem zo plotseling bezielt. Hij is in een staat waarin hij niet luistert en opeens is hij weer normaal en rustig. Ik houd het bijten in de gaten, maar tot nu toe ben ik alleen de sigaar.

Groeten

[Moon]

Ik herken dat heel goed . Ik weet niet hoe oud Ollie is maar Dante deed het vooral toen hij jonger was (is nu haast 5) en nu nog een heel enkele keer. Heel hard blaffen, uitdagend leek het wel en opspringen en in mijn arm happen :N:. Ik vond het altijd lijken op een kind dat over de rooie gaat . Bij hem gebeurde het altijd in situatie's waar hij naar mijn idee niet goed raad mee wist. Bijv. na een (te?) lange training of als ik in zijn ogen gek doe, hard praten of lachen en nog meer situatie's maar daar kan ik zo snel even niet opkomen. Als het hetzelfde is wat Dante deed hoef je m.i. niet bang te zijn voor agressie.
Het beste is idd negeren; ik draaide demonstratief mijn rug naar hem toe en daardoor wordt het gedrag eerst erger voordat het 'uitdooft'. Maar ik moet heel eerlijk toegeven dat ik dat niet volhield. Ten eerste bezorgde hij me echt blauwe plekken en daarbij dat verschrikkelijke harde geblaf .
Wat ik wel deed is iets heel onverwachts doen; bijv. als het buiten was, ineens heeel geïnteresseerd in het gras kijken op mijn hurken. Zijn nieuwsgierigheid won het dan meestal van zijn opstandigheid . Ik liet hem dan wel een paar oefeningetjes doen, heel eenvoudige zoals zit en af zodat hij beloond kon worden en dan was het echt over.
Maar nogmaals het beste is idd negeren, succes

Gr. Marijke

[starfleet]

Daarnaast heeft hij ook de neiging om soms zomaar mij uit te dagen. Hij blaft dan hard en als ik hem negeer en doorloop springt hij naar mijn arm en bijt. Vaak niet heel hard , maar het kunnen tamelijk pijnlijke beten worden. Ik weet niet goed wat ik hier aan moet doen. Iedereen zegt bij dit soort gedrag: negeren. Maar hoe meer ik hem negeer hoe feller hij wordt. Hij is op zo'n moment door het dolle heen en ik krijg hem ook niet meer aangelijnd (luistert nergens meer naar). Heeft iemand raad?

Ik vraag me af of hij dat zomaar doet. Hij kan toch niet ineens van gewoon rustig naar door het dolle worden. Daar gaan stappen aan vooraf, als je daar oog voor krijgt kun je het gedrag in principe voor zijn. Als hij eenmaal door het dolle is, is hij niet meer te bereiken, maar daarvoor wel.

Anne (denk ik)

[Moon]

Daarnaast heeft hij ook de neiging om soms zomaar mij uit te dagen. Hij blaft dan hard en als ik hem negeer en doorloop springt hij naar mijn arm en bijt. Vaak niet heel hard , maar het kunnen tamelijk pijnlijke beten worden. Ik weet niet goed wat ik hier aan moet doen. Iedereen zegt bij dit soort gedrag: negeren. Maar hoe meer ik hem negeer hoe feller hij wordt. Hij is op zo'n moment door het dolle heen en ik krijg hem ook niet meer aangelijnd (luistert nergens meer naar). Heeft iemand raad?

Ik vraag me af of hij dat zomaar doet. Hij kan toch niet ineens van gewoon rustig naar door het dolle worden. Daar gaan stappen aan vooraf, als je daar oog voor krijgt kun je het gedrag in principe voor zijn. Als hij eenmaal door het dolle is, is hij niet meer te bereiken, maar daarvoor wel.

Anne (denk ik)

Nou bij Dante gebeurde het echt wel 'out of the blue'. Niet alleen voor mij maar ook voor mensen om mij heen, die stonden dan zo te kijken Op het hondenveldje was het op een gegeven moment bekend; O, Dante hééft het weer

Gr. Marijke

[Ollie]

Dag Marijke,

Dat is een geruststellend bericht. Ollie is nu 2,5. Ik zie langzaam de pubertijdsverschijnselen afnemen, maar deze vreemde buien heeft hij nog steeds. Die blauwe plekken herken ik ook. Dat maakt het ook zo lastig om te negeren. Als hij echt door het dolle is, bijt hij harder en harder totdat ik kwaad word... en dan heeft hij z'n zin.

Dat doe ik trouwens ook: zeer geinteresseerd in het gras of in de sloot kijken. Dan is opeens wat ik doe van veel groter belang dan zo uitzinnig te keer gaan. Ik hoop dat het bij hem ook verdwijnt.

