begon weer te jeuken...ik wil dolsgraag weer me eigen woef.
na geruime tijd van afwegen,voors en tegens,toekomst
werk,huisje ed
was het besluit genomen;jazeker ik wil een woef
ik heb altijd al een zwak gehad voor rottweilers
zulke mooie honden,zo trouw,vol levenslust en liefde
de speurtocht kon van start;
ik wil een rottie
liefs wat ouder en een gedegen ''opleiding'''
zindelijk,lief,goed omgaan met andere honden,alleen thuis
kunnen zitten en met staart....
na tijd internet afspeuren,asiels bezoeken
kwam ik simba tegen op marktplaats
de eigenaars zochten nieuw tehuis voor em ivm
de kinderen zo erg alergisch waren voor em dat ze om de haverklap
in het ziekenhuis zaten met de kinderen.
afijn,mailtje er natoe,belletje terug
dezelfde avond nog langs...
je kwam al spontaan op me af en gaf een lebber
terwijl ik met de baasjes zat te praten over jou
het hoe en waarom weg,je verleden,je mankementjes
de ziektes etc etc
kwam je telkens ff kijken bij me,kop op schoot
pootje geven,zelfs ff stoeien met elkaar..
voor mij was het duidelijk...
de week erop zou je weekend bij mij komen om te wennen
aan elkaar en kijken hoe dat zou verlopen
je bent nooit meer weggegaan..
je ouwe baasjes waren blij en hadden er goed gevoel bij
dat je goed terecht was gekomen
de 1e week was zwaar voor beiden,trekken aan de riem,wennen aan
elkaar,tijden om uit te laten,de buurt,volop andere dingen en geuren
andere honden en ga zo maar door
2e week nog volop snuffelen en begon je goed te wennen
we liepen steeds vaker en langer
meer soorten routes,volop spelen en stoeien
soms liep je al los en trok niet meer aan de riem
steeds vaker liep je los ipv aan de riem
speelde volop met alle honden,zat eenden achterna,stond
te blaffen tegen egels,zat heerlijk in de tuin en dronk me vijver
bijna leeg,je vond die drinkbak maar nix en water uit de vijver vond je
heerlijk..of onderweg uit de plasjes
op een gegeven moment besloten om zelfs maar een oud gebakkie
(auto)te kopen zodat we vaker na het bos en strand konden
je vond het heerlijk,bij het woord;bos begon je stralen en kwispelen.
ik moest dan ook zorgen dat de spullen klaar stonden en we snel konden
gaan voor je de hele wijk bij elkaar blafte van blijdschap
we wandelden steeds vaker en langer,de arthrose merkte je nix van
je spieren werden sterker en sterker,je conditie groeide volop
je werd zelfs stuk breder en zwaarder dan je ooit was
we genoten volop van elkaar of we nu op de bank lagen,aan het
stoeien waren of aan het wandelen waren
je was een vrolijk,lieve levenslustige hond
vaak zaten we samen te ''brommen''tegen elkaar
hadden we ff een mannen momentje onder elkaar
tot die beruchte morgen dat ik wakker werd en je een aai gaf en
wou spele met je...jezus wat is dat voor bult?
bed uit,licht aan...halve voetbal op je kop
je vergaf geen krimp toch de DA gebeld
geen idee wat het is..antibiotica kuur voor dat abses
elke dag terug voor je spuiten...drinken en eten doe je steeds minder
spelen wil je niet meer..
je hebt pijn,ik zie het ik voel het..kan nix doen
voel me machteloos..waak elk moment bij je
probeer je te voeren,stond zelfs biefstuk ed te bakken voor je
zelfs dat wou je niet...brood met leverpastei...dat ging er aftoe
nog na binnen...water dronk je alleen nog maar uit me hand
dit gaat de nodige dagen door tot we besluiten dat dit niet zo
langer kan als de bliksem naar de diergeneeskunde
na een lange dag vol onderzoeken,scans,fotos,bloed aftappen
luisteren,voelen en weet ik veel wat nog meer
moet je daar blijve op de ic...
na een kort afscheid,niet wetend dat ik je nooit meer zal zien
ging je de ic op en zou dezelfde dag onder het mes gaan.
na div operaties,aangebrachte drains,scans,fotos etc
nog steeds geen resultaten..je gaat steeds verder achteruit
en nog steeds geen oorzaak....
met het idee dat ik je morgen zou zien en in de hoop
op een wonder hou ik het vol..
tot het telefoontje van de spoedarts....waarom jochie
waarom..kon je niet nog 1 nachtje volhouden zodat ik afscheid kon nemen...je voelde het aan denk en wou niet ik je zo zou zien liggen
vol slangetjes,drains,dode weggesneden huidcellen,hechtingen
je hebt de keus gemaakt...
ondanks dat je er niet meer ben gaan de onderzoeken door
en hopelijk is alles niet voor nix
zodat er iets uitkomt waar we wat van leren en een eventuele
volgende woefje wel zoiets zal overleven
R.I.P lieve simba
het was kort maar geweldige tijd die we hebben
doorgebracht..het zal slijten maar nooit vergeten
25-7-2001 28-12-2006
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html
