Onze jaap....ons jaapke, japiejo, japie...ons menneke...
Wat weet ik nog goed dat we je gingen ophalen. Je was een achterblijver in het nest, niemand wilde je, en de man bij wie je zat wilde van je af, dus we kregen je gratis mee...
Je was van mij en mijn zussen en niemand mocht je meenemen als ze uit huis gingen want je bleef bij ons mam wonen. Alleen keek ons mam niet naar je om, liet je nooit uit, de tuin was goed genoeg voor jou.
Ik ging als laatste het huis uit, en als kadotje wilde ik jou meenemen....en dat mocht!!!!!!!!! Zo verhuisde je mee naar asten en kreeg je een vriendje erbij, bo....
er is zoveel wat ik over jou zou willen vertellen dat ik niet weet waar ik moet gaan beginnen....maar japie, dat komt wel! Ben nu bezig met jouw fotoboek...als herinnering aan jou., aan onze mooie jaren samen vol plezier....
Japie je was meer hond als wat je van een hond verwacht...
Je was onze beste vriend, en we missen je verschrikkelijk!!! Afgelopen zaterdag was dan ook de moeilijkste keuze in ons leven....maar om jou zo verder te laten gaan jaap, daarmee hadden we je onrecht aangedaan....het is beter zo japie, voor jou...niet voor ons...maar voor jou!
Rust zacht kanjer van ons!