Groeten, Bart

[Ollie]

Dag Anne,

Ik vind het lastig te voorspellen wanneer hij ontploft. Soms gaat er een gegrom aan vooraf en dan kan ik hem nog net aanlijnen (dan doet hij weer normaal). Het gedrag is wel te voorspellen als ik hem met anderen uitlaat of als even meeloop met een andere hondenbezitter. Vooral als we dan praten, wordt hij gek.

Groeten, Bart

[Moon]

Dag Marijke,

Dat is een geruststellend bericht. Ollie is nu 2,5. Ik zie langzaam de pubertijdsverschijnselen afnemen, maar deze vreemde buien heeft hij nog steeds. Die blauwe plekken herken ik ook. Dat maakt het ook zo lastig om te negeren. Als hij echt door het dolle is, bijt hij harder en harder totdat ik kwaad wordt... en dan heeft hij z'n zin.

Dat doe ik trouwens ook: zeer geinteresseerd in het gras of in de sloot kijken. Dan is opeens wat ik doe van veel groter belang dan zo uitzinnig te keer gaan. Ik hoop dat het bij hem ook verdwijnt.

Groeten, Bart

Kijk eens goed wanneer hij het doet. Misschien kun je er een patroon in ontdekken en daarop anticiperen? Ik liep nog eens na te denken en wat ik ook wel deed was heeeeel rustig en zachtjes hem bij me roepen met weinig gebaren, want boos praten (wat ik ook weleens deed ) en veel armzwaaien werkte (bij mijn hond dan) alleen maar averechts; werd hij nog 'gekker' van. Als hij kwam liet ik hem zitten en dan zag ik de opgewondenheid uit zijn ogen wegtrekken Maar dat je weleens boos reageert kan ik me voorstellen hoor! Soms stond ik met iemand te praten, kwam er ineens zo'n 'wacko' tegen me opspringen en in mijn armen bijten je handelt dan vaak uit verbouwereerdheid

Gr. Marijke

[Ollie]

Marijke:

Dat zal ik eens proberen! Vreemd genoeg heeft hij de neiging op bepaalde plaatsen gek te worden. Ik maak wel eens een lange wandeling door de polder en hij gaat in maf op een bepaald weggetje: geen land meer mee te bezeilen. Als ik doorloop en doe alsof ik er niets mee te maken heb, springt hij op en bijt in mijn bovenbenen. Als ik blijf staan gaat hij keihard voor me liggen blaffen. Ik vind het ook altijd zo genant als er wandelaars zijn. Je hoort ze denken: die heeft zijn hond niet onder controle, wat doet ie dan in de natuur. Sommige hondeneigenaren hebben geadviseerd om hem te castreren, maar dat vind ik meteen zo'n ingreep.

Groeten, Bart en Ollie (hij is nu lekker rustig)

[Ollie]

Dit is em. (in kalme staat). Ik weet eindelijk hoe ik een foto moet plaatsen.

[Ollie]

Inge:

Dank voor de reactie. Als ik eindelijk reageer, verwacht hij dat ik achter hem aan hol, of hij gaat gewoon door. Het is in elk geval duidelijk dat hij er 'plezier' in heeft om me iets te laten doen. Maar je hebt gelijk, ik zal hem wat steviger aanpakken als hij rustig is.

groeten,

[angela en joek]

Inge:

Dank voor de reactie. Als ik eindelijk reageer, verwacht hij dat ik achter hem aan hol, of hij gaat gewoon door. Het is in elk geval duidelijk dat hij er 'plezier' in heeft om me iets te laten doen. Maar je hebt gelijk, ik zal hem wat steviger aanpakken als hij rustig is.

groeten,

daarom, het is niet de bedoeling hem in deze situatie al tot orde te roepen als dit geen effect heeft, dan kan je het idd beter laten, en, zoals je nu al doet, hem afleiden .
maar hij geeft door zijn gedrag wel een signaal dat je in de dagelijkse omgang iets meer de puntjes op de i zal moeten zetten. dit kan ook perfect door wat leuk (maar doelbewust) te gaan trainen met hem : daarbij moet híj de dingen doen die jíj vraagt, en niet andersom. en toch blijft het leuk, want je bent samen bezig .

denk er ook aan (als voorbeeld) dat het gedrag dat je beschrijft zoals hij het naar jou laat zien echt nooit ofte nimmer door een ranghogere hond zou geaccepteerd worden. de zwaarste reprimandes in de roedel hier zie ik bij zulke lijfelijke 'botsingen', zelfs al gebeuren ze per ongeluk. je vraagt als baas dus niks abnormaals door van je hond te verwachten dat hij je lijfelijk met rust laat als je er zelf niet toe uitnodigt /quote]

idd, dit klinkt als dwingen dat hij door wil lopen, en dus een rangorde probleem, ben geen gedragstherapeut, maar herken dit gedrag van mijn zeer dominante jack russel.

wat bij haar hielp was echt alle rangorde regels weer aanhalen, en dan ging het over.

[Fietje]

Die blauwe plekken herken ik ook. Dat maakt het ook zo lastig om te negeren. Als hij echt door het dolle is, bijt hij harder en harder totdat ik kwaad word... en dan heeft hij z'n zin

Negeren? Ik zou dit gedrag direct afleren , bij het eerste blafje al ingrijpen en niet eerst de hond zich helemaal laten oplaaien en het vervelende gedrag tollereren en dan, als ie hard bijt , mag het opeens niet meer?
Dit is niet duidelijk voor een hond .

[Ollie]

Dag iedereen,

Dank voor de adviezen. Het is duidelijk dat ik de teugels moet aanhalen en daar ben ik ook mee begonnen. Ik merk al meteen dat hij rustiger is en hij heeft nog geen kuren vertoond.

Een probleem is dat als hij dit gedrag vertoont, hij moeilijk te pakken is krijgen. Normaal luistert hij vrij goed: komt naar me toe op commando e.d. maar in deze staat luistert hij niet meer en moet ik achter hem aan gaan rennen en dat is ook helemaal verkeerd (ik geloof dat hij daar vooral op uit is) . In een enkel geval heb ik hem te pakken voordat hij op stoom is gekomen. Dan houd ik hem aan de lijn en dan is het meteen over.

[Ollie]

Vandaag heb ik een lange wandeling met Ollie gemaakt. ik heb voortdurend opgelet of hij kuren kreeg. Een paar keer begon hij met blaffen en ik heb hem steeds direct aangelijnd. Als het blaffen begint kan ik hem nog roepen. Hij is niet verder gegaan. Voorheen ging het heel vaak mis als we deze route liepen. Hij begon dan te blaffen en ging dan lang door met zieken. Het nieuw regime werkt dus!!!

Groeten van Ollie en Bart

[Ollie]

leuk ! (iets minder leuk voor ollie ).

Ja, dat is volgens mij het grote probleem: ik wil het de hond naar z'n zin maken en dat gaat niet altijd. Ik ben dan ook echt een beginner!

Groeten, Bart

[Shibby]

Ik ben dan ook echt een beginner!

je wil tenminste leren en staat open voor andere ideeen

daar mag menig (ervaren) hondenbezitter nog wel een voorbeeld aan nemen hoor

succes met ollie in ieder geval!

[Ollie]

Vandaag opnieuw lang met Ollie gewandeld (17 km). Af en toe ging hij toch weer blaffen, maar nu gaat hij meteen aan de lijn. Het vreemde is dat hij direct komt als ik hem roep. Zelfs als ik naar de grond wijs komt hij. Het lijkt wel alsof hij aangelijnd wil worden. Wat zal dat nu weer zijn? Het werkt wel: als ik hem aanlijn is het blaffen meteen over en kunnen we rustig doorlopen.

[Ollie]

Dag Inge,

Hij krijgt als hij rustig naast me loopt een hondensnoepje, tenminste als het me lukt om al lopend er een uit mijn zal te wurmen. Daar ben ik niet heel handig in, en Ollie is geen goede vanger: de helft van de snoepjes die ik met een sierlijk boogje naar hem werp komt op de grond. Toch beter dan prijzend toespreken: daar kijkt hij altijd heel raar van op.

Nu is hij veranderd in een vloerkleedje (hij loopt de wandeling door heen en weer te rennen 2 x)

Groeten

[Ollie]

Misschien moet ik hier een nieuw onderwerp voor openen maar het heeft rechtstreeks betrekking op het nieuwe dominantieregime dat ik invoer. Twee vragen over gedrag:

Als ik thuiskom begroet Ollie mij altijd en bijt dan zachtjes in mijn hand (bijten is eigenlijk het woord niet). Is dat iets wat ik moet toelaten of kan dat eigenlijk niet. Verder legt hij vaak als ik hem aai z'n poot op mijn arm. Is dat een teken van dominantie of gewoon genegenheid?

Bij voorbaat dank!

[Ollie]

Dank je Inge

Ha ha, ja dat doet hij wel eens: als ik thuiskom pakt hij mijn hand en dan loopt hij zo de woonkamer in. Ik zie het meer als een grap. Goed dat het niet meteen dominant gedrag hoeft te zijn.

Ik dacht altijd dat hondeneigenaren hun honden pootje leren geven, maar dat doen ze eigenlijk uit zichzelf.